ആ​ത്മാ​വി​നെ അ​നു​ദി​നം പൊ​തി​യേ​ണ്ട വ​സ്ത്രം
കു​റേ വ​ർ​ഷം മു​ന്പ് അ​മേ​രി​ക്ക​യി​ലെ ഒ​രു റേ​ഡി​യോ സ്റ്റേ​ഷ​ൻ ഒ​രു മ​ത്സ​രം ന​ട​ത്തി. ആ ​റേ​ഡി​യോ സ്റ്റേ​ഷ​ൻ ട്യൂ​ൺ ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രു​ടെ എ​ണ്ണം കൂ​ട്ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടെ ല​ക്ഷ്യം. ആ ​റേ​ഡി​യോ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലെ ഡി​സ്ക് ജോ​ക്കി​ക​ൾ ഇ​ട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു ശ്രോ​താ​ക്ക​ളെ ഇ​പ്ര​കാ​രം അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു: "ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ റേ​ഡി​യോ ശ്ര​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് നി​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ​രു​ക. ഉ​ണ​ർ​ന്ന ശേ​ഷം ആ​ദ്യം പ​റ​ഞ്ഞ വാ​ക്കു​ക​ൾ എ​ന്താ​ണെ​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ക. നി​ങ്ങ​ളാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ വ്യ​ക്തി​യെ​ങ്കി​ൽ നൂ​റു ഡോ​ള​റു​ക​ൾ സ​മ്മാ​നം ല​ഭി​ക്കും.'

ഈ ​മ​ത്സ​രം അ​തി​വേ​ഗം ജ​ന​ശ്ര​ദ്ധ ആ​ക​ർ​ഷി​ച്ചു. ഒ​ന്നാം ദി​വ​സം സ​മ്മാ​ന​ത്തി​ന് അ​ർ​ഹ​നാ​യ വ്യ​ക്തി​യോ​ട് ഡി​സ്ക് ജോ​ക്കി ചോ​ദി​ച്ചു :"നി​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ​ർ​ന്ന ശേ​ഷം ആ​ദ്യം പ​റ​ഞ്ഞ വാ​ക്കു​ക​ൾ എ​ന്താ​ണ്?' ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു :"ഓ, ​ഞാ​ൻ ഇ​ന്നു ജോ​ലി​ക്കു പോ​കാ​ൻ വൈ​കും!' അ​ടു​ത്ത ദി​വ​സം മൂ​ന്നാ​മ​നാ​യി വി​ളി​ച്ച വ്യ​ക്തി​യോ​ട് താ​ൻ ആ​ദ്യം പ​റ​ഞ്ഞ​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്നു ജോ​ക്കി ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു:"" ഇ​സ്ര​യേ​ലേ കേ​ൾ​ക്കു​ക, ന​മ്മു​ടെ ദൈ​വ​മാ​യ ക​ർ​ത്താ​വ് ഒ​രേ ക​ർ​ത്താ​വാ​ണ്, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈ​വ​മാ​യ ക​ർ​ത്താ​വി​നെ പൂ​ർ​ണ ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടും പൂ​ർ​ണാ​ത്മാ​വോ​ടും പൂ​ർ​ണ ശ​ക്തി​യോ​ടും കൂ​ടെ സ്നേ​ഹി​ക്ക​ണം'(​നി​യ​മാ​വ​ർ​ത്ത​നം 6:4).

ഭ​ക്ത​നാ​യ ഏ​തു യ​ഹൂ​ദ​നും രാ​വി​ലെ ഉ​റ​ക്ക​മു​ണ​ർ​ന്നാ​ൽ ചൊ​ല്ലു​ന്ന പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യു​ടെ ആ​ദ്യ ഭാ​ഗ​മാ​ണി​ത്. ഈ ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​ല്പ​നി​മി​ഷ​ത്തേ​ക്കു ഡി​സ്ക് ജോ​ക്കി മൗ​നം പാ​ലി​ച്ചു. എ​ന്നി​ട്ട്, അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു:"​ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം, ഇ​തു തെ​റ്റാ​യ ന​ന്പ​ർ ആ​ണ്.' റേ​ഡി​യോ​യി​ൽ​നി​ന്നു പി​ന്നീ​ട് കേ​ട്ട​ത് ഒ​രു പ​ര​സ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള വാ​ർ​ത്ത​യാ​യി​രു​ന്നു.

ദൈ​വ​വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന ആ​ൾ ആ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം ആ ​റേ​ഡി​യോ അ​നൗ​ൺ​സ​ർ. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ, ദൈ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​രാ​മാ​ർ​ശി​ക്കാ​ൻ വി​മു​ഖ​നാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. ത​ന്മൂ​ല​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം, അ​ന്നു മൂ​ന്നാ​മ​തു വി​ളി​ച്ച ആ​ളെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ അ​യാ​ൾ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റി​യ​ത്. അ​ത് എ​ന്തു​മാ​ക​ട്ടെ മൂ​ന്നാ​മ​ത് വി​ളി​ച്ച ആ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ന​മു​ക്കു ചി​ന്തി​ക്കാം.

നാം ​ഉ​റ​ക്ക​മു​ണ​രു​ന്പോ​ൾ നാം ​ആ​ദ്യം പ​റ​യു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ൾ എ​ന്താ​ണ്? അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്താ​ണ് ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്ത​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​ത്? ന​മ്മു​ടെ ആ​ദ്യ ചി​ന്ത​യി​ലും വാ​ക്കു​ക​ളി​ലും ദൈ​വ​ത്തി​നാ​ണോ സ്ഥാ​നം. യ​ഹൂ​ദ​നാ​യ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ ദൈ​വ​ത്തെ അ​നു​സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഉ​ണ​ർ​ന്ന​ത്. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, ആ ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന ആ​ദ്യം അ​യാ​ളു​ടെ നാ​വി​ൻ​തു​ന്പി​ൽ വ​ന്ന​ത്.

തു​ട​ക്കം പ്ര​ധാ​നം

പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യോ​ടെ ന​മ്മു​ടെ ദി​വ​സ​വും ആ​രം​ഭി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തു ഒ​രു നി​സാ​ര കാ​ര്യ​മ​ല്ല. പു​തി​യൊ​രു ദി​വ​സം ന​ൽ​കി അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ദൈ​വ​ത്തെ സ്തു​തി​ക്കേ​ണ്ടേ‍? ന​ന്ദി പ​റ​യേ​ണ്ടേ? ശ​രി​യാ​യി വ​ഴി ന​ട​ത്താ​നു​ള്ള ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹം യാ​ചി​ക്കേ​ണ്ടേ? ദൈ​വ​ത്തെ ഓ​ർ​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ണ് ദി​വ​സം ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ അ​വി​ട​ത്തെ പ​രി​പാ​ല​ന​യി​ൽ ന​യി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന് തീ​ർ​ച്ച.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു :"ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​സ്ത​മി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അ​വി​ട​ത്തെ കാ​രു​ണ്യം അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഓ​രോ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലും അ​തു പു​തി​യ​താ​ണ്. അ​വി​ട​ത്തെ വി​ശ്വ​സ്ത​ത ഉ​ന്ന​ത​മാ​ണ് (വി​ലാ​പ​ങ്ങ​ൾ 3:22-23). ഓ​രോ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലും അ​വി​ട​ത്തെ സ്നേ​ഹം പു​തി​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ൽ ആ ​സ്നേ​ഹം ഹൃ​ദ​യം തു​റ​ന്നു നാം ​സ്വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ? ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​ത്ത അ​വി​ട​ത്ത കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​നു ന​ന്ദി പ​റ​യേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ‍?

ഉ​റ​ക്കു​മു​ണ​ർ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഇ​താ​ണ് ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്. അ​വി​ട​ത്തെ പു​തി​യ സ്നേ​ഹം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​യി ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യം തു​റ​ക്കു​ന്നു. അ​വി​ട​ത്തെ കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​ന് അ​ർ​ഹ​രാ​കാ​ൻ നാം ​ന​മ്മെ ഒ​രു​ക്കു​ന്നു. അ​തു​വ​ഴി ന​മ്മു​ടെ വി​ശ്വാ​സം വ​ർ​ധി​ക്കും. നാം ​അ​തി​വേ​ഗം ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​കും. ദൈ​വ​ത്തി​ലാ​ശ്ര​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പു​തി​യ ദി​വ​സം തു​ട​ങ്ങാ​ൻ സ​ജ്ജ​രാ​ക്ക​പ്പെ​ടും. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, അ​ന്ന​ത്തെ ചി​ന്ത​ക​ളും വാ​ക്കു​ക​ളും പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും ദൈ​വ​ത്തി​നു പ്രീ​തി​ക​ര​മാ​യ രീ​തി​യി​ൽ ആ​യി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും.

പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ ശ​രീ​ര​ത്തെ ഭം​ഗി​യാ​യ വ​സ്ത്രം ധ​രി​ച്ച് അ​ല​ങ്ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ആ​ത്മാ​വി​നെ ഭ​ക്തി​സാ​ന്ദ്ര​മാ​യ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​കൊ​ണ്ട് നാം ​പൊ​തി​യ​ണം. സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ക​നാ​യ ദാ​വീ​ദി​ന് ഇ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് ന​ല്ല അ​വ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, പ​രി​ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നാ​ൽ നി​വേ​ശി​ത​നാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ഴു​തി​യ​ത്: "പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ അ​ങ്ങ​യു​ടെ കാ​രു​ണ​യെ​യും രാ​ത്രി​യി​ൽ അ​ങ്ങ​യു​ടെ വി​ശ്വ​സ്ത​ത​യെ​യും ഉ​ദ്ഘാ​ഷി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ത്ര ഉ​ചി​തം!'(​സ​ങ്കീ 92:3).

ന​ന്മ ചെ​യ്യാ​ൻ

മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി അ​വ​ത​രി​ച്ച ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ ഈ​ശോ ചെ​യ്ത​തും ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. സു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ൽ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും അ​തി​രാ​വി​ലെ ഉ​ണ​ർ​ന്ന് അ​വി​ട​ന്ന് ഏ​റെ സ​മ​യം പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ൽ ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. രാ​വി​ലെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല പ​ക​ൽ സ​മ​യ​വും സ​ന്ധ്യാ​സ​മ​യ​ത്തും രാ​ത്രി​യി​ലും പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ൻ അ​വി​ട​ന്ന് സ​മ​യം ക​ണ്ടെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

രാ​വി​ലെ ഉ​ണ​രു​ന്പോ​ൾ, ദൈ​വ​ത്തെ ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടും പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​വാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ ദി​വ​സം മു​ഴു​വ​നും ആ ​ചൈ​ത​ന്യ​ത്തി​ൽ മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കാ​ൻ നാം ​പ്രാ​പ്ത​രാ​കും. അ​പ്പോ​ൾ ഈ​ശോ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ഇ​ട​വി​ടാ​തെ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​ൻ നാം ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും (ലൂ​ക്കാ 18:11).

വി​ശു​ദ്ധ ജോ​ൺ വി​യാ​നി ഇ​പ്ര​കാ​രം എ​ഴു​തി: "നി​ങ്ങ​ൾ ഉ​റ​ക്ക​മു​ണ​രു​ന്പോ​ൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ത്മാ​വ് ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഉ​യ​ര​ട്ടെ -പു​തി​യൊ​രു ദി​വ​സം ന​ൽ​കി അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തി​നു ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട്.' ഇ​പ്ര​കാ​രം, പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യോ​ടെ​യാ​ണ് ന​മ്മു​ടെ ദി​വ​സം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ചി​ന്ത​യി​ലും വാ​ക്കി​ലും പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലും നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ദൈ​വ​ത്തി​നു സ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കും.‌

അ​താ​യ​ത്, നാം ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യും ക​രു​ണ​യോ​ടെ​യും ക്ഷ​മ​യോ​ടെ​യും പെ​രു​മാ​റും. ആ​രു​മാ​യും ശ​ണ്ഠ കൂ​ടി​ല്ല. ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്ന് ആ​ർ​ക്കും തി​ന്മ വ​രാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​വും സ​മാ​ധാ​ന​വും പ​ക​രു​ന്ന​തി​ലും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കും.

സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ക​ൻ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ഓ​രോ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലും ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പു​തി​യ സ്നേ​ഹം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ പ​രി​ശ്ര​മി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ, രാ​ത്രി​യി​ൽ അ​വി​ട​ത്തെ വി​ശ്വ​സ്ത​ത​യെ നാം ​സ്തു​തി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ