ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷം
ചാ​ൾ​സ് ഷു​ൾ​സ് (1922-2000) എ​ന്ന വി​ഖ്യാ​ത കാ​ർ​ട്ടൂ​ണി​സ്റ്റി​ന്‍റെ ഭാ​വ​ന ജ​ന്മം​ന​ൽ​കി​യ ഹാ​സ്യ​ചി​ത്ര പ​ര​ന്പ​ര​യാ​ണു പീ​ന​ട്ട്സ്. മ​റ്റാ​രു​ടെ​യും സ​ഹാ​യം​കൂ​ടാ​തെ​യാ​ണ് 1950 മു​ത​ൽ 2000 വ​രെ അ​ദ്ദേ​ഹം ഈ ​കാ​ർ​ട്ടൂ​ൺ പ​ര​ന്പ​ര പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച​ത്. ഈ ​പ​ര​ന്പ​ര​യു​ടെ ഒ​റി​ജി​ന​ൽ കാ​ർ​ട്ടൂ​ണു​ക​ൾ ര​ണ്ടാ​യി​രാ​മാ​ണ്ടി​ൽ അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ലോ​ക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി 2,600 പ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അ​ക്കാ​ല​ത്ത് 75 രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി 35 കോ​ടി​യി​ല​ധി​കം വാ​യ​ന​ക്കാ​ർ ഈ ​കാ​ർ​ട്ടൂ​ൺ പ​ര​ന്പ​ര​യ്ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

പീ​ന​ട്ട്സ് ഇ​പ്പോ​ഴും ലോ​ക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​യൊ​ന്നും പു​തു​താ​യി സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​യ​ല്ല. ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ മാ​ത്രം. എ​ങ്കി​ലും വാ​യ​ന​ക്കാ​ർ ഇ​പ്പോ​ഴും ആ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​വ​യെ​ല്ലാം ഏ​റെ പ്ര​ചോ​ദ​നാ​ത്മ​ക​മാ​ണു​താ​നും. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രെ​ണ്ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഇ​വി​ടെ വി​വ​രി​ക്ക​ട്ടെ.

പീ​ന​ട്ട്സി​ലെ ര​ണ്ടു പ്ര​ധാ​ന ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​ണു കു​ട്ടി​ക​ളാ​യ ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണും ലൂ​സി​യും. ര​ണ്ടു പേ​രും ഒ​രു വേ​ലി​യു​ടെ അ​പ്പു​റ​ത്തും ഇ​പ്പു​റ​ത്തു​മാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​പ്പോ​ൾ ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ൺ പ​റ​യു​ന്നു: "അ​തെ, എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല തീ​ർ​ച്ച​യാ​ണ്. '' അ​ടു​ത്ത നി​മി​ഷം ലൂ​സി ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു: "ആ​രെ​ങ്കി​ലും നി​ന്നെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു എ​ന്നു വെ​റു​തെ പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ അ​തു നി​ന്നെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ക്കു​മെ​ന്നോ? ഇ​ത്ര​യും നി​സാ​ര​മാ​യ ഒ​രു കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞു നി​ന്നെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ക്കാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വ് മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ൽ ഉ​ണ്ടെ​ന്നാ​ണോ നീ ​അ​ർ​ഥ​മാ​ക്കു​ന്ന​ത്?''

അ​പ്പോ​ൾ ആ​വേ​ശ​ത്തോ​ടെ ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ൺ പ​റ​യു​ന്നു: "അ​തെ, അ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു ഞാ​ൻ അ​ർ​ഥ​മാ​ക്കു​ന്ന​ത്.'' ഉ​ട​നെ ലൂ​സി​യു​ടെ മ​റു​പ​ടി: "അ​തു മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ൽ​നി​ന്നു കൂ​ടു​ത​ൽ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു പോ​ലെ എ​നി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.'' ആ ​സ​മ​യം ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണി​നെ മു​ഖാ​മു​ഖം നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ലൂ​സി ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു: "ഇ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് നി​ന​ക്കു തീ​ർ​ച്ച​യാ​ണോ? നി​ന്നെ ഇ​ഷ്ട​മാ​ണ് ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ൺ എ​ന്ന് ആ​രെ​ങ്കി​ലും നി​ന്നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ അ​പ്പോ​ൾ നി​ന​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നാ​ണോ നീ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ?''

ഉ​ട​നെ ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ൺ പ​റ​യു​ന്നു: "അ​തെ, അ​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മാ​കും.'' അ​പ്പോ​ൾ ലൂ​സി പു​റം​തി​രി​ഞ്ഞു ന​ട​ന്ന​ക​ന്നു​കൊ​ണ്ട് പ​റ​യു​ക​യാ​ണ്: "ഇ​ല്ല, എ​ന്നെ​ക്കൊ​ണ്ട് അ​തു ചെ​യ്യാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല.''

സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷം എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച ഫ്ര​ഞ്ച് നോ​വ​ലി​സ്റ്റും നാ​ട​ക​കൃ​ത്തു​മാ​യ വി​ക്ട​ർ ഹ്യൂ​ഗോ (1802-1885) എ​ഴു​തു​ന്നു: "ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷം നാം ​സ്നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു എ​ന്ന ബോ​ധ്യ​മാ​ണ്.'' ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണി​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ബോ​ധ്യം​പോ​ലും വേ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.

ആ​രെ​ങ്കി​ലും ത​ന്നെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ന്നു വെ​റു​തെ പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​പോ​ലും അ​വ​നെ അ​തു സ​ന്തോ​ഷ​ഭ​രി​ത​നാ​ക്കു​മ​ത്രേ. പ​ക്ഷേ, അ​ങ്ങ​നെ വെ​റു​തെ പ​റ​യാ​ൻ പോ​ലും ആ​ളു​ണ്ടാ​യി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് അ​വ​ന്‍റെ ദുഃ​ഖം. ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണി​നെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ക്കാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വ് ത​നി​ക്കു​ണ്ടെ​ന്നു ലൂ​സി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​യി​ട്ടും അ​തി​നു ത​യാ​റാ​കാ​തെ ലൂ​സി ന​ട​ന്ന​ക​ലു​ക​യ​ല്ലേ ചെ​യ്ത​ത്.

ഇ​തു ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണി​ന്‍റെ​യും ലൂ​സി​യു​ടെ​യും മാ​ത്രം ക​ഥ​യ​ല്ല. ഇ​തു ന​മ്മി​ൽ പ​ല​രു​ടെ​യും ക​ഥ​യാ​ണ്. മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ന​മ്മെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നും സ്നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​ങ്ങ​നെ പ​ല​പ്പോ​ഴും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. അ​തു​പോ​ലെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടും സ്നേ​ഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും അ​വ​രെ സ​ന്തോ​ഷ​ഭ​രി​ത​രാ​ക്കാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വ് ന​മു​ക്കു​ണ്ടെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും അ​തി​നു ത​യാ​റാ​കാ​തെ പ​ല​പ്പോ​ഴും നാം ​മാ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന സ്ഥി​തി​വി​ശേ​ഷ​വു​മു​ണ്ട്.

ന​മ്മ​ൾ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്

ഈ ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ നാം ​എ​ന്താ​ണു ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്? ആ​രും ന​മ്മെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും തോ​ന്നു​ന്ന അ​വ​സ​ര​ത്തി​ൽ മ​റ​ക്ക​രു​താ​ത്ത ഒ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. അ​താ​യ​ത്, ന​മ്മെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച ദൈ​വം അ​ഗാ​ധ​മാ​യി ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന വ​സ്തു​ത. പ്ര​വാ​ച​ക​നി​ലൂ​ടെ ദൈ​വം പ​റ​യു​ന്നു: ""മു​ല​കു​ടി​ക്കു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ അ​മ്മ​യ്ക്കു മ​റ​ക്കാ​നാ​കു​മോ? അ​വ​ൾ മ​റ​ന്നാ​ലും ഞാ​ൻ നി​ന്നെ മ​റ​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ഇ​താ നി​ന്നെ ഞാ​ൻ ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ൽ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു''(​ഏ​ശ​യ്യ 49:15-16).

ദൈ​വം ന​മ്മെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു​മ​ല്ലേ അ​വി​ട​ന്നു ത​ന്‍റെ ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ൽ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഈ ​ബോ​ധ്യം ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​ക​ണം. അ​പ്പോ​ൾ വി​ക്ട​ർ ഹ്യൂ​ഗോ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷം ഉ​ണ്ടാ​കും.

അ​തോ​ടൊ​പ്പം മ​റ്റൊ​രു അ​നു​ഗ്ര​ഹ​വും ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കും. അ​തു മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​നും അ​വ​രെ സ്നേ​ഹി​ക്കാ​നും അ​വ​ർ​ക്കു ന​ന്മ​ചെ​യ്യാ​നു​മു​ള്ള കൃ​പ​യാ​ണ്. അ​തു​വ​ഴി മ​റ്റു​ള്ള​വ​രും സ​ന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി മാ​റും. അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ ചാ​ർ​ളി ബ്രൗ​ണി​നെ​പ്പോ​ലെ നാം ​വി​ല​പി​ക്കു​ക​യോ ലൂ​സി​യെ​പ്പോ​ലെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​തെ​യും സ്നേ​ഹി​ക്കാ​തെ​യും ന​ട​ന്ന​ക​ലു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ക​യി​ല്ല.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ