അവസാനം നാലാമത്തെ ഘട്ടം വന്നു. അതിങ്ങനെയാണ്: 200 ഭിന്നശേഷിക്കാരായ കുട്ടികൾക്ക് വീൽചെയറുകൾ വാങ്ങി നൽകണമെന്ന് ഒരിക്കൽ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഉടനെ അതു ചെയ്തുകൊടുത്തു. അപ്പോൾ അതു വിതരണം ചെയ്യുന്ന ചടങ്ങിലേക്ക് ഞാൻതന്നെ എത്തണമെന്ന് അദ്ദേഹം നിർബന്ധം പിടിച്ചു. അതിനും ഞാൻ സന്നദ്ധനായി.
അങ്ങനെ ആ 200 കുട്ടികൾക്കും ഞാൻതന്നെ വീൽചെയറുകൾ വിതരണം ചെയ്തു. അതു സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷത്തിന്റെ ഏതോ വന്യമായ വെളിച്ചം പ്രകാശിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
ഏതോ ഒരു വിനോദസഞ്ചാരകേന്ദ്രത്തിലേക്ക് എത്തിയതുപോലെയായിരുന്നു അപ്പോൾ അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും അവസ്ഥ. എന്റെ ഉള്ളിലെ യഥാർഥ സന്തോഷമെന്താണെന്ന് അന്നത്തെ ആ ദിവസം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. -രത്തൻ ടാറ്റ പറഞ്ഞു.