അ​ക്ഷ​ര​മാ​ല​യി​ലെ ആ​ദ്യാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​ൻ ഏ​ഴു​വ​യ​സു​വ​രെ കാ​ത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു ഹെ​ല​ന്. എ​ങ്കി​ലും ആ​ദ്യാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ ആ​നി സ​ള്ളി​വ​ൻ എ​ന്ന അ​ധ്യാ​പി​ക അ​വ​ളു​ടെ ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ലെ​ഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ അ​വ​ളു​ടെ സ​ന്തോ​ഷം എ​ന്തു​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ? ത​ന്നെ​ക്കാ​ൾ സ​ന്തോ​ഷ​വ​തി​യാ​യ മ​റ്റൊ​രു കു​ട്ടി​യെ അ​പ്പോ​ൾ ആ​ർ​ക്കും ക​ണ്ടെ​ത്തു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു പി​ന്നീ​ട് ഹെ​ല​ൻ ഈ ​അ​നു​ഭ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് എ​ഴു​തി​യ​ത്.

എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു ആ​ദ്യാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ പ​ഠി​ച്ച​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഹെ​ല​ന് ഇ​ത്ര​മാ​ത്രം സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​കാ​ൻ കാ​ര​ണം? ഹെ​ല​ൻ സാ​ധാ​ര​ണ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​ത്ര ഭാ​ഗ്യ​വ​തി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ശി​ശു​വാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൾ പി​റ​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും ര​ണ്ടു വ​യ​സാ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്പു​ത​ന്നെ അ​സു​ഖം​മൂ​ലം അ​വ​ളു​ടെ കാ​ഴ്ച​യും കേ​ൾ​വി​യും ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. അ​തി​നു​ശേ​ഷം അ​ക്ഷ​രാ​ർ​ത്ഥ​ത്തി​ൽ അ​ന്ധ​കാ​ര​മ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം.

സ്നേ​ഹ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ളു​ടെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ന്ധ​യും ബ​ധി​ര​യു​മാ​യ ആ ​കു​ട്ടി​യെ എ​ങ്ങ​നെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെ​യ്യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ർ​ക്ക് അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ത·ൂ​ലം, ബാ​ലി​ക​യാ​യ ഹെ​ല​ന്‍റെ ആ​ദ്യ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ കു​രി​രു​ട്ടു​നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു. ഉ​ള്ളി​ലു​ള്ള​തു മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​ക്കു​വാ​നോ അ​തു​പോ​ലെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ത​ന്നോ​ടു പ​റ​യു​ന്ന​തെ​ന്തെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കു​വാ​നോ അ​വ​ൾ​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

എ​ന്നാ​ൽ, അ​ന്ധ​ർ​ക്കും ബ​ധി​ര​ർ​ക്കും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ന​ല്കു​ന്ന​തി​നു പ​രി​ശീ​ല​നം സി​ദ്ധി​ച്ച ആ​നി സ​ള്ളി​വ​ൻ എ​ത്തി​യ​തോ​ടു​കൂ​ടി ഹെ​ല​ന്‍റെ ജീ​വി​തം പ്ര​കാ​ശ​പൂ​രി​ത​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ആ​നി ഒ​രു പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യെ ഹെ​ല​ന്‍റെ കൈ​യി​ൽ കൊ​ടു​ത്ത​തി​നു​ശേ​ഷം അ​തി​ന്‍റെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വാ​ക്കാ​യ ന്ധ​ഡോ​ൾ’ എ​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ൽ എ​ഴു​തി. ആ ​വാ​ക്കു ഹെ​ല​ൻ ഗ്ര​ഹി​ച്ചു​വെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​നി, ഹെ​ല​നെ വെ​ള്ളം വീ​ഴു​ന്ന പ​ന്പി​ന​ടി​യി​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി അ​വ​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ വെ​ള്ളം വീ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ൽ ന്ധ​വാ​ട്ട​ർ’ എ​ന്നെ​ഴു​തി.

പെ​ട്ടെ​ന്നു ഹെ​ല​ന്‍റെ അ​ക​ക്ക​ണ്ണു തു​റ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​യും ഭാ​ഷ​യു​ടെ​യും ര​ഹ​സ്യം അ​വ​ൾ​ക്കു​ട​നേ മ​ന​സി​ലാ​യി. ക​ണ്ണു​കൊ​ണ്ടു കാ​ണു​വാ​നും ചെ​വി​കൊ​ണ്ടു കേ​ൾ​ക്കു​വാ​നും സാ​ധി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ത​ന്‍റെ അ​ക​ക്ക​ണ്ണി​ലൂ​ടെ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളും വാ​ക്കു​ക​ളും അ​വ​ൾ ക​ണ്ടു. ത​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ അ​വ​യു​ടെ മ​ധു​ര​സ്വ​രം അ​വ​ൾ കേ​ട്ടു. അ​വ​ൾ പി​ന്നെ മ​ടി​ച്ചു​നി​ന്നി​ല്ല. ഫാ​ദ​ർ, മ​ദ​ർ, സി​സ്റ്റ​ർ, ടീ​ച്ച​ർ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള പ​ല വാ​ക്കു​ക​ളും അ​ന്ന് അ​വ​ൾ പ​ഠി​ച്ചു.

അ​ന്ധ​യും ബ​ധി​ര​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ഹെ​ല​ൻ, ആ​നി സ​ള്ളി​വ​ന്‍റെ ശി​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ൻ​കീ​ഴി​ൽ അ​തി​വേ​ഗം അ​ന്ധ​ർ​ക്കു​ള്ള ബ്രെ​യി​ൽ​ലി​പി പ​ഠി​ച്ചു. അ​വ​ൾ പി​ന്നീ​ടു സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​യി. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ന​ല്ല മാ​ർ​ക്കോ​ടെ കോ​ള​ജ് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വും പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വി​ടം​കൊ​ണ്ടും ഹെ​ല​ന്‍റെ വ​ള​ർ​ച്ച അ​വ​സാ​നി​ച്ചി​ല്ല. അ​ന്ധ​രു​ടെ​യും ബ​ധി​ര​രു​ടെ​യും മ​റ്റും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നാ​യി ജീ​വി​തം സ​മ​ർ​പ്പി​ച്ച അ​വ​ൾ ഇ​ന്നു ഹെ​ല​ൻ കെ​ല്ല​ർ (18801968) എ​ന്ന പേ​രി​ൽ ലോ​ക​മെ​ങ്ങും അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ക​ര​മാ​യ രീ​തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഹെ​ല​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ തു​ട​ക്കം. എ​ങ്കി​ലും ത​ന്‍റെ നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തെ പ​ഴി​ച്ച് എ​ന്നും അ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ൽ ക​ഴി​യു​വാ​ൻ അ​വ​ൾ തു​ന്നി​ഞ്ഞി​ല്ല. കാ​ഴ്ച​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ത​ന്‍റെ അ​ന്ത​ർ​നേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൾ ക​ണ്ടു. കേ​ൾ​വി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ത​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലൂ​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ സു​ന്ദ​ര​സം​ഗീ​തം അ​വ​ൾ കേ​ട്ടു. ത·ൂ​ലം, വി​ധി​യെ പ​ഴി​ച്ച് അ​വ​ൾ ത​ന്‍റെ ജീ​വി​തം പാ​ഴാ​ക്കി​യി​ല്ല. അ​തി​നു​പ​ക​രം അ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ൽ ക​ഴി​യു​ന്ന മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു പ്ര​കാ​ശം ന​ല്കാ​ൻ അ​വ​ൾ വെ​ന്പി. അ​തു​പോ​ലെ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ നി​രാ​ശ​ത​യ്ക്ക​ടി​പ്പെ​ട്ട​വ​ർ​ക്കു ന​വ​ജീ​വ​നും ഉേ·​ഷ​വും ന​ൽ​കു​വാ​ൻ അ​വ​ൾ എ​വി​ടെ​യും ഓ​ടി​ന​ട​ന്നു.

ഹെ​ല​ൻ കെ​ല്ല​റു​ടെ ക​ഥ കേ​ൾ​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​തൊ​രു അ​സാ​ധാ​ര​ണ സം​ഭ​വ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു നാം ​അ​തി​ന്‍റെ പ്രാ​ധാ​ന്യം കു​റ​ച്ചു​കാ​ണി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചേ​ക്കാം. ശ​രി​യാ​ണ്, ഹെ​ല​ൻ കെ​ല്ല​റു​ടെ ക​ഥ ഒ​രു അ​സാ​ധാ​ര​ണ ക​ഥ​യാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, ഈ ​ജീ​വി​ത​ക​ഥ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു സ​ത്യം ന​മു​ക്കു വി​സ്മ​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. അ​താ​യ​ത്, ന​മ്മി​ൽ ഭൂ​രി​പ​ക്ഷം പേ​രും ഹെ​ല​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ൽ ആ​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​ത്ര നി​സ​ഹാ​യ​രാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ര​ല്ല. നേ​രേ​മ​റി​ച്ച് ഒ​ട്ടേ​റെ രീ​തി​യി​ൽ നാം ​അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​ണ്; ഭാ​ഗ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​ണ്.

നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഇ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. ന​മ്മു​ടെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗ​വും ഇ​പ്പോ​ഴും പൂ​വ​ണി​യാ​തെ അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം. അ​തു​പോ​ലെ ന​മ്മു​ടെ ഭാ​വി അ​ത്ര വ​ലി​യ പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ൾ ഉ​ണ​ർ​ത്തു​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും ന​മ്മു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ക്കു കാ​ഴ്ച​യി​ല്ലേ? നാം ​ക​ണ്ണു തു​റ​ന്നാ​ൽ സു​ന്ദ​ര​മാ​യ നീ​ലാ​കാ​ശ​വും ന​മു​ക്കു ചു​റ്റു​മു​ള്ള പ്ര​കൃ​തി​സൗ​ന്ദ​ര്യ​വു​മൊ​ക്കെ ന​മു​ക്ക് ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലേ? ന​മു​ക്കാ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ചീ​വി​ടു​ക​ളു​ടെ​യും വാ​ന​ന്പാ​ടി​ക​ളു​ടെ​യും സം​ഗീ​ത​വും ന​മു​ക്ക് ശ്ര​വി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലേ?

കൈ​വി​ര​ലു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് ത​പ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞാ​ണു ഹെ​ല​ൻ വാ​യി​ച്ചു പ​ഠി​ച്ച​ത്. ഒ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കു​വാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​മി​ല്ല. ന​മു​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ക​ണ്ണും​കാ​തു​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് വാ​യി​ക്കു​വാ​നും പ​ഠി​ക്കു​വാ​നും എ​ളു​പ്പം. എ​ങ്കി​ലും ന​മു​ക്കു​ള്ള ഈ ​സൗ​ഭാ​ഗ്യ​വും ഇ​തു​പോ​ലെ​യു​ള്ള മ​റ്റു സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും നാം ​കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടോ?

ന​മു​ക്കു ക​ണ്ണു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും പ​ല​പ്പോ​ഴും നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ലാ​ണ്. അ​തു​പോ​ലെ, ന​മു​ക്കു കേ​ൾ​വി​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നാം ​കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ട പ​ല ന​ല്ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും കേ​ൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, അ​തു​കൊ​ണ്ടു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ? ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സൗ​ന്ദ​ര്യ​വും സം​ഗീ​ത​വു​മി​ല്ലാ​തെ പോ​കു​ന്നു. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം നി​ർ​ജീ​വ​വും ശോ​ക​പൂ​ർ​ണ​വു​മാ​യി മാ​റു​ന്നു.

അ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ലും വെ​ളി​ച്ചം ക​ണ്ട​വ​ളാ​ണു ഹെ​ല​ൻ. നാ​മാ​ക​ട്ടെ പ​ല​പ്പോ​ഴും വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലും അ​ന്ധ​കാ​രം​മാ​ത്രം കാ​ണു​ന്നു. ന​മു​ക്കു ന​മ്മു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നു​കാ​ണാം. ചെ​വി​കൊ​ണ്ടു ശ്ര​വി​ക്കാം. ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഏ​റെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​വും സം​ഗീ​ത​വു​മു​ണ്ട്. അ​തു തീ​ർ​ച്ച.