ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 300 എ അനുസരിച്ചുള്ള ഒരാളുടെ ഭൂമിയുടെ അവകാശം റദ്ദാക്കണമെങ്കിൽ കോടതിവിധിയിലൂടെയേ സാധിക്കൂ. എന്നാൽ വഖഫ് ബോർഡിനു വേണമെങ്കിൽ ഭൂമിയുടെ അവകാശം കരസ്ഥമാക്കാം.
ഒരിക്കൽ വഖഫ്, എന്നന്നേക്കും വഖഫ്! സിവിൽ കോടതിയിൽ തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുന്നത് സിവിൽ പ്രൊസീജർ കോഡിനെ ആശ്രയിച്ചാണെങ്കിൽ വഖഫ് ട്രൈബ്യൂണലിൽ അങ്ങനെയല്ല. സിവിൽ കോടതി ആയിരുന്നെങ്കിൽ വാദം തെളിയിക്കാനുള്ള ബാധ്യത ഉണ്ടാകുമായിരുന്നത് ക്ലെയിം ഉന്നയിച്ച ആൾക്കാണ്, അതായത് വഖഫ് ബോർഡിനാണ്. എന്നാൽ, വഖഫ് ട്രൈബ്യൂണലിൽ വഖഫ് ബോർഡിന് അവകാശവാദം ഉന്നയിച്ചാൽ മാത്രം മതി, മതിയായ ഒരു രേഖയും ഹാജരാക്കേണ്ടതില്ല.
ഇതാണ് ട്രൈബ്യൂണലിന്റെ പൊസീജർ! അതായത്, വാദപ്രതിവാദം തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ ഒരു പാർട്ടിക്ക് 50 ശതമാനം മാർക്ക് ട്രൈബ്യൂണൽ ഇട്ടുകൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു! സിവിൽ കോടതിയിൽ ഈ ഏർപ്പാടുണ്ടോ?
ട്രൈബ്യൂണലിൽ രേഖകൾ തെളിവുകളായി ഹാജരാക്കാനുള്ള ബാധ്യത ഉടമസ്ഥന്റെമേലാണുള്ളത്. രേഖകളില്ലാതെ വഖഫ് ബോർഡ് അവകാശവാദമുന്നയിക്കുമ്പോൾ ആ അവകാശവാദത്തെ സ്വത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ രേഖകൾ അവതരിപ്പിച്ച് ഖണ്ഡിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. പക്ഷേ, സ്വന്തം റവന്യു രേഖകൾ കാണിച്ച് അതു തന്റെ വസ്തുവാണെന്നല്ല ആ ഉടമസ്ഥൻ തെളിയിക്കേണ്ടത്.
മറിച്ച്, വഖഫ് ബോർഡ് പറയുന്നതിനെ ഖണ്ഡിക്കാനുള്ള തെളിവുകളാണ് നൽകേണ്ടത്! ഉദാഹരണത്തിന്, 200 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഈ സ്ഥലം വഖഫ് ചെയ്തതാണ് എന്ന് വഖഫ് ബോർഡ് പറയുമ്പോൾ ഉടമസ്ഥൻ തെളിയിക്കേണ്ടത് 200 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഈ സ്ഥലം ആരും വഖഫ് ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നാണ്! അതിനായി തെളിവുകൾ നിരത്തി ട്രൈബ്യൂണലിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുക മനുഷ്യസാധ്യമാണോ? ഒരിക്കൽ വഖഫ്, എന്നന്നേക്കും വഖഫ്! എന്നതാണ് അവസ്ഥ.