കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ സ​ന്ന​ദ്ധ​രും സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ തി​ടു​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും
ആ​ളു​ക​ൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം അ​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കു​ക, ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം പേ​രും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ പ​റ​യു​ന്ന​തു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​പോ​ലു​മി​ല്ല

ഒ​രു വെ​ബ്സൈ​റ്റി​ൽ ക​ണ്ട ര​ണ്ടു ക​ഥ​ക​ൾ. ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ഥ, ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ തെ​രു​വീ​ഥി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു​പോ​വു​ക​യാ​ണ്. നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ആ ​തെ​രു​വീ​ഥി സു​ര​ക്ഷി​ത​മ​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ ന​ട​പ്പ്. പെ​ട്ടെ​ന്ന്, ഒ​രു കൈ​ത്തോ​ക്കു​മാ​യി അ​യാ​ളു​ടെ മു​ന്പി​ൽ ഒ​രാ​ൾ ചാ​ടി​വീ​ണു.

""എ​ന്നെ വെ​ടി​വ​യ്ക്ക​രു​ത്, എ​ന്‍റെ കൈ​യി​ലു​ള്ള പ​ണം മു​ഴു​വ​ൻ ഞാ​ൻ ത​രാം.''- ആ ​കാ​ൽ​ന​ട​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​പ്പോ​ൾ, കൈ​ത്തോ​ക്കു​ധാ​രി പ​റ​ഞ്ഞു, ""എ​നി​ക്കു നി​ന്‍റെ പ​ണം വേ​ണ്ട. എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ​യി​രു​ന്ന് എ​ന്നെ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റു​ള്ള ഒ​രാ​ളെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ഏ​റെ​ക്കാ​ല​മാ​യി ഞാ​ൻ ന​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഒ​രു​വ​നും അ​തി​നു ത​യാ​റാ​യി​ല്ല. ഇ​ന്നു നീ ​എ​ന്നെ ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ കേ​ൾ​ക്ക​ണം. അ​തി​നു ശേ​ഷം ഞാ​ൻ നി​ന്നെ വി​ട്ട​യ​യ്ക്കാം.”

ഇ​തൊ​രു സം​ഭ​വ​ക​ഥ​യ​ല്ല, ആ​രു​ടെ​യോ ഭാ​വ​നാ സൃ​ഷ്ടി​യാ​ണ്. എ​ങ്കി​ലും അ​ർ​ഥ​പൂ​ർ​ണ​മാ​ണ് ഈ ​ക​ഥ. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ഈ ​കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ. ആ​ർ​ക്കും ഒ​ന്നി​നും സ​മ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ല​ക്ര​മ​ത്തി​ലാ​ണു നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​നി, അ​ല്പം സ​മ​യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ത്ത​ന്നെ അ​തു സൗ​ഹൃ​ദ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നോ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​നു​ള്ള സ​മ​യ​മാ​യി​ട്ടോ അ​ല്ല ന​മ്മി​ൽ പ​ല​രും ക​രു​തു​ന്ന​ത്. ആ ​സ​മ​യം ന​മു​ക്ക് മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണെ​ന്ന​താ​ണു ന​മ്മു​ടെ ഭാ​വം- ന​മ്മു​ടെ വി​നോ​ദ​ത്തി​നും വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നും മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള സ​മ​യം.

അ​വ​രു​ടെ സ​മ​യം

ന​മ്മു​ടെ വി​നോ​ദ​ത്തി​നും വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നും പ​ണ്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​ല​ധി​ക​മാ​യ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു​ണ്ട്. ടെ​ലി​വി​ഷ​നും സോ​ഷ്യ​ൽ മീ​ഡി​യ​യു​മൊ​ക്കെ ആ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​മു​ക്കു പ്ര​ദാ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ​പി​ന്നെ, സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും അ​വ​യു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ നാം ​പോ​കു​ന്നു. ന​മ്മു​ടെ സ​മ​യം മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​കൂ​ടി അ​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നോ അ​വ​രെ നാം ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​ക​ണ​മെ​ന്നോ നാം ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തെ​ന്നു​വ​രി​ല്ല.

ന​മ്മു​ടെ ഒ​രു ആ​വ​ശ്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ന​മ്മെ കേ​ൾ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അ​ങ്ങ​നെ ന​മ്മെ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ന​മു​ക്ക് ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ കാ​ര്യം വ​രു​ന്പോ​ൾ അ​തു നാം ​പ​ല​പ്പോ​ഴും ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് പ​തി​വ്. കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക് അ​വ​രു​ടെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ട് എ​ന്തെ​ല്ലാം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ അ​തു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​യേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, പി​ന്നീ​ട് തി​ര​ക്കി​ന്‍റെ കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞ് പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​വ​രെ ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ പ​തി​വ്?

മ​ക്ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു വ​ല​താ​കു​ന്പോ​ൾ ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​യേ​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ, സാ​വ​ധാ​നം ഓ​രോ​രോ കാ​ര​ണം പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി നാം ​കാ​ണാ​റി​ല്ലേ? ഭാ​ര്യാ​ഭ​ർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ഈ ​സ്ഥി​തി​വി​ശേ​ഷ​ത്തി​നു വ​ലി​യ മാ​റ്റ​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം.

പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ നാം ​ത​യാ​റാ​കാ​ത്ത​തി​നു കാ​ര​ണം സ​മ​യ​ക്കു​റ​വ​ല്ല. പ്ര​ത്യു​ത, അ​വ​ർ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ള്ള ക​ഥ​യി​ൽ ന​മു​ക്കു താ​ത്പ​ര്യ​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ്. ന​മു​ക്കു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ താ​ത്പ​ര്യ​മു​ള്ള ക​ഥ​യാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല അ​വ​ർ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​വു​ക. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച്, സ​മ​യ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും മ​റ്റു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ന​മ്മു​ടെ ത്യാ​ഗം വേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​വും അ​വ.

അ​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കു​ക

ഇ​നി ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ക​ഥ, വ​ലി​യ തി​ര​ക്കു​ള്ള ഒ​രു ന​ഗ​ര​വീ​ഥി​യി​ലൂ​ടെ ര​ണ്ടു​പേ​ർ ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. ത​ല​ങ്ങും വി​ല​ങ്ങും വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ ചീ​റി​പ്പാ​യു​ന്നു​ണ്ട്. അ​വ​യു​ടെ ശ​ബ്ദ​കോ​ലാ​ഹ​ലം കൂ​ടാ​തെ അ​ക​ലെ​നി​ന്ന് ഉ​ച്ച​ഭാ​ഷി ണി​യി​ലൂ​ടെ ആ​രു​ടെ​യോ പ്ര​സം​ഗ​വും മു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ട്. അ​പ്പോ​ൾ ആ ​ര​ണ്ടു പേ​രി​ലൊ​രാ​ൾ മ​റ്റേ​യാ​ളോ​ട് പ​റ​യു​ക​യാ​ണ്, ""നി​ൽ​ക്കൂ! ഒ​രു ചീ​വീ​ട് ക​ര​യു​ന്ന ശ​ബ്ദം ഞാ​ൻ കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു.''

""താ​ൻ എ​ന്താ​ണു പ​റ​യു​ന്ന​ത്.'' -അ​പ​ര​ന്‍റെ ചോ​ദ്യം.

ഉ​ട​ൻ ആ​ദ്യ​ത്തെ​യാ​ൾ പ​റ​യു​ന്നു: ""ഇ​വി​ടെ വ​ഴി​യ​രി​കി​ലു​ള്ള കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഒ​രു ചീ​വീ​ടു​ണ്ട്. വ​രൂ, ന​മു​ക്ക​തി​നെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാം.''

അ​യാ​ൾ വേ​ഗം പോ​യി കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു ചീ​വീ​ടി​നെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു.
""ഇ​ത്ര​യും വ​ലി​യ ശ​ബ്ദ​കോ​ലാ​ഹ​ല​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ താ​ൻ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ചീ​വീ​ടി​ന്‍റെ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട​ത്?''- അ​പ​ര​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

ഉ​ട​ൻ ആ​ദ്യ​ത്തെ​യാ​ൾ ത​ന്‍റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്ന കു​റെ നാ​ണ​യ​ത്തു​ട്ടു​ക​ളെ​ടു​ത്ത് ന​ട​പ്പാ​ത​യി​ലെ കോ​ൺ​ക്രീ​റ്റ് ത​റ​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​ട്ടു. അ​പ്പോ​ൾ വ​ഴി​പോ​ക്ക​ർ പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​വ​യു​ടെ സ്വ​രം കേ​ട്ടു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി.

അ​പ്പോ​ൾ ആ​ദ്യ​ത്തെ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു, ""ക​ണ്ടി​ല്ലേ, പ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ ശ​ബ്ദ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ആ​രും കേ​ട്ടു​നി​ന്നു​പോ​കും. മ​റ്റു സ്വ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ങ്കി​ൽ പ​ല​രും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രി​ല്ല.'' അ​താ​യ​ത്, ന​മു​ക്ക് ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മേ നാം ​കേ​ൾ​ക്കൂ എ​ന്നു സാ​രം. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ, അ​തി​നു മാ​ത്ര​മേ നാം ​സ​മ​യം കൊ​ടു​ക്കൂ. മ​റ്റു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ നാം ​പ​രി​ഗ​ണി​ക്കാ​റു​പോ​ലു​മി​ല്ല.

""ആ​ളു​ക​ൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം അ​വ​രെ കേ​ൾ​ക്കു​ക, ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം പേ​രും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ പ​റ​യു​ന്ന​തു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​പോ​ലു​മി​ല്ല'' എ​ന്ന് അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റും ചെ​റു​ക​ഥാ​കൃ​ത്തു​മാ​യ ഏ​ണ​സ്റ്റ് ഹെ​മിം​ഗ്‌​വേ പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു വെ​റു​തേ​യ​ല്ല. ഏ​റെ​പ്പേ​ർ​ക്കും കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​റെ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണ് താ​ത്പ​ര്യം.

എ​ന്നാ​ൽ, ആ​രെ​ങ്കി​ലും ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള പ​ങ്കു​വ​യ്ക്ക​ൽ കേ​ട്ടി​രു​ന്നാ​ൽ അ​തു​വ​ഴി പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കു​ന്ന ആ​ളി​നു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന ആ​ശ്വാ​സ​വും ന​ന്മ​യും എ​ത്ര​യ​ധി​ക​മാ​ണെ​ന്നോ? പ​റ​യു​ന്ന​തു ദുഃ​ഖ​ക​ഥ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് ഒ​രാ​ൾ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​കു​ന്ന​തു​വ​ഴി ആ ​ദുഃ​ഖ​ത്തി​നു വ​ലി​യ ശ​മ​നം കി​ട്ടും.

""താ​ത്പ​ര്യ​പൂ​ർ​വം ശ്ര​വി​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ ഏ​റെ ഉ​ത്തേ​ജ​നം പ​ക​രു​ന്നു''​എ​ന്നാ​ണ് ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് കു​റ്റാ​ന്വേ​ഷ​ണ നോ​വ​ലി​സ്റ്റാ​യ ആ​ഗ​താ ക്രി​സ്റ്റി എ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. താ​ത്പ​ര്യ​പൂ​ർ​വം മ​റ്റൊ​രാ​ളെ കേ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ആ​ൾ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യി മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്നു, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ണി​ൽ​കൂ​ടി കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ കാ​ണാ​ൻ ത​യാ​റാ​കു​ന്നു. അ​തു ന​മ്മു​ടെ ന​ന്മ​യ്ക്കു മാ​ത്ര​മേ സ​ഹാ​യി​ക്കൂ. കാ​ര​ണം, അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ന​മു​ക്കു ന​ല്ല തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ​ടു​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക.

ദൈ​വ​വ​ച​നം പ​റ​യു​ന്നു, ""നി​ങ്ങ​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ സ​ന്ന​ദ്ധ​ത​യു​ള്ള​വ​രും സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ തി​ടു​ക്കം കൂ​ട്ടാ​ത്ത​വ​രും ആ​യി​രി​ക്ക​ണം'' (യാ​ക്കോ​ബ് 1:19). ആ​ര് ഈ ​വ​ച​നം പാ​ലി​ക്കു​ന്നു​വോ അ​വ​ർ അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ