ത​മോ​മൂ​ർ​ത്തി​യാ​യ രാ​വി​നെ എ​നി​ക്കെ​ന്നും ഭ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ജ്ഞാ​ത​മാ​യ ഏ​തോ ഒ​രു സ​ര​ണി​യി​ൽ എ​ന്നെ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രൊ​റ്റ​യാ​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു രാ​വ്. ആ ​ഭ​യം ഓ​ർ​മ​വ​ച്ച​നാ​ൾ മു​ത​ലേ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടി​യ​താ​ണ്. പ​ണ്ടു വ​യ​ൽ​ക്ക​ര​യി​ലെ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നു പ​ടി​ഞ്ഞാ​ട്ടേ​ക്ക് നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​സ്ത​മ​യ ചോ​പ്പ് കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​ക​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ വി​ജ​ന​ച​ക്ര​വാ​ള​ത്തി​ൽ മ​ദ​ഗ​ജം​പോ​ലൊ​രു മേ​ഘം കൊ​മ്പു​കു​ത്തി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണാം. പി​ന്നെ അ​വ​ന്‍റെ തി​മി​ർ​പ്പാ​ണ്.

എ​ല്ലാം കു​ത്തി​മ​റി​ച്ചി​ട്ടൊ​ടു​വി​ൽ സ​ക​ല​തും ഇ​രു​ളി​ലാ​ക്കും. പി​ന്നീ​ട് അ​വ​നാ ഇ​രു​ളി​ൽ ഒ​ളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തും. അ​തു വ​ല്ലാ​ത്ത കാ​ഴ്ച​യാ​ണ്. ഇ​രു​ളാ​യാ​ലു​ട​ൻ വീ​ടി​ന​ക​ത്തു​ ക​യ​റി നാ​മം​ ചൊ​ല്ലാ​നി​രി​ക്കും. ചു​റ്റി​ലു​മു​ള്ള ഇ​രു​ട്ടി​നെ അ​ക​റ്റേ​ണ​മേ എ​ന്നാ​ണ് ഉ​ള്ളി​ലു​ള്ള പ്രാ​ർ​ഥ​ന. അ​തി​ന് ഭ​ഗ​വാ​ന്മാ​രെ​യും ഭ​ഗ​വ​തി​മാ​രെ​യും സ​ക​ല പ​രാ​ശ​ക്തി​മൂ​ർ​ത്തി​ക​ളെ​യും കൂ​ട്ടി​നു വി​ളി​ക്കും. അ​തൊ​രു​കാ​ലം.

ഇ​രു​ട്ടി​നെ പേ​ടി​യു​ള്ള ഒ​രു കു​ട്ടി ഇ​പ്പോ​ഴു​മെ​ന്‍റെ ഉ​ള്ളി​ലു​ണ്ട്. ആ ​കു​ട്ടി​യെ എ​നി​ക്കി​ഷ്‌​ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൻ വ​ള​ർ​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ എ​നി​ക്കാ​യി​ഷ്ടം അ​ല്പാ​ല്പ​മാ​യി കു​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ൻ മു​തി​ർ​ന്നു ഒ​രു പു​രു​ഷ​നാ​യ​തോ​ടെ ഞാ​ന​വ​നെ വെ​റു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ആ ​വെ​റു​പ്പി​നു പി​ന്നി​ലെ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് രാ​ത്രി​യെ ഭ​യ​മി​ല്ലാ​താ​യി എ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ്. പ​ക​ലി​നെ ഭ​യ​ക്കു​ക​യും രാ​വി​നെ ഭ​യ​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യു​ന്ന ഒ​രു കോ​മ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നീ​ടു​ള്ള ഞാ​ൻ.

എ​നി​ക്ക് രാ​ത്രി​ക​ളോ​ടു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ഭ​യം. ചി​ല​തി​നോ​ടൊ​ക്കെ ഭ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭ​യ​മൊ​ഴി​യാ​ൻ ചി​ല ഉ​ച്ചാ​ട​ന​ക്രി​യ​ക​ൾ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തു ന​ട​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തൊ​ന്നും ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്ന് പി​ൻ​വാ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. തെ​രു​തെ​രെ ചി​റ​ക​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​ത് എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും ഉ​ള്ളി​ൽ​ത്ത​ന്നെ പ​റ​ന്നു ന​ട​ന്നു. അ​തി​ലൊ​ന്നു ശ്മ​ശാ​ന​ഭീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നു ന​ഗ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് പോ​കു​ന്ന​ വ​ഴി​ക്കാ​ണ് പൊ​തു​ശ്മ​ശാ​നം. ബ​സി​ലി​രു​ന്നാ​ൽ ശ്മ​ശാ​നം ശ​രി​ക്കും കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ട്ടി​ൽ ​പൊ​തി​ഞ്ഞ ശ​വ​ങ്ങ​ൾ ചി​ത​യി​ൽ എ​രി​ഞ്ഞു​ക​ത്തു​ന്ന​തും അ​ണ​ഞ്ഞു​കെ​ടു​ന്ന​തും ഒ​രു​പാ​ടു ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ശ്മ​ശാ​ന മ​തി​ലു​ക​ൾ​ക്ക് അ​ല്പം​കൂ​ടി പൊ​ക്ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. രാ​ത്രി​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ പോ​കു​മ്പോ​ൾ അ​ങ്ങോ​ട്ട് നോ​ക്കാ​റേ​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ലം ക​ഴി​യേ ശ്മ​ശാ​ന​മ​തി​ലു​ക​ൾ ഇ​ടി​ഞ്ഞു​താ​ണു.

നി​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു​പോ​യാ​ൽ​പോ​ലും ചി​ത​ക​ൾ കാ​ണാ​മെ​ന്നാ​യി. അ​തി​നാ​ൽ കോ​ള​ജ് പ​ഠ​ന​കാ​ല​ത്ത് അ​തു​വ​ഴി ​പോ​കാ​തെ വ​ഴി​മാ​റി ന​ട​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ഴും വൃ​ദ്ധ​നാ​യ ഒ​ര​ര​യാ​ലു​പോ​ലെ ഭ​യം ഉ​ള്ളി​ൽ വേ​രു​ക​ളാ​ഴ്ത്തി പ​ട​ർ​ന്നു​നി​ന്നു. അ​തി​ന്‍റെ ചോ​ട്ടി​ൽ ആ​ത്മാ​ക്ക​ളു​ടെ നി​ഴ​ലു​ക​ൾ പി​ണ​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​യും വെ​ന്തു​വെ​ണ്ണീ​റാ​കാ​ത്ത അ​സ്ഥി​ക​ൾ ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​യും അ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ തു​ട​രെ ദുഃ​സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടു. പി​ന്നീ​ട് കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്‍റെ ‘ക​രു​ണ’ പ​ഠി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​തി​ലെ ചു​ടു​കാ​ട് എ​ന്‍റെ ഭ​യ​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ക്കം കൂ​ട്ടി. ‘ക​രു​ണ’​യി​ലെ ചു​ടു​കാ​ട് വ​ർ​ണ​ന ഭ​യാ​ന​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘എ​ല്ലാ​രു​മെ​ത്തു​ന്നി​ടം’ എ​ന്ന പേ​രി​ൽ അ​തി​ന്‍റെ ഒ​രു ഭാ​ഗം സ്കൂ​ൾ ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്ന് അ​ത​ത്ര ഭ​യം ജ​നി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. മു​റി​വി​ൽ മു​ള​ക​ര​ച്ചു തേ​യ്ക്കു​മ്പോ​ഴു​ള്ള നീ​റ്റ​ൽ​പോ​ലെ പി​ന്നീ​ട​ത് ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്കു പ​ട​ർ​ന്നു​ക​യ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ര​ണ്ട് എ​ഴു​ത്തു​കാ​ർ അ​വ​രു​ടെ ശ​രീ​രം സ​മ​ർ​പ്പി​ച്ച​ത് എ​ന്നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ക്ക​നാ​ട​നും കെ.​പി. അ​പ്പ​നും. ഇ​രു​വ​രു​ടെ​യും വി​ലാ​പ​യാ​ത്ര​യി​ൽ ഞാ​ൻ പ​ങ്കു​ചേ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ൻസാ​റി​നെ​യും​കൊ​ണ്ട് ആ ​വി​ലാ​പ​യാ​ത്ര ശ്മ​ശാ​ന​വാ​തി​ൽ ക​ട​ന്ന് അ​ക​ത്തേ​ക്കു നീ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക് ഭ​യം തോ​ന്നി​യി​ല്ല. കാ​ര​ണം, എ​നി​ക്കു ചു​റ്റും വ​ലി​യൊ​രു ജ​ന​ക്കൂ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഞാ​നേ​റെ സു​ര​ക്ഷി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ദ​ഹ​നം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ മ​റു​ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു ന​ട​ന്നു. ഒ​രു​ദ്യാ​നം ക​ണ്ടു​വ​രാ​നു​ള്ള ഉ​ത്സാ​ഹം അ​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രെ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ൻ പോ​യി​ല്ല. ശ്മ​ശാ​നം വി​ട്ട് ഓ​രോ​രു​ത്ത​രാ​യി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നീ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി. ജീ​ർ​ണ​മാം മൃ​ത​ഗ​ന്ധം അ​വി​ടെ ഒ​ഴു​കു​വാ​നാ​കാ​തെ ത​ളം​കെ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​യും വ​ള​ർ​ന്നു​പ​ന്ത​ലി​ച്ച മ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ആ​ത്മാ​ക്ക​ൾ പ​രു​ങ്ങി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​യും തോ​ന്നി.


ഇ​ത്ര​യും കാ​ല​ത്തെ പ​രി​മി​ത​മാ​യ വാ​യ​ന​യ്ക്കി​ട​യി​ൽ ര​ണ്ടു പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​ണ് എ​ന്നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള​ത്. പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്ന് ഫ്രാ​ൻ​സ് കാ​ഫ്ക​യു​ടെ ‘മെ​റ്റ​മോ​ർ​ഫി​സ​സ്’ ആ​ണ്. അ​തി​ൽ ഭ​യ​ക്കാ​നെ​ന്താ​ണു​ള്ള​തെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചേ​ക്കാം. പ​ക്ഷേ, ഞാ​ൻ ഭ​യ​ന്നു. പ​ല പ​ക​ലു​ക​ളി​ലാ​യാ​ണ് ഞാ​ന​തു വാ​യി​ച്ചു​തീ​ർ​ത്ത​ത്. അ​തി​ലെ ഗ്രേ​ഗോ​ർ സാം​സ ഞാ​നാ​യി മാ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

നോ​വ​ലി​ലെ സാം​സ അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​യ, തൊ​ഴി​ൽ​പ​ര​മാ​യ സം​ഘ​ർ​ഷം ഏ​റെ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നാ​ണ്. ഒ​രു ദി​വ​സം പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ വി​ചി​ത്ര​മാ​യ ഒ​രു ദുഃ​സ്വ​പ്നം ക​ണ്ട് അ​യാ​ൾ ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​രു​ന്നു. താ​നൊ​രു കീ​ട​മാ​യി മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. കൃ​ത്യ​മാ​യി ഓ​ഫീ​സി​ൽ പോ​കു​ന്ന അ​യാ​ൾ സ​മ​യം ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും എ​ത്താ​ത്ത​തി​നെ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന് മാ​നേ​ജ​ർ സാം​സ​യെ തി​ര​ക്കി വീ​ട്ടി​ൽ​വ​രു​ന്നു. അ​യാ​ളി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് ഭ​യാ​ന​ക​മാ​യ ആ ​സ​ത്യം സാം​സ​യു​ടെ വീ​ട്ടു​കാ​ർ അ​റി​യു​ന്ന​ത്. കീ​ട​മാ​യി മാ​റി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ സാം​സ മാ​നേ​ജ​രോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ആ ​ശ​ബ്ദം പ്രാ​കൃ​ത​മാ​യ ഒ​ന്നാ​യ​തി​നാ​ൽ ചി​ത​റി​പ്പോ​കു​ന്നു. മാ​നേ​ജ​രും സാം​സ​യു​ടെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളും അ​വ​നെ ഭ​യ​ന്ന് ഓ​ടി​യൊ​ളി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, സ​ഹോ​ദ​രി ഗ്രേ​റ്റ മാ​ത്രം അ​വ​ന് ക​ഴി​ക്കാ​നും മു​റി​യി​ൽ ഇ​ഴ​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്കാ​നു​മു​ള്ള സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

ഒ​ടു​വി​ൽ സാം​സ​യ്ക്കു​ നേ​രേ പി​താ​വ് ആ​പ്പി​ൾ വ​ലി​ച്ചെ​റി​യു​ക​യും അ​തു വീ​ണു ച​ത​ഞ്ഞ​ര​ഞ്ഞ ശ​രീ​ര​വു​മാ​യി അ​വ​ൻ ഇ​ഴ​ഞ്ഞി​ഴ​ഞ്ഞ് മ​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു ക​ട​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. എ​ന്നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് സാം​സ​യു​ടെ മ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കീ​ട​മാ​യ രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്രാ​പ്തി​യാ​ണ് എ​ന്നെ അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​ക്കി​യ​ത്. ആ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​ത പി​ന്നീ​ട് ഭ​യ​മാ​യി അ​രി​ച്ച​രി​ച്ചു ക‍​യ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. നോ​വ​ൽ വാ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഓ​രോ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലും നി​ല​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​ക്കു മു​ന്നി​ൽ ചെ​ന്നു​നി​ന്ന് സ്വ​യം പ​രി​ശോ​ധി​ച്ച് ഞാ​ൻ ത​ന്നെ​യെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ആ​രെ​ങ്കി​ലും സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാ​ൽ ഭ​യം​ തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ഭ​യം ഇ​പ്പോ​ഴും ഒ​രു കീ​ട​മാ​യി ഉ​ള്ളി​ലി​രി​പ്പു​ണ്ട്. വ​ള​ർ​ച്ച പ്രാ​പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല എ​ന്നു​മാ​ത്രം.

ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ മ​റ്റൊ​രു പു​സ്ത​കം സോ​ഫോ​ക്ലി​സി​ന്‍റെ ‘ഈ​ഡി​പ്പ​സ് ദി ​കിം​ഗ്’ ആ​യി​രു​ന്നു. ഈ​ഡി​പ്പ​സ് രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ക​ഥ. അ​ജ്ഞ​ത​യാ​ൽ പി​താ​വി​നെ വ​ധി​ക്കു​ക​യും മാ​താ​വി​നെ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത ഈ​ഡി​പ്പ​സ്. ഒ​ടു​വി​ൽ ക​ടു​ത്ത​ പാ​പ​ഭാ​ര​ത്താ​ൽ സ്വ​ന്തം ക​ണ്ണു​ക​ൾ കു​ത്തി​പ്പൊ​ട്ടി​ച്ച് തെ​രു​വി​ലേ​ക്കു പാ​ഞ്ഞു​പോ​യ ഈ​ഡി​പ്പ​സ്. ഒ​ടു​ക്ക​ത്തെ പാ​ച്ചി​ൽ. അ​തു ക​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല.

ഓ​രോ​ ത​വ​ണ ഈ​ഡി​പ്പ​സ് വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ഴും ഓ​രോ​ത​രം ഭ​യ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു​ത​രം വ​ഴു​ക്ക​ലോ​ടെ വ​ന്നു മു​റു​കെ പി​ടി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​പി​ടി​ത്തം വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഓ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാ​മു​ണ്ട്. വേ​രു​ക​ളെ​ല്ലാം അ​റ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴു​ള്ള അ​തേ അ​നു​ഭ​വം. ജ​ന്മ​ദീ​ർ​ഘ​മാ​യ ഒ​രു തേ​ങ്ങ​ലോ​ടെ ഞാ​നാ​ദ്യം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച ഒ​രു പു​സ്ത​കം കൂ​ടി​യാ​ണ് ‘ഈ​ഡി​പ്പ​സ് ദി ​കിം​ഗ്’. അ​ങ്ങ​നെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​ഴ​യ ജ്വ​രി​ത​കാ​ല​ങ്ങ​ൾ മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. പു​തി​യ ത​ണ​ൽ​പ്പ​ട​ർ​പ്പു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് മു​ള​ച്ചു​വ​ള​രു​ന്ന ഉ​യി​ര്. ഞാ​നാ ഭ​യ​കാ​ല​ങ്ങ​ൾ വി​ട്ട് വാ​യ​ന​യി​ൽ പു​തി​യ ആ​ഹ്ലാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു ന​ട​ക്കു​ക​യാ​ണ്. എ​ങ്കി​ലും ‘അ​ബാ​ൻ​ഡ​ൻ​ഡ്’ എ​ന്നെ​ഴു​തി ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​യ ആ​ത്മാ​ക്ക​ളി​ലേ​ക്ക് എ​നി​ക്കൊ​രി​ക്ക​ൽ മ​ട​ങ്ങി​വ​രേ​ണ്ടി​വ​രി​ല്ലേ? അ​റി​യി​ല്ല.