പ്ര​സി​ദ്ധ ഐ​റീ​ഷ് ക​വി​യും നാ​ട​ക​കൃ​ത്തും ക​ഥാ​കാ​ര​നു​മാ​യ ഓ​സ്ക​ർ വൈ​ൽ​ഡ് എ​ഴു​തി​യ ഒ​രു ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണ് ‘ദി റി​മാ​ർ​ക്ക​ബി​ൾ റോ​ക്ക​റ്റ്’. ഒ​രു യക്ഷിക്കഥയുടെ ടെ​യി​ലി​ന്‍റെ മാ​തൃ​ക​യി​ലാ​ണു ന​ർ​മ​ര​സം തു​ളു​ന്പി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഈ ​ക​ഥ അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഒ​രു റോ​ക്ക​റ്റി​നെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി​യാ​ണു ക​ഥ. അ​തി​ന്‍റെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​മാ​ക​ട്ടെ ഒ​രു രാ​ജ​കീ​യ ക​ല്യാ​ണ​വും. റോ​ക്ക​റ്റ് എ​ന്നു പ​റ​യു​ന്പോ​ൾ, ബ​ഹി​രാ​കാ​ശ​ത്തി​ൽ പോ​കു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള റോ​ക്ക​റ്റാ​ണെ​ന്നു ക​രു​തേ​ണ്ട. ക​രി​മ​രു​ന്നു ക​ലാ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​ൽ സാ​ധാ​ര​ണ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന വാ​ണ​മി​ല്ലേ? അ​ത്ത​ര​മൊ​രു വാ​ണ​മാ​ണു ക​ഥ​യി​ലെ കേ​ന്ദ്ര​ബി​ന്ദു.

രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ പു​ത്ര​ന്‍റെ വ​ധു ഫി​ൻ​ല​ൻ​ഡി​ൽ​നി​ന്നു വ​ന്ന ഒ​രു റ​ഷ്യ​ൻ രാ​ജ​കു​മാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ളു​ത്ത ഒ​രു റോ​സ​പു​ഷ്പം​പോ​ലെ​യി​രു​ന്ന അ​വ​ളെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജ​കു​മാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ചി​ത്ര​ത്തി​ൽ ക​ണ്ട​തി​ലും ഏ​റെ സു​ന്ദ​രി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.’ ഇ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജ​കു​മാ​രി​യു​ടെ മു​ഖം ചു​വ​ന്നു​തു​ടു​ത്തു. അ​തു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഒ​രു സ്തു​തി​പാ​ഠ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘വെ​ളു​ത്ത റോ​സ​പ്പൂ​വ് പോ​ലെ​യി​രു​ന്ന രാ​ജ​കു​മാ​രി ഇ​പ്പോ​ൾ ചു​വ​ന്ന റോ​സ​പ്പൂ പോ​ലെ​യാ​യി!’

ഇ​തു കേ​ട്ട രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞാ​ൻ നി​ന്‍റെ ശ​ന്പ​ളം ഇ​ര​ട്ടി​യാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.’ പ​ക്ഷേ, ശ​ന്പ​ള​മി​ല്ലാ​ത്ത സ്തു​തി​പാ​ഠ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ. പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​യ രാ​ജാ​വ് വെ​റു​തെ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​ഞ്ഞെ​ന്നു മാ​ത്രം. രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം കേ​ട്ട എ​ല്ലാ​വ​രും കൈ​യ​ടി​ച്ചു രാ​ജാ​വി​നെ പു​ക​ഴ്ത്തി.

രാ​ജ​കീ​യ വി​വാ​ഹ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ച ആ​ഘോ​ഷം ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഫ്ളൂ​ട്ട് വാ​യി​ക്കാ​ൻ രാ​ജാ​വ് ഒ​രു​ന്പെ​ട്ടു. അ​പ​സ്വ​രം മു​ഴ​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ ഫ്ളൂ​ട്ട് വാ​യി​ക്കാ​ൻ രാ​ജാ​വി​ന​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, രാ​ജാ​വ് ഫ്ളൂ​ട്ട് വാ​യി​ച്ച​പ്പോ​ൾ കെ​ങ്കേ​മ​മെ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​രും ഏ​ക​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു കൈ​യ​ടി​ച്ചു!

പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​യ രാ​ജാ​വി​നെ​യും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സ്തു​തി​പാ​ഠ​ക​രെ​യും അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച​ശേ​ഷം ക​ഥ പു​രോ​ഗ​മി​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​രു വാ​ണ​ത്തെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി​യാ​ണ്. വി​വാ​ഹാ​ഘോ​ഷ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള ക​രി​മ​രു​ന്നു ക​ലാ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​നാ​യി ത​യാ​റാ​ക്കി​വ​ച്ചി​രു​ന്ന ഐ​റ്റ​ങ്ങ​ളി​ൽ വാ​ണ​വും പ​ട​ക്ക​വും അ​മി​ട്ടും പൂ​ച്ച​ക്ര​വും പൂ​ത്തി​രി​യും നി​ലാ​ത്തി​രി​യു​മൊ​ക്കെ ഉ​ൾ​പ്പെ​ടും.

ക​രി​മ​രു​ന്നു പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​നാ​യി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഒ​രു പ​ട​ക്ക​മാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ ച​ർ​ച്ച​യ്ക്ക് ആ​രം​ഭ​മി​ട്ട​ത്. ലോ​കം കാ​ണാ​ൻ സാ​ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു ത​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യ മെ​ച്ച​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് പ​ട​ക്കം സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ച​ർ​ച്ച അ​തി​വേ​ഗം പ്ര​ണ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു ക​ട​ന്നു. ക​വി​ക​ൾ പ്ര​ണ​യ​ത്തെ കു​ഴി​ച്ചു​മൂ​ടി കൊ​ന്നു എ​ന്നു പൂ​ച്ച​ക്രം വാ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ, പ്ര​ണ​യ​ത്തി​നു മ​ര​ണ​മി​ല്ലെ​ന്നു പൂ​ത്തി​രി വി​ധി​യെ​ഴു​തി. പ്ര​ണ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ച​ർ​ച്ച ചൂ​ടു​പി​ടി​ച്ചു​വ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​തി​ലൊ​ന്നും ഉ​ൾ​പ്പെ​ടാ​തെ വാ​ണം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘​രാ​ജ​കു​മാ​ര​ൻ എ​ത്ര ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ! എ​ന്നെ ക​ത്തി​ച്ച​യ​യ്ക്കു​ന്ന ദി​വ​സം​ത​ന്നെ രാ​ജ​കു​മാ​രി​നു വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ച​ല്ലോ.’

ഉ​ട​നെ പ​ട​ക്കം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നേ​രെ മ​റി​ച്ച​ല്ലേ വ​സ്തു​ത? രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്‍റെ ബ​ഹു​മാ​നാ​ർ​ഥ​മ​ല്ലേ ഇ​ന്നു ന​മ്മെ തീ ​കൊ​ളു​ത്തി വ​ർ​ണ​പ്ര​പ​ഞ്ചം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന​ത്?’ അ​പ്പോ​ൾ ഒ​ട്ടും കൂ​സാ​തെ വാ​ണം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നി​ന്നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് അ​തു ശ​രി​യാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, എ​ന്‍റെ കാ​ര്യം അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല. ഞാ​ൻ ഉ​ന്ന​ത​കു​ല​ജാ​ത​നാ​ണ്. ക​രി​മ​രു​ന്നു ക​ലാ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​ൽ എ​ന്‍റെ കു​ടും​ബ​ത്തെ വെ​ല്ലാ​ൻ ആ​രു​മി​ല്ല.’

ഇ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ഏ​റു​പ​ട​ക്കം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ വാ​ണം ചോ​ദി​ച്ചു: ‘എ​ന്തി​നാ​ണ് നീ ​ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?’ അ​പ്പോ​ൾ ഏ​റു​പ​ട​ക്കം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞാ​ൻ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു ചി​രി​ച്ച​ത്!’ ‘നി​ന​ക്കു സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​ൻ എ​ന്ത​വ​കാ​ശം?’ വാ​ണം ചോ​ദി​ച്ചു: ‘നീ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യാ​ണു വേ​ണ്ട​ത്. വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ, നീ ​എ​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യാ​ണു വേ​ണ്ട​ത്. നീ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, മ​റ്റെ​ല്ലാ​വ​രും എ​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.’

വാ​ണം തു​ട​ർ​ന്നു: ‘എ​നി​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സം​ഭ​വി​ച്ചാ​ൽ അ​ത് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും വ​ലി​യ ദൗ​ർ​ഭാ​ഗ്യ​മാ​യി​രി​ക്കും. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്.’ ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും വാ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു നി​റ​ഞ്ഞു.’ അ​തു കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ പൂ​ത്തി​രി പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നീ ക​ര​ഞ്ഞാ​ൽ നി​ന്‍റെ ക​രി​മ​രു​ന്നു മു​ഴു​വ​ൻ ന​ന​ഞ്ഞു ത​ണു​ത്തു​പോ​കും. അ​പ്പോ​ൾ നി​ന്നെ ക​ത്തി​ച്ചു​വി​ടാ​നാ​വി​ല്ല.’

പ​ക്ഷേ, ഈ ​ഉ​പ​ദേ​ശ​മൊ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ വാ​ണം ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. സ്വ​ന്തം കാ​ര്യം മാ​ത്രം പ​റ​ഞ്ഞു ക​ര​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടു വാ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ ക​രി​മ​രു​ന്നു ന​ന​ഞ്ഞു ത​ണ​ത്തു​പോ​യി. ത​ന്മൂ​ലം, ക​രി​മ​രു​ന്നു പ്ര​ക​ട​നം ന​ട​ത്തി​യ​വ​ർ​ക്കു വാ​ണം ക​ത്തി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. അ​വ​ർ അ​തു ദൂ​രെ​യെ​റി​ഞ്ഞു. അ​തു ചെ​ന്നു വീ​ണ​താ​ക​ട്ടെ ഒ​രു ച​തു​പ്പു​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തും.

ത​ന്‍റെ നി​ല​യും വി​ല​യും മാ​നി​ച്ച് ത​ന്നെ സു​ഖ​വാ​സ​ത്തി​ന​യ​ച്ചു എ​ന്ന ധാ​ര​ണ​യി​ലാ​ണു വാ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ പി​ന്നീ​ടു​ള്ള സം​സാ​രം. ച​തു​പ്പു​നി​ല​ത്തി​ൽ വാ​ണം ആ​ദ്യം ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്ന​ത് ഒ​രു ത​വ​ള​യെ​യാ​ണ്. ത​ന്‍റെ ത​വ​ള​ക്ക​ര​ച്ചി​ലാ​ണു ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും മ​ധു​ര​മാ​യ സ്വ​രം എ​ന്ന ഉ​റ​ച്ച നി​ല​പാ​ടി​ലാ​ണു ത​വ​ള. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, റോ​ക്ക​റ്റി​നെ​ക്കൊ​ണ്ട് ഒ​രു വാ​ക്കു പ​റ​യി​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും ത​വ​ള സ​മ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല.

ഇ​ക്കാ​ര്യം വാ​ണം ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ത​വ​ള പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നി​ങ്ങ​ൾ കേ​ട്ടാ​ൽ മ​തി. സം​സാ​രം മു​ഴു​വ​ൻ എ​ന്‍റെ അ​വ​കാ​ശ​മാ​ണ്. അ​പ്പോ​ൾ സ​മ​യം ലാ​ഭി​ക്കാം. വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​വും വേ​ണ്ടി​വ​രി​ല്ല.’

വാ​ണം അ​ടു​ത്ത​താ​യി ക​ണ്ട​ത് ഒ​രു താ​റാ​വി​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. വാ​ണ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ത​വ​ള​യി​ൽ​നി​ന്നും വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി​രു​ന്നു ഈ ​താ​റാ​വ്. എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും മാ​നി​ക്കാ​നും അ​വ​രു​മാ​യി സ​ഹ​ക​രി​ച്ചു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​നും ത​യാ​റു​ള്ള ഒ​രു താ​റാ​വ്. എ​ന്നാ​ൽ, താ​റാ​വി​ന്‍റെ ഗു​ണ​മേ​ന്മ​ക​ൾ കാ​ണാ​നോ അ​ത് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​നോ വാ​ണം ത​യാ​റാ​വു​ന്നി​ല്ല.

ച​തു​പ്പി​ൽ കി​ട​ന്ന വാ​ണം കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ ര​ണ്ടു കു​ട്ടി​ക​ൾ അ​തെ​ടു​ത്തു തീ​യി​ലി​ട്ടു ക​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തോ​ടെ​യാ​ണു ക​ഥ അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന​ത്. വാ​ണം തീ​യി​ലി​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​തു ചീ​റ്റി​പ്പോ​വു​ക​യാ​ണു ചെ​യ്ത​ത്. ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്കു കു​തി​ച്ചു​യ​രാ​ൻ അ​തി​നു സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല!

എ​ന്താ​ണ് ഈ ​ചെ​റു​ക​ഥ​കൊ​ണ്ടു ക​ഥാ​കൃ​ത്തു ല​ക്ഷ്യം വ​യ്ക്കു​ന്ന​ത്? പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​ണ് ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ രാ​ജാ​വ്. അ​തി​ലേ​റെ പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​ണ് ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ വാ​ണം. വാ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ ചി​ന്ത മു​ഴു​വ​നും ത​ന്നെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണ്. ഇ​തു മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രും ത​ന്നെ​പ്പ​റ്റി എ​പ്പോ​ഴും ചി​ന്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ത​ന്നെ നി​ര​ന്ത​രം ആ​ദ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നു വാ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ നി​ല​പാ​ട്. അ​താ​യ​ത്, താ​നാ​യി​രി​ക്ക​ണം ലോ​ക​ത്തി​ന്‍റെ കേ​ന്ദ്ര​ബി​ന്ദു എ​ന്ന ചി​ന്താ​ഗ​തി!

ഓ​സ്ക​ർ വൈ​ൽ​ഡ് പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​യ രാ​ജാ​വി​നെ​യും അ​തി​ലേ​റെ പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​യ വാ​ണ​ത്തെ​യു​മൊ​ക്കെ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച​തു വെ​റു​തെ​യ​ല്ല. കാ​ര​ണം, ഇ​തു​പോ​ലെ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​രെ എ​ല്ലാ സ​മൂ​ഹ​ങ്ങ​ളി​ലും നാം ​കാ​ണാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ. അ​വ​സാ​നം അ​വ​ർ​ക്കു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തും ഈ ​ക​ഥ​യിലെ വാ​ണ​ത്തി​നു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കും. അ​വ​രും അ​വ​സാ​നം ചീ​റ്റി​പ്പോ​കു​ന്നു!

നാം ​പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​രും സ്വ​ന്തം കാ​ര്യം മാ​ത്രം നോ​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഈ ​ക​ഥ ന​മ്മു​ടെ ഓ​ർ​മ​യി​ലി​ക്കു​ന്ന​തു ന​ല്ല​താ​ണ്. ചീ​റ്റി​പ്പോ​കു​ന്ന വാ​ണ​ത്തി​നു പ​ക​രം ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്കു കു​തി​ച്ചു​യ​ർ​ന്നു മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു സ​ന്തോ​ഷം പ​ക​രു​ന്ന വാ​ണ​മാ​കാ​ൻ അ​തു ന​മ്മെ സ​ഹാ​യി​ക്കും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ