പ്ര​സി​ദ്ധ ഗ്രീ​ക്ക് കൊ​ത്തു​പ​ണി​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു ഫീ​ഡി​യ​സ്. ബി​സി അ​ഞ്ചാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ൽ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ഇ​ദ്ദേ​ഹം ആ​ർ​ട്ടി​മി​സ് ദേ​വ​ത​യു​ടെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു പ്ര​തി​മ നി​ർ​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

ആ​ഥ​ൻ​സി​ലെ ആ​ക്രോ പോ​ളി​സി​ലേ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഓ​ർ​ഡ​ർ ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ട ഈ ​പ്ര​തി​മ വ​ള​രെ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണ് ഫീ​ഡി​യ​സ് നി​ർ​മി​ച്ച​ത്. നി​ല​ത്തു​നി​ന്നു മു​ന്നൂ​റ​ടി മു​ക​ളി​ലാ​യി ഒ​രു മാ​ർ​ബി​ൾ ഭി​ത്തി​ക്കു മു​ന്നി​ലാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​തി​മ സ്ഥാ​പി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​തു​കൊ​ണ്ടു താ​ഴെ​നി​ന്നു നോ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് പ്ര​തി​മ​യു​ടെ പൂ​ർ​ണ​ത ഒ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

എ​ങ്കി​ലും ദേ​വ​ത​യു​ടെ ത​ല​മു​ടി​യി​ലെ ചു​രു​ളു​ക​ൾ​പോ​ലും മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ഫീ​ഡി​യ​സ് മാ​ർ​ബി​ളി​ൽ കൊ​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത​ത്. ഫീ​ഡി​യ​സി​ന്‍റെ ക​ഠി​നാ​ധ്വാ​നം കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ ഒ​രാ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു:

""മു​ന്നൂ​റ​ടി മു​ക​ളി​ൽ സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന ഈ ​പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ത​ല​മു​ടി​യി​ഴ​ക​ൾ ഇ​ത്ര​യേ​റെ മെ​ച്ച​മാ​യി കൊ​ത്തു​പ​ണി ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടോ?. ആ​രാ​ണി​തു മു​ക​ളി​ൽ ക്ക​യ​റി കാ​ണാ​ൻ പോ​കു​ന്ന​ത്?’’. ഫീ​ഡി​യ​സ് പ​റ​ഞ്ഞു: ""ആ​രും കാ​ണി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ദൈ​വം കാ​ണും.’’

ഫീ​ഡി​യ​സ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് എ​ത്ര​യോ ശ​രി​യാ​ണ്! എ​ല്ലാം കാ​ണു​ന്ന ക​ണ്ണു​ക​ളാ​ണു ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റേ​ത്. അ​വി​ടു​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​ന്നും മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. അ​വി​ടു​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​ന്നും മ​റ​ച്ചു​വ​യ്ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല.

എ​ന്നാ​ൽ, പ​ല​പ്പോ​ഴും ആ​രും കാ​ണു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന ചി​ന്ത​യോ​ടെ​യ​ല്ലേ തെ​റ്റാ​യ പ​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും നാം ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. നാം ​ചെ​യ്യു​ന്ന ചി​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ആ​രെ​ങ്കി​ലും കാ​ണാ​നും അ​റി​യാ​നും ഇ​ട​യാ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നാം ​അ​വ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കി​ല്ലേ?

പ​ക്ഷേ, നാം ​ചെ​യ്യു​ന്ന എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും ദൈ​വം കാ​ണു​ക​യും അ​റി​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തു നാം ​പ​ല​പ്പോ​ഴും മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. നാം ​പ​റ​യു​ന്ന​തും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തും മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നാം ​വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​കൂ​ടി ദൈ​വം കാ​ണു​ക​യും അ​റി​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന​ത​ല്ലേ സ​ത്യം.

എ​ങ്കി​ലും ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​വെ​ട്ടി​ക്കാ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യോ​ടു​കൂ​ടി നാം ​ചി​ല​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യ​രു​താ​ത്ത​തു ചെ​യ്യു​ക​യും പ​റ​യ​രു​താ​ത്തു പ​റ​യു​ക​യും ചി​ന്തി​ക്ക​രു​താ​ത്ത​തു ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഉ​ഗാ​ണ്ട​യി​ൽ ആ​ദ്യ​മാ​യി റെ​യി​ൽ​വേ ലൈ​ൻ നി​ർ​മി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യ ഒ​രു സം​ഭ​വം വാ​യി​ച്ച​ത് ഇ​വി​ടെ കു​റി​ക്ക​ട്ടെ.

വെ​ള്ള​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു റെ​യി​ൽ​വേ ലൈ​നി​ന്‍റെ പ​ണി​യു​ടെ ചു​മ​ത​ല വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ ജോ​ലി​ക്കാ​ർ മു​ഴു​വ​നും ത​ന്നെ അ​ക്ഷ​രാ​ഭ്യാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത ക​റു​ത്ത​വം​ശ​ജ​രാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ള്ള​ക്കാ​രാ​യ സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​ർ​മാ​ർ നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കാ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ക​റു​ത്ത വം​ശ​ജ​രാ​യ ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ൽ പ​ല​രും ജോ​ലി​ചെ​യ്യാ​തെ വെ​റു​തേ​സ​മ​യം ക​ള​യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വ​ള​രെ അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി മാ​ത്ര​മേ സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​ർ​മാ​ർ ജോ​ലി സ്ഥ​ല​ത്തു​നി​ന്നു മാ​റി​നി​ൽ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഒ​രി​ക്ക​ലൊ​രു സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​റി​നു അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി എ​ങ്ങോ​ട്ടോ പോ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. പ​ക്ഷേ, പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്പ് അ​യാ​ൾ ഒ​രു വി​ദ്യ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു.

അ​യാ​ളു​ടെ ഒ​രു ക​ണ്ണ് പ​ളു​ങ്കു ക​ണ്ണാ​യി​രു​ന്നു. അ​ക്ഷ​ര​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത ജോ​ലി​ക്കാ​രു​ണ്ടോ ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​റി​യു​ന്നു. അ​യാ​ൾ പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്പാ​യി ത​ന്‍റെ പ​ളു​ങ്കു​ക​ണ്ണ് ചൂ​ഴ്ന്നെ​ടു​ത്ത് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​വ​ച്ച​ശേ​ഷം താ​ൻ പോ​യാ​ലും ത​ന്‍റെ ക​ണ്ണ് അ​വ​രെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്ന് അ​വ​രോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​ർ ത​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ചൂ​ഴ്ന്നെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ത​ന്നെ അ​വ​ർ അ​ന്ധാ​ളി​ച്ചു​പോ​യി. അ​തു​കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ പോ​യ​ശേ​ഷ​വും അ​വ​ർ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ ജോ​ലി ചെ​യ്തു. സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​റു​ടെ ക​ണ്ണ് ത​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന ചി​ന്ത അ​ല​സ​രാ​ക​ൻ അ​വ​രെ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ല.

കു​റേ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ലൊ​രാ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു ബു​ദ്ധി​തോ​ന്നി. അ​യാ​ൾ ഒ​രു ചി​ര​ട്ട​യെ​ടു​ത്ത് ആ ​ക​ണ്ണ് മൂ​ടി​വ​ച്ചു. ചി​ര​ട്ട​കൊ​ണ്ടു മൂ​ടി​യാ​ൽ സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​റു​ടെ ക​ണ്ണ് ത​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​കി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ന്യാ​യ​മാ​യും ക​രു​തി. ചി​ര​ട്ട​കൊ​ണ്ട് സൂ​പ്പ​ർ​വൈ​സ​റു​ടെ പ​ളു​ങ്കു​ക​ണ്ണ് മൂ​ടി​യ​ശേ​ഷം അ​വ​ർ വീ​ണ്ടും അ​ല​സ​ത​യോ​ടെ ജോ​ലി ചെ​യ്തെ​ന്നാ​ണ് ക​ഥ.

വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​മാ​യ ഒ​രു ക​ഥ​യി​ല്ലി​ത്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ക​റു​ത്ത വം​ശ​ജ​രു​ടെ ത​ല​യി​ലൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നു വ​രു​ത്തി​ത്തീ​ർ​ക്കാ​ൻ ഭാ​വ​നാ​ശാ​ലി​യാ​യ ഒ​രു വെ​ള്ള​ക്കാ​ര​ൻ മെ​ന​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ക​ഥ​യാ​വാം ഇ​ത്.

ഈ ​ക​ഥ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മോ ഭാ​വ​നാ​സൃ​ഷ്ടി​യോ ആ​ക​ട്ടെ. എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​തി​ലേ​റെ വി​ചി​ത്ര​മാ​യ രീ​തി​യി​ൽ നാം ​ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​പൊ​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ന്നു മ​റ​ക്കേ​ണ്ട. മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ന​മ്മെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു ന​മു​ക്കു മ​ന​സി​ലാ​യാ​ൽ ന​മ്മ​ൾ പ​ല​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും കൂ​ടു​ത​ൽ മെ​ച്ച​മാ​യി ചെ​യ്യി​ല്ലേ?. എ​ന്നാ​ൽ, ആ​രേ​ക്കാ​ളും സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടും താ​ൽ​പ​ര്യ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടി ന​മ്മെ എ​പ്പോ​ഴും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന​തു ദൈ​വം​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.

അ​തു​പോ​ലെ, ന​മു​ക്കു പോ​രാ​യ്മ​ക​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഏ​റ്റ​വും അ​നു​ക​ന്പ​യോ​ടെ ന​മ്മോ​ടു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തും ദൈ​വം​ത​ന്നെ. എ​ങ്കി​ലും അ​വി​ടു​ത്തെ സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അ​വി​ടു​ത്തെ​പ്ര​തി എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും മെ​ച്ച​മാ​യി ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും ന​മു​ക്കു പ​ല​പ്പോ​ഴും ചി​ന്ത​യി​ല്ലാ​തെ പോ​കു​ന്നു. ഏ​റെ സ​ഹ​താ​പാ​ർ​ഹ​മാ​യ കാ​ര്യ​മാ​ണി​ത്. എ​ല്ലാം കാ​ണു​ന്ന​താ​ണു ദൈ​വ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ.

പ​ക്ഷേ, ന​മ്മെ വ​ള​ർ​ത്താ​ന​ല്ലാ​തെ ത​ള​ർ​ത്താ​ന​ല്ല അ​വി​ടു​ന്നു നോ​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മെ ര​ക്ഷി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ ശി​ക്ഷി​ക്കാ​ന​ല്ല അ​വി​ടു​ന്ന് ന​മ്മെ നോ​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മെ അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ ശാ​സി​ക്കാ​ന​ല്ല അ​വി​ടു​ന്നു ന​മ്മെ നോ​ക്കു​ന്ന​ത്.

സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടും താ​ൽ​പ​ര്യ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടി ന​മ്മെ എ​പ്പോ​ഴും നോ​ക്കു​ന്ന ദൈ​വ​ത്തെ നി​ര​ന്ത​രം ന​മു​ക്ക് അ​നു​സ്മ​രി​ക്കാം. അ​വി​ടു​ത്തേ​ക്കു പ്രീ​തി​ക​ര​മാ​യ​തു​മാ​ത്രം ന​മു​ക്കു ചെ​യ്യാം.

അ​വി​ടു​ത്തെ സ്നേ​ഹാ​ർ​ദ്ര​മാ​യ ക​ണ്ണു​ക​ൾ എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്നു​വെ​ന്ന ബോ​ധ്യ​ത്തോ​ടെ ന​മു​ക്കു ജീ​വി​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​തം ഏ​റെ അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടും.