ഒ​രു വെ​ബ്സൈ​റ്റി​ൽ ക​ണ്ട ര​ണ്ടു ക​ഥ​ക​ൾ. ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ഥ, ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ തെ​രു​വീ​ഥി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു​പോ​വു​ക​യാ​ണ്. നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ആ ​തെ​രു​വീ​ഥി സു​ര​ക്ഷി​ത​മ​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ ന​ട​പ്പ്. പെ​ട്ടെ​ന്ന്, ഒ​രു കൈ​ത്തോ​ക്കു​മാ​യി അ​യാ​ളു​ടെ മു​ന്പി​ൽ ഒ​രാ​ൾ ചാ​ടി​വീ​ണു.

""എ​ന്നെ വെ​ടി​വ​യ്ക്ക​രു​ത്, എ​ന്‍റെ കൈ​യി​ലു​ള്ള പ​ണം മു​ഴു​വ​ൻ ഞാ​ൻ ത​രാം.'' ആ ​കാ​ൽ​ന​ട​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ, കൈ​ത്തോ​ക്കു​ധാ​രി പ​റ​ഞ്ഞു, ""എ​നി​ക്കു നി​ന്‍റെ പ​ണം വേ​ണ്ട. എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ​യി​രു​ന്ന് എ​ന്നെ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റു​ള്ള ഒ​രാ​ളെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ഏ​റെ​ക്കാ​ല​മാ​യി ഞാ​ൻ ന​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഒ​രു​വ​നും അ​തി​നു ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. ഇ​ന്നു നീ ​എ​ന്നെ ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ കേ​ൾ​ക്ക​ണം. അ​തി​നു ശേ​ഷം ഞാ​ൻ നി​ന്നെ വി​ട്ട​യ​യ്ക്കാം.”

ഇ​തൊ​രു സം​ഭ​വ​ക​ഥ​യ​ല്ല, ആ​രു​ടെ​യോ ഭാ​വ​നാ സൃ​ഷ്ടി​യാ​ണ്. എ​ങ്കി​ലും അ​ർ​ഥ​പൂ​ർ​ണ​മാ​ണ് ഈ ​ക​ഥ. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ഈ ​കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ. ആ​ർ​ക്കും ഒ​ന്നി​നും സ​മ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ല​ക്ര​മ​ത്തി​ലാ​ണു നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​നി, അ​ല്പം സ​മ​യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ത്ത​ന്നെ അ​തു സൗ​ഹൃ​ദ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നോ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​നു​ള്ള സ​മ​യ​മാ​യി​ട്ടോ അ​ല്ല ന​മ്മി​ൽ പ​ല​രും ക​രു​തു​ന്ന​ത്. ആ ​സ​മ​യം ന​മു​ക്ക് മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണെ​ന്ന​താ​ണു ന​മ്മു​ടെ ഭാ​വം ന​മ്മു​ടെ വി​നോ​ദ​ത്തി​നും വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നും മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള സ​മ​യം.

അ​വ​രു​ടെ സ​മ​യം

ന​മ്മു​ടെ വി​നോ​ദ​ത്തി​നും വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നും പ​ണ്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​ല​ധി​ക​മാ​യ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു​ണ്ട്. ടെ​ലി​വി​ഷ​നും സോ​ഷ്യ​ൽ മീ​ഡി​യ​യു​മൊ​ക്കെ ആ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​മു​ക്കു പ്ര​ദാ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ​പി​ന്നെ, സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും അ​വ​യു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ നാം ​പോ​കു​ന്നു. ന​മ്മു​ടെ സ​മ​യം മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​കൂ​ടി അ​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നോ അ​വ​രെ നാം ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​ക​ണ​മെ​ന്നോ നാം ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തെ​ന്നു​വ​രി​ല്ല.

ന​മ്മു​ടെ ഒ​രു ആ​വ​ശ്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ന​മ്മെ കേ​ൾ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അ​ങ്ങ​നെ ന​മ്മെ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ന​മു​ക്ക് ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ അ​തു നാം ​പ​ല​പ്പോ​ഴും ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് പ​തി​വ്. കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക് അ​വ​രു​ടെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ട് എ​ന്തെ​ല്ലാം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ അ​തു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​യേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, പി​ന്നീ​ട് തി​ര​ക്കി​ന്‍റെ കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞ് പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​വ​രെ ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ പ​തി​വ്?

മ​ക്ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു വ​ല​താ​കു​ന്പോ​ൾ ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​യേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, സാ​വ​ധാ​നം ഓ​രോ​രോ കാ​ര​ണം പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി നാം ​കാ​ണാ​റി​ല്ലേ? ഭാ​ര്യാ​ഭ​ർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ഈ ​സ്ഥി​തി​വി​ശേ​ഷ​ത്തി​നു വ​ലി​യ മാ​റ്റ​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം.

പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ നാം ​ത​യാ​റാ​കാ​ത്ത​തി​നു കാ​ര​ണം സ​മ​യ​ക്കു​റ​വ​ല്ല. പ്ര​ത്യു​ത, അ​വ​ർ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ള്ള ക​ഥ​യി​ൽ ന​മു​ക്കു താ​ത്പ​ര്യ​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ്. ന​മു​ക്കു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ താ​ത്പ​ര്യ​മു​ള്ള ക​ഥ​യാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല അ​വ​ർ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​വു​ക. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച്, സ​മ​യ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും മ​റ്റു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ന​മ്മു​ടെ ത്യാ​ഗം വേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​വും അ​വ.