നാം ​ധ​രി​ക്കു​ന്ന ക​ണ്ണ​ട
ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: ""സ്നേ​ഹം സ​ക​ല​തും സ​ഹി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​തും വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​തും പ്ര​ത്യാ​ശി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​ത്തെ​യും അ​തി​ജീ​വി​ക്കു​ന്നു'' (1 കോ​റി 13: 7). ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന സ്നേ​ഹം നി​ബ​ന്ധ​ന​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

കു​റെ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​ൻ​പ് അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ മെ​ഡി​ക്ക​ൽ അ​സോ​സി​യേ​ഷ​ന്‍റെ ജേ​ർ​ണ​ലി​ൽ ഡോ. ​പോ​ൾ റ​സ്കി​ൻ എ​ന്ന മെ​ഡി​ക്ക​ൽ പ്ര​ഫ​സ​ർ ഒ​രു ലേ​ഖ​നം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. വാ​ർ​ധ​ക്യ​ത്തി​ന്‍റെ വി​വി​ധ ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ആ ​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്‍റെ പേ​ര്. ആ ​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം മെ​ഡി​ക്ക​ൽ വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക​ളു​മാ​യി പ​ങ്കു​വ​ച്ച ഒ​രു സം​ഭ​വം വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

ഡോ. ​റ​സ്കി​ന്‍റെ പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​ൽ ക​ഴി​യു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള കേ​സ് സ്റ്റ​ഡി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഇ​പ്ര​കാ​ര​മാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം അ​തു വി​വ​രി​ച്ച​ത്: ""എ​ന്‍റെ പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​ലു​ള്ള ആ​ൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യോ ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു ശ​രി​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ആ ​വ്യ​ക്തി ന​മു​ക്ക് ഒ​ന്നും മ​ന​സി​ലാ​കാ​ത്ത രീ​തി​യി​ൽ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പു​ല​ന്പി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും.

ആ​ളും സ​മ​യ​വും സ്ഥ​ല​വും സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു അ​വ​ബോ​ധ​വു​മി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, ആ​ളു​ടെ പേ​ര് വി​ളി​ച്ചാ​ൽ ന​മ്മെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കും. ക​ഴി​ഞ്ഞ ആ​റു മാ​സ​മാ​യി ഈ ​വ്യ​ക്തി​യു​മാ​യി ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട്ടു ഞാ​ൻ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, സ്വ​ന്തം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പോ​ലും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യോ അ​തി​നു പ​രി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല.

ഈ ​ആ​ളി​നു ഭ​ക്ഷ​ണം എ​ടു​ത്തു കൊ​ടു​ക്ക​ണം, കു​ളി​പ്പി​ക്ക​ണം, വ​സ്ത്രം ധ​രി​പ്പി​ക്ക​ണം.''​ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക​ളു​ടെ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ത്തി​നാ​യി അ​ല്പ നി​മി​ഷം നി​ശ​ബ്ദ​നാ​യി​നി​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ട്, അ​ദ്ദേ​ഹം തു​ട​ർ​ന്നു: ""ഈ ​ആ​ളി​ന് പ​ല്ല് ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട് എ​ല്ലാം ദ്രാ​വ​ക​രൂ​പ​ത്തി​ൽ കൊ​ടു​ക്ക​ണം. വാ​യി​ൽ​നി​ന്ന് എ​പ്പോ​ഴും ഉ​മി​നീ​ർ ഊ​റി​വ​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വ​സ്ത്രം മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും അ​ഴു​ക്കാ​യി​രി​ക്കും. ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ന​ട​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​നു പ്ര​ത്യേ​ക സ​മ​യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ചി​ല​പ്പോ​ൾ, അ​ർ​ധ​രാ​ത്രി​യി​ൽ ഉ​ണ​ർ​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, ദി​വ​സ​ത്തി​ന്‍റെ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗ​സ​മ​യ​വും വ​ലി​യ ശ​ല്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ല്ല. ഇ​നി ശ​ല്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യാ​ൽ​ത്ത​ന്നെ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചാ​ൽ അ​പ്പോ​ൾ ആ​ൾ ശാ​ന്ത​മാ​കും.''

ആ​രാ​ണ് ആ ​വ്യ​ക്തി?

ഈ ​കേ​സ് സ്റ്റ​ഡി അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച ശേ​ഷം ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു: ""ഈ ​ആ​ളു​ടെ പ​രി​ച​ര​ണം ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ത​യാ​റാ​ണോ?''​പ​ക്ഷേ, ആ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു മ​റു​പ​ടി ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ഇ​മ്മാ​തി​രി​യു​ള്ള പ​രി​ച​ര​ണം ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ന​ല്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​വ​ർ​ക്ക് ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​ൻ പോ​ലും സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

അ​പ്പോ​ൾ ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഈ ​ആ​ളി​നെ പ​രി​ച​രി​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളി​ലാ​രും മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രാ​ത്ത​തി​ൽ എ​നി​ക്ക് അ​തി​ശ​യ​മു​ണ്ട്. കാ​ര​ണം, മ​റ്റാ​രെ​യും​കാ​ൾ ഈ ​ആ​ളെ പ​രി​ച​രി​ക്കാ​നാ​ണ് എ​നി​ക്ക് ഏ​റെ ഇ​ഷ്ടം. അ​ങ്ങ​നെ പ​രി​ച​രി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​ഴി എ​നി​ക്ക് ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷം അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഈ ​വ്യ​ക്തി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും ഞാ​ൻ ഏ​റെ പ​ഠി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അ​തി​ൽ പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​തു ന​ന്ദി​യു​ടെ ആ​ഴ​മാ​ണ്. ര​ണ്ടാ​മ​താ​യി പൂ​ർ​ണ​മാ​യ ആ​ശ്ര​യ​ബോ​ധ​വും. മൂ​ന്നാ​മ​താ​യി നി​ബ​ന്ധ​ന​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ക്തി​യും.''

ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ ശേ​ഷം അ​ദ്ദേ​ഹം ആ ​വ്യ​ക്തി​യു​ടെ ഒ​രു ഫോ​ട്ടോ അ​വ​രെ കാ​ണി​ച്ചു. ആ ​ഫോ​ട്ടോ​യാ​ക​ട്ടെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ആ​റു മാ​സം പ്രാ​യ​മു​ള്ള പു​ന്നാ​ര​മോ​ളു​ടേ​തും!

ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ ത​ന്‍റെ പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​ൻ കീ​ഴി​ലു​ള്ള ആ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​യൊ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ഭാ​ര​മാ​യി തോ​ന്നി​യി​ല്ല. നേ​രേ മ​റി​ച്ച്, ആ ​ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ആ​ന​ന്ദം പ​ക​രു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ചെ​യ്ത​ത്.

എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു അ​തി​നു കാ​ര​ണം? ഒ​രു പി​താ​വി​നു മ​ക​ളോ​ടു​ള്ള അ​തീ​വ സ്നേ​ഹ​മാ​ണ് നേ​രി​ട്ട ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളെ​ല്ലാം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സ​ന്തോ​ഷ​ദാ​യ​ക​മാ​യി മാ​റ്റി​യ​ത്. അ​താ​യ​ത്, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ൽ കു​ടി​കൊ​ണ്ട സ്നേ​ഹം നേ​രി​ട്ട ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ൾ​ക്കു പു​തി​യൊ​രു മാ​നം ന​ല്കി.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: ""സ്നേ​ഹം സ​ക​ല​തും സ​ഹി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​തും വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​തും പ്ര​ത്യാ​ശി​ക്കു​ന്നു; സ​ക​ല​ത്തെ​യും അ​തി​ജീ​വി​ക്കു​ന്നു'' (1 കോ​റി 13: 7). ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന സ്നേ​ഹം നി​ബ​ന്ധ​ന​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

അ​ത്, ഒ​രു പി​താ​വി​നു മ​ക​ളോ​ടു​ള്ള ക​റ​ക​ള​ഞ്ഞ സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു; നി​സ്വാ​ർ​ഥ​മാ​യ സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ​സ്നേ​ഹ​മാ​ക​ട്ടെ, ദൈ​വ​ത്തി​നു നാം ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രോ​ടു​മു​ള്ള സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പ്ര​തി​ഫ​ല​ന​വും.

സ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം

ഡോ. ​റ​സ്കി​ൻ ത​ന്‍റെ പു​ന്നാ​ര​മോ​ൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും എ​ന്തെ​ല്ലാം ത്യാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണ് സ​ഹി​ച്ച​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​യൊ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ത്യാ​ഗ​മാ​യി തോ​ന്നി​യി​ല്ല. പ​ക​രം, അ​തീ​വ സ​ന്തോ​ഷം ന​ല്കു​ന്ന അ​നു​ഗ്ര​ഹ നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു.

എ​ന്താ​ണ് ഇ​തി​ന്‍റെ അ​ർ​ഥം? സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ണി​ൽ​ക്കൂ​ടി നോ​ക്കു​ന്പോ​ൾ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​നു പോ​ലും മാ​റ്റം സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു. അ​താ​യ​ത്, ത്യാ​ഗ​വും സ​ഹ​ന​വും അ​ത​ല്ലാ​താ​യി മാ​റു​ന്നു. പ​ക​രം, അ​വ സ​ന്തോ​ഷ​ദാ​യ​ക​മാ​കു​ന്നു. സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ മാ​സ്മ​രി​ക​ശ​ക്തി​യാ​ണ​ത്!

നാം ​മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളെ ശ​രി​ക്കും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? എ​ങ്കി​ൽ, അ​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി സ​ഹി​ക്കു​ന്ന ത്യാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ത്യാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ക. പ​ക​രം, അ​വ​രോ​ട് ന​മ്മു​ടെ സ്നേ​ഹം പ്ര​ക​ട​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള സു​വ​ർ​ണാ​വ​സ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും തോ​ന്നു​ക.

നാം ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി സ​ഹി​ക്കു​ന്ന ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ൾ എ​പ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും ശ​രി​ക്കും ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റു​ക? അ​ത്, അ​വ​ർ ന​മു​ക്ക് അ​ന്യ​രാ​കു​ന്പോ​ഴ​ല്ലേ? അ​താ​യ​ത്, ന​മു​ക്ക് അ​വ​രോ​ടു സ്നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​തെ വ​രു​ന്പോ​ഴ​ല്ലേ? ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ന​മു​ക്കു സ്നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നാം ​സ​ക​ല​തും സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ സ​ഹി​ക്കും.

അ​താ​യ​ത്, നാം ​ധ​രി​ക്കു​ന്ന ക​ണ്ണ​ട​യാ​ണ് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കു​ന്ന​ത്. നാം ​ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തു സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണ​ട​യാ​ണോ? അ​പ്പോ​ൾ, ന​മ്മു​ടെ സ​ഹ​ന​വും സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി മാ​റും. ഡോ. ​റ​സ്കി​ന്‍റെ അ​നു​ഭ​വം അ​താ​ണ് ന​മ്മെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ