ന​മ്മു​ടെ ക​ഥാ​ന്ത്യം അ​റി​യു​വാ​ൻ
ആ​റു മ​ക്ക​ളു​ള്ള ഒ​രു സ്ത്രീ. ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​നു ന​ല്ല വ​രു​മാ​ന​മു​ള്ള ജോ​ലി. മ​ക്ക​ളെ​ല്ലാം പ​ഠി​ച്ചു മി​ടു​ക്ക​രാ​യി ന​ല്ല നി​ല​യി​ൽ. അ​വ​രെ​ല്ലാ​വ​രും സ​ന്തോ​ഷ​ക​ര​മാ​യ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​തം ന​യി​ക്കു​ന്നു. ഈ ​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലാ​ണ് ആ ​സ്ത്രീ​യെ ഒ​രു പൊ​തു​സ​മ്മേ​ള​ന​വേ​ദി​യി​ൽ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു ക്ഷ​ണി​ച്ച​ത്. പ​ക്ഷേ, സ​മ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു പോ​യ​ത് ആ ​സ്ത്രീ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ർ ത​ന്‍റെ കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ മു​ഴു​വ​ൻ കൂ​ടെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.

താ​ൻ ചെ​റു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ ത​ന്‍റെ ഭാ​വി​ജീ​വി​തം ക​രു​പ്പി​ടി​പ്പി​ക്കാ​ൻ താ​ൻ എ​ന്തു ചെ​യ്തു എ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു ആ ​സ്ത്രീ സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. അ​വ​രു​ടെ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്‍റെ സാ​രാം​ശം താ​ഴെ​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു:

പ​ന്ത്ര​ണ്ടാം ക്ലാ​സ് ഉ​യ​ർ​ന്ന മാ​ർ​ക്കോ​ടെ പാ​സാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​ഭി​മാ​ന​പൂ​ർ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു ഡി​പ്ലോ​മ​ദാ​ന​ത്തി​ൽ പ​ങ്കെ​ടു​ത്ത​ത്. ആ ​ച​ട​ങ്ങി​ലെ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി ചി​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​ന്നു പ​തി​നെ​ട്ടു​കാ​രി​യാ​യി​രു​ന്ന ആ ​സ്ത്രീ​യെ ഏ​റെ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ചു.

അ​തി​ലൊ​ന്ന് ഭാ​വി​യി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി ജീ​വി​ത​ത്തി​ന് ഒ​രു പ്ലാ​നും പ​ദ്ധ​തി​യു​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, ഏ​തൊ​ക്കെ ജീ​വി​ത​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്നു തീ​രു​മാ​നി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ആ ​വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ആ ​പ​തി​നെ​ട്ടു​കാ​രി ത​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന് ഒ​രു പ്ലാ​നും പ​ദ്ധ​തി​യും ആ​വി​ഷ്ക​രി​ച്ച​ത്.

ഹൈ​സ്കൂ​ൾ പ​ഠ​നം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രും കോ​ള​ജി​ൽ പോ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ഘ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​ത്. ത·ൂ​ലം, ആ ​സ്ത്രീ ഒ​രു ജോ​ലി സ​ന്പാ​ദി​ച്ച് കു​ടും​ബ​ജീ​വി​തം ആ​രം​ഭി​ക്കാ​നു​ള്ള ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി. ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ന​ന്ത​പ​രി​പാ​ല​ന​യി​ൽ ത​നി​ക്കൊ​രു ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ ദൈ​വം ക​ണ്ടു​വ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് ആ ​സ്ത്രീ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ ന​ല്ല​വ​നാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി അ​വ​ർ പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു.

എ​ന്നാ​ൽ, അ​തോ​ടൊ​പ്പം താ​ൻ ഉ​ത്ത​മ​യാ​യ ഭാ​ര്യ​യാ​യി​ത്തീ​ര​ണ​മെ​ന്ന കാ​ര്യം അ​വ​ർ മ​റ​ന്നു​പോ​യി​ല്ല. അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി അ​വ​ൾ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക​യും ഉ​പ​വ​സി​ക്കു​ക​യും ത​ന്‍റെ സ്വ​ഭാ​വ​ന്യൂ​ന​ത​ക​ൾ പ​രി​ഹ​രി​ച്ച് മെ​ച്ച​പ്പെ​ട്ട വ്യ​ക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ട​മ​യാ​കു​വാ​ൻ ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ, ത​നി​ക്കു ത​ന്‍റെ അ​മ്മ​യെ​പ്പോ​ലെ ആ​റു മ​ക്ക​ൾ​ക്കെ​ങ്കി​ലും ജ·ം ​ന​ൽ​ക​ണ​മെ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹം ഉ​ണ്ടാ​യി. മ​ക്ക​ളെ ജ​നി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ പോ​ര​ല്ലോ. അ​വ​ർ​ക്കു ന​ല്ല അ​മ്മ​യാ​വു​ക​യും ചെ​യ്യ​ണ​മ​ല്ലോ. അ​തി​നു​ള്ള വ​ഴി ആ​ലോ​ചി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു ബു​ദ്ധി തോ​ന്നി. ജ​നി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്ന മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് മു​ൻ​കൂ​ട്ടി ക​ത്തെ​ഴു​തു​ക.

അ​വ​ർ മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് മു​ൻ​കൂ​ട്ടി എ​ഴു​തി​യ ക​ത്തി​ലെ ഒ​രു ഭാ​ഗം ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു: ’ ഒ​രു അ​മ്മ എ​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ നി​ങ്ങ​ളെ ല​ജ്ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ൽ ഇ​തു​വ​രെ​യും ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്താ​ൽ ഞാ​ൻ ഒ​ന്നും ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​നി​യും ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കും. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​പ്പ​ച്ച​നാ​യി​ത്തീ​രാ​ൻ പോ​കു​ന്ന ആ​ളും ഉ​ന്ന​ത​ജീ​വി​ത മൂ​ല്യ​മു​ള്ള ആ​ളാ​ണെ​ന്നു ഞാ​ൻ ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തും. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒ​രാ​ളെ ദൈ​വം എ​നി​ക്കു ത​രു​മെ​ന്നാ​ണ് എ​ന്‍റെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യും വി​ശ്വാ​സ​വും.

കു​റേ​നാ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഈ ​സ്ത്രീ വി​വാ​ഹി​ത​യാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ, താ​ൻ മു​ൻ​കൂ​ട്ടി ത​ന്‍റെ മ​ക്ക​ളോ​ടു ചെ​യ്ത വാ​ഗ്ദാ​നം അ​വ​ർ ഭ​ർ​ത്താ​വി​നോ​ടു വി​വ​രി​ച്ചു. അ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. ത​ന്‍റെ ഭാ​ര്യ​യി​ൽ​നി​ന്നു ജ​നി​ക്കാ​ൻ​പോ​കു​ന്ന ത​ന്‍റെ മ​ക്ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​പ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​ഭി​മാ​നം തോ​ന്നി. അ​യാ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു.

ത​ന്‍റെ ഈ ​ജീ​വി​ത​ക​ഥ വി​വ​രി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം അ​വ​ർ ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​യും മ​ക്ക​ളെ​യു​മൊ​ക്കെ സ​ദ​സി​നു പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അ​പ്പോ​ൾ, നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന ക​ര​ഘോ​ഷ​മു​യ​ർ​ന്നു.

സ്റ്റേ​ർ​ലിം​ഗ് സി​ൽ എ​ന്ന അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച ഈ ​സം​ഭ​വ​ക​ഥ വാ​യി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ സ്ത്രീ​യു​ടെ ദീ​ർ​ഘ​വീ​ക്ഷ​ണം ന​മ്മെ അ​തി​ശ​യി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​ഏ​തു ജീ​വി​ത​തു​റ​യി​ലു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും ന​മു​ക്കും ഇ​തി​നു സ​മാ​ന​മാ​യ ഒ​രു ജീ​വി​ത​വീ​ക്ഷ​ണം ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും നാം ​ഒ​രു പു​തി​യ വ​ർ​ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കു കാ​ലെ​ടു​ത്തു​വ​യ്ക്കു​ന്പോ​ൾ.

ഒ​രു പു​തി​യ വ​ർ​ഷം ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ന​മു​ക്കെ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മി​ൽ എ​ത്ര​യോ കു​റ​ച്ചു​പേ​ർ മാ​ത്രം പു​തി​യ വ​ർ​ഷം ഏ​റ്റ​വും ന​ല്ല രീ​തി​യി​ൽ വി​നി​യോ​ഗി​ക്കാ​ൻ പ്ലാ​നി​ടു​ന്നു! അ​തി​ലും എ​ത്ര​യോ കു​റ​ച്ചു​പേ​ർ മാ​ത്രം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​താ​വ​സാ​നം വി​ജ​യ​പ്ര​ദ​മാ​ക്കു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​ന്നു.

ക​ഥ​ക​ളും നോ​വ​ലു​ക​ളു​മൊ​ക്കെ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​വ​രി​ൽ ചി​ല​രെ​ങ്കി​ലും അ​വ പൂ​ർ​ണ​മാ​യി വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​ൻ​പ് ക​ഥ എ​ങ്ങ​നെ അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു എ​ന്നു മു​ൻ​കൂ​ട്ടി അ​റി​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കാ​റി​ല്ലേ? അ​തു​പോ​ലെ, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ക​ഥ തീ​രു​ന്ന​തി​നു​മു​ൻ​പ്, അ​ത് എ​ങ്ങ​നെ അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​നാ​ണു സാ​ധ്യ​ത​യെ​ന്ന് ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി ആ​രാ​യു​ന്ന​തു ന​ല്ല​ത​ല്ലേ? ന​മ്മു​ടെ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ പോ​ക്കു നോ​ക്കി​യാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ അ​വ​സാ​നം എ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ അ​തി​സാ​മ​ർ​ഥ്യ​മൊ​ന്നും വേ​ണ്ട. അ​തി​നു സാ​മാ​ന്യ​ബു​ദ്ധി മാ​ത്രം മ​തി.

നാം ​ഇ​പ്പോ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തു ന·​യു​ടെ​യും വി​ശു​ദ്ധി​യു​ടെ​യും പാ​ത​യി​ലാ​ണോ? അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​നും അ​സൂ​യ​യ്ക്കും താ​ൻ​പോ​രി​മ​യ്ക്കും വാ​ശി​ക്കും വൈ​രാ​ഗ്യ​ത്തി​നും പ​ക​രം ന​മ്മി​ൽ കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്ന​തു വി​ന​യ​വും സ്നേ​ഹ​വും ക​രു​ണ​യും ക്ഷ​മാ​ശീ​ല​വു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ പോ​ക്കു ന​ല്ല​വ​ഴി​ക്കു​ത​ന്നെ​യെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. അ​ത​ല്ല, ഏ​തു കാ​ര്യ​ത്തി​നും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കൊ​ച്ചാ​ക്കാ​നും ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കാ​നും അ​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്താ​നു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണു നാം ​പ്ലാ​നി​ടു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ അ​ന്ത്യം അ​തി​ഭ​യാ​ന​കം ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും.

ക​ഴി​ഞ്ഞ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും പു​തു​വ​ർ​ഷ​ത്തി​ലെ​യും ന​മു​ക്കു വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും ന​മ്മു​ടെ മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ ഉ​ണ്ട്. ന​മ്മു​ടെ അ​വ​സാ​ന മ​ണി​ക്കൂ​ർ! ആ ​മ​ണി​ക്കൂ​ർ ശാ​ന്ത​പൂ​ർ​ണ​വും വി​ജ​യ​പൂ​ർ​ണ​വു​മാ​ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​പ​ണ്ടേ​ത​ന്നെ അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്താ​ൽ ഇ​നി​യും സ​മ​യ​മു​ണ്ട്. ഇ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു ദൈ​വം ത​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ. അ​വ പാ​ഴാ​യി​പ്പോ​കാ​ൻ നാം ​അ​നു​വ​ദി​ക്ക​രു​ത്. അ​താ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ ന​മ്മു​ടെ ഏ​റ്റ​വും പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട പു​തു​വ​ത്സ​ര പ്ര​തി​ജ്ഞ.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ