പു​രാ​ത​ന​കാ​ല​ത്തെ സി​സി​ലി​യി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സ​മ്പ​ന്ന​മാ​യ രാ​ജ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു സീ​റ​ക്കൂ​സ്. ബി.​സി.405 മു​ത​ല്‍ 367 വ​രെ സീ​റ​ക്കൂ​സ് ഭ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത് ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് എ​ന്ന രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്നു. സ​മ്പ​ത്ത് ധാ​രാ​ളം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ആ​ര്‍​ഭാ​ട​പൂ​ര്‍​ണ​മാ​യ ഒ​രു ജീ​വി​ത​മാ​ണ് ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ന​യി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. എ​ങ്കി​ലും, ഏ​തു നി​മി​ഷ​വും അ​സ്ത​മി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണ് ത​ന്റെ രാ​ജ്യ​വും രാ​ജാ​ധി​കാ​ര​വും എ​ന്ന ബോ​ധ്യം ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സി​ന് എ​പ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സി​ന്‍റെ ആ​ത്മ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു ഡ​മോ​ക്ലി​സ്. എ​ങ്കി​ലും ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സി​ന്റെ സ​മ്പ​ത്തും അ​ധി​കാ​ര​വു​മൊ​ക്കെ ഡ​മോ​ക്ലി​സി​നെ എ​പ്പോ​ഴും അ​സൂ​യാ​ലു​വാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ""അ​ങ്ങ് എ​ത്ര ഭാ​ഗ്യ​വാ​നാ​ണ്,'' ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ രാ​ജാ​വി​നോ​ടു പ​റ​യും. ""ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​തെ​ന്തും എ​പ്പോ​ഴും അ​ങ്ങേ​ക്കു​ണ്ട്. അ​ങ്ങാ​യി​രി​ക്ക​ണം ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍.''

ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ഡ​മോ​ക്ലി​സി​ന്‍റ ഈ ​സം​സാ​ര​രീ​തി ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ഗൗ​നി​ച്ചി​ല്ല. എ​ന്നാ​ല്‍, വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ഇ​ങ്ങ​നെ ആ​വ​ര്‍​ത്തി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ചോ​ദി​ച്ചു: ""ഞാ​നാ​ണ് ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നെ​ന്നു നി​ങ്ങ​ള്‍ ക​രു​തു​ന്നു​ണേ്ടാ?''

""തീ​ര്‍​ച്ച​യാ​യും. അ​ങ്ങാ​ണ് ഏ​റ്റ​വും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍''. ഡ​മോ​ക്ലി​സ് പ​റ​ഞ്ഞു. ""നോ​ക്കൂ. അ​ങ്ങേ​ക്ക് എ​ന്തു​മാ​ത്രം സ​മ്പ​ത്തു​ണ്ട്! എ​ന്തു​മാ​ത്രം അ​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ട്! മ​നഃ​പ്ര​യാ​സ​ത്തി​നാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ അ​ങ്ങേ​ക്ക് ഒ​രു കാ​ര​ണ​വു​മി​ല്ല. ഇ​തി​ലും കൂ​ടു​ത​ല്‍ ജീ​വി​തം എ​ങ്ങ​നെ മെ​ച്ച​പ്പെ​ടാ​നാ​ണ്?''

അ​പ്പോ​ള്‍ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ന​മ്മു​ടെ ര​ണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും ഭാ​ഗ്യം വ​ച്ചു​മാ​റാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കും.''

""ഓ, ​അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ചി​ന്ത​യൊ​ന്നും എ​നി​ക്കി​ല്ല'', ഡ​മോ​ക്ലി​സ് പ്ര​തി​വ​ചി​ച്ചു. ""എ​ങ്കി​ലും ഒ​രു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും അ​ങ്ങ​യു​ടെ സ​മ്പ​ത്തും അ​ധി​കാ​ര​വും എ​നി​ക്കു കി​ട്ടി​യാ​ല്‍ ഞാ​ന്‍ ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രി​ക്കും.''

ഉ​ട​നേ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""എ​ങ്കി​ല്‍ അ​ങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ​യാ​വ​ട്ടെ. ഒ​രു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്ക് ന​മു​ക്ക് ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ഗ്യം വ​ച്ചു​മാ​റാം''. ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ഒ​രു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു രാ​ജാ​വാ​കാ​ന്‍ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ത​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ അ​നു​വ​ദി​ച്ചു.

എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സ​ക​ല​രും ഡ​മോ​ക്ലി​സി​നെ രാ​ജാ​വാ​യി അ​ന്നു ക​രു​ത​ണ​മെ​ന്നും ഡ​മോ​ക്ലി​സി​ന് ഏ​റ്റ​വും ന​ല്ല പ​രി​ച​ര​ണം ന​ല്ക​ണ​മെ​ന്നും രാ​ജാ​വ് ക​ല്പി​ച്ചു. അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച് ഡ​മോ​ക്ലി​സ് രാ​ജാ​വാ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടി ന​ട​ന്നു.

അ​ന്ന് ഉ​ച്ച​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു ടേ​ബി​ളി​ന്‍റെ പ്ര​ധാ​ന സ്ഥ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ഡ​മോ​ക്ലി​സി​നെ ഇ​രു​ത്തി​യ​ത്. ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ചു​റ്റും നോ​ക്കി. എ​ല്ലാ​വ​രും ത​ന്നെ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കാ​ന്‍ ഒ​രു​ങ്ങി നി​ല്‍​ക്കു​ന്നു. ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് രാ​ജാ​വു​പോ​ലും ഡ​മോ​ക്ലി​സി​നെ പ​രി​ച​രി​ക്കാ​ന്‍ രം​ഗ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

""ഇ​താ​ണ് ജീ​വി​തം!'' ഡ​മോ​ക്ലി​സ് പ​റ​ഞ്ഞു. ""ഞാ​ന്‍ ഇ​ന്ന് ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​നാ​ണ്'' സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ല​ഹ​രി​യി​ല്‍ ഒ​രു വീ​ഞ്ഞു​ഗ്ലാ​സ് കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് ത​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്താ​യ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സി​നു ടോ​സ്റ്റു പ​റ​യാ​ന്‍ ഡ​മോ​ക്ലി​സ് വീ​ഞ്ഞു​ഗ്ലാ​സ് മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു​യ​ര്‍​ത്തി. അ​പ്പോ​ള്‍ ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു.

അ​ദ്ദേ​ഹം ക​ണ്ട​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്നോ? അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ത​ല​യ്ക്കു കൃ​ത്യം മു​ക​ളി​ലാ​യി അ​തി​മൂ​ര്‍​ച്ച​യു​ള്ള ഒ​രു ഇ​രു​ത​ല​വാ​ള്‍ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. അ​തു തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ ഏ​തു നി​മി​ഷ​വും പൊ​ട്ടി​പ്പോ​കാ​വു​ന്ന ഒ​രു​നേ​രി​യ നൂ​ലി​ലും!

ഡ​മോ​ക്ലി​സി​ന്റെ ഭാ​വ​വ്യ​ത്യാ​സം ക​ണ്ട​പ്പോ​ള്‍ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ചോ​ദി​ച്ചു: ""എ​ന്തു​പ​റ്റി? എ​ന്താ​ണ് ഈ ​ഭാ​വ​വ്യ​ത്യാ​സ​ത്തി​നു കാ​ര​ണം? അ​പ്പോ​ള്‍ മു​ക​ളി​ല്‍ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന വാ​ളി​ലേ​ക്കു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഡ​മോ​ക്ലി​സ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഈ ​വാ​ള്‍! ഈ ​വാ​ള്‍! ഈ ​വാ​ള്‍! അ​ങ്ങ് ഈ ​വാ​ള്‍ കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ?''

ഉ​ട​നേ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​തു ശ​രി. ഈ ​വാ​ള്‍ ഞാ​നും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. ഇ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല എ​ന്നും ഞാ​ന്‍ ഈ ​വാ​ള്‍ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട്. ഈ ​വാ​ള്‍ എ​ന്നു വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും എ​ന്റെ മേ​ല്‍ പ​തി​ക്കാം.''

താ​ന്‍ പ​റ​യു​ന്ന​തു ക​ണ്ണി​ന്‍റെ ഇ​മ​ക​ള്‍ പോ​ലും പൂ​ട്ടാ​തെ ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് തു​ട​ര്‍​ന്നു: ""ഈ ​വാ​ള്‍ എ​ന്റെ​മേ​ല്‍ പ​തി​ക്കു​ന്ന​തു പ​ല​രൂ​പ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കാം. ഏ​തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു ശ​ത്രു​രാ​ജ്യം എ​ന്നെ തോ​ല്പി​ച്ചു കീ​ഴ​ട​ക്കു​ന്ന​തു വ​ഴി​യാ​കാം ഈ ​വാ​ള്‍ എ​ന്‍റെ മേ​ല്‍ വീ​ഴു​ന്ന​ത്.

അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍, എ​ന്‍റെ മി​ത്ര​ങ്ങ​ള്‍ എ​ന്നെ കാ​ലു​വാ​രു​ന്ന​തു വ​ഴി​യാ​കാം ഈ ​വാ​ള്‍ എ​ന്‍റെ ത​ല​യി​ല്‍ വീ​ഴു​ന്ന​ത്. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ എ​ടു​ക്കു​ന്ന തെ​റ്റാ​യ തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ള്‍ മൂ​ല​മാ​കാം ഈ ​വാ​ള്‍ എ​ന്‍റെ മേ​ല്‍ പ​തി​ക്കാ​നി​ട​യാ​കു​ക.''

ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സ് ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ഡ​മോ​ക്ലി​സി​നു കാ​ര്യം മ​ന​സി​ലാ​യി. ആ ​നി​മി​ഷം ത​ന്നെ ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ഡ​യ​നീ​ഷ്യ​സി​ന്റെ അ​ധി​കാ​രം തി​രി​കെ​ക്കൊ​ടു​ത്തു. പി​ന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ലും ത​ന്‍റെ​യും രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ​യും ഭാ​ഗ്യം പ​ര​സ്പ​രം വ​ച്ചു​മാ​റു​ന്ന​തി​നു ഡ​മോ​ക്ലി​സ് ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ല.

നാ​മും ചി​ല​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം വ​ള​രെ ചെ​റു​താ​ണെ​ന്നും അ​തു​കൊ​ണ്ട് മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ഭാ​ഗ്യ​വു​മാ​യി വ​ച്ചു​മാ​റാ​ന്‍ സാ​ധി​ച്ചാ​ല്‍ ന​ന്നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ക​രു​താ​റി​ല്ലേ? എ​ന്നാ​ല്‍, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ഭാ​ഗ്യ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അ​വ​ര്‍​ക്കു​ള്ള ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ, അ​വ​രു​ടെ പ്ര​ശ്‌​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ നാം ​ചി​ന്തി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ?

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം മെ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​പൂ​ര്‍​ണ​മാ​ക്കാ​നും നാം ​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത് ന​ല്ല​തു​ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ല്‍, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഭാ​ഗ്യ​വു​മാ​യി വ​ച്ചു​മാ​റി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​തു നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് നാം ​ചി​ന്തി​ക്കേ​ണ്ട. കാ​ര​ണം, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഭാ​ഗ്യം ന​മ്മു​ടെ ഭാ​ഗ്യ​വു​മാ​യി നാം ​എ​ത്ര​മാ​ത്രം വ​ച്ചു​മാ​റി​യാ​ലും നാ​മൊ​രി​ക്ക​ലും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ യ​ഥാ​ര്‍​ഥ സ​ന്തോ​ഷം ക​ണെ്ട​ത്തു​ക​യി​ല്ല എ​ന്ന​തു തീ​ര്‍​ച്ച​യാ​ണ്.

നാം ​പ​ല​പ്പോ​ഴും വ​ച്ചു​മാ​റാ​ന്‍ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു പു​റ​മേ കാ​ണു​ന്ന സ​മ്പ​ത്തും പ്രൗ​ഢി​യും സ​ന്തോ​ഷ​വു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, ഇ​വ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല ന​മു​ക്കു ശ​രി​യാ​യ സ​ന്തോ​ഷം ത​രു​ന്ന​തെ​ന്നു നാം ​ഓ​ര്‍​മി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ഭാ​ഗ്യം തീ​രു​മാ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹം വ​ഴി​യും ന​മ്മു​ടെ പ​രി​ശ്ര​മം മൂ​ല​വു​മാ​ക​ട്ടെ. വെ​റു​തെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍​പോ​ലും ഭാ​ഗ്യം വ​ച്ചു​മാ​റു​ന്ന​തി​നേ​ക്കു​റി​ച്ച് നാം ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യേ വേ​ണ്ട. കാ​ര​ണം, നാം ​വ​ച്ചു​മാ​റാ​ന്‍ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ന്‍റെ മു​ക​ളി​ല്‍ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന വാ​ള്‍ നാം ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ത​ന്നെ ക​ണ്ടെ​ന്നി​രി​ക്കി​ല്ല.