ആം​ഗ‌​ലേ​യ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രി​ൽ അ​തു​ല്യ പ്ര​തി​ഭ​യാ​ണ് ജോ​ൺ മി​ൽ​ട്ട​ൺ (1608-1674). അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ കീ​ർ​ത്തി ഇ​ന്നും നി​ല​നി​ർ​ത്തു​ന്ന മ​ഹാ​കാ​വ്യ​മാ​ണ് "പാ​ര​ഡൈ​സ് ലോ​സ്റ്റ്'.

ക​ണ്ണി​നു​ബാ​ധി​ച്ച അ​സു​ഖം മൂ​ലം അ​ദ്ദേ​ഹം പൂ​ർ​ണ അ​ന്ധ​നാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന ശേ​ഷ​മാ​ണ് പ​തി​നാ​യി​രം വ​രി​ക​ളു​ള്ള ഈ ​മ​ഹാ​കാ​വ്യം ര​ചി​ച്ച​ത്. ഇ​തി​നു പി​ന്നാ​ലെ "പാ​ര​ഡൈ​സ് റീ​ഗെ​യ്ൻ​ഡ്' എ​ന്ന മ​റ്റൊ​രു കാ​വ്യ​വും അ​ദ്ദേ​ഹം ര​ചി​ച്ചു.

അ​ഹ​ങ്കാ​രം, വീ​ഴ്ച

എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും​ത​ന്നെ പ​രി​ചി​ത​മാ​യ ക​ഥ​യാ​ണ് പാ​ര​ഡൈ​സ് ലോ​സ്റ്റി​ന്‍റെ ഉ​ള്ള​ട​ക്കം. പ്ര​കാ​ശ​ദൂ​ത​നാ​യി​രു​ന്ന ലൂ​സി​ഫ​റി​ന്‍റെ വീ​ഴ്ച, ആ​ദ​ത്തി​നും ഹ​വ്വാ​യ്ക്കും നേ​രി​ട്ട പ്ര​ലോ​ഭ​നം, പ​റു​ദീ​സ​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള അ​വ​രു​ടെ പു​റ​ത്താ​ക്ക​ൽ എ​ന്നി​വ​യാ​ണ് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പ​റു​ദീ​സ എ​ന്ന ഈ ​മ​ഹാ​കാ​വ്യ​ത്തി​ൽ മി​ൽ​ട്ട​ൺ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത്.

പ​ന്ത്ര​ണ്ട് ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ള്ള ഈ ​മ​ഹാ​കാ​വ്യ​ത്തി​ലെ ആ​ദ്യ​ത്തെ ര​ണ്ടു​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യും പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത് ലൂ​സി​ഫ​ർ എ​ന്ന് അ​റി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന സാ​ത്താ​ന്‍റെ​യും അ​വ​ന്‍റെ അ​നു​ച​ര​ന്മാ​രു​ടെ​യും വീ​ഴ്ച​യെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ്.

എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു ലൂ​സി​ഫ​റി​ന്‍റെ വീ​ഴ്ച​യ്ക്കു കാ​ര​ണം? അ​ഹ​ങ്കാ​രം. "പാ​ര​ഡൈ​സ് ലോ​സ്റ്റി'​ന്‍റെ അ​ഞ്ചാം​ഭാ​ഗ​ത്തി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, ദൈ​വ​പു​ത്ര​നെ മാ​ലാ​ഖ​മാ​രു​ടെ അ​ധി​കാ​രി​യാ​യി ഉ​യ​ർ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ത് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ മു​ഖ്യ​ദൂ​ത​ന്മാ​രി​ൽ ഒ​രാ​ളാ​യ ലൂ​സി​ഫ​ർ യു​ദ്ധ​ത്തി​ന് ഇ​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ച​ത്.

ദൈ​വ​പു​ത്ര​നേ​ക്കാ​ളും അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ദൈ​വ​പു​ത്ര​നോ​ടൊ​പ്പ​മെ​ങ്കി​ലും മ​ഹ​ത്വം ത​നി​ക്ക് അ​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ് എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ലൂ​സി​ഫ​റി​ന്‍റെ വാ​ദ​ഗ​തി. അ​താ​യ​ത്, അ​ഹ​ങ്കാ​ര​മാ​ണ് ലൂ​സി​ഫ​റി​ന്‍റെ പ​ത​ന​ത്തി​നു വ​ഴി​തെ​ളി​ച്ച​തെ​ന്നു വ്യ​ക്തം.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: "അ​ഹ​ങ്കാ​രം നാ​ശ​ത്തി​ന്‍റെ മു​ന്നോ​ടി​യാ​ണ്. അ​ഹ​ന്ത അ​ധഃ​പ​ത​ന​ത്തി​ന്‍റെ​യും' (സു​ഭാ​ഷി​ത​ങ്ങ​ൾ 16:18). അ​ഹ​ങ്കാ​ര​മാ​ണ് ലൂ​സി​ഫ​റെ അ​ന്ധ​നാ​ക്കി​യ​ത്. അ​ഹ​ന്ത​യാ​ണ് അ​വ​നെ നി​ത്യ​നാ​ശ​ത്തി​ന് അ​വ​കാ​ശി​യാ​ക്കി​യ​തും.

സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്ന യു​ദ്ധ​ത്തി​നൊ​ടു​വി​ൽ ലൂ​സി​ഫ​റും കൂ​ട്ട​രും ന​ര​ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് എ​റി​യ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ലൂ​സി​ഫ​ർ ത​ന്‍റെ അ​നു​യാ​യി​ക​ളോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ : "സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ സേ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ന​ര​ക​ത്തി​ൽ ഭ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ന​ല്ല​ത്.'

അ​ഹ​ങ്കാ​രം എ​ന്നു​പ​റ​യു​ന്ന​ത് വെ​റും ഒ​രു തി​ന്മ​യ​ല്ല. അ​തു സ​ക​ല തി​ന്മ​ക​ളു​ടെ​യും അ​ടി​വേ​രാ​ണ്. അ​ഹ​ങ്കാ​രി പ​റ​യും: "എ​നി​ക്ക് ആ​രെ​യും വേ​ണ്ട. ദൈ​വ​ത്തെ​പ്പോ​ലും. എ​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ നോ​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക​റി​യാം.

ആ​രും എ​ന്നെ പ​ഠി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട.' ഇ​താ​യി​രു​ന്നു ലൂ​സി​ഫ​റു​ടെ​യും ചി​ന്താ​ഗ​തി. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ഹ​ങ്കാ​രി​ക്ക് അ​ടി​പ​ത​റാ​ൻ അ​ധി​ക സ​മ​യം വേ​ണ്ടെ​ന്ന് ലൂ​സി​ഫ​റി​ന്‍റെ വീ​ഴ്ച ന​മ്മെ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

എ​ത്ര വ​ലി​യ​വ​നും

പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ലോ​ക​ത്തെ ഒ​രു കാ​ല​ത്തു കി​ടു​കി​ടാ വി​റ​പ്പി​ച്ച ഫ്ര​ഞ്ച് ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു നെ​പ്പോ​ളി​യ​ൻ ബോ​ണ​പ്പാ​ർ​ട്ട്. അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രി​ക്ക​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഞാ​നാ​ണ് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​ത്!'' ശ​ക്ത​നാ​യ ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​യും അ​തി​വി​ദ​ഗ്ധ​നാ​യ യു​ദ്ധ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ദ്ദേ​ഹം. എ​ന്നാ​ൽ, ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കാ​ൾ അ​ഹ​ങ്കാ​ര​മാ​ണ് പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ൽ മു​ന്നി​ട്ടു നി​ന്നി​രു​ന്ന​ത്.

ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, 1812ൽ ​അ​തി​വേ​ഗം വി​ജ​യം നേ​ടാ​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം റ​ഷ്യ​യെ ആ​ക്ര​മി​ച്ച​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​യു​ദ്ധം നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്‍റെ പ​ത​ന​ത്തി​നാ​ണ് വ​ഴി​യൊ​രു​ക്കി​യ​ത്. അ​വ​സാ​നം, ജീ​വ​ൻ ര​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ഒ​ളി​ച്ചോ​ടേ​ണ്ടി വ​ന്നു.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: "ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ ഉ​യ​ർ​ത്തു​ന്ന​വ​ൻ താ​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടും. ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ താ​ഴ്ത്തു​ന്ന​വ​ൻ ഉ​യ​ർ​ത്ത​പ്പെ​ടും'(​മ​ത്താ​യി 23:12). നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ സം​ഭ​വി​ച്ച​ത് അ​താ​ണ്. സ്വ​ന്തം ക​ഴി​വി​ൽ മാ​ത്രം ആ​ശ്ര​യി​ച്ചു മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​വ​ർ മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന ഒ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. പൗ​ലോ​സ് അ​പ്പ​സ്തോ​ല​ൻ അ​ത് അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു:

"നി​ന​ക്ക് എ​ന്തു പ്ര​ത്യേ​ക മാ​ഹാ​ത്മ്യ​മാ​ണു​ള്ള​ത്? ദാ​ന​മാ​യി ല​ഭി​ച്ച​ത​ല്ലാ​തെ നി​ന​ക്ക് എ​ന്തു​ണ്ട്? എ​ല്ലാം ദാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കെ, ദാ​ന​മ​ല്ല എ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ നീ ​എ​ന്തി​ന് അ​ഹ​ങ്ക​രി​ക്കു​ന്നു?' (1 കോ​റി​ന്തോ​സ് 4:4-7).

ഓ​രോ രീ​തി​യി​ൽ അ​ഹ​ങ്കാ​രം എ​ന്ന തി​ന്മ​യ്ക്ക് അ​ടി​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രാ​ണ് ന​മ്മ​ൾ. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു​വ​ഴി ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഭ​വി​ഷ്യ​ത്തു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു.

അ​തു​മൂ​ലം അ​ഹ​ങ്കാ​രം എ​ന്ന തി​ന്മ ന​മ്മ​ളി​ൽ​നി​ന്നു തു​ട​ച്ചു​മാ​റ്റാ​ൻ നാം ​വി​സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. പൗ​ലോ​സ് അ​പ്പ​സ്തോ​ല​ൻ പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ത്ത​താ​യി ന​മ്മി​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പി​ന്നെ അ​ഹ​ങ്ക​രി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്ക് എ​ന്ത് അ​വ​കാ​ശം?

ഈ ​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലാ​ണ് ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം നാം ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​ത്. അ​വി​ട​ന്നു പ​റ​യു​ന്നു: "ഞാ​ൻ ശാ​ന്ത​ശീ​ല​നും വി​നീ​ത​ഹൃ​ദ​യ​നു​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ നു​കം വ​ഹി​ക്കു​ക​യും എ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നു പ​ഠി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​വി​ൻ'(​മ​ത്താ​യി 11:29).

അ​വി​ട​ന്നി​ൽ​നി​ന്നു പ​ഠി​ക്കേ​ണ്ട ഒ​രു സു​പ്ര​ധാ​ന​കാ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ദൈ​വ​വ​ച​നം ഇ​പ്ര​കാ​രം പ​റ​യു​ന്നു: "ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ രൂ​പ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ൻ ദൈ​വ​വു​മാ​യു​ള്ള സ​മാ​ന​ത നി​ല​നി​ർ​ത്തേ​ണ്ട ഒ​രു കാ​ര്യ​മാ​യി പ​രി​ഗ​ണി​ച്ചി​ല്ല.

ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ ശൂ​ന്യ​നാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ദാ​സ​ന്‍റെ രൂ​പം സ്വീ​ക​രി​ച്ച് മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ സാ​ദൃ​ശ്യ​ത്തി​ൽ ആ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന് ആ​കൃ​തി​യി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​നെ​പ്പോ​ലെ കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു; മ​ര​ണം​വ​രെ -അ​തേ കു​രി​ശു​മ​ര​ണം​വ​രെ- അ​നു​സ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ താ​ഴ്ത്തി'(​ഫി​ലി 2:6-8).

എ​ളി​യ മ​നഃ​സ്ഥി​തി

ന​മു​ക്കു വേ​ണ്ട​ത് യേ​ശു​വി​ന്‍റെ ഈ ​എ​ളി​യ മ​നഃ​സ്ഥി​തി​യാ​ണ്. ഈ ​മ​നഃ​സ്ഥി​തി ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​യാ​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​ഹ​ങ്കാ​രം എ​ന്ന തി​ന്മ​യ്ക്ക് അ​ടി​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല. മ​ദ​ർ തെ​രേ​സ ഒ​രി​ക്ക​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: ""നി​ങ്ങ​ൾ എ​ളി​മ​യു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ൽ പ്ര​ശം​സ​യോ അ​പ​മാ​ന​മോ നി​ങ്ങ​ളെ ഒ​രി​ക്ക​ലും സ്പ​ർ​ശി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. കാ​ര​ണം, നി​ങ്ങ​ൾ ആ​രാ​ണെ​ന്നു നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​റി​യാം.''

ന​മ്മ​ൾ ആ​രാ​ണ്? ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പ്രി​യ പു​ത്ര​ർ. നാം ​ന​ല്ല​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന്‍റെ അ​ടി​സ്ഥാ​നം ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കൃ​പ​ത​ന്നെ. അ​വി​ട​ത്തെ കൃ​പ വ​ഴി​യാ​ണ് നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തും ന​ല്ല വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​തും. അ​പ്പോ​ൾ​പി​ന്നെ, അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​നു ന​മ്മി​ൽ സ്ഥാ​ന​മു​ണ്ടാ​ക​രു​ത്. പ​ക​രം ദൈ​വ​ത്തോ​ടു​ള്ള ന​ന്ദി​യാ​ണ് ന​മ്മി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.