ആ​​​​​ധു​​​​​നി​​​​​ക ശാ​​​​​സ്ത്ര സി​​​​​ദ്ധാ​​​​​ന്ത​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ അ​​​​​നു​​​​​സ​​​​​രി​​​​​ച്ച് ശ​​​​​ബ്ദം ഒ​​​​​രു ശ​​​​​ക്തി​​​​​യാ​​​​​ണ്, ഊ​​​​​ർ​​​​​ജ​​​​​മാ​​​​​ണ്. ഉ​​​​​ച്ച​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​പ്പെ​​​​​ട്ട ശ​​​​​ബ്ദം നൂ​​​​​റ്റാ​​​​​ണ്ടു​​​​​ക​​​​​ൾ​​​​​ക്കു ശേ​​​​​ഷ​​​​​വും പു​​​​​ന​​​​​രാ​​​​​വി​​​​​ഷ്ക​​​​​രി​​​​​ക്കാ​​​​​മെ​​​​​ന്നു ശാ​​​​​സ്ത്രം അ​​​​​വ​​​​​കാ​​​​​ശ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്നു. ശാ​​​​​സ്ത്രം ശ​​​​​ബ്ദ​​​​​മാ​​​​​ഹാ​​​​​ത്‌​​​​​മ്യം അ​​​​​വ​​​​​കാ​​​​​ശ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​നു നൂ​​​​​റ്റാ​​​​​ണ്ടു​​​​​ക​​​​​ൾ​​​​​ക്കു മു​​​​​ന്പ് നാ​​​​​ലാം സു​​​​​വി​​​​​ശേ​​​​​ഷ​​​​​ക​​​​​നാ​​​​​യ യോ​​​​​ഹ​​​​​ന്നാ​​​​​ൻ ഇ​​​​​ങ്ങ​​​​​നെ എ​​​​​ഴു​​​​​തി​​​​​വ​​​​​ച്ചു, “ആ​​​​​ദി​​​​​യി​​​​​ൽ വ​​​​​ച​​​​​നം ഉ​​​​​ണ്ടാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു, വ​​​​​ച​​​​​നം ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തോ​​​​​ടു​​​​​കൂ​​​​​ടെ​​​​​യാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു. വ​​​​​ച​​​​​നം ദൈ​​​​​വ​​​​​മാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു...​​​​​സ​​​​​മ​​​​​സ്ത​​​​​വും വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ലൂ​​​​​ടെ ഉ​​​​​ണ്ടാ​​​​​യി. വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ത്തെ കൂ​​​​​ടാ​​​​​തെ ഒ​​​​​ന്നും ഉ​​​​​ണ്ടാ​​​​​യി​​​​​ട്ടി​​​​​ല്ല.’’ (യോ​​​​​ഹ​​​​​ന്നാ​​​​​ൻ 1:1-3)

“ഉ​​​​​ണ്ടാ​​​​​ക​​​​​ട്ടെ’’ എ​​​​​ന്നു പ​​​​​റ​​​​​ഞ്ഞു​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് സ​​​​​മ​​​​​സ്ത​​​​​വും സൃ​​​​​ഷ്‌​​​​​ടി​​​​​ച്ച ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ വ​​​​​ച​​​​​നം, ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ശ​​​​​ബ്ദം ശ​​​​​ക്തി​​​​​യു​​​​​ള്ള​​​​​താ​​​​​ണ്. ആ ​​​​​വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​മാ​​​​​ണ് കാ​​​​​ല​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ തി​​​​​ക​​​​​വി​​​​​ൽ മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ച്ച​​​​​ത് (യോ​​​​​ഹ​​​​​ന്നാ​​​​​ൻ 1:14). മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ച്ച വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ജ​​​​​ന്മോ​​​​​ത്സ​​​​​വ​​​​​മാ​​​​​ണ് ക്രി​​​​​സ്മ​​​​​സ്. പ​​​​​രി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധാ​​​​​ത്മാ​​​​​വി​​​​​നാ​​​​​ലാ​​​​​ണ് വ​​​​​ച​​​​​നം മ​​​​​റി​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ഉ​​​​​ദ​​​​​ര​​​​​ത്തി​​​​​ൽ മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ച്ച​​​​​ത്.

ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ജീ​​​​​വ​​​​​നു​​​​​ള്ള വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​മാ​​​​​യ വി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധ ബൈ​​​​​ബി​​​​​ളി​​​​​ലെ പ​​​​​ഴ​​​​​യ​​​​​നി​​​​​യ​​​​​മ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ ഉ​​​​​ട​​​​​നീ​​​​​ളം നാം ​​​​​കാ​​​​​ണു​​​​​ന്ന മി​​​​​ശി​​​​​ഹാ പ്ര​​​​​വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ, മ​​​​​റി​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ഉ​​​​​ദ​​​​​ര​​​​​ത്തി​​​​​ൽ പ​​​​​രി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധാ​​​​​ത്മാ​​​​​വു​​​​​വ​​​​​ഴി വ​​​​​ച​​​​​നം മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ച്ച​​​​​തു​​​​​വ​​​​​ഴി പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തി​​​​​യാ​​​​​യി. പ​​​​​ഴ​​​​​യ​​​​​നി​​​​​യ​​​​​മ​​​​​ത്തി​​​​​ലെ പ്ര​​​​​വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ളും വാ​​​​​ഗ്ദാ​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ളും ഈ​​​​​ശോ​​​​​മി​​​​​ശി​​​​​ഹാ എ​​​​​ന്ന പേ​​​​​ര് ന​​​​​ൽ​​​​​ക​​​​​പ്പെ​​​​​ട്ട വ്യ​​​​​ക്തി​​​​​യു​​​​​ടെ ജ​​​​​ന​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ലൂ​​​​​ടെ പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തി​​​​​യാ​​​​​യി. കാ​​​​​ര​​​​​ണം മ​​​​​റി​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​ശ​​​​​രീ​​​​​രം സ്വീ​​​​​ക​​​​​രി​​​​​ച്ച ഈ​​​​​ശോ​​​​​മി​​​​​ശി​​​​​ഹാ പി​​​​​താ​​​​​വാ​​​​​യ ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ഏ​​​​​ക​​​​​ജാ​​​​​ത​​​​​നാ​​​​​ണ്. ഈ ​​​​​ഏ​​​​​ക​​​​​ജാ​​​​​ത​​​​​നെ​​​​​യാ​​​​​ണ്, മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​രോ​​​​​ടു​​​​​ള്ള സ്നേ​​​​​ഹ​​​​​ത്തെ​​​​​പ്ര​​​​​തി, മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​ര​​​​​ക്ഷ​​​​​യ്ക്കാ​​​​​യി ബ​​​​​ലി​​​​​യാ​​​​​യി​​​​​ത്തീ​​​​​രാ​​​​​ൻ മ​​​​​നു​​​​​ഷ്യ​​​​​രെ അ​​​​​ത്ര​​​​​മാ​​​​​ത്രം സ്നേ​​​​​ഹി​​​​​ച്ച ദൈ​​​​​വം ലോ​​​​​ക​​​​​ത്തി​​​​​ലേ​​​​​ക്ക് അ​​​​​യ​​​​​ച്ച​​​​​ത്.

വാ​​​​​യു​​​​​വി​​​​​ൽ ശ​​​​​ബ്ദ​​​​​രൂ​​​​​പ​​​​​ത്തി​​​​​ലും ക​​​​​ട​​​​​ലാ​​​​​സി​​​​​ൽ ലി​​​​​ഖി​​​​​ത രൂ​​​​​പ​​​​​ത്തി​​​​​ലും മാ​​​​​ത്രം നി​​​​​ല​​​​​നി​​​​​ന്നി​​​​​രു​​​​​ന്ന ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ വാ​​​​​ഗ്ദാ​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ളും പ്ര​​​​​വ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ങ്ങ​​​​​ളും ഈ​​​​​ശോ എ​​​​​ന്ന വ്യ​​​​​ക്തി​​​​​യി​​​​​ൽ പൂ​​​​​ർ​​​​​ത്തി​​​​​യാ​​​​​വു​​​​​ക​​​​​വ​​​​​ഴി ദൈ​​​​​വം ത​​​​​ന്‍റെ വാ​​​​​ക്ക് പാ​​​​​ലി​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​ണ് ചെ​​​​​യ്ത​​​​​ത് എ​​​​​ന്ന് ന​​​​​മു​​​​​ക്ക​​​​​റി​​​​​യാം. ക്രി​​​​​സ്മ​​​​​സ് എ​​​​​ന്ന​​​​​ത് ഈ ​​​​​വാ​​​​​ക്ക് പാ​​​​​ല​​​​​ന​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ ആ​​​​​ഘോ​​​​​ഷ​​​​​മാ​​​​​ണെ​​​​​ങ്കി​​​​​ൽ അ​​​​​ത് ന​​​​​മ്മു​​​​​ടെ പ്രാ​​​​​യോ​​​​​ഗി​​​​​ക ജീ​​​​​വി​​​​​ത​​​​​ത്തി​​​​​നു ന​​​​​ൽ​​​​​കു​​​​​ന്ന സ​​​​​ന്ദേ​​​​​ശം ശ​​​​​ക്ത​​​​​മാ​​​​​ണ്. ശ​​​​​ക്ത​​​​​മാ​​​​​യ ആ ​​​​​സ​​​​​ന്ദേ​​​​​ശം ല​​​​​ളി​​​​​ത​​​​​മാ​​​​​യ വാ​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ൽ പ​​​​​റ​​​​​ഞ്ഞാ​​​​​ൽ, “നാ​​മും വാ​​​​​ക്ക് പാ​​​​​ലി​​​​​ക്ക​​​​​ണം. ന​​​​​മ്മു​​​​​ടെ​​​​​യും വാ​​​​​ക്കും പ്ര​​​​​വൃ​​​​​ത്തി​​​​​യും യോ​​​​​ജി​​​​​ച്ചു​​​​​പോ​​​​​ക​​​​​ണം.’’


നാം ​​​​​പ​​​​​റ​​​​​യു​​​​​ന്ന ഓ​​​​​രോ വ്യ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​വാ​​​​​ക്കി​​​​​നും നാം ​​​​​ക​​​​​ണ​​​​​ക്ക് കൊ​​​​​ടു​​​​​ക്കേ​​​​​ണ്ടി​​​​​വ​​​​​രും എ​​​​​ന്നും, ന​​​​​മ്മു​​​​​ടെ​​​​​ത​​​​​ന്നെ വാ​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​ളാ​​​​​ൽ നാം ​​​​​വി​​​​​ധി​​​​​ക്ക​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​മെ​​​​​ന്നു​​​​​മു​​​​​ള്ള യാ​​​​​ഥാ​​​​​ർ​​​​​ഥ്യം വാ​​​​​ക്കി​​​​​ന്‍റെ​​​​​യും ശ​​​​​ബ്ദ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ​​​​​യും പ്രാ​​​​​ധാ​​​​​ന്യം വി​​​​​ളി​​​​​ച്ചോ​​​​​തു​​​​​ന്നു (മ​​​​​ത്താ​​​​​യി 12:36-37).

ന​​​​​മ്മു​​​​​ടെ വാ​​​​​ക്ക് “അ​​​​​തേ’’ എ​​​​​ന്നോ “അ​​​​​ല്ല’’ എ​​​​​ന്നോ മാ​​​​​ത്ര​​​​​മാ​​​​​യി​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​ണം എ​​​​​ന്നും ഇ​​​​​തി​​​​​ന​​​​​പ്പു​​​​​റ​​​​​മു​​​​​ള്ള​​​​​തെ​​​​​ല്ലാം പി​​​​​ശാ​​​​​ചി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്നു വ​​​​​രു​​​​​ന്നു എ​​​​​ന്നും വി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധ ബൈ​​​​​ബി​​​​​ൾ ന​​​​​മ്മെ പ​​​​​ഠി​​​​​പ്പി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു (മ​​​​​ത്താ​​​​​യി 5:37). പ്ര​​​​​തി​​​​​ജ്ഞ ചെ​​​​​യ്ത് പാ​​​​​ലി​​​​​ക്കാ​​​​​ത്ത​​​​​വ​​​​​ൻ, ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന് യോ​​​​​ഗ്യ​​​​​ന​​​​​ല്ല എ​​​​​ന്നും (സ​​​​​ങ്കീ​​​​​ർ​​​​​ത്ത​​​​​നം 14) ദൈ​​​​​വ​​​​​നാ​​​​​മ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ ക​​​​​ള്ള​​​​​സ​​​​​ത്യം ചെ​​​​​യ്യു​​​​​ന്ന​​​​​വ​​​​​ൻ ദൈ​​​​​വ​​​​​ക​​​​​ല്പ​​​​​ന​​​​​യാ​​​​​ണ് ലം​​​​​ഘി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​തെ​​​​​ന്നും ന​​​​​മു​​​​​ക്ക​​​​​റി​​​​​യാം.

പി​​​​​ന്നെ നാം ​​​​​എ​​​​​ന്താ​​​​​ണു സം​​​​​സാ​​​​​രി​​​​​ക്കേ​​​​​ണ്ട​​​​​ത്? വി​​​​​ശു​​​​​ദ്ധ ബൈ​​​​​ബി​​​​​ൾ പ​​​​​റ​​​​​യു​​​​​ന്നു, “നി​​​​​ങ്ങ​​​​​ളു​​​​​ടെ അ​​​​​ധ​​​​​ര​​​​​ങ്ങ​​​​​ളി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് തി​​​​​ന്മ​​​​​യു​​​​​ടെ വാ​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​ൾ പു​​​​​റ​​​​​പ്പെ​​​​​ടാ​​​​​തി​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​ട്ടെ, കേ​​​​​ൾ​​​​​വി​​​​​ക്കാ​​​​​ർ​​​​​ക്ക് ആ​​​​​ത്മീ​​​​​യ ചൈ​​​​​ത​​​​​ന്യം പ്ര​​​​​ദാ​​​​​നം ചെ​​​​​യ്യു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​നാ​​​​​യി, അ​​​​​വ​​​​​രു​​​​​ടെ ഉ​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​ക്ക് ഉ​​​​​ത​​​​​കും​​​​​വി​​​​​ധം ന​​​​​ല്ല​​​​​കാ​​​​​ര്യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ സ​​​​​ന്ദ​​​​​ർ​​​​​ഭം അ​​​​​നു​​​​​സ​​​​​രി​​​​​ച്ച് സം​​​​​സാ​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​വി​​​​​ൻ.’’ (എ​​​​​ഫേ​​​​​സൂ​​​​​സ് 4:29).

ഇ​​​​​പ്ര​​​​​കാ​​​​​രം ഉ​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​ക്ക് ഉ​​​​​ത​​​​​കു​​​​​ന്ന ന​​​​​ല്ല​​​​​കാ​​​​​ര്യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ സ​​​​​ന്ദ​​​​​ർ​​​​​ഭം അ​​​​​നു​​​​​സ​​​​​രി​​​​​ച്ച് സം​​​​​സാ​​​​​രി​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ നാം ​​​​​എ​​​​​ന്തു ചെ​​​​​യ്യ​​​​​ണം? ന​​​​​മ്മു​​​​​ടെ ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യ​​​​​ത്തെ, ബു​​​​​ദ്ധി​​​​​യെ, മ​​​​​നസിനെ ന​​​​​ന്മ​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് നി​​​​​റ​​​​​യ്ക്ക​​​​​ണം, ദൈ​​​​​വ​​​​​വ​​​​​ച​​​​​നം​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് നി​​​​​റ​​​​​യ്ക്ക​​​​​ണം, അ​​​​​ങ്ങ​​​​​നെ ന​​​​​ന്മ​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യം നി​​​​​റ​​​​​യു​​​​​ന്പോ​​​​​ൾ ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ നി​​​​​റ​​​​​വി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് അ​​​​​ധ​​​​​രം സം​​​​​സാ​​​​​രി​​​​​ക്കും. വാ​​​​​ക്കും പ്ര​​​​​വൃ​​​​​ത്തി​​​​​യും ഒ​​​​​ന്നാ​​​​​കും. അ​​​​​ങ്ങ​​​​​നെ വ​​​​​ച​​​​​നം മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ക്കും; ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​ന്‍റെ വ​​​​​ച​​​​​നം ഈ​​​​​ശോ​​​​​യി​​​​​ൽ മാം​​​​​സം ധ​​​​​രി​​​​​ച്ച​​​​​തു​​​​​പോ​​​​​ലെ.