ആ​ഴ​മേ​റി​യ ഏ​കാ​ന്ത​ത​യെ ബു​ദ്ധ​ൻ നി​ർ​വാ​ണ എ​ന്നും മ​ഹാ​വീ​ര​ൻ കാ​ത​ര എ​ന്നും വി​ളി​ച്ചു. ഞാ​നാ​ക​ട്ടെ അ​തി​നെ ക​വി​ത എ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ആ​ഴ​മേ​റി​യ ഏ​കാ​ന്ത​ത​യി​ലി​രു​ന്നാ​ണു ക​വി​ക​ൾ സ്വ​പ്ന​ലോ​ക​ങ്ങ​ൾ സൃ​ഷ്‌​ടി​ച്ച​ത്; സ​പ്ത​വ​ർ​ണാ​ങ്കി​ത നി​റ​ങ്ങ​ൾ സൃ​ഷ്‌​ടി​ച്ച​ത്. പ​നി​നീ​ർ​ച്ചെ​മ്പ​ക​ത്തി​ന്‍റെ പ​ച്ച​ത്ത​ണ്ടി​ന​റ്റ​ത്ത് വി​ട​രാ​തെ​ നി​ന്ന പൂ​ങ്കു​ല​ക​ളെ വി​രി​യി​ച്ച​ത്. എ​ന്നി​ട്ടും ക​വി​ക​ൾ​ക്കെ​ന്തേ അ​തി​ൽ​നി​ന്ന് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ​വ​രു​ന്നു. ഒ​രു പൂ​വി​ന്‍റെ മ​ന്ദ​സ്മി​ത​ത്തി​ൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടും ഏ​കാ​ന്ത​ത​യു​ടെ അ​മാ​വാ​സി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു തു​ള്ളി വെ​ളി​ച്ച​മാ​യി ക​വി​ത​യെ ഉ​ഴി​ഞ്ഞു​ണ​ർ​ത്തി​യി​ട്ടും ക​വി​ക​ൾ​ക്കെ​ന്തേ അ​തി​ൽ​നി​ന്ന് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ​വ​രു​ന്നു; അ​റി​യി​ല്ല.
ദൈ​വം ആ​രാ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള​ത​ല്ല; ജീ​വി​ച്ച​നു​ഭ​വി​ക്കാ​നു​ള്ള​താ​ണെ​ന്ന് ഓ​ഷോ പ​റ​യും. അ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ഏ​കാ​ന്ത​ത​യും. ഏ​കാ​ന്ത​ത​ക​ളാ​ണ് സൃ​ഷ്‌​ടി​യു​ടെ ഈ​റ്റി​ല്ല​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​ത്. ഓ​രോ സൃ​ഷ്‌​ടി​ക്കു പി​ന്നി​ലും ക​ണ്ണീ​രി​ന്‍റെ ഒ​ര​ട​യാ​ള​വാ​ക്യ​മു​ണ്ട്. ഒ​രു സ്ത്രീ ​അ​മ്മ​യാ​യി മാ​റു​ന്ന​തു ക​ണ്ണീ​രി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ്. അ​ശ്രു​ധാ​ര​യി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൾ ന​വീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പു​ന​ർ​ജ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യു​മാ​ണ് ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. ഏ​കാ​ന്ത​ത​ക​ളി​ൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തും ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. ഏ​കാ​ന്ത​ത​ക​ളി​ലാ​ണ് നാം ​അ​ത്ര​മേ​ൽ ക​ര​ഞ്ഞു ത​ള​രു​ന്ന​ത്. ഇ​ത്തി​രി​പ്പോ​ന്ന ഒ​രാ​ന​ന്ദം വ​ന്നു​ചേ​രു​മ്പോ​ൾ നാ​മ​ത് അ​റി​യു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നേ​യു​ള്ളൂ.

ഒ​രു യാ​ത്ര ഞാ​നോ​ർ​ക്കു​ന്നു. ഗ്രീ​ഷ്മ​കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു ആ ​യാ​ത്ര; മ​രു​ത്വാ​മ​ല​യി​ലേ​ക്ക്. ആ ​ധ്യാ​ന​ശൃം​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഒ​റ്റ​യ്ക്കു ന​ട​ന്നു​ക​യ​റ​ണ​മെ​ന്ന​ത് കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം മു​ത​ലേ​യു​ള്ള ഒ​രാ​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. മ​ല​യു​ടെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തേ​ക്കാ​ൾ എ​ന്നെ ഭ്ര​മി​പ്പി​ച്ച​ത് അ​തി​ന്‍റെ ഔ​ന്ന​ത്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ട്ടി​ലെ ഒ​ര​വ​ധൂ​ത​ൻ പീ​ള​ക്ക​ണ്ണു​ക​ൾ വി​ട​ർ​ത്തി മ​രു​ത്വാ​മ​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് വി​സ്ത​രി​ച്ച​ത് സം​ഗീ​തം​പോ​ലെ കാ​തി​ൽ എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും മു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന ഒ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ഡ​യോ​ജ​നി​സി​നെ​പ്പോ​ലെ തെ​രു​വി​ൽ ജീ​വി​ച്ച ഒ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. ചെ​റി​യ നാ​ണ​യ​ത്തി​ന് അ​യാ​ൾ ഒ​രു​പാ​ടു ക​ട​ല പൊ​തി​ഞ്ഞു​ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ബ​സ് വ​രും​വ​രെ ക​ട​ല കൊ​റി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ളു​ടെ സ​ഞ്ചാ​ര​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ കേ​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കും.

ഒ​രി​ക്ക​ല​യാ​ൾ മ​രു​ത്വാ​മ​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു. ആ ​പ​റ​ച്ചി​ലി​ന് ക​യ​റ്റി​റ​ക്ക​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ണ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു ക​യ​റി​പ്പോ​യ വ​ഴി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ധ്യാ​ന​ലീ​ന​നാ​യി​രു​ന്ന പി​ള്ള​ത്ത​ട​ത്തി​ലെ ഏ​കാ​ന്ത​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​തി​ൽ ഏ​കാ​ന്ത​ത എ​ന്ന വാ​ക്ക് എ​ന്നെ വ​ല്ലാ​തെ ആ​ക​ർ​ഷി​ച്ചു. ഞാ​നാ വാ​ക്ക് ആ​ദ്യ​മാ​യി കേ​ൾ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പ​തി​മൂ​ന്നു​വ​യ​സു​കാ​ര​നെ മോ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ആ ​വാ​ക്കി​ലെ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചേ​ക്കാം. പ​ക്ഷേ, അ​റി​യി​ല്ല. അ​വി​ടേ​ക്കു പോ​കാ​നും അ​വി​ടു​ത്തെ ഏ​കാ​ന്ത​ത അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​നും മ​ന​സ് വ​ല്ലാ​തെ വെ​മ്പി. പ​ക്ഷേ, പോ​കാ​നാ​യി​ല്ല. പ​ത്താം ക്ലാ​സി​ലാ​യ​പ്പോ​ൾ വി​നോ​ദ​യാ​ത്ര ക​ന്യാ​കു​മാ​രി​യി​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. ശു​ചീ​ന്ദ്രം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഒ​രു​ച്ച​വെ​യി​ല​ത്ത് തെ​ക്കോ​ട്ടു​ പാ​യു​മ്പോ​ൾ ദൂ​രെ വി​ഭൂ​തി​യ​ണി​ഞ്ഞ ഒ​രു മ​ല ക​ണ്ടു. അ​ടു​ത്തു​ വ​രും​തോ​റും അ​ത് ആ​ന​ന്ദ​ഘ​ന​വും തേ​ജോ​രൂ​പ​വു​മാ​യ ഒ​ന്നാ​യി മാ​റു​ന്ന​താ​യി എ​നി​ക്കു​ തോ​ന്നി. പി​ന്നെ​യും നാ​ളു​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ണ് അ​ക്ക​ണ്ട മ​ല മ​രു​ത്വാ​മ​ല​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യ​ത്.


തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ പ​ഠ​ന​കാ​ല​ത്താ​ണ് ഞാ​ൻ മ​രു​ത്വാ​മ​ല ഒ​റ്റ​യ്ക്കു ക​യ​റു​ന്ന​ത്. ക​യ​റു​ക​യ​ല്ല, ഇ​റ​ങ്ങു​ക​യാ​ണ് എ​ന്നാ​ണ് എ​നി​ക്ക​പ്പോ​ൾ അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ഓ​രോ ക​യ​റ്റ​വും ഓ​രോ ഇ​റ​ക്ക​മാ​ണ്. ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കു ക​യ​റ്റ​മാ​യാ​ണ് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. ഇ​ക്കാ​ര്യം എ​നി​ക്കു പി​ന്നാ​ലെ​വ​ന്ന അ​പ​രി​ചി​ത​നാ​യ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ പ​രി​ഹാ​സ​രൂ​പേ​ണ ഒ​ന്നു ചി​രി​ച്ചു. “താ​ഴ്‌വാ​ര​ത്തെ പ​ച്ച​പ്പ് മു​ക​ളി​ലു​മു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നും മു​ക​ളി​ല​ത്തെ ആ​കാ​ശം ജ​ല​രാ​ശി​യാ​യി താ​ഴെ​യു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നും” പ​റ​ഞ്ഞ് അ​യാ​ളെ​ന്നെ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ആ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ ക​വി​ത​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് പി​ന്നീ​ടെ​നി​ക്കു തോ​ന്നി. അ​പ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രേ​കാ​ന്ത​ത എ​ന്നെ​ വ​ന്നു മൂ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ല്പം അ​ക​ലെ​യാ​യി ഒ​രു കു​ട​ക​പ്പാ​ല പൂ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടു. ക​ണ്ണ​കി​യു​ടെ ചി​ല​മ്പൊ​ലി​പോ​ലെ കാ​റ്റു വീ​ശു​ന്നു​ണ്ട്. എ​രി​ഞ്ഞ ചൂ​ടി​ൽ വി​യ​ർ​പ്പാ​റ്റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന മ​ണ​ൽ​ത്ത​രി​ക​ൾ.കു​മി​ള​ക​ൾ​പോ​ൽ മ​ണ്ണി​ൽ പൊ​ന്തി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ചെ​റു​പാ​റ​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ. എ​ല്ലാം ക​ട​ന്നു ഞാ​ൻ മു​ക​ളി​ലെ​ത്തി. ത​നി​ത്ത​ങ്ക​വെ​യി​ൽ പെ​രി​യ തു​ള്ളി​ക​ളി​ൽ പെ​യ്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. ഇ​ത്ര​യേ​റെ മ​നു​ഷ്യ​ർ ച​വി​ട്ടി​മെ​തി​ച്ചി​ട്ടും മെ​ലി​യാ​ത്ത ശൃം​ഗ​ശി​ഖ​രം. ഞാ​ൻ കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു കാ​ലം ച​വു​ട്ടി​ക്കു​ഴ​ച്ച ആ ​പാ​ദ​മു​ദ്ര​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ര​ണ്ടു പ​വി​ത്ര​പാ​ദ​ങ്ങ​ൾ തി​ര​ഞ്ഞു; നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​വി​ന്‍റെ. ക​ണ്ടി​ല്ല. എ​ല്ലാം ശൂ​ന്യ​ത​യി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​കും​പോ​ലെ ആ ​മു​ദ്ര​ക​ളും അ​വി​ടേ​ക്ക് അ​ലി​ഞ്ഞു​ചേ​ർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ? അ​റി​യി​ല്ല.

ദൂ​രെ സാ​ഗ​രോ​ന്മു​ഖ നീ​ലി​മ. അ​ത് സീ​മ​ന്ത​ച​ക്ര​വാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു ര​മി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. പി​ള്ള​ത്ത​ട​ത്തി​ലി​രു​ന്നു ക​ണ്ണ​ട​ച്ച​പ്പോ​ൾ ക​ര​ച്ചി​ൽ ​വ​ന്നു. ധ്യാ​നി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക​ര​യാ​ൻ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നു പ​ഴ​മ​ക്കാ​ർ പ​റ​യും. പ​ക്ഷേ, ഞാ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞു. ഇ​തി​നു​ള്ളി​ലെ ഏ​കാ​ന്ത​ത എ​ന്നെ ക​ര​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. താ​ഴ്‌​വാ​ര​ത്തെ​ങ്ങോ മേ​യാ​ൻ ​പോ​യ ഒ​രു മ​ഴ എ​ന്നെ കാ​ണാ​നെ​ന്ന​വ​ണ്ണം മ​ല​കയറി വ​ന്നു. ഏ​റി​യേ​റി​വ​രു​ന്ന ത​ണു​പ്പി​ൽ ഞാ​നി​രു​ന്നു. കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന നോ​ട്ട്ബു​ക്കി​ൽ എ​ന്തോ എ​ഴു​തി. “​ഏ​കാ​ന്ത​തേ, ചാ​ട്ട​വാ​റു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് എ​ന്‍റെ തു​ട​ൽ പൊ​ട്ടി​പ്പോ​കും​വ​രെ അ​ടി​ക്കു​ക. ശൈ​ത്യ​മ​ര​വി​പ്പി​നാ​ൽ ഉ​റ​ഞ്ഞു​പോ​യ എ​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യം ത​ച്ചു​ട​ച്ച് മു​ക്ത​മാ​ക്കു​ക. ബോ​ധ​ശാ​ഖി​ക​ളി​ലൂ​ടൂ​ർ​ന്ന ഗ്രീ​ഷ്മ​കി​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ എ​ന്‍റെ ത​പഃ​ഭ്രം​ശ​ത്തെ മി​ന്ന​ലാ​ക്കി മാറ്റു​ക. ഏ​കാ​ന്ത​തേ, എ​ന്‍റെ ഏകാ​ന്ത​തേ, നി​ശ​ബ്ദ​മു​ഴ​ക്ക​ങ്ങ​ളെ നീ ​പ്ര​ഭാ​നി​ർ‌​ഝ​രി​യാ​ക്കി​യാ​ലും.”