1956ൽ, ​സൗ​ത്ത് ആ​ഫ്രി​ക്ക​യി​ൽ വ​ർ​ണ​വി​വേ​ച​നം കൊ​ടു​ന്പി​രി​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ലം. ഒ​രു​ദി​വ​സം ഒ​രു ക​റു​ത്ത ബാ​ല​ൻ ത​ന്‍റെ അ​മ്മ​യോ​ടൊ​പ്പം വെ​ളു​ത്ത​വ​ർ​ക്കു മാ​ത്രം പ്ര​വേ​ശ​ന​മു​ള്ള ഒ​രു പ​ള്ളി​യു​ടെ പു​റ​ത്തു നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​ർ​ക്ക് അ​ക​ത്തു പ്ര​വേ​ശി​ക്കാ​ൻ അ​നു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ നി​ശ​ബ്ദ​രാ​യി അ​വി​ടെ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഒ​രു ആം​ഗ്ലി​ക്ക​ൻ പു​രോ​ഹി​ത​ൻ ആ ​വ​ഴി​യെ വ​ന്നു. അ​വ​രെ ക​ണ്ട​യു​ട​നെ, അ​ദ്ദേ​ഹം ത​ന്‍റെ ത​ല​യി​ൽ​നി​ന്നു തൊ​പ്പി കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്ത് ആ ​ബാ​ല​ന്‍റെ അ​മ്മ​യോ​ട് ആ​ദ​ര​വ് പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു.

അ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ല​ത്തു വ​ള​രെ അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി മാ​ത്രം സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ആ ​പ്ര​വൃ​ത്തി ബാ​ല​നാ​യി​രു​ന്ന ഡെ​സ്മ​ണ്ട് ടു​ട്ടു​വി​ന്‍റെ മ​ന​സി​ൽ ഒ​രു വി​ത്തു​പാ​കി. വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ, ടു​ട്ടു ജോ​ഹാ​ന​സ്ബ​ർ​ഗി​ലെ ആം​ഗ്ലി​ക്ക​ൻ ബി​ഷ​പ്പും പി​ന്നീ​ട് കേ​പ് ടൗ​ണി​ലെ ആ​ർ​ച്ച്ബി​ഷ​പ്പു​മാ​യി മാ​റി.

അ​ങ്ങ​നെ അ​ദ്ദേ​ഹം സൗ​ത്ത് ആ​ഫ്രി​ക്ക​ൻ ആം​ഗ്ലി​ക്ക​ൻ സ​ഭ​യു​ടെ ത​ല​പ്പ​ത്തു​വ​ന്നു. മ​റ്റ് ക​റു​ത്ത വ​ർ​ഗ​ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ അ​ദ്ദേ​ഹ​വും വ​ർ​ണ​വി​വേ​ച​ന​ത്തി​നെ​തി രാ​യി ധീ​ര​മാ​യി പോ​രാ​ടി​യെ​ങ്കി​ലും വെ​ള്ള​ക്കാ​രെ അ​ദ്ദേ​ഹം വെ​റു​ത്തി​ല്ല.​എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​വ​രോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും സ​ഹ​ക​രി​ക്കാ​നും അ​ദ്ദേ​ഹം ത​യാ​റാ​യി.

1984ൽ, ​സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​നു​ള്ള നോ​ബ​ൽ സ​മ്മാ​നം നേ​ടി​യ അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രി​ക്ക​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: “ക്ഷ​മ​യി​ല്ലാ​തെ ഭാ​വി​യി​ല്ല”. അ​ദ്ദേ​ഹം അ​ന്ന് ഇ​പ്ര​കാ​രം പ​റ​ഞ്ഞ​ത് സൗ​ത്ത് ആ​ഫ്രി​ക്ക​യു​ടെ ഭാ​വി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​ത് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ബാ​ധ​ക​മാ​യ ഒ​രു സ​ത്യം​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. ആ​ര് എ​ന്ത് ഗൗ​ര​വ​മാ​യ തെ​റ്റ് ന​മ്മോ​ടു ചെ​യ്താ​ലും അ​ത് ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി ക്ഷ​മി​ക്കാ​തെ ന​മു​ക്കു ശോ​ഭ​ന​മാ​യ ഒ​രു ഭാ​വി​യി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് യാ​ഥാ
ർ​ഥ്യം.

ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ട​ത്

ന​മ്മോ​ട് തെ​റ്റ് ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കു​ക അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ല. അ​തി​നു പ്ര​തി​കാ​രം ചെ​യ്യാ​ൻ വേ​ണ്ട​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ശ​ക്തി​യും വി​ദ്വേ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ക്തി​യേ​ക്കാ​ൾ കൂ​ടി​യ ദൈ​വ​കൃ​പ​യും ന​മു​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്. ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തു തെ​റ്റു ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​യോ അ​തു വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ല്ലെ​ന്നു ന​ടി​ക്കു​ക​യോ അ​ല്ല.

പ്ര​ത്യു​ത, വി​ദ്വേ​ഷ​ത്തി​നു പ​ക​രം സ്നേ​ഹം, വെ​റു​പ്പി​നു പ​ക​രം സൗ​ഖ്യം, ബ​ന്ധ​ന​ത്തി​നു പ​ക​രം സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം എ​ന്നി​വ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ നാം ​വി​സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്പോ​ൾ നാം ​ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ വേ​ദ​ന​യു​ടെ ച​ങ്ങ​ല​കൊ​ണ്ട് ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു. ന​മ്മെ, വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ച വ്യ​ക്തി മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കും. എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​ദുഃ​ഖം, കോ​പം, വെ​റു​പ്പ് എ​ന്നി​വ​യു​ടെ ത​ട​വു​കാ​രാ​യി തു​ട​രു​ക​യും ചെ​യ്യും.

അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ ചി​ന്ത​ക​നും എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നു​മാ​യ ലൂ​വി​സ് ബി. ​സ്മീ​ഡ്സ് എ​ഴു​തി: ""ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് ഒ​രു ത​ട​വു​കാ​ര​നെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ക്കു​ക​യും ആ ​ത​ട​വു​കാ​ര​ൻ നി​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്ന് ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​താ​ണ്''. ഇ​തു നോ​ന്പു​കാ​ല​മാ​ണ്. ആ​ന്ത​രി​ക​മാ​യി നാം ​ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ ന​വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ലം. ന​മ്മു​ടെ ആ​ന്ത​രി​ക ന​വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു നാം ​ആ​ദ്യം ചെ​യ്യേ​ണ്ട ഒ​രു കാ​ര്യം ആ​രോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം എ​ന്നു ക​ണ്ടെ​ത്തി ആ ​വ്യ​ക്തി​യോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്.

അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യാ​തെ​യി​രു​ന്നാ​ൽ, ന​മ്മു​ടെ ന​വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നാ​യി ദൈ​വം ന​മ്മി​ലേ​ക്ക് പ​ക​രാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന അ​വി​ട​ത്തെ കൃ​പ ന​മു​ക്കു സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​തെ വ​രും.​ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് ഒ​രു ആ​ത്മീ​യ ശി​ക്ഷ​ണ​മാ​ണ്. അ​തു ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന വ്യ​ക്തി​യെ പൂ​ർ​ണ​മാ​യും സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​കു​ന്നു. ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​ർ​ഥ​ശ​ങ്ക​യ്ക്കി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത വി​ധം ദൈ​വ​പു​ത്ര​നാ​യ യേ​ശു വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ‍

അ​വി​ടു​ന്നു പ​റ​യു​ന്നു: ‘മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ തെ​റ്റു​ക​ൾ നി​ങ്ങ​ൾ ക്ഷ​മി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ൽ സ്വ​ർ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പി​താ​വ് നി​ങ്ങ​ളോ​ടും ക്ഷ​മി​ക്കും’ (മ​ത്താ​യി 6:14). എ​ന്നാ​ൽ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ട് നാം ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ലോ? ‘മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ട് നി​ങ്ങ​ൾ ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വ​ർ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യ പി​താ​വ് നി​ങ്ങ​ളോ​ടും ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​യി​ല്ല’(​മ​ത്താ​യി 6:15). നാം ​ക്ഷ​മി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്‍റെ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മാ​ണ​ല്ലോ ഈ ​ദൈ​വ​വ​ച​നം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​ത്.

നി​ർ​ഭ​യ​നാ​യ ഭൃ​ത്യ​ന്‍റെ ഉ​പ​മ​യി​ൽ യേ​ശു ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യു​ന്നു (മ​ത്താ​യി 18:21-35). അ​യാ​ളു​ടെ യ​ജ​മാ​ന​ൻ വ​ലി​യ ഒ​രു ക​ടം അ​യാ​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​പ്ര​കാ​രം ക്ഷ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഭൃ​ത്യ​ൻ മ​റ്റൊ​രാ​ളു​ടെ ചെ​റി​യ ക​ടം ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ചു. ത​ന്മൂ​ലം, ആ ​ഭൃ​ത്യ​ൻ ക​ഠി​ന​മാ​യി ശി​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണ് ഉ​പ​മ​യി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. അ​തു ന​മു​ക്കു​ള്ള ഒ​രു പാ​ഠ​മാ​ണെ​ന്ന​തി​ൽ സം​ശ​യം വേ​ണ്ട.

ആ ​പാ​ഠം ഇ​താ​ണ്: ന​മ്മ​ൾ കാ​രു​ണ്യം സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മ​ളും കാ​രു​ണ്യം കാ​ണി​ക്ക​ണം. വി​ശു​ദ്ധ പൗ​ലോ​സ് അ​പ്പ​സ്തോ​ല​ൻ എ​ഴു​തു​ന്നു: ദൈ​വം ക്രി​സ്തു​വ​ഴി നി​ങ്ങ​ളോ​ട് ക്ഷ​മി​ച്ച​തു​പോ​ലെ നി​ങ്ങ​ളും പ​ര​സ്പ​രം ക്ഷ​മി​ച്ചും ക​രു​ണ​കാ​ണി​ച്ചും ഹൃ​ദ​യാ​ർ​ദ്ര​ത​യോ​ടെ പെ​രു​മാ​റു​വി​ൻ' (എ​ഫേ​സോ​സ് 4:43).

സ​മാ​ധാ​നം കി​ട്ടാ​ൻ

ആ​ധു​നി​ക മ​നഃ​ശാ​സ്ത്രം പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ച്, ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ സ​ന്ന​ദ്ധ​രാ​കു​ന്ന വ്യ​ക്തി​ക​ൾ​ക്കാ​ണ​ത്രേ താ​ര​ത​മ്യേ​ന കൂ​ടു​ത​ൽ മ​നഃ​സ​മാ​ധാ​ന​വും സ​ന്തോ​ഷ​വും അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്.

എ​ന്നാ​ൽ, ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മാ​യ കാ​ര്യ​മ​ല്ല. ക്രൈ​സ്ത​വ ചി​ന്ത​ക​നാ​യ ഡി.​എ​സ്. ലൂ​വീ​സ് പ​റ​യു​ന്നു: “ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തു മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു ആ​ശ​യ​മാ​ണെ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​രും പ​റ​യും. അ​ത് എ​പ്പോ​ൾ വ​രെ ആ​ണെ​ന്നോ? ആ​രോ​ടെ​ങ്കി​ലും ക്ഷ​മി​ക്കേ​ണ്ടി വ​രു​ന്ന​തു വ​രെ!” അ​താ​യ​ത്, ക്ഷ​മി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മ​ല്ല എ​ന്ന​ർ​ഥം.

ഈ ​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ നാം ​ഓ​ർ​മി​ക്കേ​ണ്ട ഒ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. അ​താ​യ​ത്, ദൈ​വ​ത്തി​ന് അ​സാ​ധ്യ​മാ​യ ഒ​രു കാ​ര്യ​വു​മി​ല്ല എ​ന്ന​ത്. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, പൗ​ലോ​സ് അ​പ്പ​സ്തോ​ല​ൻ ഏ​റെ ആ​ത്മ​ധൈ​ര്യ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, "എ​ന്നെ ശ​ക്തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വ​നാ​യ യേ​ശു​വി​ൽ എ​നി​ക്കെ​ല്ലാം സാ​ധി​ക്കും’ എ​ന്ന് (ഫി​ലി​പ്പി 4:13).

അ​തേ, ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ കൃ​പ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ന​മു​ക്ക് ഏ​തു കാ​ര്യ​ത്തി​നും ആ​രോ​ടും ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു വ്യ​ക്തം. ത​ന്മൂ​ലം, മ​റ്റു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ അ​ധി​ക​മാ​യി, ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ നാം ​ദൈ​വ​കൃ​പ​യി​ൽ ആ​ശ്ര​യി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ വേ​ണം. അ​പ്പോ​ൾ, തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും വി​ജ​യി​ക്കും.

എ​ന്നാ​ൽ, നാം ​ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന പ്ര​വൃ​ത്തി ഒ​രു നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ട് പൂ​ർ​ത്തി​യാ​യി എ​ന്നു​വ​രി​ല്ല. അ​തു പ​ല​പ്പോ​ഴും സാ​വ​ധാ​നം മു​ന്നോ​ട്ടു​നീ​ങ്ങു​ന്ന ഒ​രു യാ​ത്ര​പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കും. അ​തി​ൽ വേ​ദ​ന​യും ശാ​ന്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ, ഒ​രാ​ളോ​ട് വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ക്ഷ​മി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം മാ​ത്ര​മേ ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന ആ ​പ്ര​വൃ​ത്തി വി​ജ​യ​ത്തി​ൽ എ​ത്തി എ​ന്നു​വ​രി​ക​യു​ള്ളൂ.

എ​ന്നാ​ൽ, അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ന​മു​ക്കു ശ​ക്തി​പ​ക​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ദൈ​വം ന​മ്മു​ടെ​കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന​തു മ​റ​ക്കേ​ണ്ട.​ദൈ​വം ന​ൽ​കു​ന്ന ഈ ​ശ​ക്തി​യി​ൽ ആ​ശ്ര​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ന​മു​ക്കു മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ നാ​മാ​യി​രി​ക്കും ശ​രി​ക്കും സ്വ​ത​ന്ത്ര​രാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ത​ട​വു​കാ​ർ.