മാ​ർ റാ​ഫേ​ൽ ത​ട്ടി​ൽ (സീ​റോ​മ​ല​ബാ​ർ സ​ഭ മേ​ജ​ർ ആ​ർ​ച്ച്ബി​ഷ​പ് )

കാ​ൽ​വ​രി​യി​ലെ കു​രി​ശി​നെ​യും ക​ല്ലു​വ​ച്ച​ട​ച്ച ക​ല്ല​റ​യെ​യും അ​തി​ജീ​വി​ച്ചാ​ണ് അ​ട​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ക്രൂ​ശി​ത​ൻ ഉ​യി​ർ​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​ത്. ഉ​ത്ഥാ​നം എ​ന്ന ഒ​റ്റ​ക്ക​ല്ലി​നെ ആ​ധാ​ര​ശി​ല​യാ​ക്കി പ​ണി​യ​പ്പെ​ട്ട വി​ശ്വാ​സസൗ​ധ​മാ​ണ് തി​രു​സ​ഭ. ആ ​ക​ല്ലി​ള​കി​യാ​ൽ സ​ർ​വ​തും ത​കി​ടം​മ​റി​ഞ്ഞു വ്യ​ർ​ഥ​മാ​കു​മെ​ന്ന് പൗ​ലോ​സ് ശ്ലീ​ഹാ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് (1 കോ​റി 15:14). അ​നു​യാ​യി​ക​ളു​ടെ വി​ശ്വാ​സ​വ​ള​ർ​ച്ച​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി അ​വി​ട​ന്നു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ച അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​വി​ട​ത്തെ അ​ത്ഭു​ത​ങ്ങ​ൾ. ഈ​ശോ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ച ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ അ​ത്ഭു​തം അ​വി​ട​ത്തെ ഉ​ത്ഥാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ര​ണം ഈ ​ഉ​ത്ഥാ​ന​മാ​ണ് വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ അ​ട​യാ​ളം.

ശൂ​ന്യ​മാ​യ ക​ല്ല​റ​യെ സാ​ക്ഷി​നി​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണ് നാ​ലു സു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും ഉ​ത്ഥാ​ന​വി​വ​ര​ണം ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​ത്. യേ​ശു​വി​നെ സം​സ്ക​രി​ച്ചി​ട​ത്ത് അ​വ​ന്‍റെ ശ​രീ​രം ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ന്ന​തും അ​വ​നെ പു​ത​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന ക​ച്ച ചു​രു​ട്ടി​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​മാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​ന​ചി​ന്ത​യി​ലേ​ക്കു ന​യി​ക്കു​ന്ന ആ​ദ്യ​സൂ​ച​ന​ക​ൾ. ക​ല്ല​റ​യു​ടെ ഭീ​മാ​കാ​ര​മാ​യ ക​ല്ല് ആ​ര് ഉ​രു​ട്ടി​മാ​റ്റും എ​ന്ന ചി​ന്ത​യോ​ടെ​യാ​ണ് മ​ഗ്ദ​ല​നാ മ​റി​യ​വും കൂ​ട്ട​രും ക​ല്ല​റ​യി​ങ്ക​ൽ ദുഃ​ഖാ​ർ​ത്ത​രാ​യി ഓ​ടി​യെ​ത്തി​യ​ത്. പ​ല​സ്തീ​നി​ലെ ശ​വ​കൂ​ടീ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​വാ​ടം ക​ട​ന്ന് പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​ച്ചെ​ന്നാ​ൽ ഒ​രു ച​തു​ര മു​റി​യി​ലാ​ണെ​ത്തു​ക. പ്ര​സ്തു​ത മു​റി​യു​ടെ ഭി​ത്തി​യി​ലാ​ണ് ക​ല്ലി​ൽ വെ​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യ ‘ക​ല്ല​റ’. യേ​ശു​വി​ന്‍റെ ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​ൻ യ​ഹൂ​ദ​മ​ത നേ​തൃ​ത്വം മു​ൻ​കൈ​യെ​ടു​ത്ത് ക​ല്ല​റ​യു​ടെ ക​വാ​ടം അ​ട​ച്ചു​ മു​ദ്ര​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​നു​ള്ള ത​ട​സം കേ​വ​ല​മൊ​രു ക​ല്ല​ല്ല; മ​റി​ച്ച്, ക​ല്ലു​പോ​ലെ ഉ​റ​ച്ചു​പോ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ അ​വി​ശ്വാ​സ​മാ​ണ്. അ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ല്ലു ത​ട്ടി​മാ​റ്റാ​ൻ മാ​ലാ​ഖ വ​രു​ന്ന രാ​ത്രി​യാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​ന തി​രു​നാ​ൾ. ജീ​വി​ത​പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളി​ൽ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു ദൈ​വം മാ​ലാ​ഖ​മാ​രെ അ​യ​ച്ച് അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ഉ​ത്ഥാ​ന​വെ​ളി​ച്ചം ന​ൽ​കു​മെ​ന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വി​ലാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​ന​വി​വ​ര​ണം ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​ത്. മ​നു​ഷ്യ​ന് ഉ​രു​ട്ടി​മാ​റ്റാ​നാ​കാ​ത്ത ക​ല്ലു​ക​ളെ ത​ള്ളി​മാ​റ്റാ​ൻ ദൈ​വം മാ​ലാ​ഖ​മാ​രെ അ​യ​യ്ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വി​ശ്വാ​സം​കൊ​ണ്ട് ക​ല്ലു​ക​ള​ല്ലാ​തെ മാ​ലാ​ഖ​മാ​രെ കാ​ണാ​ൻ ന​മു​ക്കു ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണു പ്ര​ശ്നം.

ഉ​ത്ഥാ​ന​സ​ന്ദേ​ശ​മാ​യി മാ​ലാ​ഖ പ​റ​യു​ന്ന​ത്: ‘ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട’, ‘ക​ര​യേ​ണ്ട’ എ​ന്നീ ര​ണ്ട് ആ​ശ്വാ​സ വ​ച​ന​ങ്ങ​ളാ​ണ്. ഭ​യ​പ്പാ​ടു​ക​ളാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ ക​ര​ച്ചി​ലി​നു കാ​ര​ണം. ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട​ലും അ​പ​മാ​ന​വും പ​രാ​ജ​യ​വും അ​തി​ന്‍റെ പൂ​ർ​ണ​ത​യി​ൽ അ​നു​ഭ​വി​ച്ച് നി​ന്ദ്യ​മാ​യി മ​രി​ച്ച ക്രി​സ്തു​വി​ന്‍റെ ഉ​ത്ഥാ​നം മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ അ​ടി​സ്ഥാ​ന ഭ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ള ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ നി​ത്യ​മാ​യ ഉ​ത്ത​ര​മാ​ണ്. നി​ത്യ​ത​യു​ടെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ ജീ​വി​ത​ത്തെ പു​ന​ർ​വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഭ​യ​വും ക​ണ്ണീ​രും വി​ട്ട​ക​ലും എ​ന്ന സ​ത്യ​മാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ൾ ന​ൽ​കു​ന്ന​ത്. നി​രാ​ശ​യോ​ടെ ക​ല്ല​റ തേ​ടി​വ​ന്ന​വ​ർ ആ​ന​ന്ദ​ല​ഹ​രി​യി​ൽ തി​രി​കെ ഓ​ടു​ന്ന ഈ ​വി​വ​ര​ണം ത​ന്നെ​യാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​നം മ​നു​ഷ്യ​നി​ൽ വ​രു​ത്തു​ന്ന മാ​റ്റം. യേ​ശു ഉ​ത്ഥാ​നം ചെ​യ്തു എ​ന്ന ദൈ​വി​ക സ​ത്യ​ത്തെ സം​ശ​യ​ലേ​ശ​മെ​ന്യേ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​ണ് ക്രി​സ്‌​തീ​യ വി​ശ്വാ​സം രൂ​പം കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത്. എ​മ്മാ​വൂ​സി​ലേ​ക്കു​ പോ​യ ശ്ലീഹ​ന്മാ​ർ മു​റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അ​പ്പ​ത്തി​ൽ ഉ​ത്ഥി​ത​നെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു (ലൂ​ക്കാ 24:28-32). ഉ​ത്ഥി​ത​ൻ തി​രു​സ​ഭ​യി​ൽ കൂ​ദാ​ശ​രൂ​പ​നാ​യാ​ണ് സ​ന്നി​ഹി​ത​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്ന സ​ത്യം മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം.

ഉ​ത്ഥി​ത​ൻ ആ​ദ്യ​മാ​യി ഉ​ച്ച​രി​ച്ച ചോ​ദ്യം “എ​ന്തി​നാ​ണു നീ ​ക​ര​യു​ന്ന​ത്?” (യോ​ഹ 20:15) എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ സ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ ദൈ​വം അ​റി​യു​ന്നു. അ​വ പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​ൻ ദൈ​വ​പു​ത്ര​ൻ സ​ജീ​വ​നാ​യി കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന സ​ന്ദേ​ശ​മാ​ണ് ഉ​ത്ഥി​ത​ൻ ന​ൽ​കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മോ​ടും ഉ​ത്ഥി​ത​ൻ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത് സ​മാ​ന​മാ​യ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണ്. എ​ന്തി​നാ​ണ് നീ ​ക​ര​യു​ന്ന​ത്? എ​ന്തി​നാ​ണ് നീ ​നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്? നി​ന്‍റെ മു​ഖം വാ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണ്? ക​ണ്ണു​നീ​ർ തു​ട​ച്ച് ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ പു​ല​രി​യെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങാം. എ​ന്തെ​ന്നാ​ൽ, തി​ന്മ​യു​ടെ വി​ജ​യം ക​ണ്ട് ആ​രും ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ല്ല. പി​ശാ​ച് വി​ജ​യാ​ട്ട​ഹാ​സം മു​ഴ​ക്കു​ന്ന ദുഃ​ഖ​വെ​ള്ളി​ക​ൾ ന​മ്മു​ടെ​യും ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​കാം. എ​ന്നാ​ൽ, ദുഃ​ഖ​വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച​ക​ളെ ലോ​കാ​വ​സാ​ന​മാ​യി ക​രു​തി നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടാ​തെ ദൈ​വം ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഉ​ത്ഥാ​ന​ഞാ​യ​ർ വി​ദൂ​ര​മ​ല്ലെ​ന്ന പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ കാ​ത്തി​രി​ക്കാം. ദുഃ​ഖ​വെ​ള്ളി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഉ​ത്ഥാ​ന​ഞാ​യ​റി​ലേ​ക്ക് ഏ​താ​നും മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ളു​ടെ മാ​ത്രം അ​ക​ല​മേ ഉ​ള്ളൂ എ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാം.

ഉ​ത്ഥാ​ന​ര​ഹ​സ്യം വെ​ളി​പ്പെ​ട്ടു കി​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ മ​റി​യ​ത്തെ​യും ശി​ഷ്യ​രെ​യും​പോ​ലെ നാ​മും ക്രി​സ്തു​വി​നെ അ​ഗാ​ധ​മാ​യി സ്നേ​ഹി​ക്ക​ണം എ​ന്നാ​ണ് സു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു​ത​രു​ന്ന​ത്. ന​മ്മു​ടെ ശ​രീ​ര​ങ്ങ​ളും ഉ​യി​ർ​ക്കാ​നു​ള്ള​താ​ണ്. “ശ​രീ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​യി​ർ​പ്പി​ൽ ഞാ​ൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു” എ​ന്ന​ത് വി​ശ്വാ​സ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ൽ ഏ​റ്റു​ചൊ​ല്ലു​ന്ന സ​ത്യ​മാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ ശ​രീ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​യി​ർ​പ്പ് എ​പ്ര​കാ​ര​മാ​യി​രി​ക്കും എ​ന്ന​തി​ന്‍റെ സ​നാ​ത​ന​മാ​യ സാ​ക്ഷ്യ​മാ​ണ് ഈ​ശോ​യു​ടെ ഉ​ത്ഥി​ത​ശ​രീ​രം. അ​തി​നാ​ൽ ശ​രീ​ര​ത്തെ പ​വി​ത്ര​മാ​യി സൂ​ക്ഷി​ക്കാ​നു​ള്ള ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഓ​രോ വി​ശ്വാ​സി​ക്കു​മു​ണ്ട്. ശ​രീ​ര​ത്തെ മ​ലി​ന​മാ​ക്കു​ന്ന പാ​പ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വ​ലി​യ പ്ര​ചാ​രം സി​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലാ​ണ് നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തി​നാ​ൽ ശ​രീ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​യി​ർ​പ്പ് എ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​സ​ത്യ​ത്തെ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ജീ​വി​ക്ക​ണം.


ഈ​ശോ​യു​ടെ ഉ​ത്ഥി​ത​ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ അ​വി​ട​ത്തെ തി​രു​മു​റി​വു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന സ​ത്യ​വും ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ണ്. അ​പ​ര​നു​വേ​ണ്ടി സ​ഹി​ച്ച​തി​ന്‍റെ​യും ത്യാ​ഗം ചെ​യ്ത​തി​ന്‍റെ​യും അ​ന്യാ​യ​മാ​യി പീ​ഡ​യേ​റ്റ​തി​ന്‍റെ​യും ശേ​ഷി​പ്പു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ൽ വ​ലി​യ മൂ​ല്യ​മു​ണ്ട്. ഈ​ശോ​യെ​പ്പോ​ലെ ക്ഷ​മി​ച്ചു പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​മ്പോ​ൾ മു​റി​വു​ക​ൾ തി​രു​മു​റി​വു​ക​ളാ​കു​ന്നു. പ്ര​സ്‌​തു​ത മു​റി​വു​ക​ൾ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ തെ​ളി​വു​ക​ളും ര​ക്ഷ​യു​ടെ അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളു​മാ​യി മാ​റു​ന്നു. എ​ല്ലാ സ​ഹ​ന​ത്തി​നും ഒ​ര​വ​സാ​ന​മു​ണ്ട്‌. ആ ​അ​വ​സാ​നം വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കാ​ന്‍ ന​മു​ക്കു ന​ല്കു​ന്ന താ​ക്കോ​ല്‍വ​ച​ന​മാ​ണ് ‘ക​ര്‍​ത്താ​വ്‌ ഉ​യി​ര്‍​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു’ എ​ന്ന സ​ദ്‌​വാ​ര്‍​ത്ത. കാ​ര​ണം, ക്രൈ​സ്ത​വ​ജീ​വി​തം ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ഘോ​ഷ​മാ​ണ്.

ക​ര്‍​ത്താ​വി​ന്‍റെ ഉ​ത്ഥാ​നം ന​മു​ക്കു ന​ല്കു​ന്ന ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ ബോ​ധ്യം, പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ്റാ​ത്ത ഒ​രു പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ്. ഈ ​സ​ന്ദേ​ശം നി​ങ്ങ​ളോ​ടു പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കു​മ്പോ​ള്‍ സ​ഭ ഇ​പ്പോ​ള്‍ അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന പ​ല പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും എ​നി​ക്ക്‌ ഓ​ര്‍​മ വ​രു​ന്നു​ണ്ട്‌. ഞാ​ന്‍ ഈ ​ശു​ശ്രൂ​ഷ നി​ര്‍​വ​ഹി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ എ​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലു​മു​ണ്ട്‌ ഈ ​പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ള്‍​ക്ക്‌ ഒ​രു പ​രി​ഹാ​ര​മി​ല്ലേ എ​ന്ന ചോ​ദ്യം. പ​രി​ഹ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നാ​വാ​ത്ത​താ​യി ഒ​രു പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യു​മി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് ഉ​ത്ത​രം. എ​ന്നൊ​ക്കെ​യാ​ണോ പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ൾ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു​പോ​ലെ ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്‌, പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ തി​ര​മാ​ല​ക​ള്‍ സ​ഭാ​നൗ​ക​യെ ആ​ടി​യു​ല​യ്ക്കു​ന്ന​ത്‌, അ​ന്നൊ​ക്കെ നാം ​ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ കാ​തോ​ർ​ത്താ​ൽ മ​ന​സി​ലാ​കും ക​ര്‍​ത്താ​വ്‌ ന​മ്മെ പേ​രു​ചൊ​ല്ലി വി​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന്‌. ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​രു​നാ​ള്‍ ന​മു​ക്കു ന​ല്കു​ന്ന ഒ​രു വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷം ന​മ്മു​ടെ​യൊ​ക്കെ പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളി​ല്‍ ന​മ്മെ പേ​രു​ചൊ​ല്ലി വി​ളി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ക​ര്‍​ത്താ​വു​ണ്ട്‌ എ​ന്ന​താ​ണ്.

ഉ​യി​ർ​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ ക​ര്‍​ത്താ​വ്‌ ന​മ്മോ​ടു​കൂ​ടെ ഉ​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള ശു​ഭാ​പ്തി​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്‍റെ തി​രു​നാ​ളാ​ണ് ഈ​സ്റ്റ​ര്‍. ക​ര്‍​ത്താ​വ്‌ എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും അ​റി​യി​ക്കാ​നാ​യി മ​റി​യ​ത്തെ പ​റ​ഞ്ഞേ​ല്‍​പ്പി​ച്ച​ത്‌, “ഞാ​ന്‍ മ​ര​ണ​ത്തെ കീ​ഴ​ട​ക്കി ഉ​ത്ഥാ​നം ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു” എ​ന്ന സ​ദ്‌​വാ​ര്‍​ത്ത​യാ​ണ്. ഒ​രു ക്രൈ​സ്ത​വ​ന്‍ ലോ​ക​ത്തി​നു കൈ​മാ​റേ​ണ്ട സ​ന്ദേ​ശം ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ്. പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളു​ടെ​യും അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​ക​ളു​ടെ​യും ന​ടു​വി​ൽ നാം ​കൈ​ക​ളി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​ത് വി​ജ​യ​ശ്രീ​ലാ​ളി​ത​നാ​യി ഉ​യി​ര്‍​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ ക​ര്‍​ത്താ​വി​ന്‍റെ പ​താ​ക​യാ​ണ്. ഉ​ത്ഥി​ത​ന്‍റെ സ​മ്മാ​ന​മാ​യ സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ സ​ന്ദേ​ശം കൈ​മാ​റാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​ന്ന​വ​ര്‍​ക്കാ​ണ് വി​ശ്വാ​സം ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​ക്കാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​ക. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ വെ​ല്ലു​വി​ളി സ​മാ​ധാ​നം ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​നും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ര്‍​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാ​നും ക​ഴി​യു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്.

ഈ ​കാ​ല​ഘ​ട്ടം ഒ​രു​പാ​ട്‌ അ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​ണ്. സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യി വ​ള​രെ ക​ഷ്ട​ന​ഷ്ട​ങ്ങ​ള്‍ ന​മു​ക്കു​ണ്ട്‌. സാ​മു​ദാ​യി​ക​മാ​യി ഒ​രു​പാ​ടു വി​ഭ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്‌. സ​ഭാ​ത്മ​ക​മാ​യും ധാ​രാ​ളം ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളും ക​ണ്ണീ​രു​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ട്‌. ഇ​തി​ന്‍റെ ന​ടു​വി​ലും ഒ​രു പു​തി​യ ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ള്‍ നാം ​ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. തു​റ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ക​ല്ല​റ​യും ഉ​രു​ട്ടി​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട ക​ല്ലു​ക​ളും കാ​ണു​ന്ന​വ​രും അ​തു കാ​ണാ​ന്‍ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ ക്ഷ​ണി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​ണു ക്രൈ​സ്ത​വ​ര്‍. കാ​ൽ​വ​രി​യി​ലെ ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ മ​ര​ണ​മാ​ണ് അ​വി​ട​ത്തെ ഉ​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു ന​യി​ച്ച​ത്. തോ​ല്‍​ക്കാ​ൻ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നി​ട​ത്താ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​നം വി​ജ​യ​ക്കൊ​ടി പാ​റി​ക്കു​ന്ന​ത്‌. ക്രൈ​സ്ത​വ​ജീ​വി​തം ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ളി​ന്‍റെ തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ അ​നു​ദി​ന ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ സ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നും സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ സം​വ​ഹി​ക്കാ​നും ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ ദൈ​വം ന​മു​ക്ക് ന​ൽ​കു​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​ണ് സ​മാ​ധാ​നം.

എ​ല്ലാം സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യാ​ൽ സ​മാ​ധാ​ന​മു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ന്നു ക​രു​തു​ന്ന​വ​രോ​ട് ഉ​ത്ഥി​ത​ൻ പ​റ​യു​ന്നു: “എ​ല്ലാം സ​ന്തോ​ഷ​മാ​കു​മ്പോ​ഴ​ല്ല നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സ​മാ​ധാ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്. മ​റി​ച്ച് എ​ല്ലാം സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ഔ​ദാ​ര്യ​ത്തി​ലാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സ​മാ​ധാ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്”. സ​മാ​ധാ​നം കൈ​മാ​റാ​നു​ള്ള ന​മ്മു​ടെ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മാ​ണ് ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ള്‍ ന​മു​ക്കു ന​ല്‍​കു​ന്ന​ത്‌. സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത ലോ​കം, സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത സ​മൂ​ഹ​ങ്ങ​ള്‍, സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ള്‍, സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത വ്യ​ക്തി​ക​ള്‍... ഇ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ളി​നു ന​ല്കാ​നു​ള്ള സ​ദ്‌​വാ​ര്‍​ത്ത നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളു​ടെ ന​ടു​വി​ല്‍ ക​ര്‍​ത്താ​വി​ന്‍റെ സ​മാ​ധാ​നം നി​ങ്ങ​ള്‍​ക്കു ക​ര​ഗ​ത​മാ​കും എ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ്. സ​മാ​ധാ​നം കൈ​മാ​റു​ന്ന ഉ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി നാം ​മാ​റു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ന​മ്മു​ടെ ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ൾ ആ​ഘോ​ഷ​ത്തി​ന് സ​മൂ​ഹ​മ​ധ്യ​ത്തി​ല്‍ അ​ര്‍​ഥ​മോ മൂ​ല്യ​മോ ഉ​ണ്ടാ​കി​ല്ല.

ഉ​ത്ഥാ​നത്തി​രു​നാ​ളി​ന്‍റെ മം​ഗ​ള​ങ്ങ​ൾ ഏ​വ​ർ​ക്കും ആ​ശം​സി​ക്കു​ന്നു. ഉ​യി​ർ​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ ക​ർ​ത്താ​വ് ഏവരെയും അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​ട്ടെ.