വർക്കിച്ചൻ ഇനി കപ്പ നടുന്നില്ല!
കെ.ആർ. പ്രമോദ്
Thursday, January 30, 2025 12:13 AM IST
വർക്കിച്ചന് വീടിനു സമീപം അമ്പതു സെന്റ് വസ്തുവുണ്ട്. അതു നാളുകളായി കാടുപിടിച്ചു കിടക്കുകയാണ്. അവിടെ എന്തെങ്കിലും കൃഷിചെയ്ത് നാലു കാശുണ്ടാക്കി ചെറിയൊരു അംബാനിയെങ്കിലും ആകണമെന്നാണ് വർക്കിച്ചന്റെ ആഗ്രഹം. പക്ഷേ, അതിനു ഭാര്യ മേരിക്കുട്ടിയുടെ അപ്രൂവൽ കിട്ടുന്നില്ല! ഇന്നത്തെക്കാലത്ത് പണിക്കൂലിക്കും ചുമട്ടുകൂലിക്കുമൊക്കെ പണം മുടക്കിയാൽ കൃഷിയിൽനിന്ന് തിരിച്ചൊന്നും കിട്ടാനില്ലെന്നായിരുന്നു ആ ക്രാന്തദർശിനിയുടെ നിലപാട്.
അങ്ങനെ പരസ്പരം പഴിപറഞ്ഞും പഴികേട്ടും പഴിചാരിയും ഇരുവരും പിഴയ്ക്കുമ്പോഴാണ് പെട്ടെന്ന് കപ്പയുടെ മാർക്കറ്റ് ഉയർന്നത്. ഒരു കിലോ കപ്പയ്ക്ക് ഏതാണ്ട് 40 രൂപവരെ കിട്ടുമെന്നതായി സ്ഥിതി. ഇതോടെ വർക്കിച്ചൻ വീണ്ടും കപ്പയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങി.
ഈ വിവരമറിഞ്ഞപ്പോൾ മേരിക്കുട്ടിക്ക് കോപം വന്നു.
“നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും ഒരുകാര്യം ഭംഗിയായും വൃത്തിയായും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ? ഇനി കപ്പക്കൃഷിയിൽ ചെന്നു തലയിട്ട് മറ്റുള്ളവരെക്കൂടി വലയ്ക്കരുത്!” - അവർ മുന്നറിയിപ്പു നൽകി.
മേരിക്കുട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ ചാട്ടുളിപോലെ വർക്കിച്ചന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തറച്ചു. ഇനി അഭിമാനം രക്ഷിക്കാനുള്ള പോരാട്ടം നടത്തിയില്ലെങ്കിൽ പുരുഷവർഗത്തിനാകെ നാണക്കേടുണ്ടാകുമെന്ന സ്ഥിതിയായി.
മരിച്ചീനിക്കൃഷി ചെയ്തു ലാഭമുണ്ടാക്കി ഭാര്യയെ കാണിച്ചുകൊടുക്കണമെന്നു കഥാപുരുഷൻ ഇതോടെ നിശ്ചയിച്ചു. ചൂടും ചുവപ്പുമുള്ള കർഷകരക്തം തന്റെ സിരകളിലൂടെ പ്രവഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മേരിക്കുട്ടിയടക്കമുള്ള സമസ്ത പെണ്ണുങ്ങളും അറിയട്ടെ!
കഠാരിയും കപ്പയും
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് വർക്കിച്ചന് മറ്റൊരു ആശയം തോന്നിയത് - നമ്മളെന്തിനു കഷ്ടപ്പെട്ട് കൃഷിചെയ്യുന്നു? കപ്പ നടാൻ പറമ്പ് പാട്ടത്തിനു കൊടുത്താൽ പോരേ? പിന്നെ, പാട്ടും പാടിയിരുന്നാൽ പോരേ?
ഈ ചിന്ത ശക്തമായതോടെ നാട്ടിലെവിടെയെങ്കിലും കപ്പക്കൃഷി പാട്ടത്തിന് ചെയ്യുന്നവരുണ്ടോ എന്നുള്ള അന്വേഷണമായി. അപ്പോഴാണ് കഠാരി മത്തായിയുടെ കാര്യം ആരോ പറഞ്ഞത്. സ്ഥലത്തെ പ്രധാന ചട്ടമ്പിയായിരുന്ന മത്തായി ഇപ്പോൾ കഠാരി ഉപേക്ഷിച്ച് കപ്പക്കൃഷിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞിരിക്കുകയാണത്രെ.
ഏറെ ദിവസത്തെ അന്വേഷണങ്ങൾക്കുശേഷം ഒരുദിവസം വർക്കിച്ചൻ യാദൃച്ഛികമായി മത്തായിയെ കണ്ടുമുട്ടി. തന്റെ സ്ഥലം മരച്ചീനി നടാൻ പാട്ടത്തിനു തരാമെന്ന് വർക്കിച്ചൻ മത്തായിക്ക് മോഹം നൽകി. വർക്കിച്ചന്റെ സ്ഥലത്ത് മരിച്ചീനി കൃഷിചെയ്ത് അതിൽ ഒരുപങ്ക് നൽകാമെന്നു നവസോഷ്യലിസ്റ്റായ മത്തായിയും ഉറപ്പുനൽകി.
പ്രത്യാശാഭരിതനായ വർക്കിച്ചനും മോഹിതനായ മത്തായിയും അങ്ങനെ ടേംസ് ഓഫ് റഫറൻസിൽ ഒപ്പുവച്ചു.
കാട് തെളിക്കാന് മൂവായിരം!
രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞു. മൂന്നാം ദിനം വർക്കിച്ചന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്തേക്ക് മത്തായി കയറിവന്നു.
കപ്പ നടാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പറമ്പിൽ കടലാവണക്കും കുറുന്തോട്ടിയും മുതൽ ഇഞ്ചക്കാടുവരെ തഴച്ചുവളർന്നു തളിരിട്ടു നിൽക്കുകയാണെന്നും മുക്കുറ്റിയും തിരുതാളിയും കാടും പടലും തെളിച്ചു കൃഷിയോഗ്യമാക്കണമെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത് മൂവായിരം രൂപയെങ്കിലും പണിക്കൂലിയായി തരണമെന്നും പറയാനാണ് മത്തായി എത്തിയത്.
ഇതു കേട്ടപ്പോൾ വർക്കിച്ചന് ദേഷ്യം വന്നു. അമ്പതു സെന്റ് ഭൂമിയിൽ കപ്പ നടാൻ മൂവായിരം രൂപ കൊടുത്താൽപ്പിന്നെ തനിക്കെന്തു കിട്ടാനാണ്? ആയിരം രൂപയുടെ കപ്പയെങ്കിലും ലഭിക്കുമോ? പക്ഷേ, ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല; മത്തായിയെ തപ്പിപ്പിടിച്ചു കപ്പ നടണമെന്ന് അഭ്യർഥിച്ചത് താൻതന്നെയല്ലേ? ഇനി പണം കൊടുക്കാതെ മാർഗമില്ല. വർക്കിച്ചൻ വളരെ വേദനയോടെ മൂവായിരം രൂപ മത്തായിക്കു നൽകി.
അതോടെ വർക്കിച്ചന്റെ പറമ്പിലേക്ക് ആഹ്ലാദത്തോടെ ആർപ്പുവിളിച്ച് പടകൊമ്പനെപ്പോലെ മത്തായി പ്രവേശിച്ചു. പണിയായുധങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാനാണെന്നു പറഞ്ഞ് പറമ്പിലെ ഒരു കോണിൽ ഒരു ഷെഡ് പണിതുയർത്തി.
കപ്പത്തണ്ടിന് ആയിരം!
കുറച്ചുദിവസം കഴിഞ്ഞശേഷമാണ് വർക്കിച്ചൻ പറമ്പിലേക്കു ചെന്നത്. മത്തായി കാടു വെട്ടിത്തെളിച്ചു കപ്പ നടാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലായിരുന്നു.
“ഇനി നല്ല കപ്പത്തണ്ട് കൊണ്ടുവരണം. അതിനൊരു ആയിരം രൂപയെങ്കിലും ചെലവാകും. എന്റെ കൈയിൽ പൈസയില്ല!”- മത്തായി നിർദയം പറഞ്ഞു.
വർക്കിച്ചൻ കുഴങ്ങി. പക്ഷേ, എന്തു ചെയ്യാനാണ്? പഴയ ചട്ടമ്പിയും കഠാരിക്കാരനുമായ മത്തായിയെ പിണക്കാൻ സാധിക്കുമോ? കപ്പത്തണ്ടു കൊണ്ടുവരാനുള്ള ചെലവിലേക്ക് ആയിരം രൂപകൂടി മത്തായിക്ക് കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു. ഇതോടെ അമ്പതു സെന്റിൽ കപ്പയിടാൻ മൊത്തം ചെലവ് നാലായിരം!
അപ്പോഴാണ് പറമ്പിലെ ഒരു കോണിൽ മത്തായി നിർമിച്ച പടകുടീരം വർക്കിച്ചൻ കണ്ടത്. കപ്പക്കൃഷിയുള്ള കാലത്തോളം പറമ്പിൽ ആ ഷെഡ് ഉണ്ടാകുമെന്നു മത്തായി വ്യക്തമാക്കിയതോടെ വർക്കിച്ചൻ കീഴടങ്ങി. പാമ്പുകൾക്കു മാളങ്ങളുണ്ട്, പറവകൾക്ക് ആകാശമുണ്ട്, മനുഷ്യപുത്രനും പ്രോലിറ്റേറിയനുമായ മത്തായിക്ക് തൊഴിലിടത്തിൽ ഒന്നു തലചായ്ക്കണമെങ്കിൽ മണ്ണിലിടം വേണ്ടേ?
മത്തായി എന്ന മൂഷികൻ
എന്തായാലും മത്തായി കൈപ്പുണ്യമുള്ള കർഷകനായിരുന്നു. തമൂലം വർക്കിച്ചന്റെ പുരയിടത്തിൽ ഉഗ്രൻ മരച്ചീനികൾ വളർന്നു പന്തലിച്ചു.
കപ്പ വിളവെടുക്കാറായപ്പോൾ വർക്കിച്ചൻ സ്ഥലം സന്ദർശിച്ചു. നല്ല വിളവ് ഉറപ്പാണ്. പക്ഷേ, അവിടവിടെയായി കപ്പ പിഴുതെടുത്തിരിക്കുന്നു! എലിശല്യമാണോയെന്നു പിടിയില്ല. മത്തായിയെ സ്ഥലത്ത് കാണാനുമില്ല!
വർക്കിച്ചൻ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുമ്പോൾ പറമ്പിനു സമീപം താമസിക്കുന്ന ഒരു പരിചയക്കാരനെ കണ്ടുമുട്ടി. അയാൾ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് വർക്കിച്ചൻ ഒരു സംഗതി മനസിലാക്കിയത് - കപ്പ കൊണ്ടുപോയത് എലിയല്ല, സാക്ഷാൽ മത്തായി തന്നെയാണ്. വാരം തരുന്നിനുമുമ്പേ മൂഷികന്റെ പേരുപറഞ്ഞ് കുറച്ചു കപ്പ പറിച്ചുമാറ്റുന്നത് ഒരടവാണ്! അതോടെ വർക്കിച്ചൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് മത്തായിയെ വിളിച്ചു. കപ്പ മുഴുവൻ വിളവെടുക്കമെന്നും തന്റെ വിഹിതം തരണമെന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടു.
മത്തായി അക്കാര്യം തത്വത്തിൽ സമ്മതിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒട്ടും ദയയില്ലാതെ മൊഴിഞ്ഞു: “പക്ഷേ, വർക്കിച്ചനുള്ള കപ്പ ഞാൻ പറിച്ചുതരികയില്ല. അത് നിങ്ങൾതന്നെ എണ്ണി തിട്ടപ്പെടുത്തി മാന്തിയെടുത്ത് എന്താണെന്നുവച്ചാൽ ഇഷ്ടംപോലെ ചെയ്തോണം!”
അതു കേട്ടപ്പോൾ വർക്കിച്ചൻ ശരിക്കും ഞെട്ടി. വാരമായി ലഭിക്കുന്ന പത്തമ്പതുമൂട് കപ്പ താനൊറ്റയ്ക്ക് എന്തുചെയ്യും? എല്ലാം പിഴുതുകൊണ്ടുപോയി വാട്ടാൻ പറ്റുമോ? അതിന് പണിക്കൂലി എത്ര കൊടുക്കണം! മാത്രമല്ല, ഇക്കാലത്ത് കപ്പ വാട്ടിയുണക്കാൻ അറിയാവുന്നവർ ആരുണ്ട്? വാട്ടിയില്ലെങ്കിൽ ഈ പച്ചക്കപ്പ എവിടെക്കൊണ്ടുപോയി വിൽക്കും? സാഹിത്യത്തിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലുംപോലെ കപ്പക്കച്ചവടത്തിലും ലോബികൾ ശക്തരാണല്ലോ.
മേരിക്കുട്ടി കലിപ്പിലാണ്!
വർക്കിച്ചൻ ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ പിടിച്ച് തന്റെ വിഹിതമായ അമ്പതു മൂട് കപ്പ പറിച്ചെടുത്ത് വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവന്നു. അതിന് വണ്ടിക്കൂലി അഞ്ഞൂറു രൂപയായി. കപ്പ പറിക്കാൻ സഹായിച്ച വാനിന്റെ ഡ്രൈവർക്ക് അരക്കുപ്പി മദ്യവും കൊടുത്തു. ഇതോടെ കപ്പയിനത്തിൽ അയ്യായിരമായി മൊത്തം ചെലവ്!
ഒടുവിൽ, മരച്ചീനി വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവന്ന് മുറ്റത്ത് കൂട്ടിയിട്ടപ്പോൾ അതും പൊല്ലാപ്പായി. മുറ്റത്തെ കപ്പക്കൂമ്പാരം കണ്ട് മേരിക്കുട്ടിയുടെ മുഖം വാടി, ഭാവം മാറി.
“ഞാൻ അന്തസുള്ള കുടുംബത്തിൽനിന്ന് വന്നവളാണ്. നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടി കപ്പ പൊളിച്ച് വാട്ടാനും കൈയിൽ മണ്ണു പറ്റിക്കാനും എനിക്കു നേരമില്ല. കപ്പയുടെ പേരും പറഞ്ഞ് പത്തയ്യായിരം രൂപ ചെലവാക്കിയിട്ട് ഇനി എന്നെക്കൊണ്ട് പണിയെടുപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് നാണമില്ലേ?” - പെൺവെളിച്ചപ്പാടിനെപ്പോലെ ധർമപത്നി ഉറഞ്ഞുതുള്ളി.
‘പാട്ടബാക്കി’ എന്ന നാടകം!
“ഇനി എന്തുചെയ്യും?”- വർക്കിച്ചൻ മുറ്റത്തുനിന്ന് ആലോചിച്ചു. കപ്പ വാട്ടാൻ പണിക്കാരെ വിളിച്ചാൽ കുറഞ്ഞത് ആയിരത്തഞ്ഞൂറു രൂപയെങ്കിലും ചെലവാകും.
ഒടുവിൽ, തനിയെ പൊളിച്ചു വാട്ടാമെന്നായി തീരുമാനം. അടുപ്പ്, വിറക്, പാത്രങ്ങൾ എന്നിവ ഒരുക്കി വർക്കിച്ചൻ പണി തുടങ്ങി. പക്ഷേ, സംഗതി അത്രയെളുപ്പമല്ലെന്നു തെളിഞ്ഞു. രാത്രി വൈകിയിട്ടും രണ്ടുചാക്ക് കപ്പ പിന്നെയും പാട്ടബാക്കിയായി കിടക്കുകയാണ്. ഇതാണ് കെ. ദാമോദരന്റെ ‘പാട്ടബാക്കി’ എന്ന വിശ്രുതനാടകത്തിന്റെ മറുവശം! പഴയ നാടകത്തിന്റെ പുതിയ വശം! പഴയ വിപ്ലവങ്ങളുടെ മറുവിപ്ലവങ്ങൾ!
രാത്രി ഏറെ വൈകിയപ്പോൾ കപ്പവാട്ട് മതിയാക്കാൻ വർക്കിച്ചൻ തീരുമാനിച്ചു. ഗാസയിൽ വെടിനിർത്തൽ നിലവിൽ വന്നു. പിറ്റേന്നു രാവിലെ നാട്ടിലെ രണ്ടുമൂന്നു കടകളിൽ ചെന്ന് പച്ചക്കപ്പ വേണോയെന്ന് ചോദിച്ചു വശംകെട്ടെങ്കിലും കാര്യമുണ്ടായില്ല. ആർക്കും പഴയ കപ്പവേണ്ട. അവർക്ക് കൃത്യമായി എന്നും പുതിയ കപ്പ എത്തിക്കുന്ന ആളുകളുണ്ടുതാനും.
അപ്പോഴാണ് ടൗണിലെ ചന്തയിൽ കിലോയ്ക്ക് 30 രൂപയ്ക്കു കപ്പയെടുക്കും എന്നറിഞ്ഞത്.
മിച്ചമുള്ള മരച്ചീനി ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷയിൽ കയറ്റി വർക്കിച്ചൻ ടൗണിലേക്ക് പോയി. അവിടെ കപ്പ തൂക്കിക്കൊടുത്തു. മൊത്തം 60 കിലോയുണ്ട്. പക്ഷേ, കപ്പ മുഴുവൻ വിറ്റശേഷം മാത്രമേ പണം കിട്ടുകയുള്ളൂ! മാത്രമല്ല, പത്തു കിലോയ്ക്ക് ഒരു കിലോ തൂക്കത്തിൽ കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും!
വർക്കിച്ചൻ നിരാശയോടെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.
മത്തായി പാടുകയാണ്!
പിറ്റേന്ന് ചന്തയിലേക്ക് വർക്കിച്ചൻ വിളിച്ചു. കപ്പ ഒട്ടും വിറ്റുപോയിട്ടില്ലെന്ന സന്തോഷവിവരം അപ്പോഴാണറിയുന്നത്. വർക്കിച്ചൻ വീണ്ടും ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ പിടിച്ച് ചന്തയിൽ പോയി രണ്ടു ചാക്ക് കപ്പ തിരികെകൊണ്ടുവന്നു. മരച്ചീനികൾ മനോഹരമായി അരിഞ്ഞ് പറമ്പിലെ ഒരു കുഴിയിലിട്ടു മൂടിയശേഷം മേരിക്കുട്ടിയെ പേടിച്ച് മുറിക്കകത്തു കയറി കതകടച്ചു.
വർക്കിച്ചന്റെ ഓരോ നീക്കവും വീട്ടിലെ രഹസ്യ കാമറയിലൂടെ വീക്ഷിച്ചിരുന്ന മേരിക്കുട്ടി കാമറ ഓഫാക്കി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു: “ഇന്നാട്ടിൽ എന്തെങ്കിലും കൃഷിചെയ്ത് ആരെങ്കിലും ഗുണം പിടിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അമ്പതു മൂട് കപ്പയും അയ്യായിരം രൂപയും കളഞ്ഞുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അങ്ങേർക്കു സമാധാനമായി. കുറച്ചു കപ്പ വിറ്റ് നാലുകാശ് ഉണ്ടാക്കാനുള്ള വൈഭവംപോലും ഈ മനുഷ്യനില്ലാതെ പോയല്ലോ! എല്ലാം എന്റെ വിധിയാണ്!”
മേരിക്കുട്ടി ഈവിധം പറയുമ്പോൾ, പാട്ടംപിടിച്ച പറമ്പിലെ ഷെഡിലിരുന്ന് ഒരു കുപ്പിയിലെ വിപ്ലവവീര്യം നുണഞ്ഞ്, കപ്പയും മീൻകറിയും ചെലുത്തി മത്തുപിടിച്ച മത്തായി ഉറക്കെ ആനന്ദഗീതം പാടുകയായിരുന്നു.
-www.krpramod.com