ജീ​​​വി​​​ത​​​ത്തി​​​ൽ ഒ​​​രി​​​ക്ക​​​ൽ മാ​​​ത്ര​​​മേ ഒ​​​രു ക​​​വി​​​യു​​​ടെ ചി​​​ത ക​​​ത്തി​​​ത്തീ​​​രു​​​ന്ന​​​തു ക​​​ണ്ടി​​​ട്ടു​​​ള്ളൂ; ഡി. ​​​വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ന്‍റെ. മ​​​ല​​​യാ​​​ള​​​ത്തി​​​ന്‍റെ മ​​​റ്റൊ​​​രു നി​​​ള​​​യാ​​​യ ക​​​ല്ല​​​ട​​​യാ​​​റി​​​ന്‍റെ തീ​​​ര​​​ത്ത്. ഗ​​​ഗ​​​ന​​​ശ്യാ​​​മ​​​യാ​​​യ ക​​​ല്ല​​​ട​​​യാ​​​ർ ഇ​​​വ​​​നെ​​​ക്കൂ​​​ടി സ്വീ​​​ക​​​രി​​​ക്കാ​​​ൻ കു​​​തി​​​ർ​​​ന്ന ജ​​​ല​​​വി​​​ര​​​ലു​​​ക​​​ളു​​​യ​​​ർ​​​ത്തി കാ​​​ത്തി​​​രു​​​ന്നു. വീ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്കു​​​ള്ള വ​​​ഴി​​​യ​​​റി​​​യാ​​​തെ ന​​​ട​​​ന്ന​​​വ​​​ൻ ഒ​​​ടു​​​വി​​​ൽ അ​​​മ്മ​​​യി​​​ല്ലാ​​​ത്ത വീ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്കു​​​ത​​​ന്നെ മ​​​ട​​​ങ്ങി​​​യെ​​​ത്തി​​​യി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്നു.

പാ​​​രാ​​​കെ വെ​​​യി​​​ൽ പെ​​​യ്തു​​​നി​​​ൽ​​​ക്കേ, അ​​​ന​​​ന്ത ദേ​​​ശാ​​​ട​​​ന​​​ങ്ങ​​​ൾ ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ് അ​​​ടു​​​ത്ത യാ​​​ത്ര​​​യ്ക്ക് ചു​​​ട്ടി​​​കു​​​ത്താ​​​നെ​​​ന്ന​​​വ​​​ണ്ണം അ​​​വ​​​ൻ പി​​​റ​​​ന്ന മ​​​ണ്ണി​​​ൽ കി​​​ട​​​ന്നു. ആ ​​​മു​​​ഖ​​​ത്ത് കാ​​​ടി​​​ന്‍റെ ക​​​രിം​​​പ​​​ച്ച അ​​​ര​​​ച്ചു​​​ചേ​​​ർ​​​ത്തു. മൗ​​​ന​​​ത്തി​​​ലാ​​​ഴ്ന്ന വി​​​ന​​​യ​​​വൈ​​​ഖ​​​രി​​​യി​​​ൽ എ​​​ള്ളും പൂ​​​വു​​​മി​​​ട്ടു. സാ​​​ന്ധ്യ​​​പ്ര​​​ഭ​​​യാ​​​ർ​​​ന്ന ഇ​​​ഴ​​​ക​​​ൾ​​​ചേ​​​ർ​​​ത്തു തു​​​ന്നി​​​യ കോ​​​ടി​​​യി​​​ട്ടു. ത​​​പോ​​​വ​​​നം ക​​​യ​​​റി​​​യ പെ​​​രു​​​വി​​​ര​​​ൽ​​​ത്തു​​​മ്പു​​​ക​​​ളു​​​ടെ കെ​​​ട്ട​​​ഴി​​​ച്ചു. ഒ​​​റ്റ​​​വാ​​​ക്കി​​​ന്‍റെ വി​​​ശു​​​ദ്ധ​​​മാം പ്രാ​​​ർ​​​ഥ​​​ന​​​പോ​​​ലെ അ​​​ഗ്നി കു​​​റു​​​കു​​​ന്ന​​​ത് ഞാ​​​ൻ കേ​​​ട്ടു. ഒ​​​രു കു​​​രു​​​വി അ​​​വ​​​ന്‍റെ ഹൃ​​​ദ​​​യ​​​വും കൊ​​​ത്തി ക​​​ല്ല​​​ട​​​യാ​​​ർ നീ​​​ന്തി​​​ക്ക​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത് ഞാ​​​ൻ ക​​​ണ്ടു. പി​​​ന്ന​​​വി​​​ടെ നി​​​ൽ​​​ക്കാ​​​നാ​​​യി​​​ല്ല. വ​​​ല്ലാ​​​ത്ത സ​​​ങ്ക​​​ടം. ഞാ​​​ൻ ഉ​​​പ​​​രി​​​കു​​​ന്നി​​​ലേ​​​ക്കു ന​​​ട​​​ന്നു.

എ​​​ന്‍റെ അ​​​ധ്യാ​​​പ​​​ക​​​നാ​​​യി​​​രു​​​ന്നി​​​ല്ല വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ൻ മാ​​​ഷ്. പ​​​ക്ഷേ, എ​​​ന്‍റെ മൗ​​​ഢ്യ​​​ങ്ങ​​​ൾ​​​ക്കു​​​മേ​​​ലേ പൂ​​​ർ​​​ണ​​​ച​​​ന്ദ്രോ​​​ദ​​​യം​​​പോ​​​ലെ അ​​​ദ്ദേ​​​ഹം പ്ര​​​കാ​​​ശി​​​ച്ചു​​​നി​​​ന്നി​​​രു​​​ന്നു. ഞാ​​​ന​​​ദ്ദേ​​​ഹ​​​ത്തി​​​നു മു​​​ന്നി​​​ൽ ഒ​​​രു ‘അ​​​പ്പു​​​ക്കി​​​ളി’​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ബോ​​​ധാ​​​ബോ​​​ധ​​​ങ്ങ​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ൽ വ​​​ഴു​​​തി​​​വീ​​​ണു​​​പോ​​​യ ഒ​​​രു കി​​​ളി. അ​​​പ്പോ​​​ൾ വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ൻ മാ​​​ഷ് ഖ​​​സാ​​​ക്കി​​​ലെ മാ​​​ധ​​​വ​​​ൻ നാ​​​യ​​​രെ​​​പ്പോ​​​ലെ പ​​​റ​​​യും, “ഒ​​​ര​​​ക്ഷ​​​രം പ​​​ഠി​​​ച്ചാ​​​ൽ മ​​​തി, അ​​​ധി​​​കം പ​​​ഠി​​​ക്കേ​​​ണ്ട” എ​​​ന്ന്. ന​​​ര​​​കം ഒ​​​രു പ്രേ​​​മ​​​ക​​​വി​​​ത എ​​​ഴു​​​തിയ​​​ത് ഏ​​​ത​​​ക്ഷ​​​രം കൊ​​​ണ്ടാ​​​ണെ​​​ന്ന് മാ​​​ഷി​​​നോ​​​ട് ഞാ​​​ൻ ചോ​​​ദി​​​ച്ചി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്. “ബോ​​​ധി​​​സ​​​ത്വ​​​നെ​​​പ്പോ​​​ലെ ഒ​​​രു വാ​​​ക്ക് ആ​​​ദി​​​മ ജ​​​ല​​​ധി​​​യി​​​ൽ​​​നി​​​ന്ന് പി​​​റ​​​വി​​​കൊ​​​ള്ള​​​ണം. അ​​​ന​​​ന്ത​​​ത​​​യാ​​​ണ് അ​​​തി​​​ന് മു​​​ല​​​ചു​​​ര​​​ത്തു​​​ന്ന​​​ത്. മ​​​ഹാ​​​പ്ര​​​ള​​​യം അ​​​തി​​​നെ സ്നാ​​​ന​​​പ്പെ​​​ടു​​​ത്തു​​​ന്നു. കൊ​​​ടു​​​ങ്കാ​​​റ്റ് അ​​​തി​​​നെ തു​​​വ​​​ർ​​​ത്തു​​​ന്നു. ച​​​ക്ര​​​വാ​​​ളം അ​​​തി​​​നെ ചെ​​​മ്പ​​​ട്ടു​​​ടു​​​പ്പി​​​ക്കു​​​ന്നു. നാ​​​വി​​​ന്മേ​​​ൽ സൂ​​​ര്യ​​​ര​​​ശ്മി​​​ക​​​ൾ ആ​​​ദ്യാ​​​ക്ഷ​​​രം കു​​​റി​​​ക്കു​​​ന്നു. അ​​​താ​​​ണെ​​​ന്‍റെ വാ​​​ക്ക്.” പ്ര​​​ണ​​​യ​​​ഭം​​​ഗ​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​യും അ​​​പാ​​​ര​​​ല​​​ജ്ജ​​​ക​​​ളെ​​​യും അ​​​ഹ​​​മഹ​​​മി​​​ക​​​യാ ഉ​​​യ​​​ർ​​​ന്ന അ​​​ഹ​​​ന്ത​​​യെ​​​യും ഉ​​​രി​​​ഞ്ഞെ​​​റി​​​യാ​​​ൻ ധൈ​​​ര്യ​​​പ്പെ​​​ടു​​​ത്തി​​​യ​​​ത് ആ ​​​വാ​​​ക്കാ​​​ണെ​​​ന്ന് മാ​​​ഷ് പ​​​റ​​​യും.

ഒ​​​രി​​​ക്ക​​​ൽ വ​​​ച​​​ന​​​ക​​​വി​​​യാ​​​യ അ​​​ക്ക​​​മ​​​ഹാ​​​ദേ​​​വി​​​യെ ഓ​​​ർ​​​ത്തു​​​കൊ​​​ണ്ട് മാ​​​ഷ് പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. “പ്ര​​​പ​​​ഞ്ച​​​മാ​​​താ​​​വി​​​ന്‍റെ ശ​​​ത​​​കോ​​​ടി യോ​​​നി​​​ക​​​ളി​​​ലൂ​​​ടെ​​​യാ​​​ണ് ഞാ​​​ൻ വ​​​ന്നി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്” എ​​​ന്ന്. തി​​​രു​​​മാ​​​ന്ധാം​​​കു​​​ന്നി​​​ലെ തീ​​​ർ​​​ഥ​​​പ്ര​​​സാ​​​ദം രു​​​ചി​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ണ്ട് മാ​​​ഷ് അ​​​തു പ​​​റ​​​ഞ്ഞു​​​നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ, മാ​​​ഷി​​​നെ ക​​​ണ്ടി​​​ട്ട് പ​​​രി​​​ച​​​യം തോ​​​ന്നി​​​യ ഒ​​​രാ​​​ൾ ക്ഷേ​​​ത്ര​​​ത്തി​​​ൽ അ​​​ർ​​​ധ​​​പ്ര​​​ദ​​​ക്ഷി​​​ണം ന​​​ട​​​ത്തി മ​​​ട​​​ങ്ങി​​​വ​​​ന്നി​​​ട്ട് ചോ​​​ദി​​​ച്ചു, “മാ​​​ഷേ, ഓ​​​ർമ​​​യു​​​ണ്ടോ” എ​​​ന്ന്. “മാ​​​മാ​​​ങ്ക​​​ത്തി​​​ൽ മു​​​റി​​​വേ​​​റ്റ​​​വ​​​രെ​​​യും മ​​​രി​​​ച്ച​​​വ​​​രെ​​​യും മാ​​​ത്രം ഓ​​​ർ​​​മ​​​യു​​​ണ്ട്” എ​​​ന്നാ​​​യി മാ​​​ഷി​​​ന്‍റെ മ​​​റു​​​പ​​​ടി. അ‍യാ​​​ൾ ഇ​​​ളി​​​ഭ്യ​​​നാ​​​യി. ഒ​​​ന്നും പ​​​റ​​​യാ​​​തെ മു​​​ഖം​​​താ​​​ഴ്ത്തി ന​​​ട​​​ന്നു​​​പോ​​​യി. അ​​​തു​​​ക​​​ണ്ട എ​​​നി​​​ക്കും കൂ​​​ട്ടു​​​കാ​​​ര​​​നും വ​​​ല്ലാ​​​ത്ത വി​​​ഷ​​​മം തോ​​​ന്നി. “എ​​​നി​​​ക്ക​​​റി​​​യാം അ​​​യാ​​​ളെ. മേ​​​ഴ​​​ത്തൂ​​​രി​​​ലെ യ​​​ജ്ഞേ​​​ശ്വ​​​ര​​​ത്ത് ചു​​​വ​​​ർ​​​ചി​​​ത്ര​​​ങ്ങ​​​ൾ ആ​​​ദ്യ​​​മാ​​​യി കാ​​​ട്ടി​​​ത്ത​​​ന്ന​​​ത് അ​​​ദ്ദേ​​​ഹ​​​മാ​​​ണ്.” മാ​​​ഷ് ചി​​​രി​​​ച്ചു. “പ​​​ക്ഷേ, ഒ​​​രു പ​​​രി​​​ച​​​യ​​​ഭാ​​​വം പു​​​ല​​​ർ​​​ത്തി​​​യി​​​ല്ല​​​ല്ലോ” എ​​​ന്നാ​​​യി ഞാ​​​ൻ. മാ​​​ഷ് വീ​​​ണ്ടും ചി​​​രി​​​ച്ചു. “എ​​​ന്തോ എ​​​നി​​​ക്ക​​​ങ്ങ​​​നെ പ​​​റ​​​യാ​​​നാ​​​ണ് തോ​​​ന്നി​​​യ​​​ത്. അ​​​ല്ല; ഒ​​​ന്നും ഞാ​​​ൻ പ​​​റ​​​യു​​​ന്ന​​​ത​​​ല്ല​​​ല്ലോ. എ​​​ല്ലാം ആ​​​രോ പ​​​റ​​​യി​​​പ്പി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത​​​ല്ലേ?” പാ​​​ഴി​​​ല മൂ​​​ടി​​​യ നി​​​ര​​​ത്തി​​​ലേ​​​ക്ക് മാ​​​ഷ് ഇ​​​റ​​​ങ്ങി ന​​​ട​​​ന്നു.


ഉ​​​പ​​​രി​​​കു​​​ന്നി​​​ൽ നി​​​ന്ന​​​പ്പോ​​​ൾ പ​​​ല​​​തു​​​മോ​​​ർ​​​ത്തു. ക്ഷ​​​ണ​​​ഭം​​​ഗു​​​ര​​​മാ​​​യ ഓ​​​ർ​​​മ​​​ക​​​ൾ. ചി​​​ല​​​ട​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ൽ സൂ​​​ക്ഷ്മ​​​മാ​​​യ ഒ​​​രാ​​​ന​​​ന്ദം ഉ​​​റ​​​വ​​​പൊ​​​ട്ടു​​​ന്നു. ചി​​​ല​​​ട​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ൽ ജ​​​ല​​​കും​​​ഭം ക​​​മ​​​ഴ്ന്ന പോ​​​ലെ ക​​​വി​​​ത ഒ​​​ഴു​​​കി​​​പ്പ​​​ര​​​ക്കു​​​ന്നു. ക​​​ണ്ടു​​​വ​​​ന്ന ന​​​ദി​​​ക​​​ളെ​​​ക്കു​​​റി​​​ച്ചും കാ​​​ടു​​​ക​​​ളെ​​​ക്കു​​​റി​​​ച്ചും പ​​​റ​​​യാ​​​ൻ മാ​​​ഷി​​​നെ​​​ന്നും ഉ​​​ത്സാ​​​ഹ​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. താ​​​മ്ര​​​പ​​​ർ​​​ണീ തീ​​​ര​​​ത്തി​​​രു​​​ന്ന് അ​​​തൊ​​​ക്കെ ചൊ​​​ല്ലി​​​യാ​​​ടി​​​യ രാ​​​വു​​​ക​​​ളെ​​​ത്ര. ചി​​​ല നേ​​​ര​​​ത്ത് ക​​​വി​​​ത​​​യു​​​ടെ ചൊ​​​ല്ലി​​​യാ​​​ട്ടം ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ് ക​​​ട​​​ലെ​​​റി​​​ഞ്ഞ ശം​​​ഖു​​​പോ​​​ലെ മൗ​​​ന​​​വി​​​ന​​​യ​​​നാ​​​യി ഇ​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തു കാ​​​ണാം. ചി​​​ല​​​പ്പോ​​​ൾ ഏ​​​തോ ശി​​​ലാ​​​ക്ഷേ​​​ത്ര​​​ച്ചു​​​വ​​​രി​​​ൽ കൊ​​​ത്തി​​​വ​​​ച്ച രു​​​ദ്ര​​​മൂ​​​ർ​​​ത്തി​​​യെ​​​പ്പോ​​​ലെ ഉ​​​റ​​​യു​​​ന്ന​​​തു കാ​​​ണാം. ചി​​​ല​​​പ്പോ​​​ൾ രാ​​​ഗ​​​ദ്വേ​​​ഷാ​​​ദി​​​ക​​​ൾ വെ​​​ടി​​​ഞ്ഞ് ഒ​​​രു യോ​​​ഗി​​​പോ​​​ൽ മു​​​ക്ത​​​ചി​​​ത്ത​​​നാ​​​യി ഇ​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തു കാ​​​ണാം. ഇ​​​തി​​​ലേ​​​താ​​​ണ് വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ൻ എ​​​ന്നു ചോ​​​ദി​​​ച്ചാ​​​ൽ ഉ​​​ത്ത​​​ര​​​മി​​​ല്ല. തെ​​​രു​​​തെ​​​രെ​​​ തു​​​രു​​​തു​​​രെ പൊ​​​ഴി​​​യു​​​ന്ന, ഇ​​​തു​​​വ​​​രെ​​​യും പേ​​​രി​​​ട്ടി​​​ട്ടി​​​ല്ലാ​​​ത്ത ഏ​​​തോ കാ​​​ടാ​​​ക​​​ണം മാ​​​ഷ് എ​​​ന്നെ​​​നി​​​ക്കു തോ​​​ന്നു​​​ന്നു.

ഉ​​​പ​​​രി​​​കു​​​ന്നി​​​നു മു​​​ക​​​ളി​​​ലെ ക്ഷേ​​​ത്ര​​​മു​​​റ്റ​​​ത്ത് നി​​​ന്നാ​​​ൽ ക​​​ല്ല​​​ട​​​യാ​​​ർ ഒ​​​ഴു​​​കു​​​ന്ന​​​തു കാ​​​ണാം. ഖ​​​ര​​​ഹ​​​ര​​​പ്രി​​​യ പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണൊ​​​ഴു​​​ക്ക്. അ​​​ല​​​യോ അ​​​തി​​​രോ അ​​​ല​​​ങ്കാ​​​ര​​​ങ്ങ​​​ളോ ഇ​​​ല്ല. മ​​​ന്ദ​​​ഗാ​​​മി​​​നി. വി​​​യോ​​​ഗി​​​നി വൃ​​​ത്ത​​​ച്ചു​​​വ​​​ട്. ഒ​​​ഴു​​​ക്കി​​​ലെ നി​​​ലാ​​​വൊ​​​ളി​​​യി​​​ൽ വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്രി​​​ക ഒ​​​ഴു​​​കി​​​ന​​​ട​​​ന്ന ആ​​​തി​​​ര​​​ക​​​ൾ ഞാ​​​നോ​​​ർ​​​ത്തു. ഓ​​​രോ ഒ​​​ഴു​​​ക്കി​​​ലും പു​​​ഴ​​​യു​​​ടെ തി​​​രു​​​നാ​​​ഭി​​​യി​​​ലേ​​​ക്കെ​​​ത്തു​​​ന്നൊ​​​രു ഭ്ര​​​മ​​​ണ​​​പ​​​ഥ​​​മു​​​ണ്ട്. ആ ​​​പ​​​ഥം ഒ​​​രേ​​​കാ​​​ലം കു​​​മാ​​​രി​​​യി​​​ലെ ഉ​​​ദ​​​യ​​​ഗി​​​രി​​​യി​​​ലേ​​​ക്കും ഗ​​​യ​​​യി​​​ലെ അ​​​സ്ത​​​ഗി​​​രി​​​യി​​​ലേ​​​ക്കും നീ​​​ങ്ങു​​​ന്നു. ആ ​​​ഒ​​​ഴു​​​ക്കി​​​നെ​​​തി​​​രെ​​​യാ​​​ണു ക​​​വി നീ​​​ന്തി​​​യ​​​ത്. എ​​​ഴു​​​ത്ത​​​ച്ഛ​​​ൻ അ​​​ങ്ങ​​​നെ ശോ​​​ക​​​നാ​​​ശി​​​നി​​​ക​​​ൾ നീ​​​ന്തി​​​ക്ക​​​ട​​​ന്ന ക​​​വി​​​യാ​​​ണ്. അ​​​ങ്ങ​​​നെ അ​​​നു​​​ഭൂ​​​തി​​​യു​​​ടെ നി​​​റ​​​മാ​​​ല​​​ക​​​ൾ ക​​​ണ്ടു തൊ​​​ഴാ​​​ൻ ന​​​ദി മു​​​റി​​​ച്ചു​​​നീ​​​ന്തി​​​യ ക​​​വി​​​ക​​​ളെ​​​ത്ര​​​യെ​​​ത്ര. എ​​​ണ്ണി​​​യെ​​​ടു​​​ക്കാ​​​നാ​​​കി​​​ല്ല. എ​​​ണ്ണും​​​തോ​​​റും വാ​​​രി​​​ധി​​​ത​​​ന്നി​​​ൽ തി​​​ര​​​മാ​​​ല​​​ക​​​ളെ​​​ന്ന​​​പോ​​​ലെ പെ​​​രു​​​കു​​​ന്നു ശാ​​​രി​​​ക​​​പ്പെ​​​രു​​​മ​​​ക​​​ൾ.

ഇ​​​ക്ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ ശ്രാ​​​ദ്ധ​​​ദി​​​നം ഞാ​​​ൻ വി​​​ന​​​യ​​​കു​​​ടീ​​​ര​​​ത്തി​​​ൽ പോ​​​യി. ആ​​​രൊ​​​ക്കെ​​​യോ വ​​​ന്നു​​​പോ​​​യ​​​തി​​​ന്‍റെ കാ​​​ല്പാ​​​ടു​​​ക​​​ൾ മു​​​റ്റം നി​​​റ​​​യെ. ഒ​​​ര​​​ണ്ണാ​​​ൻ മു​​​റ്റ​​​ത്തും മ​​​ര​​​ത്തി​​​ലു​​​മാ​​​യി ചി​​​ല​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ണ്ട് ഓ​​​ടി​​​ന​​​ട​​​ക്കു​​​ന്നു. ഞാ​​​ന​​​പ്പോ​​​ൾ വീ​​​ണ്ടും മാ​​​ഷി​​​നെ ഓ​​​ർ​​​ത്തു. വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ൻ മാ​​​ഷ് ക​​​വി​​​ത ചൊ​​​ല്ലു​​​മ്പോ​​​ൾ കേ​​​ശാ​​​ദി​​​പാ​​​ദം വി​​​റ​​​കൊ​​​ള്ളും; അ​​​ണ്ണാ​​​നെ​​​പ്പോ​​​ലെ. ശ​​​രീ​​​രം ഒ​​​രു കാ​​​വ്യ​​​ഭാ​​​ഷ​​​യാ​​​യി രൂ​​​പം​​​കൊ​​​ള്ളു​​​ക​​​യാ​​​ണ​​​പ്പോ​​​ൾ. ആ​​​ദി കൂ​​​ർ​​​മം​​​പോ​​​ലെ ജ​​​ഗ​​​ത് ച​​​ല​​​ന​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​യാ​​​കെ ആ​​​വാ​​​ഹി​​​ച്ച വി​​​ഭ്ര​​​മം. ഘ​​​ന​​​വി​​​ര​​​ഹ​​​ത്താ​​​ൽ ആ​​​കെ ഉ​​​ല​​​ഞ്ഞു​​​പോ​​​യ ഒ​​​രു ഋ​​​തു. മാ​​​ഷി​​​ന്‍റെ കാ​​​വ്യ​​​സം​​​ഗീ​​​തം​​​പോ​​​ലും ത​​​നി​​​ച്ചി​​​രി​​​ക്കാ​​​നും ഒ​​​ളി​​​ഞ്ഞി​​​രി​​​ക്കാ​​​നും ക​​​ണ്ടെ​​​ത്തി​​​യ ഒ​​​രു ര​​​ഹ​​​സ്യ​​​സ​​​ങ്കേ​​​തം കൂ​​​ടി​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​വെ​​​ന്ന് എ​​​നി​​​ക്ക് തോ​​​ന്നി​​​യി​​​ട്ടു​​​ണ്ട്.

ക​​​ല്ല​​​ട​​​യാ​​​ർ വീ​​​ണ്ടും തെ​​​ളി​​​ഞ്ഞു​​​വ​​​രു​​​ന്നു. ജാ​​​ത​​​ക​​​ച്ചു​​​രു​​​ളു​​​ക​​​ൾ ഒ​​​ന്നൊ​​​ന്നാ​​​യി അ​​​ഴി​​​ഞ്ഞു​​​ല​​​യു​​​ന്ന വെ​​​യി​​​ല​​​ല​​​ക​​​ൾ. ഞാ​​​ന​​​തി​​​ൽ​​​നി​​​ന്ന് ഒ​​​രു കൈ​​​ക്കു​​​മ്പി​​​ൾ ന​​​ന​​​വ് കോ​​​രി​​​യെ​​​ടു​​​ക്കു​​​ന്നു. അ​​​തി​​​ൽ നി​​​റ​​​യെ നി​​​റ​​​ഞ്ഞു​​​തു​​​ളു​​​മ്പി​​​യ വി​​​ന​​​യ​​​ച​​​ന്ദ്ര​​​ക്ക​​​ല.