1926 മാ​​​​ർ​​​​ച്ചി​​ലെ ത​​​​ണുപ്പി​​​​ല്ലാ​​​​ത്ത രാ​​​​ത്രി. പ​​​​ക​​​​ലി​​​​ന്‍റെ പൊ​​​​ള്ളി​​​​ക്കു​​​​ന്ന ചൂ​​​​ട് രാ​​​​ത്രി​​​​യു​​​​ടെ അ​​​​ന്ത്യ​​​​യാ​​​​മ​​​​ങ്ങ​​​​ളി​​​​ലും വി​​​​ട്ടു​​​​മാ​​​​റി​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നി​​​​ല്ല. രാ​​​​മ​​​​പു​​​​രം സെ​​​​ന്‍റ് അ​​​​ഗ​​​​സ്റ്റി​​ൻ​​​​സ് ഫൊ​​​​റോ​​​​ന പ​​​​ള്ളി​​​​യി​​​​ൽ നോ​​​​ന്പു​​​​കാ​​​​ല പോ​​​​പ്പു​​​​ല​​​​ർ​ മി​​​​ഷ​​​​ൻ ധ്യാ​​​​നം ന​​​​ട​​​​ന്നു​​​​കൊ​​​​ണ്ടി​​​​രി​​​​ക്കു​​​​ന്നു. ക​​​​ർ​​​​മ​​​​ലീ​​​​ത്ത സ​​​​ഭ​​​​യി​​​​ലെ പ്ര​​​​സി​​​​ദ്ധ ധ്യാ​​​​ന​​​​ഗു​​​​രു​​​​വാ​​​​യ ഫാ. ​​​​ഹി​​​​ലാ​​​​രി​​​​യോ​​​​സ് ആ​​​​ണ് മു​​​​ഖ്യ ധ്യാ​​​​ന​​​​ഗു​​​​രു. ഫാ. ​​​​ഗ്രി​​​​ഗോ​​​​റി​​​​യോ​​​​സ് നീ​​​​രാ​​​​ക്ക​​​​ൽ, ഫാ. ​​​​മാ​​​​ത്യു ച​​​​ക്കും​​​​കു​​​​ള​​​​ത്ത് എ​​​​ന്നീ വൈ​​​​ദി​​​​ക​​​​ർ സ​​​​ഹാ​​​​യി​​​​ക​​​​ളാ​​​​യി ഉ​​​​ണ്ട്. ആ ​​​​രാ​​​​ത്രി​​​​യി​​​​ൽ രാ​​​​മ​​​​പു​​​​രം ഇ​​​​ട​​​​വ​​​​കാം​​​​ഗ​​മാ​​​​യ തേ​​​​വ​​​​ർ​​​​പ​​​​റ​​​​ന്പി​​​​ൽ അ​​​​ഗ​​​​സ്റ്റി​​​​ൻ എ​​​​ന്ന കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ന് എ​​​​ത്ര ശ്ര​​​​മി​​​​ച്ചി​​​​ട്ടും ഉ​​​​റ​​​​ങ്ങാ​​​​ൻ ക​​​​ഴി​​​​ഞ്ഞി​​​​ല്ല.

രാ​​​​മ​​​​പു​​​​ര​​​​ത്തെ പ​​​​ള്ളി​​​​മു​​​​റി​​​​യി​​​​ൽ ആ​​​​രോ​​​​ഗ്യ​​​​കാ​​​​ര​​​​ണ​​​​ങ്ങ​​​​ളാ​​​​ൽ വി​​​​ശ്ര​​​​മി​​​​ക്കു​​​​ക​​​​യാ​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നു അ​​​​ച്ച​​​​ൻ. തി​​​​രി​​​​ഞ്ഞും മ​​​​റി​​​​ഞ്ഞു​​​​മൊ​​​​ക്കെ കി​​​​ട​​​​ന്നെ​​​​ങ്കി​​​​ലും ഉ​​​​റ​​​​ക്കം കി​​ട്ടു​​​​ന്നി​​​​ല്ല. ത​​​​ലേ​​​​ദി​​​​വ​​​​സം ധ്യാ​​​​ന​​​​ഗു​​​​രു​​​​വാ​​​​യ ഫാ. ​​​​ഹാ​​​​ലാ​​​​രി​​​​യോ​​​​സ് പ​​​​റ​​​​ഞ്ഞ ഒ​​​​രു കാ​​​​ര്യം മ​​​​ന​​​​സി​​​​ലേ​​​​ക്ക് വീ​​​​ണ്ടും വീ​​​​ണ്ടും ഇ​​​​ഴ​​​​ഞ്ഞി​​​​ഴ​​​​ഞ്ഞ് ക​​​​യ​​​​റി​​​​വ​​​​രി​​​​ക​​​​യാ​​​​ണ്. ധ്യാ​​​​നം ന​​​​യി​​​​ക്കു​​​​ന്ന ക​​​​ർ​​​​മ​​​​ലീ​​​​ത്ത വൈ​​​​ദി​​​​ക​​​​ൻ ഇ​​​​ട​​​​വ​​​​ക​​​​യി​​​​ലെ ദ​​​​ളി​​​​ത് ഭ​​​​വ​​​​ന​​​​ങ്ങ​​​​ൾ സ​​​​ന്ദ​​​​ർ​​​​ശി​​​​ച്ച​​​​തു​​​​കൊ​​​​ണ്ട് ക​​​​റെ ദ​​​​ളി​​​​ത് സ​​​​ഹോ​​​​ദ​​​​ര​​​​ങ്ങ​​​​ളെ പ​​​​ള്ളി​​​​യി​​​​ലേ​​​​ക്ക് കൂ​​​​ട്ടി​​​​ക്കൊ​​​​ണ്ടു വ​​​​രാ​​​​ൻ ക​​​​ഴി​​​​ഞ്ഞു.

ധ്യാ​​​​ന​​​​മൊ​​​​ക്കെ തീ​​​​ർ​​​​ന്ന​​​​പ്പോ​​​​ൾ ധ്യാ​​​​ന​​​​ഗു​​​​രു പ​​​​റ​​​​ഞ്ഞ ആ ​​​​കാ​​​​ര്യം “ഇ​​​​നി ഈ ​​​​ദ​​​​ളി​​​​ത​​​​രു​​​​ടെ കാ​​​​ര്യം ആ​​​​രെ​​​​ങ്കി​​​​ലും ശ്ര​​​​ദ്ധി​​​​ച്ചി​​​​ല്ലെ​​​​ങ്കി​​​​ൽ ഈ ​​​​ധ്യാ​​​​നം​​​​കൊ​​​​ണ്ട് അ​​​​വ​​​​ർ​​​​ക്ക് യാ​​​​തൊ​​​​രു പ്ര​​​​യോ​​​​ജ​​​​ന​​​​വും ഉ​​​​ണ്ടാ​​​​കാ​​​​ൻ പോ​​​​കു​​​​ന്നി​​​​ല്ല.’’പൊ​​​​ക്കം കു​​​​റ​​​​ഞ്ഞ് കൃ​​​​ശാ​​​​ഗാ​​​​ത്ര​​​​നാ​​​​യ ഫാ. ​​​​അ​​​​ഗ​​​​സ്റ്റി​​​​ൻ തേ​​​​വ​​​​ർ​​​​പ​​​​റ​​​​ന്പി​​​​ൽ ഉ​​​​റ​​​​ക്കം വ​​​​രാ​​​​ഞ്ഞ് എ​​​​ഴു​​​​ന്നേ​​​​റ്റി​​​​രു​​​​ന്നു. ഉ​​​​ള്ളി​​​​ൽ ത​​​​ന്നോ​​​​ട് ആ​​​​രോ മ​​​​ന്ത്രി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​തു​​​​പോ​​​​ലെ ഒ​​​​രു സ്വരം ​​​​മു​​​​ഴ​​​​ങ്ങി​​​​ക്കേ​​​​ട്ടു ‘ആ​​​​രെ​​​​യാ​​​​ണ് ഞാ​​​​ൻ അ​​​​യ​​​​യ്ക്കു​​​​ക, ആ​​​​രാ​​​​ണ് ന​​​​മു​​​​ക്കു​​​​വേ​​​​ണ്ടി പോ​​​​വു​​​​ക’ഏ​​​​ശ: 6: 8). കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ൻ എ​​​​ന്ന് ആ​​​​ളു​​​​ക​​​​ൾ സ്നേ​​​​ഹ​​​​ത്തോ​​​​ടെ വി​​​​ളി​​​​ച്ചി​​​​രു​​​​ന്ന അ​​​​ഗ​​​​സ്റ്റി​​​​ൻ അ​​​​ച്ച​​​​ൻ ഒ​​​​രു ഉ​​​​റ​​​​ച്ച തീ​​​​രു​​​​മാ​​​​നം എ​​​​ടു​​​​ത്ത​​​​പോ​​​​ലെ അ​​​​ൽ​​​​പ​​​​നേ​​​​രം ക​​​​ണ്ണ​​​​ട​​​​ച്ച് പ്രാ​​​​ർ​​​​ഥി​​​​ച്ചു. പി​​​​ന്നെ ഉ​​​​റ​​​​ങ്ങി​​​​പ്പോ​​​​യ​​​​ത് എ​​​​പ്പോ​​​​ഴാ​​​​ണെ​​​​ന്ന് അ​​​​റി​​​​ഞ്ഞി​​​​ല്ല.

പി​​​​റ്റേ​​​​ന്ന് ധ്യാ​​​​ന​​​​മൊ​​​​ക്കെ ക​​​​ഴി​​​​ഞ്ഞ് വി​​​​കാ​​​​രി​​​​യ​​​​ച്ച​​​​നും മ​​​​റ്റ് അ​​​​ച്ച​​​​ൻ​​​​മാ​​​​രും ചേ​​​​ർ​​​​ന്ന് ധ്യാ​​​​നം ന​​​​യി​​​​ച്ച ക​​​​ർ​​​​മ​​​​ലീ​​​​ത്ത വൈ​​​​ദി​​​​ക​​​​രെ യാ​​​​ത്ര​​​​യാ​​​​ക്കു​​​​ന്പോ​​​​ൾ തേ​​​​വ​​​​ർ​​​​പ​​​​റ​​​​ന്പി​​​​ൽ അ​​​​ഗ​​​​സ്റ്റി​​​​ൻ അ​​​​ച്ച​​​​ൻ പ​​​​റ​​​​ഞ്ഞു: “ദ​​​​ളി​​​​ത​​​​രു​​​​ടെ കാ​​​​ര്യം ഞാ​​​​ൻ​ നോ​​​​ക്കി​​ക്കൊ​​​​ള്ളാം. ഞാ​​​​ൻ അ​​​​വ​​​​രെ ശ്ര​​​​ദ്ധി​​​​ച്ചു​​​​കൊ​​​​ള്ളാം.’’കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ന്‍റെ ആ ​​​​വാ​​​​ക്കു​​​​ക​​​​ൾ ച​​​​രി​​​​ത്ര​​​​പ​​​​ര​​​​മാ​​​​യ ഒ​​​​രു വ​​​​ഴി​​​​ത്തി​​​​രി​​​​വാ​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നു. പു​​​​തി​​​​യൊ​​​​രു പ്രേ​​​​ഷി​​​​ത ദൗ​​​​ത്യം അ​​​​വി​​​​ടെ തു​​​​ട​​​​ങ്ങു​​​​ക​​​​യാ​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നു.

പി​​​​ന്നീ​​​​ട​​​​ങ്ങോ​​​​ട്ട് കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ന്‍റെ ജീ​​​​വി​​​​തം ദ​​​​ളി​​​​ത് മ​​​​ക്ക​​​​ൾ​​​​ക്കു​​​​വേ​​​​ണ്ടി തീ​​​​റെ​​​​ഴു​​​​തി​​​​ക്കൊ​​​​ടു​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​പോ​​​​ലെ​​​​യാ​​​​യി. ഓ​​​​രോ ദി​​​​വ​​​​സ​​​​വും അ​​​​തി​​​​രാ​​​​വി​​​​ലെ ഉ​​​​ണ​​​​ർ​​​​ന്ന് അ​​​​ച്ച​​​​ൻ പ​​​​ള്ളി​​​​യി​​​​ലെ​​​​ത്തും. ത​​​​ന​​​​തു പ്രാ​​​​ർ​​​​ഥ​​​​ന​​​​ക​​​​ള ​​​​ും കാ​​​​നോ ന​​​​മ​​​​സ്കാ​​​​ര​​​​വും ചൊ​​​​ല്ലി പൂ​​​​ർ​​​​ത്തി​​​​യാ​​​​ക്കി​​​​യ​​​​തി​​​​നു​​​​ശേ​​​​ഷം ദി​​​​വ്യ​​​​ബ​​​​ലി അ​​​​ർ​​​​പ്പി​​​​ക്കും. പി​​​​ന്നെ പ്ര​​​​ഭാ​​​​ത​​​​ഭ​​​​ക്ഷ​​​​ണ​​​​മാ​​​​യി എ​​​​ന്തെ​​​​ങ്കി​​​​ലു​​​​മൊ​​​​ക്കെ ക​​​​ഴി​​​​ച്ചു​​​​വെ​​​​ന്ന് വ​​​​രു​​​​ത്തി​​​​യി​​​​ട്ട് അ​​​​ന്ന​​​​ത്തെ യാ​​​​ത്ര​​​​യാ​​​​രം​​​​ഭി​​​​ക്കും. ദ​​​​ളി​​​​ത് മ​​​​ക്ക​​​​ളെ​​​ത്തേ​​​​ടി അ​​​​വ​​​​രു​​​​ടെ കു​​​​ടി​​​​ലു​​​​ക​​​​ളി​​​​ലേ​​​​ക്ക്. അ​​​​വ​​​​ർ പ​​​​ണി ചെ​​​​യ്യു​​​​ന്ന വേ​​​​ല നി​​​​ല​​​​ങ്ങ​​​​ളി​​​​ലേ​​​​ക്ക്. വ​​​​യ​​​​ലും വ​​​​ര​​​​ന്പും വേ​​​​ലി​​​​യും ഇ​​​​ട​​​​വ​​​​ഴി​​​​യും താ​​​​ണ്ടി​​​​യു​​​​ള്ള കാ​​​​ൽ​​​​ന​​​​ട​ യാ​​​​ത്ര. ഇ​​​​ന്ന​​​​ത്തെ​​​​പ്പോ​​​​ലെ അ​​​​ന്ന് റോ​​​​ഡു​​​​ക​​​​ളും വാ​​​​ഹ​​​​ന​​​​ങ്ങ​​​​ളു​​​​മൊ​​​​ന്നും ഉ​​​​ണ്ടാ​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നി​​​​ല്ല​​​​ല്ലോ. ഒ​​​​രു നൂ​​​​റു വ​​​​ർ​​​​ഷം മു​​​​ന്പ​​​​ത്തെ കാ​​​​ര്യ​​​​മാ​​​​ണെ​​​​ന്നോ​​​​ർ​​​​ക്ക​​​​ണം.

ബ​​​​ലി​​​​പീ​​​​ഠ​​​​ത്തി​​​​ൽ​​​​നി​​​​ന്നെ​​​​ടു​​​​ത്ത തീ​​​​ക്ക​​​​ന​​​​ൽ​​​​പോ​​​​ലെ അ​​​​ന്ന​​​​ത്തെ വി​​​​ശു​​​​ദ്ധ​​​​ബ​​​​ലി​​​​യു​​​ടെ പു​​​​ണ്യ​​​​വും തി​​​​രു​​​​വ​​​​ച​​​​ന​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ പൊ​​​​ള്ളി​​​​ക്കു​​​​ന്ന ചൂ​​​​ടും നെ​​​​ഞ്ചി​​​​ലേ​​​​റ്റി​​​​ക്കൊ​​​​ണ്ടാ​​​​വും അ​​​​ച്ച​​​​ന്‍റെ യാ​​​​ത്ര. ആ ​​​​യാ​​​​ത്ര​​​​ക​​​​ൾ കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ന് വി​​​​ശു​​​​ദ്ധ കു​​​​ർ​​​​ബാ​​​​ന​​​​യു​​​​ടെ തു​​​​ട​​​​ർ​​​​ച്ച ത​​​​ന്നെ​​​​യാ​​​​യി​​​​രു​​​​ന്നു. ‘അ​​​​ധ്വാ​​​​നി​​​​ക്കു​​​​ക​​​​യും ഭാ​​​​രം വ​​​​ഹി​​​​ക്കു​​​​ക​​​​യും ചെ​​​​യ്യു​​​​ന്ന നി​​​​ങ്ങ​​​​ളെ​​​​ല്ലാ​​​​വ​​​​രും എ​​​​ന്‍റെ​​​​യ​​​​ടു​​​​ക്ക​​​​ൽ വ​​​​രു​​​​വി​​​​ൻ. ഞാ​​​​ൻ നി​​​​ങ്ങ​​​​ളെ ആ​​​​ശ്വ​​​​സി​​​​പ്പി​​​​ക്കും’ (വി. ​​​​മ​​​​ത്താ​​​​യി 11: 28) എ​​​​ന്ന ദി​​​​വ്യ​​​​നാ​​​​ഥ​​​​ന്‍റെ ആ​​​​ശ്വാ​​​​സ​​​​വ​​​​ച​​​​ന​​​​ങ്ങ​​​​ൾ അ​​​​പ്പോ​​​​ൾ അ​​​​ച്ച​​​​ന്‍റെ നെ​​​​ഞ്ചി​​​​ൽ എ​​​​രി​​​​യു​​​​ന്നു​​​​ണ്ടാ​​​​കും. സ​​​​മൂ​​​​ഹം ഭ്ര​​​​ഷ്ട് ക​​​​ൽ​​​​പി​​​​ച്ച് അ​​​​ക​​​​റ്റി​​​​നി​​​​ർ​​​​ത്തി​​​​യി​​​​രു​​​​ന്ന ഒ​​​​രു ജ​​​​ന​​​​ത്തെ ഈ ​​​​സ​​​​ദ്‌​​വാ​​​​ർ​​​​ത്ത അ​​​​റി​​​​യി​​​​ക്കാ​​​​നാ​​​​ണ് ത​​​​ന്‍റെ യാ​​​​ത്ര എ​​​​ന്നോ​​​​ർ​​​​ക്കു​​​​ന്പോ​​​​ൾ അ​​​​ച്ച​​​​ന്‍റെ ന​​​​ട​​​​പ്പ് കൂ​​​​ടു​​​​ത​​​​ൽ വേ​​​​ഗ​​​​ത്തി​​​​ലാ​​​​കും. ‘ബ​​​​ന്ധി​​​​ത​​​​ക​​​​ർ​​​​ക്ക് മോ​​​​ച​​​​ന​​​​വും അ​​​​ന്ധ​​​​ർ​​​​ക്ക് കാ​​​​ഴ്ച​​​​യും അ​​​​ടി​​​​ച്ച​​​​മ​​​​ർ​​​​ത്ത​​​​പ്പെ​​​​ട്ട​​​​വ​​​​ർ​​​​ക്ക് സ്വാ​​​​ത​​​​ന്ത്ര്യ​​​​വും’ (വി. ​​​​ലൂ​​​​ക്ക: 4: 18) പ്ര​​​​ഖ്യാ​​​​പി​​​​ക്കാ​​​​ൻ വ​​​​ന്ന ദി​​​​വ്യ​​​​ഗു​​​​രു​​​​വി​​​​നെ കാ​​​​ൽ​​​​വ​​​​രി​​​​വ​​​​രെ​​​​യും അ​​​​ല്ല കു​​​​രി​​​​ശു​​​​മ​​​​ര​​​​ണം വ​​​​രെ​​​​യും താ​​​​ൻ അ​​​​നു​​​​ഗ​​​​മി​​​​ക്കു​​​​ന്നി​​​​ല്ലെ​​​​ങ്കി​​​​ൽ ത​​​​ന്‍റെ പൗ​​​​രോ​​​​ഹി​​​​ത്യം ഒ​​​​രു പാ​​​​ഴ്‌​​​​വേ​​​​ല​​​​യാ​​​​കു​​​​മെ​​​​ന്ന് തി​​​​രി​​​​ച്ച​​​​റി​​​​ഞ്ഞ​​​​വ​​​​നാ​​​​ണ് തേ​​​​വ​​​​ർ​​​​പ​​​​റ​​​​ന്പി​​​​ൽ കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ൻ.


സു​​​​വി​​​​ശേ​​​​ഷം ചും​​​​ബി​​​​ക്കു​​​​ന്ന​​​​വ​​​​ർ തി​​​​രു​​​​വ​​​​ച​​​​ന​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ചൂ​​​​ടി​​​​നാ​​​​ൽ ജ്വ​​​​ലി​​​​ക്കേ​​​​ണ്ട​​​​വ​​​​നാ​​​​ണെ​​​​ന്നും അ​​​​തേ വ​​​​ച​​​​ന​​​​മാ​​​​കു​​​​ന്ന ഇ​​​​രു​​​​ത​​​​ല​​​​വാ​​​​ൾ​​​​കൊ​​​​ണ്ട് ലോ​​​​ക​​​​ബ​​​​ന്ധ​​​​ന​​​​ങ്ങ​​​​ളെ​​​​യും ശ​​​​രീ​​​​ര​​​​ത്തി​​​​ന്‍റെ ദു​​​​രാ​​​​ശ​​​​ക​​​​ളെ​​​​യും മു​​​​റി​​​​ച്ചു​​​​വീ​​​​ഴ്ത്തു​​​​ക​​​​യും ചെ​​​​യ്യേ​​​​ണ്ട​​​​തു​​​​ണ്ടെ​​​​ന്നും മ​​​​ന​​​​സി​​​​ലാ​​​​ക്കി​​​​യി​​​​രു​​​​ന്ന കു​​​​ഞ്ഞ​​​​ച്ച​​​​ൻ സ്വ​​​​ജീ​​​​വി​​​​ത​​​​ത്തി​​​​ൽ താ​​​​പ​​​​സ​​​​തു​​​​ല്യ​​​​മാ​​​​യ നി​​​​ഷ്ഠ​​​​ക​​​​ളും ച​​​​ട്ട​​​​ങ്ങ​​​​ളും പാ​​​​ലി​​​​ച്ചി​​​​രു​​​​ന്നു.

“നി​​​​ന​​​​ക്കു​​​​ള്ള​​​​തെ​​​​ല്ലാം വി​​​​റ്റ് ദ​​​​രി​​​​ദ്ര​​​​ർ​​​​ക്ക് കൊ​​​​ടു​​​​ത്തി​​​​ട്ടു​​​​മ​​​​തി നീ ​​​​എ​​​​ന്നെ അ​​​​നു​​​​ഗ​​​​മി​​​​ക്കാ​​​​ൻ’’ (വി. ​​​​മ​​​​ത്താ. 19: 2) എ​​​​ന്ന് ധ​​​​നി​​​​ക​​​​നാ​​​​യ യു​​​​വാ​​​​വി​​​​നോ​​​​ട് പ​​​​റ​​​​ഞ്ഞ ഈ​​​​ശോ​​​​യെ പൂ​​​​ർ​​​​ണ​​​​മാ​​​​യും സ്വ​​​​ന്ത​​​​മാ​​​​ക്കാ​​​​ൻ വേ​​​ണ്ട‌ി ത​​​നി​​​ക്കു​​​ള്ള​​​തെ​​​ല്ലാം ത​​​ന്‍റെ ദ​​​ളി​​​ത് മ​​​ക്ക​​​ൾ​​​ക്കാ​​​യി കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ കൊ​​​ടു​​​ത്തു​​​തീ​​​ർ​​​ത്തു. ഒ​​​ന്നു​​​മി​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​വ​​​രോ​​​ട് ഒ​​​പ്പ​​​മാ​​​കാ​​​ൻ ഒ​​​ന്നു​​​മി​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​വ​​​നാ​​​യി​​​ത്തീ​​​ർ​​​ന്നു. നെ​​​ല്ലാ​​​യി, അ​​​രി​​​യാ​​​യി, ക​​​ഞ്ഞി​​​യാ​​​യി, തു​​​ണി​​​യാ​​​യി അ​​​വ​​​രു​​​ടെ എ​​​ല്ലാ ഇ​​​ല്ലാ​​​യ്മ​​​ക​​​ളി​​​ലും അ​​​ച്ച​​​ൻ അ​​​വ​​​ർ​​​ക്കു തു​​​ണ​​​യാ​​​യി. അ​​​ങ്ങ​​​നെ കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ അ​​​വ​​​ർ​​​ക്കു ത​​​ങ്ങ​​​ളു​​​ടെ അ​​​ച്ച​​​നും കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ന് അ​​​വ​​​ർ ത​​​ന്‍റെ മ​​​ക്ക​​​ളു​​​മാ​​​യി. ത​​​ന്‍റെ ദ​​​ളി​​​ത് മ​​​ക്ക​​​ളെ​​​ക്കാ​​​ണു​​​ന്പോ​​​ൾ നി​​​ധി മ​​​റ​​​ഞ്ഞി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന വ​​​യ​​​ൽ ക​​​ണ്ടെ​​​ത്തി​​​യ ര​​​ത്ന​​​വ്യാ​​​പാ​​​രി​​​യു​​​ടെ സ​​​ന്തോ​​​ഷ​​​മാ​​​കും അ​​​ഗ​​​സ്റ്റി​​​ന​​​ച്ച​​​നു​​​ണ്ടാ​​​കു​​​ക. പ​​​ല​​​പ്പോ​​​ഴും അ​​​വ​​​രെ കാ​​​ണാ​​​ൻ​​​വേ​​​ണ്ടി അ​​​വ​​​ർ വേ​​​ല​​​ചെ​​​യ്യു​​​ന്ന പ​​​ണി​​​സ്ഥ​​​ലം​​​വ​​​രെ​​​യും അ​​​ച്ച​​​ൻ പോ​​​കു​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. കു​​​രി​​​ശി​​​ലേ​​​റി​​​യ ത​​​ന്‍റെ ഗു​​​രു​​​നാ​​​ഥ​​​നോ​​​ടു കൂ​​​ടു​​​ത​​​ൽ സം​​​വ​​​ദി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തി​​​നും അ​​​വി​​​ട​​​ത്തെ അ​​​ടു​​​ത്താ​​​യി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തി​​​നും വേ​​​ണ്ടി മ​​​റ്റു​​​ള്ള​​​വ​​​രോ​​​ടു​​​ള്ള സം​​​ഭാ​​​ഷ​​​ണ​​​ത്തി​​​ന് അ​​​ച്ച​​​ൻ ഒ​​​രു​​​ത​​​രം റേ​​​ഷ​​​നിം​​​ഗ് സ്വ​​​യം പാ​​​ലി​​​ച്ചി​​​രു​​​ന്നു​​​വെ​​​ന്നു പ​​​റ​​​യാം.

കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ പ്രാ​​​ർ​​​ഥ​​​ന​​​യു​​​ടെ മ​​​നു​​​ഷ്യ​​​നാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ‌ബ​​​ലി​​​യ​​​ല്ല, ക​​​രു​​​ണ​​​യാ​​​ണ് ഞാ​​​ൻ ആ​​​ഗ്ര​​​ഹി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത് (വി. ​​​മ​​​ത്താ​​​യി 12-7) എ​​​ന്ന സു​​​വി​​​ശേ​​​ഷ തി​​​രു​​​വ​​​ച​​​ന​​​ത്തി​​​ന്‍റെ പൊ​​​രു​​​ൾ കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ ജീ​​​വി​​​ച്ചു​​​കാ​​​ണി​​​ച്ചു. ദൈ​​​വ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ മു​​​ഖം ക​​​രു​​​ണ​​​യു​​​ടെ മു​​​ഖ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന് കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​നി​​​ലൂ​​​ടെ ജ​​​നം മ​​​ന​​​സി​​​ലാ​​​ക്കി. വ്യ​​​ക്തി​​​ക​​​ളെ​​​യും സം​​​ഭ​​​വ​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​യും ഈ​​​ശോ​​​യു​​​ടെ ക​​​ണ്ണു​​​ക​​​ളി​​​ലൂ​​​ടെ കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ നോ​​​ക്കി​​​ക്ക​​​ണ്ടു.

ഈ ​​​ചെ​​​റി​​​യ​​​വി​​​രി​​​ൽ ആ​​​രെ​​​യും നി​​​ന്ദി​​​ക്കാ​​​തി​​​രി​​​ക്കാ​​​ൻ സൂ​​​ക്ഷി​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ള്ളു​​​ക (വി. ​​​മ​​​ത്താ​​​യി 18. 10), എ​​​ന്‍റെ ഏ​​​റ്റം എ​​​ളി​​​യ ഈ ​​​സ​​​ഹോ​​​ദ​​​ര​​​ന്മാ​​​രി​​​ൽ ഒ​​​രു​​​വ​​​ന് നി​​​ങ്ങ​​​ൾ ഇ​​​തു ചെ​​​യ്തു​​​കൊ​​​ടു​​​ത്ത​​​പ്പോ​​​ൾ എ​​​നി​​​ക്കു​​​ത​​​ന്നെ​​​യാ​​​ണ് ചെ​​​യ്തു​​​ത​​​ന്ന​​​ത് (വി. ​​​മ​​​ത്താ​​​യി 25. 40) എ​​​ന്നീ തി​​​രു​​​വ​​​ച​​​ന​​​ങ്ങ​​​ൾ സ​​​മൂ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ലെ താ​​​ഴെ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ലു​​​ള്ള​​​വ​​​രോ​​​ടു​​​ള്ള കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ന്‍റെ ഇ​​​ട​​​പെ​​​ട‌​​​ലു​​​ക​​​ൾ​​​ക്ക് പ്ര​​​മാ​​​ണ​​​രേ​​​ഖ​​​ക​​​ളാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ത​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​ല്ലാം വ​​​ലി​​​യ​​​വ​​​രാ​​​ണ് എ​​​ന്ന് അ​​​നു​​​ഭ​​​വി​​​ച്ച​​​റി​​​ഞ്ഞാ​​​ണ് സ​​​മൂ​​​ഹം ത​​​ള്ളി​​​പ്പ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​വ​​​രൊ​​​ക്കെ​​​യും കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​നെ ക​​​ണ്ടു മ​​​ട​​​ങ്ങി​​​പ്പോ​​​യ​​​ത്.

‌അ​​​തി​​​ർ​​​ത്തി​​​ക​​​ൾ​​​ക്ക​​​പ്പു​​​റ​​​ത്തേ​​​ക്കു വ്യാ​​​പി​​​ക്കു​​​ന്ന ഇ​​​ട​​​യ​​​സ്നേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ​​​യും പ്ര​​​തി​​​ന​​​ന്ദി​​​യോ പ്ര​​​ത്യു​​​പ​​​കാ​​​ര​​​മോ കാം​​​ക്ഷി​​​ക്കാ​​​തെ ആ​​​കാ​​​ശ​​​ത്തോ​​​ള​​​മു​​​യ​​​രു​​​ന്ന മ​​​നു​​​ഷ്യ​​​സ്നേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ​​യും ദൃ​​​ശ്യ​​​രൂ​​​പ​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ. പ​​​രു​​​ഷ​​​വും പ​​​രു​​​ക്ക​​​നു​​​മാ​​​യ ആ​​​ധു​​​നി​​​ക ലോ​​​ക​​​ത്തി​​​ന്‍റെ മു​​​ഖ​​​ക്ക​​​ണ്ണാ​​​ടി​​​യി​​​ൽ സ്വ​​​ർ​​​ഗ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ പ്ര​​​ഭ​​​യു​​​ള്ള കാ​​​രു​​​ണ്യ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ ചി​​​ത്രം ത​​​ന്‍റെ ജീ​​​വി​​​തം​​​കൊ​​​ണ്ട് കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ വ​​​ര​​​ച്ചു​​​കാ​​​ണി​​​ച്ചു.

വേ​​​റോ​​​നി​​​ക്ക​​​യു​​​ടെ തൂ​​​വാ​​​ല​​​യി​​​ൽ പ​​​തി​​​ഞ്ഞ മു​​​ഖം പാ​​​ത​​​യോ​​​ര​​​ത്തെ ഭി​​​ക്ഷ​​​ക്കാ​​​ര​​​ന്‍റെ മു​​​ഖ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന്, ചെ​​​റ്റ​​​ക്കു​​​ടി​​​ലി​​​ലെ ക​​​ര​​​ഞ്ഞു ത​​​ള​​​ർ​​​ന്ന കു​​​ഞ്ഞി​​​ന്‍റെ മു​​​ഖ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന്, ജ​​​യി​​​ൽ​​​ക്ക​​​ന്പി​​​യി​​​ൽ പി​​​ടി​​​ച്ചു​​​നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന ത​​​ട​​​വു​​​കാ​​​ര​​​ന്‍റെ മു​​​ഖ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന്, വീ​​​ടി​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​വ​​​ന്‍റെ വി​​​ഭ്രാ​​​ന്തി​​​പ​​​ട​​​ർ​​​ന്ന മു​​​ഖ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന് ദ​​​ളി​​​ത് മ​​​ക്ക​​​ളു​​​ടെ കു​​​ടി​​​ലു​​​ക​​​ളി​​​ൽ​​​പ്പോ​​​യി തി​​​രി​​​കെ​​​യെ​​​ത്തി​​​യ കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ൻ ന​​​മ്മോ​​​ടു പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. ‌ദൈ​​​വ​​​സ്നേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ​​​യും മ​​​നു​​​ഷ്യ​​​സ്നേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​ന്‍റെ​​​യും ആ​​​ർ​​​ദ്ര​​​മാ​​​യ ഒ​​​രു തൂ​​​വ​​​ൽ​​​സ്പ​​​ർ​​​ശ​​​മാ​​​യി ന​​​മ്മോ​​​ടൊ​​​ത്തു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്ന കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ന്‍റെ ക​​​ബ​​​റി​​​ട​​​ത്തി​​​ങ്ക​​​ലേ​​​ക്ക് അ​​​പേ​​​ക്ഷ​​​ക​​​ളും പ്രാ​​​ർ​​​ഥ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​മാ​​​യി എ​​​ല്ലാ ദി​​​വ​​​സ​​​വും തീ​​​ർ​​​ഥാ​​​ട​​​ക​​​ർ എ​​​ത്തി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്നു.
‌‌
(വാ​​​ഴ്ത്ത​​​പ്പെ​​​ട്ട തേ​​​വ​​​ർ​​​പ​​​റ​​​ന്പി​​​ൽ കു​​​ഞ്ഞ​​​ച്ച​​​ന്‍റെ നാ​​​മ​​​ക​​​ര​​​ണ​​​ന​​​ട​​​പ​​​ടി​​​ക​​​ൾ​​​ക്കാ​​​യു​​​ള്ള വൈ​​​സ് പോ​​​സ്റ്റു​​​ലേ​​​റ്റ​​​റാ​​ണ് ലേ​​ഖ​​ക​​ൻ)