"ദ ​ഡി​ഫ​റ​ന്‍റ് ഡ്രം'. ​സ​മൂ​ഹ​സൃ​ഷ്ടി​യും സ​മാ​ധാ​ന​വും സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് ഒ​ട്ടേ​റെ ന​വീ​ന ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ള്‍ പ​ക​ര്‍​ന്നു​ത​രു​ന്ന ഒ​രു ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണി​ത്. ഡോ.​എം.​സ്‌​കോ​ട്ട് പെ​ക്ക് ആ​ണ് ഈ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ര്‍​ത്താ​വ്.

മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​ണ് ഡോ.​പെ​ക്ക്. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​ചി​ന്ത​ക​ളാ​ണ് ഈ ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ത​ല്‍. എ​ന്നാ​ല്‍, മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര ചി​ന്ത​ക​ളെ​ക്കാ​ളേ​റെ ഈ ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​നു ജീ​വ​ന്‍ ന​ല്‍​കു​ന്ന​ത് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ അ​നു​ഭ​വ​ക​ഥ​ക​ളാ​ണ്. ആ ​അ​നു​ഭ​വ​ക​ഥ​ക​ളി​ലൊ​ന്ന് ഇ​വി​ടെ പ​ക​ര്‍​ത്ത​ട്ടെ.

ഡോ.​പെ​ക്ക് സാ​ന്‍​ഫ്രാ​ന്‍​സി​സ്‌​കോ​യി​ലെ ആ​ര്‍​മി ജ​ന​റ​ല്‍ ഹോ​സ്പി​റ്റ​ലി​ല്‍ സൈ​ക്കി​യാ​ട്രി ട്രെ​യി​നിം​ഗ് ന​ട​ത്തു​ന്ന അ​വ​സ​രം. അ​വി​ടെ പ്ര​ശ​സ്ത​നാ​യ ഒ​രു മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്റെ കീ​ഴി​ല്‍ ഒ​രു ''ഗ്രൂ​പ്പ് എ​ക്‌​സ്പീ​രി​യ​ന്‍​സി''​ല്‍ പ​ങ്കാ​ളി​യാ​കാ​ന്‍ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് അ​വ​സ​രം ല​ഭി​ച്ചു.

പ​ന്ത്ര​ണ്ടു പേ​രാ​യി​രു​ന്നു ഡോ.​പെ​ക്കി​ന്‍റ ഗ്രൂ​പ്പി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. ഗ്രൂ​പ്പി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​രോ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ മ​റ്റ് ഉ​ന്ന​ത ബി​രു​ദ​ധാ​രി​ക​ളോ ആ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഗ്രൂ​പ്പ് എ​ക്‌​സ്പീ​രി​യ​ന്‍​സി​ന്റെ തു​ട​ക്ക​ത്തി​ല്‍​ത്ത​ന്നെ പെ​ക്കി​ന്‍റെ ഉ​ന്മേ​ഷ​വും ശ്ര​ദ്ധ​യും ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു.

അ​തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രു​ന്ന മ​റ്റൊ​രു മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ഗ്രൂ​പ്പ് എ​ക്‌​സ്പീ​രി​യ​ന്‍​സ് ആ​രം​ഭി​ച്ച നി​മി​ഷം ആ ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്‍ കൂ​ര്‍​ക്കം വ​ലി​ച്ച് ഉ​റ​ക്കം തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു!

തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രു​ന്ന മാ​ന്യ​ന്‍ കൂ​ര്‍​ക്കം​വ​ലി​ച്ച് ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ ഡോ.​പെ​ക്കി​ന്റെ ചി​ന്ത പോ​യ​ത് എ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ? അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ള്‍ ത​ന്നെ ഇ​വി​ടെ പ​ക​ര്‍​ത്തു​ന്നു:

""എ​ന്തി​നാ​ണ് ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്‍ ഈ ​പ​രി​പാ​ടി​യി​ല്‍ സം​ബ​ന്ധി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന​ത്? ആ​രും അ​യാ​ളെ നി​ര്‍​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. അ​യാ​ളു​ടെ ഒ​രു ഉ​റ​ക്ക​വും കൂ​ര്‍​ക്കം വ​ലി​യും!'

ഡോ.​പെ​ക്ക് വീ​ണ്ടും എ​ഴു​തു​ന്നു: ""അ​യാ​ളു​ടെ കൂ​ര്‍​ക്കം​വ​ലി വ​ര്‍​ധി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്നി​ലെ രോ​ഷം ആ​ളി​ക്ക​ത്തി... അ​യാ​ളോ​ടു​ള്ള എ​ന്‍റെ വെ​റു​പ്പ് വ​ര്‍​ധി​ച്ചു. എ​നി​ക്ക് ക്ഷ​മി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​ലും അ​ധി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ കൂ​ര്‍​ക്കം​വ​ലി.''

പ​ക്ഷേ, വെ​റു​പ്പോ​ടു​കൂ​ടി പെ​ക്ക് അ​യാ​ളെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പെ​ക്കി​ന്‍റെ ചി​ന്താ​ഗ​തി​യി​ല്‍ ഒ​രു മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​യി. പെ​ക്ക് എ​ഴു​തു​ന്നു: ""ഞാ​ന്‍ അ​യാ​ളെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ പെ​ട്ടെ​ന്നു ഞാ​ന്‍ ത​ന്നെ അ​യാ​ളു​ടെ ക​സേ​ര​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി ഞാ​ന്‍ ക​ണ്ടു.

അ​തു​പോ​ലെ, ഞാ​ന്‍ ആ ​ക​സേ​ര​യി​ല്‍ ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു കൂ​ര്‍​ക്കം വ​ലി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്ന​താ​യും എ​നി​ക്കു തോ​ന്നി. എ​ന്റെ ക്ഷീ​ണി​ത​മാ​യ രൂ​പ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം അ​യാ​ള്‍. അ​തു​പോ​ലെ ഉ​ണ​ര്‍​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന അ​യാ​ളു​ടെ രൂ​പ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം ഞാ​ന്‍.

ഈ ​ചി​ന്ത​ക​ള്‍ ഞാ​ന​റി​യാ​തെ എ​ന്നി​ലു​ദി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്‍റെ ധാ​ര്‍​മി​ക​രോ​ഷം പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഒ​ലി​ച്ചു​പോ​യി. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, എ​നി​ക്ക് അ​യാ​ളോ​ട് ഏ​റെ സ​ഹ​താ​പ​വും താ​ത്പ​ര്യ​വും സ്‌​നേ​ഹ​വും തോ​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ത​ന്‍റെ ആ​ത്മാ​വി​നെ ആ​ഴ​ത്തി​ല്‍ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ച ഒ​രു അ​നു​ഭ​വ​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് ഡോ.​പെ​ക്ക് ഈ ​സം​ഭ​വം വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ത​ന്‍റെ സ​ഹ​ജീ​വി​യു​ടെ നേ​രെ കോ​പ​വും വെ​റു​പ്പും നു​ര​ഞ്ഞു​പൊ​ന്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ ഡോ.​പെ​ക്ക് ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ അ​യാ​ളു​ടെ രൂ​പ​ത്തി​ല്‍ കാ​ണു​വാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു. അ​തി​ന്റെ ഫ​ലം അ​ത്ഭു​ത​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

താ​നും ത​ന്റെ സ​ഹ​ജീ​വി​യും അ​ത്ര വ്യ​ത്യ​സ്ത​ര​ല്ലെ​ന്നും സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണു താ​ന്‍ ത​ന്‍റെ ക​സേ​ര​യി​ല്‍ ഉ​ണ​ര്‍​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹം ക​ണ്ടു. ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ താ​നും അ​യാ​ളെ​പ്പോ​ലെ ക​സേ​ര​യി​ലി​രു​ന്നു കൂ​ര്‍​ക്കം വ​ലി​ച്ചു​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന ചി​ന്ത ഡോ.​പെ​ക്കി​നെ പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്തു.

ന​മ്മു​ടെ അ​നു​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ പ​ല​പ്പോ​ഴും നാം ​പ​ല​രോ​ടും അ​മ​ര്‍​ഷം കൊ​ള്ളു​ക​യും അ​വ​രെ കു​റ്റം വി​ധി​ക്കു​ക​യും വി​മ​ര്‍​ശി​ക്കു​ക​യു​മൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​റി​ല്ലേ? ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​വാ​ന്‍ ന്യാ​യ​മാ​യ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ള്‍ ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും അ​ല്പ​നി​മി​ഷ​ത്തേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ അ​വ​രു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു ന​മു​ക്കു കാ​ണു​വാ​ന്‍ സാ​ധി​ച്ചാ​ല്‍ ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്താ​ഗ​തി​യി​ല്‍ കാ​ത​ലാ​യ മാ​റ്റം വ​രു​മെ​ന്ന​തി​ല്‍ സം​ശ​യം വേ​ണ്ട.

ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി, പ​ര​മ​ദ​രി​ദ്ര​നാ​യ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ വ​ഴി​വ​ക്കി​ല്‍​വ​ച്ച് നാം ​ക​ണ്ടു​വെ​ന്നി​രി​ക്ക​ട്ടെ. അ​യാ​ളു​ടെ ദാ​രി​ദ്ര്യ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര​ണം അ​യാ​ളു​ടെ കു​റ്റം​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു ന​മു​ക്ക​റി​യാ​മെ​ന്നു​മി​രി​ക്ക​ട്ടെ. ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ല്‍ അ​യാ​ളെ ആ​ക്ഷേ​പി​ക്കാ​നും വി​മ​ര്‍​ശി​ക്കാ​നു​മാ​യി​രി​ക്കാം ആ​ദ്യം ന​മു​ക്കു പ്ര​ചോ​ദ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്.

എ​ന്നാ​ല്‍, സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​മൂ​ലം ന​മ്മ​ളാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്ത് എ​ന്നു മ​നഃ​പൂ​ര്‍​വം ക​രു​തു​ക. അ​പ്പോ​ള്‍ ന​മ്മി​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന ചി​ന്ത​ക​ള്‍ എ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കും? അ​വ ആ​ക്ഷേ​പ​ക​ര​വും വി​മ​ര്‍​ശ​ന​പൂ​ര്‍​ണ​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​മോ? ഒ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ല.

ഡോ.​പെ​ക്ക് എ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ക്ഷീ​ണി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ ക​ണ്ടാ​ല്‍ അ​തു ക്ഷീ​ണി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്ന എ​ന്റെ രൂ​പം ത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​ന്ന​തി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മി​ല്ല. കാ​ര​ണം, ഇ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ഉ​ണ​ര്‍​ന്നാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും അ​ടു​ത്ത നി​മി​ഷം ഞാ​ന്‍ ക്ഷീ​ണി​ച്ചു കൂ​ര്‍​ക്കം വ​ലി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് എ​ന്താ​ണു​റ​പ്പ്?

നാം ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ല്‍ കാ​ണു​ന്ന കു​റ്റ​ങ്ങ​ളും കു​റ​വു​ക​ളും ഇ​ന്ന​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ നാ​ളെ ന​മ്മി​ലും ഉ​ണ്ടാ​യെ​ന്നു​വ​രാം. ത​ന്മൂ​ലം, നാം ​ഇ​ന്നു ന​ല്ല​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പേ​രി​ല്‍ മാ​ത്രം, ഇ​ന്നു മോ​ശ​ക്കാ​രാ​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രെ വി​മ​ര്‍​ശി​ക്കു​വാ​നും അ​മി​ത​മാ​യി പ​ഴി​ക്കു​വാ​നും ന​മു​ക്കെ​ന്ത് അ​വ​കാ​ശ​മാ​ണു​ള്ള​ത്?

മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു ന​മ്മെ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ചു ചി​ന്തി​ച്ചാ​ല്‍ സ​ക​ല കൊ​ള്ള​രു​താ​യ്മ​ക​ളും നാം ​അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​വാ​ന്‍ ത​യാ​റാ​വു​ക​യ​ല്ലേ എ​ന്ന ചോ​ദ്യം ഇ​വി​ടെ പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണ്.

പ​ക്ഷേ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു ന​മ്മെ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​രു​ടെ തെ​റ്റു​ക​ളും കു​റ്റ​ങ്ങ​ളും അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​വാ​ന​ല്ല എ​ന്ന​ത് നാം ​മ​റ​ക്ക​രു​ത്. ഇ​ന്നും എ​ന്നും നാം ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ക​രു​ണ​യും സ്‌​നേ​ഹ​വു​മൊ​ക്കെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രും അ​ര്‍​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​ക മാ​ത്ര​മാ​ണ് ഈ ​ചി​ന്താ​രീ​തി​യു​ടെ ല​ക്ഷ്യം.