നാം ​ദൃ​ഷ്ടി പ​തി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട ഏ​ക ന​ക്ഷ​ത്രം
പാ​ട്ടു​പാ​ടി ആ​ളു​ക​ളെ ര​സി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന ചി​പ്പി എ​ന്നു പേ​രു​ള്ള ഒ​രു ത​ത്ത. വ​ർ​ണ​ച്ചി​റ​കു​ക​ളും ചു​വ​ന്ന ചു​ണ്ടു​ക​ളു​മു​ള്ള ചി​പ്പി ആ​ളു​ക​ൾ​ക്ക് ഒ​രു കൗ​തു​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ര് എ​പ്പോ​ൾ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും ചി​പ്പി മ​ധു​ര​മാ​യി പാ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ദി​വ​സം ചി​പ്പി ശാ​ന്ത​മാ​യി വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​തി​നെ വ​ള​ർ​ത്തു​ന്ന സ്ത്രീ ​അ​തി​ന്‍റെ കൂ​ട് വൃ​ത്തി​യാ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച​ത്. ജോ​ലി എ​ളു​പ്പം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി ഒ​രു വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​ർ ആ​ണ് ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച​ത്.

ആ ​വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​റി​ന്‍റെ ക്യാ​പ് ഊ​രി​മാ​റ്റി​യി​ട്ട് അ​തി​ന്‍റെ ഹോ​സ് ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചു ചി​പ്പി​യു​ടെ കൂ​ട്ടി​ലെ പൊ​ടി​യും അ​ഴു​ക്കു​മൊ​ക്കെ വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​യി വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​ർ ഓ​ൺ ചെ​യ്തു.​അ​തി​നി​ടെ​യാ​ണ് ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ഫോ​ൺ ശ​ബ്ദി​ച്ച​ത്. അ​പ്പോ​ൾ, ഹോ​സി​ന്‍റെ അ​റ്റം ചി​പ്പി​യു​ടെ കൂ​ട്ടി​ൽ വ​ച്ചി​ട്ട് ആ ​സ്ത്രീ ഫോ​ൺ എ​ടു​ക്കാ​ൻ ഓ​ടി. ഫോ​ൺ എ​ടു​ത്തു ഹ​ലോ എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു മു​ഴു​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​ന്പ് ചി​പ്പി ഹോ​സി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്കു വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ആ ​ത​ത്ത വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​റി​ന്‍റെ ബാ​ഗി​നു​ള്ളി​ലാ​യി.

ഈ ​കാ​ഴ്ച ക​ണ്ട് അ​ന്തം​വി​ട്ടു​പോ​യ സ്ത്രീ ​വേ​ഗം പോ​യി വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​റി​ന്‍റെ സ്വി​ച്ച് ഓ​ഫ് ചെ​യ്തു. എ​ന്നി​ട്ട് വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​റി​ന്‍റെ ബാ​ഗ് തു​റ​ന്നു നോ​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ ചി​പ്പി​ക്കു ജീ​വ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും ആ ​പാ​വം ത​ത്ത ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു.

ചി​പ്പി​യു​ടെ പേ​ടി

ആ ​സ്ത്രീ നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ ചി​പ്പി​യു​ടെ ദേ​ഹം മു​ഴു​വ​നും പൊ​ടി​യും മു​ടി​യും നാ​രു​ക​ളും മ​റ്റ് മ​ലി​ന​വ​സ്തു​ക്ക​ളും​കൊ​ണ്ട് നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ അ​ല്പം​പോ​ലും ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​തെ ആ ​സ്ത്രീ ചി​പ്പി​യെ എ​ടു​ത്തു കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ കു​ളി​പ്പി​ച്ചു. ചി​പ്പി​യെ കു​ളി​പ്പി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ചി​പ്പി കി​ടു​കി​ടാ വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന​ത് ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ​പ്പെ​ട്ടു.

പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഹെ​യ​ർ ഡ്ര​യ​ർ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചു ചി​പ്പി​യു​ടെ തൂ​വ​ലു​ക​ൾ ഉ​ണ​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി. ഹെ​യ​ർ ഡ്ര​യ​റി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ചൂ​ടു​കാ​റ്റ് ഏ​റ്റ​പ്പോ​ൾ ചി​പ്പി വീ​ണ്ടും ഞെ​ട്ടി. എ​ന്താ​ണ് ത​നി​ക്കു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു ചി​പ്പി​ക്ക് ഒ​രു​പി​ടി​യും കി​ട്ടി​യി​ല്ല. ചി​പ്പി​യ​ങ്ങ​നെ ത​രി​ച്ചി​രു​ന്നു.

ചി​പ്പി​ക്കു സം​ഭ​വി​ച്ച ദു​ര​ന്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ചി​പ്പി​യു​ടെ ഉ​ട​മ​സ്ഥ ത​ന്‍റെ കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു. കു​റേ ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ആ ​കു​ട്ടു​കാ​രി വി​ളി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു, "ചി​പ്പി​ക്ക് എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട്?' അ​പ്പോ​ൾ ഉ​ട​മ​സ്ഥ പ​റ​ഞ്ഞു: "എ​ന്തു പ​റ​യാ​നാ. ചി​പ്പി ഇ​പ്പോ​ൾ പാ​ട്ടൊ​ന്നും പാ​ടാ​റി​ല്ല. വെ​റു​തേ ഇ​രു​ന്ന് എ​പ്പോ​ഴും തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കും.'

ചി​പ്പി​ക്ക് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത് വ​ലി​യ ദു​ര​ന്തം​ത​ന്നെ. ഒ​ട്ടും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് ഒ​ന്നി​നു പി​ന്നാ​ലെ ഒ​ന്നാ​യി മൂ​ന്നു ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ള​ല്ലേ ചി​പ്പി​യെ ആ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ച​ത്? വാ​ക്വം ക്ലീ​ന​ർ അ​തി​ന്‍റെ ഹോ​സി​ലൂ​ടെ ക്ലീ​നിം​ഗ് ബാ​ഗി​ലേ​ക്കു ചി​പ്പി​യെ വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നു ആ​ദ്യ​ത്തെ ദു​ര​ന്തം. ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ദു​ര​ന്ത​മാ​ക​ട്ടെ വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ മു​ക്കി​യ​തും. അ​തി​നു പി​ന്നാ​ലെ ഹെ​യ​ർ ഡ്ര​യ​റി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ചൂ​ടു​കാ​റ്റ​ടി​ച്ചു ത​ള​ർ​ന്നു​പോ​യ​ത് മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ദു​ര​ന്ത​വും.

അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​തം

ന​മ്മു​ടെ കാ​ര്യ​വും ചി​ല​പ്പോ​ൾ ഇ​തു​പോ​ലെ ആ​യേ​ക്കാം. നാം ​വി​ചാ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന സ​മ​യ​ത്താ​യി​രി​ക്കും ഓ​രോ ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നി​നു പി​ന്നാ​ലെ ഒ​ന്നാ​യി ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ക. സാ​ധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യി​ൽ ചി​പ്പി​യെ​പ്പോ​ലെ നാം ​പ​ത​റും. സം​ഗീ​തം നി​ല​ച്ച ചി​പ്പി​യെ​പ്പോ​ലെ നാം ​ത​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​പോ​കും. മ​ധു​ര​മാ​യി പാ​ടാ​ൻ ചി​പ്പി​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ൽ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ൾ അ​തി​വേ​ഗം ആ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ചി​പ്പി​യു​ടെ സം​ഗീ​തം നി​ല​ച്ചു. അ​താ​യ​ത്, ചി​പ്പി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​സം​ഗീ​തം ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ൾ ക​വ​ർ​ന്നെ​ടു​ത്തെ​ന്നു സാ​രം.

നാം ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ഇ​പ്ര​കാ​രം സം​ഭ​വി​ക്കാം. അ​താ​യ​ത്, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ൾ​വ​ഴി ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​താ​ളം അ​ല​ങ്കോ​ല​മാ​വു​ക​യും ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള മ​ധു​ര​സം​ഗീ​തം നി​ല​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യാം. അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ക​ൻ ന​മ്മെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, അ​ത്യു​ന്ന​ത​ന്‍റെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ൽ നാം ​വ​സി​ക്ക​ണം, സ​ർ​വ​ശ​ക്ത​ന്‍റെ ത​ണ​ലി​ൽ നാം ​ക​ഴി​യ​ണം (സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ 91:1).

അ​പ്പോ​ൾ എ​ന്താ​ണു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ക​ൻ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. "അ​വി​ട​ന്നു വേ​ട​ന്‍റെ കെ​ണി​യി​ൽ​നി​ന്നും മാ​ര​ക​മാ​യ മ​ഹാ​മാ​രി​യി​ൽ​നി​ന്നും ര​ക്ഷി​ക്കും. ത​ന്‍റെ തൂ​വ​ലു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് അ​വി​ട​ന്നു നി​ന്നെ മ​റ​ച്ചു​കൊ​ള്ളും. അ​വി​ട​ത്തെ ചി​റ​കു​ക​ളു​ടെ കീ​ഴി​ൽ നി​ന​ക്ക് അ​ഭ​യം ല​ഭി​ക്കും. അ​വി​ട​ത്തെ വി​ശ്വ​സ്ത​ത നി​ന​ക്കു ക​വ​ച​വും പ​രി​ച​യു​മാ​യി​രി​ക്കും’ (സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ 91:24).

സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ക​ൻ വീ​ണ്ടും പ​റ​യു​ന്നു, അ​വ​ൻ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ൽ എ​ന്നോ​ട് ഒ​ട്ടി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ൽ ഞാ​ൻ അ​വ​നെ ര​ക്ഷി​ക്കും. അ​വ​ൻ എ​ന്‍റെ നാ​മം അ​റി​യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ഞാ​ൻ അ​വ​നെ ര​ക്ഷി​ക്കും. അ​വ​ൻ എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഞാ​ൻ ഉ​ത്ത​ര​മ​രു​ളും, അ​വ​ന്‍റെ ക​ഷ്ട​ത​യി​ൽ ഞാ​ൻ അ​വ​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കും (സ​ങ്കീ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ 91: 14-15).

സ​ർ​വ​ശ​ക്ത​നാ​യ ദൈ​വം ന​മ്മോ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​ദു​ര​ന്ത​ത്തി​ൽ ഉ​ൾ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും അ​ല്പം​പോ​ലും ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ല്ല. പ​ത്രോ​സ് അ​പ്പ​സ്തോ​ല​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ത​ന്‍റെ നി​ത്യ​മ​ഹ​ത്വ​ത്തി​ലേ​ക്കു ക്രി​സ്തു​വി​ൽ നി​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ദാ​താ​വാ​യ ദൈ​വം നി​ങ്ങ​ളെ അ​ല്പ​കാ​ല​ത്തെ സ​ഹ​ന​ത്തി​നു ശേ​ഷം പൂ​ർ​ണ​രാ​ക്കു​ക​യും സ്ഥീ​രി​ക​രി​ക്കു​ക​യും ശ​ക്ത​രാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും (1 പ​ത്രോ​സ് 5:10).

ഇ​റ്റാ​ലി​യ​ൻ ചി​ത്ര​കാ​ര​നും ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന ലെ​യ​നാ​ർ​ദോ ദാ​വി​ഞ്ചി (1452-1519) എ​ഴു​തു​ന്നു, "നി​ന്‍റെ ദൃ​ഷ്ടി ഒ​രു ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തി​ൽ പ​തി​ക്കു​ക. അ​പ്പോ​ൾ ഏ​തു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റും നീ ​അ​തി​ജീ​വി​ക്കും.' നാം ​എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി പ​തി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട ഏ​ക ന​ക്ഷ​ത്ര​മാ​ണ് ദൈ​വം. അ​പ്പോ​ൾ ഏ​തു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റി​നെ​യും ദു​ര​ന്ത​ത്തെ​യും നാം ​അ​തി​ജീ​വി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​സം​ഗീ​തം ഒ​രി​ക്ക​ലും നി​ല​യ്ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ