ഇതുപോലെ അവയങ്ങള്‍ കാത്ത് ദീര്‍ഘകാലമായി ആശുപത്രി കിടക്കകളിലും വീടുകളിലും ബുദ്ധിമുട്ടനുഭവിക്കുന്നവരെ നമ്മുടെ ജീവിതപരിസരങ്ങളിലേക്കൊന്നിറങ്ങിയാല്‍ കാണാം. അവരിലൊരാളെ ഒരുവട്ടമെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടിയവര്‍ക്ക്, ഒപ്പമിരുന്ന് ആകുലതകള്‍ കേട്ടവര്‍ക്ക്, അവയവദാനത്തിന്‍റെ മഹത്വം തിരിച്ചറിയാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ല.
പ്രകാശം പരത്തിയവര്കേരളത്തിലും പുറത്തും വൃക്കദാനത്തിനു ജീവിതംകൊണ്ടു വലിയ സ്വീകാര്യതയും പ്രചാരവും പകര്‍ന്ന ഫാ. ഡേവിസ് ചിറമ്മലിനെപ്പോലെ, കരള്‍ ആദ്യം പകുത്തു നല്‍കിയ മലയാളി അന്‍ഷാദിനെപ്പോലെ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും മരണാനന്തരവും അവയവങ്ങള്‍ ദാനം ചെയ്ത അനേകം മനുഷ്യസ്‌നേഹികളെപ്പോലെ നൂറുകണക്കിനു നന്മവെളിച്ചങ്ങള്‍ നമുക്കു ചുറ്റുമുണ്ട്. എത്രയോ ജീവിതങ്ങളിലാണ് അവരിലൂടെ പ്രത്യാശയുടെ പ്രകാശം പരന്നത്, എത്രയോ പേര്‍ക്കാണ് അക്ഷരാര്‍ഥത്തില്‍ പുതുജന്മമുണ്ടായത്.
അതേക്കുറിച്ചു നാളെ
അവയവദാനം എന്ത് ? എങ്ങനെ?ഓള്‍ ഇന്ത്യ മെഡിക്കല്‍ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് സയന്‍സിന്‍റെ പഠനം വ്യക്തമാക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്- ശരീരത്തിലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രധാന അവയവത്തിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനം നിലയ്ക്കുന്നതു മൂലം പ്രതിവര്‍ഷം അഞ്ചു ലക്ഷം പേര്‍ രാജ്യത്തു മരിക്കുന്നു.
പ്രവര്‍ത്തനം നിലച്ച അവയവം മാറ്റിവയ്ക്കാനായാല്‍ (ഓര്‍ഗന്‍ ട്രാന്‍സ്പ്ലാന്‍റേഷന്‍) ഇതില്‍ 80 ശതമാനം പേരുടെയും ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താനാകും. രക്തദാനം പോലെ ആരോഗ്യമുള്ള ഒരാള്‍ക്കു നടപടിക്രമങ്ങള്‍ പാലിച്ച്, തന്‍റെ വൃക്ക, കരള്‍ എന്നിവ മറ്റൊരാള്‍ക്കു ദാനം ചെയ്യാം.
രണ്ട് രീതികളിലായാണ് അവയവദാനം നടക്കുക. ഒന്ന് ദാതാവ് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ നടത്തുന്നത് (ലൈവ് ഡോണര്‍ ട്രാന്‍സ്പ്ലാന്‍റ്). രണ്ടാമത്തേത് മസ്തിഷ്‌ക മരണം സംഭവിച്ചതിനു ശേഷം ദാനം ചെയ്യുന്നത് (ഡിസീസ്ഡ് ഡോണര്‍ ട്രാന്‍സ്പ്ലാന്‍റ്). മരണാനന്തര അവയവദാനം കെ സോട്ടോ നടപടിക്രമങ്ങള്‍ പാലിച്ചാവണം.
മനുഷ്യാവയവങ്ങളുടെയും ശരീരകലകളുടെയും മാറ്റിവയ്ക്കല്‍ സംബന്ധിച്ച കേന്ദ്രനിയമം (1994), ഇതിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ പുറപ്പെടുവിച്ച ചട്ടങ്ങള്‍ (2014) എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ചികിത്സാവശ്യങ്ങള്‍ക്കുള്ള അവയവം മാറ്റിവയ്ക്കല്‍ നടപടികള്‍ നിര്‍ണയിക്കുന്നത്.