ഫെഡറലിസം തച്ചുടയ്ക്കരുത് ഇന്ത്യൻ രാഷ്‌ട്രീയവും പാർലമെന്‍ററി ജനാധിപത്യ സംവിധാനവും നേരിടുന്ന വലിയ ഭീഷണികളും അപകടകരമായ പ്രവണതകളും അഭികാമ്യമല്ലാത്ത രീതികളും കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ പാർലമെന്‍റിൽ കാണാനായി. അടിയന്തര തിരുത്തൽ ആവശ്യമായ തെറ്റുകളുടെ കുത്തൊഴുക്കാണു പതിറ്റാണ്ടുകളായി കണ്ടുവരുന്നത്. മുൻകാലങ്ങളിലെ തെറ്റുകൾ തിരുത്തുമെന്നു വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് അധികാരത്തിലെത്തിയ നരേന്ദ മോദി സർക്കാരിന്‍റെ പത്തുവർഷക്കാലത്തും ഇത്തരം തെറ്റുകൾ കൂടിയതാണു വിരോധാഭാസം.
മൂന്നാം മോദി സർക്കാരിനുവേണ്ടി ധനമന്ത്രി നിർമല സീതാരാമൻ അവതരിപ്പിച്ച കേന്ദ്രബജറ്റ് രാജ്യത്തിന്‍റെ ഫെഡറൽ സംവിധാനത്തിനും തുല്യനീതിക്കും എതിരായി. ഭരണം നിലനിർത്താനായി സഖ്യകക്ഷി നേതാക്കളായ ചന്ദ്രബാബു നായിഡുവിനെയും നിതീഷ് കുമാറിനെയും കൈയയച്ചു പ്രീണിപ്പിച്ചപ്പോൾ, കേരളവും തമിഴ്നാടും കർണാടകയും അടക്കമുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് അർഹതപ്പെട്ടതുപോലും നൽകിയില്ല. കുർസി ബചാവോ അല്ലെങ്കിൽ കസേര സംരക്ഷിക്കാനുള്ള ബജറ്റ് എന്ന് ആക്ഷേപിച്ചവരെ കുറ്റപ്പെടുത്താനാകില്ല.
രാജ്യത്തിന്‍റെ സാന്പത്തിക വിഭവങ്ങളും വികസന, ക്ഷേമ പദ്ധതികളും എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കും തുല്യമായി നൽകാൻ കേന്ദ്രസർക്കാരിന് കടമയും ഉത്തരവാദിത്വവുമുണ്ട്. വോട്ട് ചെയ്യുന്നവർക്കും പിന്തുണയ്ക്കുന്നവർക്കും വേണ്ടി മാത്രമുള്ള ഭരണമായാൽ, ഭരണഘടന ഉറപ്പുനൽകുന്ന അവകാശങ്ങൾ നിഷേധിക്കുന്നതിനു തുല്യമാണ്. സാന്പത്തിക ഫെഡറലിസത്തെ തച്ചുടയ്ക്കുന്നുവെന്ന തോന്നൽപോലും അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കും.
വ്യവസ്ഥ പൊളിച്ചെഴുതണം ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ മാതൃകയാണ് ഇന്ത്യയുടെ രാഷ്‌ട്രീയവ്യവസ്ഥ ഏറെക്കുറെ അനുവർത്തിക്കുന്നത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള രാജ്യമായ ഇന്ത്യയിലെ പാർലമെന്‍ററി ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിന്‍റെ ദുരുപയോഗം രാഷ്‌ട്രീയത്തെയും ജനാധിപത്യ സംവിധാനങ്ങളെയും വല്ലാതെ ദുഷിപ്പിച്ചു. വോട്ടർമാരിൽ പകുതി പേരുടെ പോലും അംഗീകാരമില്ലാത്തവരാണു ജനപ്രതിനിധികളായി സർക്കാരുകൾ രൂപീകരിക്കുന്നത്. അന്പതു ശതമാനം വോട്ടു നേടാത്ത പാർട്ടിയും മുന്നണികളും മൃഗീയ ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ അധികാരത്തിലെത്തുന്ന സ്ഥിതി പലതവണ രാജ്യം കണ്ടു. കോണ്ഗ്രസ്, ബിജെപി വ്യത്യാസം ഇക്കാര്യത്തിലില്ല.
ഇന്ത്യൻ രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ കോണ്ഗ്രസിന്റെ ആധിപത്യമുണ്ടായ 1980കളുടെ അവസാനം വരെയുള്ള നാലു പതിറ്റാണ്ടിൽ നടന്ന ഒന്പത് ദേശീയ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ ഏറ്റവും ഉയർന്ന വോട്ട് വിഹിതം 1984 ഡിസംബറിലെ 48 ശതമാനമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇത് കോണ്ഗ്രസിനു മൃഗീയമായ പാർലമെന്‍ററി ഭൂരിപക്ഷം നൽകി; ലോക്സഭയുടെ അഞ്ചിലൊന്ന്.
2014ൽ നരേന്ദ്ര മോദി ആദ്യമായി പ്രധാനമന്ത്രി ആയ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ബിജെപിയുടെ വോട്ടുവിഹിതം 31.3 ശതമാനമായിരുന്നു. സഖ്യകക്ഷികളായ ചെറുപാർട്ടികൾക്കെല്ലാംകൂടി കിട്ടിയത് ആറു ശതമാനം വോട്ടാണ്. പക്ഷേ, 428 മണ്ഡലങ്ങളിൽ മത്സരിച്ച ബിജെപിക്ക് 282 എംപിമാരെ ജയിപ്പിക്കാനും ഭരണം പിടിക്കാനുമായി. 2019ലെ ലോക്സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ബിജെപിക്ക് 303 സീറ്റുകൾ ജയിക്കാനായെങ്കിലും വോട്ടുശതമാനം 37.4 ശതമാനം മാത്രമായിരുന്നു. സഖ്യകക്ഷികളുടെ വോട്ട് എട്ടു ശതമാനവും. കഴിഞ്ഞ പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ 36.56 ശതമാനം വോട്ടു കിട്ടിയെങ്കിലും ബിജെപിക്ക് 240 സീറ്റുകളിലേക്കു ചുരുങ്ങേണ്ടിവന്നു. ആകെ 99 സീറ്റുകൾ കിട്ടിയ മുഖ്യ പ്രതിപക്ഷമായ കോണ്ഗ്രസിന് കിട്ടിയത് 21.19 ശതമാനം വോട്ട്.
ഭൂരിപക്ഷ സ്വേച്ഛാധിപത്യം പാടില്ല പ്രധാനമന്ത്രി മോദിയുടെയും ആഭ്യന്തരമന്ത്രി അമിത് ഷായുടെയും ആർഎസ്എസിന്‍റെയും തീരുമാനങ്ങളും അജൻഡകളും പാസാക്കുന്നതിനുള്ള ഉപകരണമായി പലപ്പോഴും പാർലമെന്‍റ് മാറി. കോണ്ഗ്രസ്, കോണ്ഗ്രസിതര സർക്കാരുകളുടെ കാലത്തും ഇത്തരം സംഭവങ്ങളുണ്ടായി. ക്രിമിനൽ നിയമ ഭേദഗതികൾ അടക്കം വിവാദ ബില്ലുകൾ ഏകപക്ഷീയമായി പാസാക്കാനായി ഒറ്റയടിക്ക് 146 പ്രതിപക്ഷ എംപിമാരെ സസ്പെൻഡ് ചെയ്തതും ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെ പേരിലാണ്. പാർലമെന്‍റിൽ മാധ്യമങ്ങൾക്ക് അനാവശ്യ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുകകൂടി ചെയ്തതോടെ പാർലമെന്‍ററി ജനാധിപത്യം ചോദ്യചിഹ്നമായി.
‘ഭൂരിപക്ഷത്തിന്‍റെ സ്വേച്ഛാധിപത്യം’ ആയി ജനാധിപത്യം മാറിയതാണു ദുരന്തം. അതിലേറെ വ്യക്തി ആധിപത്യവും കുടുംബാധിപത്യവും സ്വജനപക്ഷപാതിത്വവും അധികാര ദുർവിനിയോഗവും പണക്കൊഴുപ്പും രാഷ്‌ട്രീയത്തെ മലീമസമാക്കി. രാഷ്‌ട്രീയവും നിയമനിർമാണ സംവിധാനവും അടിപടലം അഴിച്ചുപണിയുകയും തിരുത്തലുകൾ വരുത്തുകയും വേണം. പാർലമെന്‍ററി ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെ മരണകൂടീരമായി പുതിയ പാർലമെന്‍റ് മന്ദിരം പരിണമിക്കാൻ അനുവദിച്ചുകൂടാ.