കോ​പ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ടി​ഞ്ഞാ​ണ്‍
മു​ൻ​കോ​പി​യാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ർ​ജ്. എ​ല്ലാ​ത്തി​നും എ​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ട് കോ​പി​ക്കു​ന്ന സ്വ​ഭാ​വം. ത​ന്മൂ​ലം സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ? ആ​രോ​ടും​ത​ന്നെ സൗ​ഹൃ​ദം സ്ഥാ​പി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്കു ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പ​ല​രു​ടെ​യും ശ​ത്രു​ത സ​ന്പാ​ദി​ക്കാ​ൻ ഈ ​സ്വ​ഭാ​വം വ​ഴി​തെ​ളി​ച്ചു. സ്വ​ന്തം ഭ​വ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​ർ​പോ​ലും അ​യാ​ളി​ൽ​നി​ന്നു കു​റേ അ​ക​ലം പാ​ലി​ച്ചു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ത​ന്‍റെ അ​പൂ​ർ​വം സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യ ടോ​മി​നോ​ട് ജോ​ർ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, “എ​ന്‍റെ ദേ​ഷ്യ​സ്വ​ഭാ​വം എ​ന്നെ വ​ല്ലാ​തെ വ​ല​യ്ക്കു​ന്നു. എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് എ​ന്‍റെ ദേ​ഷ്യ​ത്തെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു ക?” ​അ​ല്പ​നി​മി​ഷം ആ​ലോ​ചി​ച്ച ശേ​ഷം ടോം ​ചോ​ദി​ച്ചു, “നി​ന​ക്ക് വീ​ഞ്ഞ് ഇ​ഷ്ട​മാ​ണോ?’’ ഉ​ട​നെ ജോ​ർ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ’’ എ​നി​ക്കു വ​ലി​യ ഇ​ഷ്ട​മാ​ണ്.’’

അ​പ്പോ​ൾ ടോം ​പ​റ​ഞ്ഞു, “നീ ​പോ​യി ന​ല്ല വി​ല​യു​ള്ള കു​റെ വീ​ഞ്ഞ് വാ​ങ്ങ​ണം. നി​ന​ക്ക് ദേ​ഷ്യം വ​രാ​നി​ട​യാ​യാ​ൽ ആ ​വീ​ഞ്ഞു​കു​പ്പി​ക​ളി​ൽ ഒ​രെ​ണ്ണ​മെ​ടു​ത്ത് ത​ല്ലി​പ്പൊ​ട്ടി​ച്ചു വീ​ഞ്ഞ് കി​ച്ച​ൻ സി​ങ്കി​ൽ ഒ​ഴി​ക്ക​ണം.’’

“നി​ന​ക്കെ​ന്താ ഭ്രാ​ന്താ​ണോ?’’ ജോ​ർ​ജ് ചോ​ദി​ച്ചു. ’’എ​ന്‍റെ പ​ണ​വും വീ​ഞ്ഞും വെ​റു​തേ ക​ള​യാ​ൻ എ​നി​ക്കു പ്ലാ​നി​ല്ല.’’ ’’നീ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തു ശ​രി​ത​ന്നെ,’’ ടോം ​പ​റ​ഞ്ഞു. ’’വീ​ഞ്ഞു​കു​പ്പി ത​ല്ലി​പ്പൊ​ട്ടി​ച്ചു വീ​ഞ്ഞ് ഒ​ഴു​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞാ​ൽ അ​തു വ​ലി​യൊ​രു ന​ഷ്ടം​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, നീ ​ഇ​പ്പോ​ൾ ചെ​യ്യു​ന്ന​തും അ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.’’

ടോം ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​തെ ജോ​ർ​ജ് മൗ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ടോം ​തു​ട​ർ​ന്നു, ’’ നീ ​കോ​പി​ക്കു​ന്പോ​ൾ നി​ന്‍റെ മ​നഃ​സ​മാ​ധാ​നം ന​ശി​ക്കു​ന്നു. നി​ന്‍റെ ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ ത​ക​രു​ന്നു. നി​ന്‍റെ ന​ല്ല അ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ൾ ന​ഷ്ട​മാ​കു​ന്നു. നി​ന്നി​ൽ പ​ക​യും വൈ​രാ​ഗ്യ​വും വ​ർ​ധി​ക്കു​ന്നു. ആ​ലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കി​യാ​ൽ വീ​ഞ്ഞും കു​പ്പി​യും ന​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാ​ൾ ക​ഷ്ട​മാ​ണി​ത്!’’

“നീ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തു ശ​രി​യാ​ണ്,’’ ടോ​മി​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ജോ​ർ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു. ഉ​ട​ൻ ടോം ​പ​റ​ഞ്ഞു, “ഞാ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ നീ ​ചെ​യ്യു​ക. നി​ന​ക്കു ദേ​ഷ്യം വ​രു​മെ​ന്നും അ​പ്പോ​ൾ കു​പ്പി​ക​ൾ പൊ​ട്ടി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്നും ഓ​ർ​മി​ച്ചു കു​റേ വൈ​ൻ ബോ​ട്ടി​ലു​ക​ൾ വാ​ങ്ങി​വ​യ്ക്കു​ക. ദേ​ഷ്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ അ​വ​യി​ൽ ഓ​രോ​ന്ന് എ​ടു​ത്തു കു​പ്പി പൊ​ട്ടി​ച്ച് വീ​ഞ്ഞ് ഒ​ഴു​ക്കി​ക്ക​ള​യു​ക.’’

തെ​ല്ലി​ട നി​ശ​ബ്ദ​ത​യ്ക്കു ശേ​ഷം ടോം ​തു​ട​ർ​ന്നു, “നീ ​അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്പോ​ൾ നി​ന​ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ന​ഷ്ട​മോ​ർ​ത്ത് നി​ന​ക്കു ദുഃ​ഖം തോ​ന്നും. ആ ​ന​ഷ്ടം വി​ല​യു​ള്ള വീ​ഞ്ഞി​ന്‍റേ​തു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ദേ​ഷ്യം​മൂ​ലം നി​ന​ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ന​ഷ്ട​ത്തെ​യും ദൂ​ഷ്യ​ഫ​ല​ങ്ങ​ളെ​യും കു​റി​ച്ചു​മാ​യി​രി​ക്കും. അ​പ്പോ​ൾ നി​ന്നി​ൽ മാ​റ്റം വ​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങും.”

ടോം ​പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ജോ​ർ​ജ് പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ വി​ല​യു​ള്ള കു​റേ വീ​ഞ്ഞ് വാ​ങ്ങി കി​ച്ച​ൻ ടേ​ബി​ളി​ൽ വ​ച്ചു. പി​ന്നീ​ട് ടേ​ബി​ളി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന വീ​ഞ്ഞ് കാ​ണു​ന്പോ​ൾ ദേ​ഷ്യം അ​ട​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്‍റെ ആ​വ​ശ്യ​ക​ത ജോ​ർ​ജ് ഓ​ർ​മി​ക്കും. എ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും കു​റേ വീ​ഞ്ഞു​കു​പ്പി​ക​ൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചു വീ​ണ് ഒ​ഴു​ക്കി​ക്ക​ള​യേ​ണ്ട ഗ​തി​കേ​ട് ജോ​ർ​ജി​ന് ഉ​ണ്ടാ​യി.

അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്ത​തു​കൊ​ണ്ടു ജോ​ർ​ജ് പാ​ഠം പ​ഠി​ച്ചോ? അ​യാ​ളു​ടെ കോ​പ​ത്തിേ​ന് നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യോ? ജോ​ർ​ജി​ന് ദേ​ഷ്യം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നാ​യെ​ന്ന് ഈ ​ക​ഥ പ​റ​യു​ന്ന റെ​മീ​സ് സാ​സ​ണ്‍ എ​ന്ന എ​ഴു​ത്തു​കാ​ർ സാ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.

നാം ​മു​ൻ​കോ​പ​മു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഇ​തു​പോ​ലെ ഒ​രു പ​രീ​ക്ഷ​ണം ന​ട​ത്തി​യാ​ൽ വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​കു​മോ? ചി​ല​പ്പോ​ൾ ഇ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ നാം ​വി​ജ​യി​ച്ചേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വം ന​ൽ​കു​ന്ന ശ​ക്തി​യി​ൽ ആ​ശ്ര​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഇ​തു​പോ​ലൊ​രു പ​രീ​ക്ഷ​ണ​മാ​ണ് നാം ​ന​ട​ത്തു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ നാം ​വി​ജ​യി​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​ൽ സം​ശ​യം വേ​ണ്ട.

ഇ​തു​പോ​ലൊ​രു പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു വി​ല​യേ​റി​യ വീ​ഞ്ഞ് വാ​ങ്ങി അ​തി​ന്‍റെ കു​പ്പി പൊ​ട്ടി​ച്ച് ഒ​ഴു​ക്കി​ക്ക​ള​യ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. പ​ക​രം എ​ളു​പ്പം പൊ​ട്ടി​പ്പോ​കു​ന്ന ഒ​രു ഗ്ലാ​സ് എ​ടു​ത്തു മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു വ​ച്ചാ​ലും മ​തി. അ​പ്പോ​ൾ അ​തു കാ​ണു​ന്ന ഓ​രോ അ​വ​സ​ര​ത്തി​ലും കോ​പം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്‍റെ ആ​വ​ശ്യ​ക​ത ന​മു​ക്കോ​ർ​മ​വ​ന്നേ​ക്കും. ജോ​ർ​ജി​നു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ത​വ​ണ ഗ്ലാ​സ് പൊ​ട്ടി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ൽ കോ​പം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്‍റെ ആ​വ​ശ്യം നാം ​പെ​ട്ടെ​ന്നു മ​റ​ക്കാ​നി​ട​യി​ല്ല.

ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, കോ​പ​ത്തി​ൽ നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​വ​ൻ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ എ​റി​യാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ചു​ട്ടു​പ​ഴു​ത്ത ക​ൽ​ക്ക​രി ത​ന്‍റെ കൈ​യി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​തു​വ​ഴി പൊ​ള്ളു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ര​ങ്ങ​ളും! മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ടാ​ൻ ചി​ല​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു കാ​ര​ണം ക​ണ്ടേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു ന്യാ​യ​മാ​യ കാ​ര​ണ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. ഇ​നി ന്യാ​യ​മാ​യ കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ത്ത​ന്നെ നാം ​കോ​പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ന​ല്ല​ത്.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, ഭോ​ഷ​നാ​ണ് കോ​പ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ടി​ഞ്ഞാ​ണ്‍ അ​ഴി​ച്ചു​വി​ടു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ജ്ഞാ​നി​യാ​ക​ട്ടെ അ​തി​നെ ക്ഷ​മ​യോ​ടെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്നു (സു​ഭാ​ഷി​ത​ങ്ങ​ൾ 29:11).

ഗ്രീ​ക്ക് ചി​ന്ത​ക​നാ​യ അ​രി​സ്റ്റോ​ട്ടി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​തു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക. “ആ​ർ​ക്കും കോ​പി​ക്കാ​നാ​കും. അ​ത് എ​ളു​പ്പ​മാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മു​ടെ കോ​പ​ത്തി​ന് അ​ർ​ഹ​നാ​യ ഒ​രാ​ളോ​ട് ശ​രി​യാ​യ വി​ധ​ത്തി​ൽ ശ​രി​യാ​യ സ​മ​യ​ത്ത് ശ​രി​യാ​യ ല​ക്ഷ്യ​ത്തോ​ടെ കോ​പി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന എ​ളു​പ്പ​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മ​ല്ല.”

അ​താ​യ​ത്, ന​മ്മു​ടെ കോ​പം ഏ​റെ​ക്കു​റെ എ​ല്ലാ സ​മ​യ​ത്തും ശ​രി​യാ​യ രീ​തി​യി​ൽ ശ​രി​യാ​യ സ​മ​യ​ത്ത് ശ​രി​യാ​യ കാ​ര​ണ​ത്തി​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ ആ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു സാ​രം. അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ കോ​പ​ത്തെ ന​മു​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും ന്യാ​യീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്തം.

ന​മു​ക്കു ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി അ​റി​യാ​മെ​ന്ന സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ, ന​മു​ക്കെ​ങ്ങ​നെ നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​കു​മെ​ന്ന് ആ​ധ്യാ​ത്മി​കാ​ചാ​ര്യ​നാ​യ തോ​മ​സ് ആ​കെ​സി​സ് ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. നാം ​കോ​പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം, പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ത്ത രീ​തി​യി​ൽ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ലേ?

കോ​പ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ടി​ഞ്ഞാ​ണ്‍ എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ കൈ​യി​ലി​രി​ക്ക​ട്ടെ. അ​തി​നെ നാം ​അ​യ​ച്ചു​വി​ടേ​ണ്ട.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ