റ​വ. ഡോ. ​ജോ​സി കൊ​ല്ല​മ്മാ​ലി​ൽ സി​എം​ഐ

"ജീ​വി​ത​കാ​ല​ത്തു സ്നേ​ഹി​ത​ർ പ​ല​രു​ണ്ടാ​കും. പ​ക്ഷേ, ജീ​വ​ൻ പി​രി​യു​ന്പോ​ൾ ആ​രെ​യും കാ​ണാ​നാ​വി​ല്ല. മ​ര​ണ​ശേ​ഷം ആ​ത്മാ​വി​നൊ​പ്പം വ​രാ​ൻ ആ​രാ​ണു​ള്ള​ത്' എ​ന്നു ചാ​വ​റ​യ​ച്ച​ന്‍റെ പാ​ന എ​ന്ന ക​വി​ത​യി​ൽ പ​രേ​താ​ത്മാ​വി​ന്‍റേ​താ​യ ചി​ന്ത​യു​ണ്ട്.

നാ​ലു സ്നേ​ഹി​ത​രു​ടെ ക​ഥ​യി​ലെ ആ​ദ്യ സ്നേ​ഹി​ത​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഇ​ന്നു പ​റ​യാം. ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​ത​യോ​ടെ ഞാ​ൻ മൂ​ന്നു​പേ​രെ സ്നേ​ഹി​ച്ചു. എ​ങ്കി​ലും അ​തി​ൽ ഒ​ന്നാ​മ​നെ ഹൃ​ദ​യ​തു​ല്യം സ്നേ​ഹി​ച്ചു. എ​വി​ടെ​പ്പോ​യാ​ലും ഏ​തു ജോ​ലി ചെ​യ്താ​ലും മ​ന​സ് അ​യാ​ളെ ഒാ​ർ​ത്തി​രു​ന്നു.

എ​ന്‍റെ ചെ​യ്തി​ക​ളെ​യും ഗു​ണ​ഗ​ണ​ങ്ങ​ളെ​യും ഹൃ​ദ​യാ​ഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​യും നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന സ്നേ​ഹി​ൻ. ആ ​മി​ത്രം ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ ഒാ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു: “ജീ​വി​ത​ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ൽ നീ ​ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട, എ​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം മാ​ത്രം നി​ന​ക്കു മ​തി​യാ​കും. ആ​പ​ത്തു​കാ​ല​ത്തു തു​ണ ന​ൽ​കാ​ൻ എ​ന്നെ​പ്പോ​ലെ മ​റ്റാ​ർ​ക്കും സാ​ധ്യ​മ​ല്ല.'' ഇ​തൊ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞ് എ​ന്‍റെ മ​ന​സി​നെ ആ ​സ്നേ​ഹി​ത​ൻ ആ​ഹ്ലാ​ദ​പൂ​ർ​ണ​മാ​ക്കി. ഇ​തു കേ​ട്ട് ആ​ന​ന്ദി​ച്ച ഞാ​ൻ വേ​റൊ​ന്നും കാ​ണാ​ൻ ക​ണ്ണു തു​റ​ന്നി​ല്ല. എ​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം അ​വ​നി​ൽ അ​ർ​പ്പി​ച്ചാ​ൽ എ​ല്ലാം ഭം​ഗി​യാ​കു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു വി​ചാ​രം.

തി​രി​കെ വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ

ഒ​രു ദി​നം എ​ന്‍റെ ജീ​വ​നെ തി​രി​കെ​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്നു​വെ​ന്നു ദൈ​വം വി​ളം​ബ​രം ചെ​യ്തു. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വ​സ​ന്നി​ധി​യി​ൽ ഇ​പ്പോ​ൾ മ​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു വി​ളി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന എ​ന്‍റെ സ​ങ്ക​ടം ആ​രെ​ങ്കി​ലും ധൈ​ര്യ​സ​മേ​തം ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ ഈ ​വി​ധി​യി​ൽ​നി​ന്നു ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടും. അ​ങ്ങ​നെ സ​മ്മ​ർ​ദം ചെ​ലു​ത്താ​ൻ പ്രാ​പ്തി​യു​ള്ള ഒ​രു സ്നേ​ഹി​ത​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ കാ​ര്യം സാ​ധി​ക്കാ​മെ​ന്നു ക​രു​തി ഞാ​ൻ ആ​ദ്യ സ്നേ​ഹി​ത​നെ സ​മീ​പി​ച്ചു: “വ​മ്പ​നും ശ​ക്ത​നു​മാ​യ ആ​ത്മ​സു​ഹൃ​ത്തേ, ആ​പ​ത്ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ ര​ക്ഷി​ക്കാ​നു​ള്ള ശ​ക്തി അ​ങ്ങ​യെ​പ്പോ​ലെ മ​റ്റാ​ർ​ക്കു​മി​ല്ല. അ​തി​നാ​ൽ നി​ന്‍റെ ശ​ക്തി പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച് ഈ ​വി​ധി​യി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ന്നെ ര​ക്ഷി​ക്കൂ''. എ​ന്നാ​ൽ, ആ​ത്മ​സ്നേ​ഹി​ത​ന്‍റെ മ​റു​പ​ടി ഇ​ങ്ങ​നെ: “സു​ഹൃ​ത്തേ, പ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഞാ​ൻ നി​ന്‍റെ സ്നേ​ഹി​ത​നാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, നി​ന​ക്ക് ഇ​ന്നു സം​ഭ​വി​ച്ച നാ​ശം ത​ട​യാ​ൻ ഞാ​ൻ ആ​ള​ല്ല. ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​ണ് എ​നി​ക്കു നി​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നാ​വു​ക. നി​ന​ക്കു ജീ​വ​ൻ ന​ൽ​കി​യ​ത് ദൈ​വ​മാ​ണ്. അ​തി​നെ തി​രി​കെ ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ അ​നു​സ​രി​ച്ചേ മ​തി​യാ​വൂ. അ​തു​കൊ​ണ്ട് നീ ​പോ​വു​ക.”


വെ​റും കൈ​യോ​ടെ

എ​നി​ക്കു ക​ടു​ത്ത മ​നഃ​ക്ലേ​ശ​മാ​യി. ആ ​സ്നേ​ഹി​ത​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല വാ​ക്ക് പ​റ​യു​ക​യോ സ്നേ​ഹം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ല്ല​ല്ലോ. എ​നി​ക്കു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു ലോ​ക​ത്തി​ൽ എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും സം​ഭ​വി​ക്കും, മ​ര​ണം നി​ശ്ച​യം. ആ​ദ്യ സ്നേ​ഹി​ത​ൻ, അ​ത് മ​റ്റാ​രു​മ​ല്ല ഈ ​ലോ​ക​വും ഞാ​ൻ നേ​ടി​യ സ്ഥാ​ന​മാ​ന​ങ്ങ​ളും സ​ന്പ​ത്തു​മാ​ണ്. ഈ ​ലോ​ക​ത്തെ ഭൗ​തി​ക​താ​ത്പ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ അ​വ പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടൂ. മൃ​തി​യെ നേ​രി​ടേ​ണ്ട നേ​ര​ത്ത് മ​നു​ഷ്യ​നു ലോ​ക​ത്തി​ന്‍റെ സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലെന്നും ആ​രും കൂ​ട്ടി​നു​ല്ലെന്നും പരേതാത്മാവ് പറയുന്നു. മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഒ​റ്റ​യ്ക്കു യാ​ത്ര​യാ​വു​ന്നു. വെ​റും കൈ​യോ​ടെ വ​ന്നു, വെ​റും കൈ​യോ​ടെ തി​രി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു.

(തു​ട​രും)