"ലി​വിം​ഗ് ലൈ​ഫ് ഓ​ൺ പ​ർ​പ​സ്' എ​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ൽ ഗ്രെ​ഗ് ആ​ൻ​ഡേ​ഴ്സ​ൺ പ​റ​യു​ന്ന ഒ​രു ക​ഥ: ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ അ​യാ​ളെ വി​ട്ടു​പോ​യി. അ​വ​ൾ ഒ​രി​ക്ക​ലും തി​രി​കെ​വ​രി​ല്ല എ​ന്ന ചി​ന്ത അ​യാ​ളെ ആ​കെ ത​ക​ർ​ത്തു. അ​യാ​ൾ അ​തി​വേ​ഗം വി​ഷാ​ദ​രോ​ഗ​ത്തി​ന് അ​ടി​മ​യാ​യി. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. അ​തു​പോ​ലെ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ലു​ള്ള വി​ശ്വാ​സ​വും അ​യാ​ൾ​ക്കു ന​ഷ്ട​മാ​യി. ത​ന്മൂ​ലം, ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ സ​ന്തോ​ഷം മു​ഴു​വ​ൻ ചോ​ർ​ന്നു​പോ​യി.

ഒ​രു ദി​വ​സം പ്ര​ഭാ​ത​ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​നാ​യി അ​യാ​ൾ അ​ടു​ത്തു​ള്ള ഒ​രു റ​സ്റ്റ​റ​ന്‍റി​ലേ​ക്കു പോ​യി. അ​വി​ടെ പ​ല​രും ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ആ​രും പ​ര​സ്പ​രം സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ ​റ​സ്റ്റ​റ​ന്‍റി​ലെ ഒ​രു മൂ​ല​യി​ൽ ഒ​രു അ​മ്മ​യും അ​വ​ളു​ടെ പു​ന്നാ​ര​മോ​ളും ഭ​ക്ഷ​ണം വ​രു​ന്ന​തു കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, ഒ​രു വെ​യ്റ്റ്റ​സ് ഭ​ക്ഷ​ണ​വു​മാ​യി അ​വ​രു​ടെ മേ​ശ​യി​ലെ​ത്തി​യ​ത്.​ഭ​ക്ഷ​ണം മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ആ ​കു​രു​ന്നു ബാ​ലി​ക പ​റ​ഞ്ഞു: “മ​മ്മീ, ഇ​വി​ടെ ന​മു​ക്കു പ്രാ​ർ​ഥ​ന ചൊ​ല്ലാ​മോ?' അ​തു​കേ​ൾ​ക്കാ​നി​ട​യാ​യ വെ​യ്റ്റ്റ​സ് പ​റ​ഞ്ഞു: "തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും.

ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​വി​ടെ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. മോ​ൾ പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചോ​ളൂ.' ഉ​ട​നെ, അ​വ​ൾ ചു​റ്റി​ലും നോ​ക്കി​യി​ട്ട് പ​റ​ഞ്ഞു: "നി​ങ്ങ​ൾ ത​ല​കു​നി​ക്കൂ!” അ​പ്പോ​ൾ, ആ ​റ​സ്റ്റ​റ​ന്‍റി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന എ​ല്ലാ​വ​രും ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു നി​ർ​ത്തി ത​ല​കു​നി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ, അ​വ​ളും ത​ല​കു​നി​ച്ച് ഇ​പ്ര​കാ​രം പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു: “ദൈ​വം വ​ലി​യ​വ​നാ​ണ്. അ​വി​ട​ന്ന് ന​ല്ല​വ​നാ​ണ്. ന​മു​ക്കു ഭ​ക്ഷ​ണം ത​ന്ന​തി​ന് അ​വി​ട​ത്തേ​ക്കു നാം ​ന​ന്ദി​പ​റ​യു​ന്നു. ആ​മ്മേ​ൻ.”

“ആ​മ്മേ​ൻ.” എ​ല്ലാ​വ​രും ഏ​റ്റു​ചൊ​ല്ലി.​പെ​ട്ടെ​ന്ന്, ആ ​റ​സ്റ്റ​റ​ന്‍റി​ലെ അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ വ​ലി​യ മാ​റ്റം വ​ന്നു. പ​ല​രും അ​ങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഇ​തു​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ, വെ​യ്റ്റ്റ​സ് എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും എ​ന്ന​തു​പോ​ലെ പ​റ​ഞ്ഞു: "ന​മ്മ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും ചെ​യ്യ​ണം'.

അ​ന്ന് അ​വി​ടെ ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​നെ​ത്തി​യ നി​രാ​ശ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ൻ പി​ന്നീ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു: "ആ ​കു​രു​ന്നു ബാ​ലി​ക​യു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ എ​ന്‍റെ മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ ഏ​റെ മാ​റ്റം വ​ന്നു. ആ ​ബാ​ലി​ക​യു​ടെ മാ​തൃ​ക സ്വീ​ക​രി​ച്ച്, എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ന​ന്മ​ക​ളെ ഓ​ർ​ത്ത് ഞാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി​പ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, എ​നി​ക്ക് ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തി​നെ ഓ​ർ​ത്തു വി​ല​പി​ക്കു​ന്ന​തും ഞാ​ൻ അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ എ​ന്‍റെ ജീ​വി​തം വീ​ണ്ടും ഉ​ന്മേ​ഷ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മാ​റി.'

അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​ണ്ണു​മ്പോ​ൾ

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​ണ്ണു​ക. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി​പ​റ​യു​ക. അ​താ​ണ് അ​യാ​ൾ ചെ​യ്ത​ത്. അ​പ്പോ​ൾ, അ​യാ​ളു​ടെ ത​പ്ത​മാ​യ മ​ന​സ് ത​ണു​ത്തു. അ​ശാ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്ന അ​യാ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യം ശാ​ന്ത​മാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം സ​ന്തോ​ഷ​ഭ​രി​ത​മാ​യ​ത്.

ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്ത​ക​ൾ പ​ല​പ്പോ​ഴും ന​മു​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത സ​ന്തോ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ്. ന​മു​ക്കു ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ്.​ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ത​ക​ർ​ച്ച​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ്. ത​ന്മൂ​ലം, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം കു​റെ​ക്കൂ​ടി ദു​രി​ത​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മാ​റു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​ല്ലാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കും വ​ല്ലാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ എ​ണ്ണാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന് ഒ​രു ന​വ​ചൈ​ത​ന്യം ല​ഭി​ക്കും.

എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​ണ്ണു​ക? ആ​ദ്യം ന​മ്മു​ടെ അ​നു​ദി​ന ജീ​വി​ത​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ നോ​ക്കാം. അ​ന്തി​യു​റ​ങ്ങാ​ൻ വീ​ട്, ഭ​ക്ഷ​ണ​മേ​ശ​യി​ൽ ഭ​ക്ഷ​ണം, കു​ടി​ക്കാ​ൻ ശു​ദ്ധ​ജ​ലം, ധ​രി​ക്കാ​ൻ വ​സ്ത്രം, ആ​രോ​ഗ്യ​പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​ന് സം​വി​ധാ​ന​ങ്ങ​ൾ, വാ​ഹ​ന​സൗ​ക​ര്യം... ഈ ​ലി​സ്റ്റ് അ​ങ്ങ​നെ നീ​ണ്ടു​പോ​കാം.

സ്നേ​ഹ​സ​ന്പ​ന്ന​രാ​യ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ, ബ​ന്ധു​ക്ക​ൾ, സ്നേ​ഹി​ത​ർ, സ​ഹ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​ർ, അ​യ​ൽ​ക്കാ​ർ, അ​ങ്ങ​നെ സ്നേ​ഹി​ക്കാ​നും സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നും ന​മ്മെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നു​മാ​യി ന​മ്മു​ടെ ചു​റ്റും എ​ത്ര​യോ പേ​ർ! ന​മു​ക്കു ചൂ​ടും വെ​ളി​ച്ച​വും ന​ൽ​കാ​ൻ സൂ​ര്യ​ൻ, ശു​ദ്ധ​വാ​യു ന​ൽ​കു​ന്ന അ​ന്ത​രീ​ക്ഷം, ചു​റ്റും ക​ണ്ണി​നു കൗ​തു​കം ന​ൽ​കു​ന്ന വൃ​ക്ഷ പു​ഷ്പ​ല​താ​ദി​ക​ൾ! ന​മ്മെ വി​സ്മ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളും പ​ക്ഷി​ക​ളും ജ​ല​ജീ​വി​ക​ളും.

എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​വ​യെ​ക്കാ​ളേ​റെ നാം ​അ​നു​സ്മ​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വ​ൻ, ജീ​വ​ൻ ന​ല്കി​യ സ്നേ​ഹ​സ​ന്പ​ന്ന​നാ​യ ദൈ​വം, അ​വി​ട​ത്തെ നി​ര​ന്ത​ര പ​രി​പാ​ല​ന, അ​ന​ന്ത​മാ​യ സ്നേ​ഹം, ന​മ്മു​ടെ വി​വി​ധ ക​ഴി​വു​ക​ളും അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും ദാ​ന​ങ്ങ​ളും എ​ന്നി​വ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണ്.

ഇ​വ​യും ഇ​വ​യെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും എ​ണ്ണു​ക​ത​ന്നെ വേ​ണം. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, അ​നു​നി​മി​ഷം ന​മു​ക്കു ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ എ​ത്ര​യോ വ​ലി​യ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​ണെ​ന്നു തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക. ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ക്കൂ. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ പ​റ​യും നേ​രാം​വ​ണ്ണം ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​തി​ൽ​പ​രം മ​റ്റൊ​രു അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മി​ല്ലെ​ന്ന്.

ക​ണ്ണു കാ​ണാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ വ​രു​ന്പോ​ൾ കാ​ഴ്ച​യു​ള്ള​ത് എ​ത്ര​യോ വ​ലി​യ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​ണെ​ന്നു നാം ​പ​റ​യും. കേ​ൾ​വി​യു​ടെ കാ​ര്യ​വും അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ലേ? കേ​ൾ​വി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​വ​രെ കേ​ൾ​വി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ത്തു നാം ​സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ? ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​തു പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യി​ലും അ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടെ​ന്നു ക​രു​തി വി​ല​പി​ക്ക​രു​ത്.

സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ൾ

പ്ര​സി​ദ്ധ ആം​ഗ​ലേ​യ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​യ ചാ​ൾ​സ് ഡി​ക്ക​ൻ​സ് ഒ​രി​ക്ക​ൽ എ​ഴു​തി: "ഇ​പ്പോ​ഴു​ള്ള ന​ന്മ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്കു​ക, അ​വ മ​നു​ഷ്യ​ന് ഏ​റെ​യു​ണ്ട്. നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക. അ​വ എ​ല്ലാ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കും കു​റെ ഉ​ണ്ടാ​കും.'

ഡി​ക്ക​ൻ​സ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ഏ​റെ ശ​രി​യാ​ണ്. എ​ല്ലാ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കും ഒ​ട്ടേ​റെ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ട്. അ​തു​പോ​ലെ, കു​റെ നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ഉ​ണ്ടാ​കും. എ​ന്നാ​ൽ, ആ ​നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് എ​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ക​ട്ടെ ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്ത.

അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ ഗാ​യ​ക​നും ഗി​ത്താ​റി​സ്റ്റു​മാ​യ വി​ല്ലി നെ​ൽ​സ​ൺ ഇ​പ്ര​കാ​രം പ​റ​യു​ന്നു: "എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ എ​ണ്ണാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ എ​ന്‍റെ ജീ​വി​തം നേ​ർ​വ​ഴി​യി​ലാ​യി.' ജീ​വി​ത​ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ അ​നു​സ്മ​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ നാം ​നേ​ർ​വ​ഴി​യി​ൽ​ത​ന്നെ​യാ​വും യാ​ത്ര ചെ​യ്യു​ക.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു: "എ​ന്‍റെ ആ​ത്മാ​വേ, ക​ർ​ത്താ​വി​നെ വാ​ഴ്ത്തു​ക. അ​വി​ട​ന്നു ന​ൽ​കി​യ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മൊ​ന്നും മ​റ​ക്ക​രു​ത്' (സ​ങ്കീ 103:2). ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​പ്പോ​ഴും ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. നാം ​അ​വ മ​റ​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ നാം ​ഏ​റെ ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കും. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഒ​രു ഭാ​ര​വും ന​മ്മെ ത​ള​ർ​ത്തു​ക​യി​ല്ല എ​ന്നു തീ​ർ​ച്ച.

ബൈ​ബി​ളി​ൽ ഇ​പ്ര​കാ​രം വാ​യി​ക്കു​ന്നു: "ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​സ്ത​മി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഓ​രോ പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ലും അ​തു പു​തി​യ​താ​ണ്' (വി​ലാ​പ​ങ്ങ​ൾ 3:22). ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും ദൈ​വം പു​തി​യ​താ​യി ന​മ്മെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ പി​ന്നെ എ​ന്തി​ന് ഓ​രോ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഓ​ർ​ത്തു വി​ല​പി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം? അ​തി​നു​പ​ക​രം, ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ പു​തി​യ സ്നേ​ഹം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ സ്വ​യം സ​ന്ന​ദ്ധ​രാ​വു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ട​ത്?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ എ​ല്ലാ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും എ​ന്നും ന​മു​ക്ക് അ​നു​സ്മ​രി​ക്കാം. ദൈ​വ​ത്തോ​ട് അ​വ​യ്ക്കു ന​ന്ദി​പ​റ​യാം. അ​തോ​ടൊ​പ്പം, അ​വി​ട​ത്തെ പു​തി​യ സ്നേ​ഹ​വും പു​ത്ത​ൻ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ അ​നു​ദി​നം ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ൾ അ​വി​ട​ത്തേ​ക്കാ​യി തു​റ​ന്നു​കൊ​ടു​ക്കാം.