ജീ​വി​ക്കു​വാ​ന്‍ ഒ​രു ദി​വ​സം മാ​ത്ര​മേ ന​മു​ക്ക​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ന്നു ക​രു​തു​ക. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ല്‍ നാം ​എ​ന്തു​ചെ​യ്യും? ഈ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ഇ​ന്റ​ര്‍​നെ​റ്റി​ല്‍ കാ​ണു​വാ​നി​ട​യാ​യ ര​ണ്ടു പേ​രു​ടെ ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ള്‍ താ​ഴെ കു​റി​ക്കു​ന്നു:

""എ​ല്ലാ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യും ക്ഷ​ണി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി വ​ലി​യൊ​രു പാ​ര്‍​ട്ടി ന​ട​ത്തി ആ​ഘോ​ഷി​ക്കും''. ""എ​നി​ക്ക​റി​യാ​വു​ന്ന എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി ഞാ​നൊ​രു വ​ലി​യ ആ​ഘോ​ഷം ന​ട​ത്തും.''

ജീ​വി​ത​ത്തെ ആ​ഘോ​ഷ​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​വ​ര്‍ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ട്. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഗ​ണ​ത്തി​ല്‍​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രാ​ണു മു​ക​ളി​ല്‍ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ള്‍ ന​ല്‍​കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ജീ​വി​ത​ത്തെ ആ​ഘോ​ഷ​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തി​ല്‍ തെ​റ്റൊ​ന്നു​മി​ല്ല. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ സു​ന്ദ​ര​നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ള്‍ ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​ക​യും വേ​ണം. എ​ന്നാ​ല്‍, ജീ​വി​തം മു​ഴു​വ​നും പാ​ര്‍​ട്ടി ന​ട​ത്തി ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​വാ​ന്‍ മാ​ത്ര​മു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു ക​രു​തി​യാ​ലോ? എ​ങ്കി​ല്‍ ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ന​മു​ക്കു​ള്ള വീ​ക്ഷ​ണം വി​ക​ല​മാ​ണെ​ന്നു വ്യ​ക്തം.

"വ​ണ്‍ മോ​ര്‍ ഡേ ​ടു ലി​വ്' എ​ന്ന പേ​രി​ല്‍ കാ​ര​ള്‍ ആ​ന്‍ എ​ന്നൊ​രാ​ള്‍ എ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ക​വി​ത ഇ​വി​ടെ പ​ക​ര്‍​ത്ത​ട്ടെ:

എ​നി​ക്ക് ഒ​രു ദി​വ​സം മാ​ത്ര​മേ ജീ​വി​ക്കു​വാ​നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ല്‍ എ​ല്ലാ സ്‌​നേ​ഹ​വും സ്തു​തി​യും ബ​ഹു​മാ​ന​വും ഞാ​ന്‍ ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ല്‍​കും. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി പ​ട​ര്‍​ത്തു​വാ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ പ​ര​മാ​വ​ധി ശ്ര​മി​ക്കും; ദൈ​വ​മേ, അ​ങ്ങ​യു​ടെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ള്‍ അ​വ​രു​മാ​യി പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കു​വാ​നും ഞാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ക്കും.

സു​ഖ​ത്തി​ലും ദുഃ​ഖ​ത്തി​ലും അ​ങ്ങ് എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ഓ​ര്‍​മി​ക്കും; എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി അ​ങ്ങു ചെ​യ്ത എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍​ക്കും ഞാ​ന്‍ ന​ന്ദി​പ​റ​യും; അ​ങ്ങ​യെ​ക്കൂ​ടാ​തെ ഒ​രു വി​ജ​യ​വും എ​നി​ക്കു നേ​ടു​വാ​ന്‍ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

എ​നി​ക്ക് ഒ​രു ദി​വ​സം മാ​ത്ര​മേ ജീ​വി​ക്കു​വാ​നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ ക​ര​യി​പ്പി​ച്ച കു​ട്ടി​യോ​ടു ഞാ​ന്‍ ക്ഷ​മ​ചോ​ദി​ക്കും. ഞാ​ന്‍ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞ മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ള്‍ തി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കും. എ​ന്നി​ട്ട​വ​രു​ടെ ഹൃ​ദ​യം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യും ത​മാ​ശ​യും​കൊ​ണ്ടു നി​റ​യ്ക്കും.

എ​നി​ക്ക് ഒ​രു ദി​വ​സം മാ​ത്ര​മേ ജീ​വി​ക്കു​വാ​നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ ആ​രെ​യും എ​ന്നി​ല്‍​നി​ന്ന​ക​റ്റി മാ​റ്റി​ല്ല; ഞാ​ന്‍ ഒ​രാ​ളെ​യും മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ല്ല. കാ​ര​ണം, ഞാ​ന്‍ അ​വ​സാ​നം വ​രെ എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും സ്‌​നേ​ഹി​ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ?''

ഇ​ത്ര​യും എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു കാ​ര​ള്‍ ആ​ന്‍ ചോ​ദി​ക്കു​ക​യാ​ണ്: ''ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും ന​മ്മു​ടെ അ​വ​സാ​ന ദി​വ​സ​മാ​ണെ​ന്നു ക​രു​തി എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടു ന​മു​ക്കു ജീ​വി​ച്ചു​കൂ​ടാ?''

നാ​മെ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും വി​ചാ​രം ന​മു​ക്കി​നി​യും ധാ​രാ​ളം ആ​യു​സു​ണ്ടെ​ന്ന​ല്ലേ? ഇ​ന്നോ നാ​ളെ​യോ നാം ​മ​രി​ക്കു​മെ​ന്നു ന​മ്മി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ക​രു​തു​ന്നു​ണ്ടാ​വു​മോ? എ​ന്നാ​ല്‍, ദീ​ര്‍​ഘ​കാ​ലം ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​വ​രി​ല്‍ എ​ത്ര​യോ പേ​ര്‍ ഇ​ന്നു മ​രി​ക്കു​ന്നു! അ​പ​ക​ട​മോ രോ​ഗ​മോ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മാ​കാം അ​വ​രു​ടെ മ​ര​ണ​ത്തി​നു കാ​ര​ണം. പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കാ​ത്ത നേ​ര​ത്തു മ​ര​ണം അ​വ​രെ വി​ഴു​ങ്ങു​ന്നു .