ഫാ. ​​​മൈ​​​ക്കി​​​ൾ കാ​​​രി​​​മ​​​റ്റം

‘നി​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്കു​​​​​ന്പോ​​​​​ൾ ക​​​​​പ​​​​​ട​​​​​നാ​​​​​ട്യ​​​​​ക്കാ​​​​​രെ​​​​​പ്പോ​​​​​ലെ ആ​​​​​ക​​​​​രു​​​​​ത്. അ​​​​​വ​​​​​ർ മ​​​​​റ്റു​​​​​ള്ള​​​​​വ​​​​​രെ കാ​​​​​ണി​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി സി​​​​​ന​​​​​ഗോ​​​​​ഗു​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ലും തെ​​​​​രു​​​​​വീ​​​​​ഥി​​​​​ക​​​​​ളു​​​​​ടെ കോ​​​​​ണു​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ലും​​​നി​​​​​ന്നു പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്കാ​​​​​നാ​​​​​ണ് ഇ​​​​​ഷ്‌​​​​​ട​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്ന​​​​​ത്’ (മ​​​​​ത്താ 6,5-8).

മ​​​​​താ​​​​​ത്മ​​​​​ക ജീ​​​​​വി​​​​​ത​​​​​ത്തെ പ്ര​​​​​ശം​​​​​സ​​​​​യും അം​​​​​ഗീ​​​​​കാ​​​​​ര​​​​​വും പി​​​​​ടി​​​​​ച്ചു​​​​​പ​​​​​റ്റാ​​​​​നു​​​​​ള്ള പ്ര​​​​​ക​​​​​ട​​​​​ന​​​​​മാ​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​നെ​​​​​തി​​​​​രേ യേ​​​​​ശു ശ​​​​​ക്ത​​​​​മാ​​​​​യ താ​​​​​ക്കീ​​​​​തു​​​​​ക​​​​​ൾ ന​​​​​ൽ​​​​​കി​​​​​യി​​​​​ട്ടു​​​​​ണ്ട്. അ​​​​​തി​​​​​ൽ ഒ​​​​​ന്നാ​​​​​ണ് പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യെ സം​​​​​ബ​​​​​ന്ധി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന താ​​​​​ക്കീ​​​​​തും നി​​​​​ർ​​​​​ദേ​​​​​ശ​​​​​വും. ഇ​​​​​തി​​​​​നും ഒ​​​​​രു ച​​​​​രി​​​​​ത്ര​​​​​പ​​​​​ശ്ചാ​​​​​ത്ത​​​​​ല​​​​​മു​​​​​ണ്ട്.

യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ കാ​​​​​ല​​​​​ത്ത് യ​​​​​ഹൂ​​​​​ദ​​​​​ർ പൊ​​​​​തു​​​​​വേ ദി​​​​​വ​​​​​സം മൂ​​​​​ന്നു​​​​​ത​​​​​വ​​​​​ണ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ച്ചി​​​​​രു​​​​​ന്നു. ഔ​​​​​ദ്യോ​​​​​ഗി​​​​​ക​​​​​മാ​​​​​യ ഈ ​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന ഇ​​​​​ന്നും അ​​​​​വ​​​​​ർ തു​​​​​ട​​​​​രു​​​​​ന്നു. നി​​​​​ശ്ചി​​​​​ത പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​ക​​​​​ൾ ഉ​​​​​രു​​​​​വി​​​​​ടു​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​ണ് ചെ​​​​​യ്യു​​​​​ന്ന​​​​​ത്. പ്ര​​​​​ഭാ​​​​​ത​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന ‘ഷ​​​​​ഹാ​​​​​രി’ എ​​​​​ന്നും സാ​​​​​യാ​​​​​ഹ്ന​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന ‘മി​​​​​ൻ​​​​​ഹാ’ എ​​​​​ന്നും രാ​​​​​ത്രി​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന ‘മാ​​​​​റി​​​​​വ്’ അ​​​​​ഥ​​​​​വാ ‘അ​​​​​ർ​​​​​വി​​​​​ത്’ എ​​​​​ന്നും അ​​​​​റി​​​​​യ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്നു. പൗ​​​​​ര​​​​​സ്ത്യ സ​​​​​ഭ​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ൽ പൊ​​​​​തു​​​​​വേ സ​​​​​പ്ര, റം​​​​​ശ, ലെ​​​​​ലി​​​​​യ എ​​​​​ന്നീ പേ​​​​​രി​​​​​ൽ അ​​​​​റി​​​​​യ​​​​​പ്പെ​​​​​ടു​​​​​ന്ന പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​ക​​​​​ൾ ഈ ​​​​​യ​​​​​ഹൂ​​​​​ദ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​നാ​​​​​ക്ര​​​​​മ​​​​​ത്തെ അ​​​​​നു​​​​​സ്മ​​​​​രി​​​​​പ്പി​​​​​ക്കു​​​​​ന്നു.

പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​നാ​​​​​സ​​​​​മ​​​​​യം വി​​​​​ളി​​​​​ച്ച​​​​​റി​​​​​യി​​​​​ക്കാ​​​​​നാ​​​​​യി ദേ​​​​​വാ​​​​​ല​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്നു കാ​​​​​ഹ​​​​​ളം മു​​​​​ഴ​​​​​ക്കും. ഇ​​​​​ന്ന് ക്രി​​​​​സ്തീ​​​​​യ ദേ​​​​​വാ​​​​​ല​​​​​യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്നു മ​​​​​ണി​​​​​യ​​​​​ടി​​​​​യും ക്ഷേ​​​​​ത്ര​​​​​ങ്ങ​​​​​ളി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് ശം​​​​​ഖു​​​​​വി​​​​​ളി​​​​​യും മോ​​​​​സ്കു​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ൽ​​​​​നി​​​​​ന്ന് വാ​​​​​ങ്ക് വി​​​​​ളി​​​​​യും ഉ​​​​​യ​​​​​രു​​​​​ന്ന​​​​​തു​​​​​പോ​​​​​ലെ. പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യ്ക്കു​​​​​ള്ള കാ​​​​​ഹ​​​​​ളം കേ​​​​​ൾ​​​​​ക്കു​​​​​ന്പോ​​​​​ൾ ആ​​​​​യി​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന ഇ​​​​​ട​​​​​ത്തി​​​​​ൽ​​നി​​​​​ന്നു പ​​​​​ര​​​​​സ്യ​​​​​മാ​​​​​യി, ഉ​​​​​ച്ച​​​​​ത്തി​​​​​ൽ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്കു​​​​​ക യ​​​​​ഹൂ​​​​​ദ​​​​​ർ​​​​​ക്കു പ​​​​​തി​​​​​വാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു. അ​​​​​തു സി​​​​​ന​​​​​ഗോ​​​​​ഗി​​​​​ലോ വ​​​​​ഴി​​​​​ക്ക​​​​​വ​​​​​ല​​​​​യി​​​​​ലോ എ​​​​​വി​​​​​ടെ​​​​​യാ​​​​​യാ​​​​​ലും അ​​​​​വ​​​​​ർ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്കും. ഈ ​​​​​ആ​​​​​ചാ​​​​​ര​​​​​മാ​​​​​ണ് യേ​​​​​ശു​​​​​വി​​​​​ന്‍റെ താ​​​​​ക്കീ​​​​​തി​​​​​ന്‍റെ​​​​​യും നി​​​​​ർ​​​​​ദേ​​​​​ശ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളു​​​​​ടെ​​​​​യും ച​​​​​രി​​​​​ത്ര​​​​​പ​​​​​ശ്ചാ​​​​​ത്ത​​​​​ലം.


അ​​​​​തു​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട്, പ​​​​​ര​​​​​സ്യ​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന അ​​​​​രു​​​​​തെ​​​​​ന്നോ അ​​​​​തി​​​​​ന് അ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​മി​​​​​ല്ലെ​​​​​ന്നോ ഒ​​​​​ന്നും ഈ ​​​​​ഗു​​​​​രു​​​​​മൊ​​​​​ഴി​​​​​ക​​​​​ൾ പ​​​​​റ​​​​​യു​​​​​ന്നി​​​​​ല്ല. മ​​​​​റി​​​​​ച്ച് എ​​​​​ന്താ​​​​​യി​​​​​രി​​​​​ക്ക​​​​​ണം പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യു​​​​​ടെ ശൈ​​​​​ലി, മ​​​​​നോ​​​​​ഭാ​​​​​വം എ​​​​​ന്നു പ​​​​​ഠി​​​​​പ്പി​​​​​ക്കു​​​​​ക മാ​​​​​ത്ര​​​​​മാ​​​​​ണ്. മ​​​​​റ്റു​​​​​ള്ള​​​​​വ​​​​​രെ കാ​​​​​ണി​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി ന​​​​​ട​​​​​ത്തു​​​​​ന്ന ഒ​​​​​രു പ്ര​​​​​ക​​​​​ട​​​​​ന​​​​​മ​​​​​ല്ല പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന. മ​​​​​റി​​​​​ച്ച് ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തോ​​​​​ടു ന​​​​​ട​​​​​ത്തു​​​​​ന്ന സം​​​​​ഭാ​​​​​ഷ​​​​​ണ​​​​​മാ​​​​​ണ്. അ​​​​​തി​​​​​നു ശാ​​​​​ന്ത​​​​​ത​​​​​യും നി​​​​​ശ​​​​​ബ്ദ​​​​​ത​​​​​യും ഏ​​​​​കാ​​​​​ഗ്ര​​​​​ത​​​​​യും ആ​​​​​വ​​​​​ശ്യ​​​​​മാ​​​​​ണ്. മു​​​​​റി​​​​​യി​​​​​ൽ ക​​​​​ട​​​​​ന്ന് ക​​​​​ത​​​​​ക​​​​​ട​​​​​ച്ച് ര​​​​​ഹ​​​​​സ്യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ പി​​​​​താ​​​​​വി​​​​​നോ​​​​​ടു പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്ക​​​​​ണം എ​​​​​ന്ന​​​​​തു​​​​​കൊ​​​​​ണ്ട് ഇ​​​​​താ​​​​​ണ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​മാ​​​​​ക്കു​​​​​ക.

പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യി​​​​​ൽ ശ്ര​​​​​ദ്ധി​​​​​ക്കേ​​ണ്ട മ​​​​​റ്റൊ​​​​​രു കാ​​​​​ര്യം ‘വാ​​​​​ചാ​​​​​ല​​​​​ത’ വേ​​​​​ണ്ട എ​​​​​ന്ന​​​​​ത​​​​​ത്രേ. എ​​​​​ല്ലാം അ​​​​​റി​​​​​യു​​​​​ന്ന ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തി​​​​​നു മു​​​​​ന്പി​​​​​ൽ അ​​​​​ധി​​​​​ക​​​​​മൊ​​​​​ന്നും പ​​​​​റ​​​​​യ​​​​​ണ​​​​​മെ​​​​​ന്നി​​​​​ല്ല. ഒ​​​​​രു മ​​​​​ക​​​​​നു​​​​​വേ​​​​​ണ്ടി യാ​​​​​ചി​​​​​ച്ച ഹ​​​​​ന്നാ​​​​​യു​​​​​ടെ​​​​​ചി​​​​​ത്രം ഇ​​​​​വി​​​​​ടെ മാ​​​​​തൃ​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​കു​​​​​ന്നു: ‘അ​​​​​വ​​​​​ൾ ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യ​​​​​ത്തി​​​​​ൽ സം​​​​​സാ​​​​​രി​​​​​ക്കു​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​യി​​​​​രു​​​​​ന്നു. അ​​​​​ധ​​​​​രം മാ​​​​​ത്ര​​​​​മേ ച​​​​​ലി​​​​​ച്ചി​​​​​രു​​​​​ന്നു​​​​​ള്ളൂ’ (1 സാ​​​​​മു 1,13). ഇ​​​​​വി​​​​​ടെ​​​​​യും തെ​​​​​റ്റി​​​​​ദ്ധാ​​​​​ര​​​​​ണ​​​​​യ​​​​​രു​​​​​ത്. വാ​​​​​ചി​​​​​കപ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന വേ​​​​​ണ്ടെന്ന​​​​​ല്ല, വാ​​​​​തോ​​​​​രാ​​​​​തെ ഒ​​​​​രു​​​​​പാ​​​​​ടു കാ​​​​​ര്യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ൾ പ​​​​​റ​​​​​ഞ്ഞു​​​​​കൂ​​​​​ട്ടു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​ല​​​​​ല്ല, എ​​​​​ന്നെ പൂ​​​​​ർ​​​​​ണ​​​​​മാ​​​​​യി അ​​​​​റി​​​​​യു​​​​​ന്ന പി​​​​​താ​​​​​വി​​​​​നോ​​​​​ടാ​​​​​ണ് ഞാ​​​​​ൻ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​ത് എ​​​​​ന്ന ബോ​​​​​ധ്യ​​​​​ത്തോ​​​​​ടെ ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യം തു​​​​​റ​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​തി​​​​​ലാ​​​​​ണ് ശ്ര​​​​​ദ്ധി​​​​​ക്കേ​​​​​ണ്ട​​​​​ത്.

ഈ ​​​​​ര​​​​​ണ്ടു കാ​​​​​ര്യ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളും മു​​​​​ഖ്യ​​​​​മാ​​​​​യും വ്യ​​​​​ക്തി​​​​​പ​​​​​ര​​​​​മാ​​​​​യ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​ക​​​​​ളെ​​​​​യാ​​​​​ണ് ല​​​​​ക്ഷ്യം​​​​​വ​​​​​യ്ക്കു​​​​​ന്ന​​​​​തെ​​​​​ങ്കി​​​​​ലും സ​​​​​മൂ​​​​​ഹ​​​​​പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യി​​​​​ലും ഈ ​​​​​മ​​​​​നോ​​​​​ഭാ​​​​​വം കാ​​​​​ത്തു​​​​​സൂ​​​​​ക്ഷി​​​​​ക്ക​​​​​ണം. ഇ​​​​​തി​​​​​നെ​​​​​ല്ലാം മാ​​​​​തൃ​​​​​ക​​​​​യാ​​​​​ണ് യേ​​​​​ശു പ​​​​​ഠി​​​​​പ്പി​​​​​ച്ച പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന. ദൈ​​​​​വ​​​​​ത്തെ ‘ഞ​​​​​ങ്ങ​​​​​ളു​​​​​ടെ പി​​​​​താ​​​​​വേ’ എ​​​​​ന്നു വി​​​​​ളി​​​​​ച്ച്, എ​​​​​ല്ലാ യാ​​​​​ച​​​​​ന​​​​​ക​​​​​ളി​​​​​ലൂ​​​​​ടെ​​യും ഹൃ​​​​​ദ​​​​​യം തു​​​​​റ​​​​​ക്കാ​​​​​ൻ പ​​​​​ഠി​​​​​പ്പി​​​​​ക്കു​​​​​ന്ന പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന. നോ​​​​​ന്പു​​​​​കാ​​​​​ല​​​​​ത്തു മാ​​​​​ത്ര​​​​​മ​​​​​ല്ല, എ​​​​​ല്ലാ​​​​​ക്കാ​​​​​ല​​​​​ത്തും പ്ര​​​​​സ​​​​​ക്ത​​​​​വും അ​​​​​നി​​​​​വാ​​​​​ര്യ​​​​​വു​​​​​മാ​​​​​യ പ്രാ​​​​​ർ​​​​​ഥ​​​​​ന​​​​​യാ​​​​​ണ​ത്.