സ​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു രാ​ത്രി
അ​തി​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു രാ​ജ​കൊ​ട്ടാ​രം. അ​വി​ടെ എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും ആ​ഡം​ബ​ര​വും ആ​ഘോ​ഷ​വു​മാ​ണ്. എ​ന്നും വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ൾ​എ​ത്തു​ന്നു. ഒ​രു ദി​വ​സം അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​യ അ​തി​ഥി​ക​ളി​ൽ ഒ​രു ആ​ധ്യാ​ത്മി​ക ഗു​രു​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സേ​വ​ക​ർ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അ​തി​വേ​ഗം രാ​ജ​സ​ന്നി​ധി​യി​ലെ​ത്തി​ച്ചു.

അ​തി​ഥി​യെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ രാ​ജാ​വ് സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തു. ആ​ദ​രി​ച്ച് ഇ​രു​ത്തി​യ ശേ​ഷം രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു: "അ​ങ്ങേ​യ്ക്ക് എ​ന്താ​ണ് ആ​വ​ശ്യം?' ഉ​ട​നെ ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു: "ഈ ​സ​ത്ര​ത്തി​ൽ താ​മ​സി​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് ഒ​രു സ്ഥ​ലം ത​ര​ണം.'

"ഇ​തു സ​ത്ര​മ​ല്ല. എ​ന്‍റെ കൊ​ട്ടാ​ര​മാ​ണ്.'- രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു. ഉ​ട​നെ ഗു​രു ചോ​ദി​ച്ചു: "അ​ങ്ങേ​ക്ക് മു​മ്പ് ഈ ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ട​മ ആ​രാ​യി​രു​ന്നു?'
രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: "എ​ന്‍റെ പി​താ​വ്. അ​ല്ലാ​തെ ആ​രാ​ണ്?'

"അ​ദ്ദേ​ഹം ഇ​പ്പോ​ൾ എ​വി​ടെ​യാ​ണ്?' ഗു​രു ചോ​ദ്യം തു​ട​ർ​ന്നു. ഉ​ട​നെ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ദ്ദേ​ഹം മ​രി​ച്ചു​പോ​യി.'
ഉ​ട​ൻ ഗു​രു​വി​ന്‍റെ ചോ​ദ്യം: "അ​ങ്ങ​യു​ടെ പി​താ​വി​നു മു​ൻ​പ് ആ​രാ​യി​രു​ന്നു ഈ ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ൻ?'

"അ​ത് എ​ന്‍റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​നാ​യി​രു​ന്നു'- രാ​ജാ​വ് മ​റു​പ​ടി ന​ൽ​കി.
"അ​ങ്ങ​യു​ടെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ എ​വി​ടെ​യാ​ണി​പ്പോ​ൾ?'- ഗു​രു​വി​ന്‍റെ അ​ടു​ത്ത ചോ​ദ്യം. ഉ​ട​നെ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ദ്ദേ​ഹം പ​ണ്ടേ മ​രി​ച്ചു.'

അ​ല്പ​നി​മി​ഷ​ത്തെ മൗ​ന​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ങ്ങ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, ഇ​വി​ടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം കു​റ​ച്ചു കാ​ല​ത്തേ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ ഇ​വി​ടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​തി​നു​ശേ​ഷം അ​വ​ർ എ​ങ്ങോ​ട്ടോ യാ​ത്ര തു​ട​രു​ക​യാ​ണ്. അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ ഈ ​രാ​ജ​കൊ​ട്ടാ​രം ഒ​രു സ​ത്ര​മ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല!' ഈ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വി​നു മ​റു​പ​ടി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

സ്വ​ന്ത​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​ത്

റോ​മ​ൻ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യും ത​ത്വ​ചി​ന്ത​ക​നു​മാ​യി​രു​ന്ന മാ​ർ​ക്ക​സ് ഔ​റേ​ലി​യ​സ് (121-180) ഒ​രി​ക്ക​ൽ എ​ഴു​തി: "ജീ​വി​ത​മെ​ന്നു പ​റ​യു​ന്ന​ത് ഒ​രു വ​ഴി​പോ​ക്ക​ന്‍റെ ത​ത്കാ​ല താ​മ​സ​സ്ഥ​ല​മാ​ണ്; സ​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു രാ​ത്രി.' ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ക്ഷ​ണി​ക​ത​യും ന​ശ്വ​ര​ത​യും വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു ഉ​ദ്ധ​ര​ണി​യാ​ണി​ത്. മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​തും അ​തു​ത​ന്നെ.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ അ​ധി​കാ​ര​വും പ്രൗ​ഢി​യും സ​ന്പ​ത്തു​മൊ​ക്കെ​യു​ള്ള​പ്പോ​ൾ അ​ത് എ​ക്കാ​ല​വും നീ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണ് പ​ല​രും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, അ​വ​ർ അ​ങ്ങ​നെ ചി​ന്തി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ത​ന്നെ അ​വ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി പ​ല​പ്പോ​ഴും വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​ത് അ​താ​ണ്.

നി​ത്യ​ത​യു​മാ​യി തു​ല​നം ചെ​യ്യു​ന്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ഈ​ലോ​ക ജീ​വി​തം എ​ന്നു​പ​റ​യു​ന്ന​തു സ​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു രാ​ത്രി​ക്കു​പോ​ലും തു​ല്യ​മാ​ണെ​ന്നു പ​റ​യാ​ൻ സാ​ധി​ക്കി​ല്ല. അ​ത്ര​മാ​ത്രം ഹ്ര​സ്വ​മാ​ണു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം. അ​പ്പോ​ൾ​പി​ന്നെ, ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ സു​ഖ​ത്തി​നും സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം മാ​റ്റി​വ​യ്ക്കു​ന്ന​തു ഭോ​ഷ​ത്ത​മ​ല്ലേ?

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: "ഇ​വി​ടെ ന​മു​ക്കു നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ന​ഗ​ര​മി​ല്ല' (ഹെ​ബ്രാ​യ​ർ 13:14) അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ, എ​വി​ടെ​യാ​ണ് നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ന​ഗ​രം? എ​വി​ടെ​യാ​ണ് നി​ത്യ​മാ​യി ന​മു​ക്കു ജീ​വി​ക്കാ​നു​ള്ള വാ​സ​സ്ഥ​ലം? ദൈ​വ​വ​ച​നം വീ​ണ്ടും പ​റ​യു​ന്നു: "ന​മ്മു​ടെ പൗ​ര​ത്വം സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലാ​ണ്'(​ഫി​ലി​പ്പി 3:20). അ​താ​യ​ത്, സ്വ​ർ​ഗ​മാ​ണ് നി​ത്യ​മാ​യി നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ന​മ്മു​ടെ ന​ഗ​രം. അ​വി​ടെ​യാ​ണ് നാം ​നി​ത്യ​മാ​യി വ​സി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.

ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, മ​ല​യി​ലെ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ൽ ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്: "ഭൂ​മി​യി​ൽ നി​ക്ഷേ​പം ക​രു​തി​വ​യ്ക്ക​രു​ത്. തു​രു​ന്പും കീ​ട​ങ്ങ​ളും അ​വ ന​ശി​പ്പി​ക്കും; ക​ള്ള​ന്മാ​ർ തു​ര​ന്നു മോ​ഷ്ടി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി നി​ക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ൾ ക​രു​തി​വ​യ്ക്കു​ക. അ​വി​ടെ തു​രു​ന്പും കീ​ട​ങ്ങ​ളും അ​വ ന​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ക​ള്ള​ന്മാ​ർ മോ​ഷ്ടി​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല'(​മ​ത്താ​യി 6:19-20).

നി​ക്ഷേ​പം കൂ​ട്ടു​ക

നാം ​നി​ത്യ​മാ​യി വ​സി​ക്കേ​ണ്ട സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ന​മു​ക്കു നി​ക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ൾ കൂ​ട്ടാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക? അ​ത് എ​ളു​പ്പ​മാ​ണ്. ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ ന​മ്മു​ടെ നി​ക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ൾ ന​മ്മു​ടേ​തെ​ന്ന​പോ​ലെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ​യും ന​ന്മ​യ്ക്കാ​യി വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ക. ആ ​നി​ക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ളി​ൽ ന​മ്മു​ടെ സ​മ​യ​വും സ​ന്പ​ത്തും നി​ര​വ​ധി​യാ​യ ന​മ്മു​ടെ ക​ഴി​വു​ക​ളും ഉ​ൾ​പ്പെ​ടും.

ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഹ്ര​സ്വ​മാ​യ ജീ​വി​തം ഏ​റ്റ​വും മെ​ച്ച​പ്പെ​ട്ട​താ​ക്കാ​നാ​യി സ​മ​യ​വും സ​ന്പ​ത്തും സ​ക​ല ക​ഴി​വു​ക​ളും വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ നാം ​എ​പ്പോ​ഴും ബ​ദ്ധ​ശ്ര​ദ്ധ​രാ​ണ്. അ​തു ന​ല്ല കാ​ര്യം. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​നെ​ക്കാ​ളേ​റെ, നി​ത്യ​കാ​ലം നീ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ക്കാ​നാ​ണ് നാം ​ഏ​റെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​ത്. അ​തു ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാം ​പ​ന്പ​ര​വി​ഡ്ഢി​ക​ൾ​ത​ന്നെ.

"നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ക്ഷേ​പം എ​വി​ടെ ആ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വോ അ​വി​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​വും, (മ​ത്താ​യി 6:21). എ​ന്നു ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്. ന​മ്മു​ടെ നി​ക്ഷേ​പം സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലാ​ണെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്കു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ, ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യം എ​പ്പോ​ഴും സ്വ​ർ​ഗീ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ ശ്ര​ദ്ധ കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ ഇ​ട​യാ​കും.

ശ്രീ​രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ പ​ര​മ​ഹം​സ​ൻ പ​റ​യു​ന്നു: "ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന സ​ന്പ​ത്തി​നോ​ടും ജീ​വി​ത​സു​ഖ​ങ്ങ​ളോ​ടു​മു​ള്ള നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​സ​ക്തി അ​നു​ദി​നം കു​റ​ഞ്ഞു​വ​രാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തോ​ടു നി​ങ്ങ​ൾ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക.' അ​ങ്ങ​നെ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യം സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ക​യും അ​വി​ടെ​യെ​ത്താ​ൻ ഇ​ട​യാ​വു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ
Copyright @ 2018 , Rashtra Deepika Ltd.