ജപ്പാനിലെ സെന് ആചാര്യന്മാരിലൊരാളായിരുന്നു ടെറ്റ്സുജന്. അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് സെന്ബുദ്ധിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങളൊന്നും ജാപ്പനീസ് ഭാഷയില് ലഭ്യമായിരുന്നില്ല. അവയെല്ലാം ചൈനീസ് ഭാഷയില് മാത്രമേ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നുള്ളൂ.
ടെറ്റ്സുജന്റെ ജീവിതാഭിലാഷമായിരുന്നു സെന്ബുദ്ധിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങള് ജാപ്പനീസ് ഭാഷയില് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക എന്നത്. പക്ഷേ, പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കണമെങ്കില് ആയിരക്കണക്കിന് അക്ഷരങ്ങള് തടിയില് കൊത്തിയെടുക്കേണ്ടിയിരുന്നു. അതിനു വേണ്ടിയിരുന്ന ചെലവു ഭാരിച്ചതുമായിരുന്നു.
ടെറ്റ്സുജന് പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണത്തിനു വേണ്ടി പണം സമാഹരിക്കുവാന് തുടങ്ങി. പലപ്പോഴും ദീര്ഘയാത്രകള് ചെയ്താണ് അദ്ദേഹം പിരിവു നടത്തിയത്. അക്കാലത്തു ജനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി അത്ര മെച്ചമല്ലാതിരുന്നതുകൊണ്ട് പണസമാഹരണം എളുപ്പമല്ലായിരുന്നു. പലരും ചില്ലിത്തുട്ടുകള് മാത്രമായിരുന്നു സംഭാവനയായി നല്കിയിരുന്നത്. എങ്കിലും പത്തുവര്ഷം നീണ്ട പരിശ്രമംകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന് ആവശ്യമായ തുക സമ്പാദിച്ചു. അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രോജക്ട് തുടങ്ങുവാന് പോകുന്ന അവസരത്തിലാണ് രാജ്യത്തു വലിയൊരു വെള്ളപ്പൊക്കമുണ്ടായത്.
വെള്ളപ്പൊക്കംമൂലം കൃഷി നശിച്ചു. രാജ്യം മുഴുവനും പട്ടിണിയിലുമായി. ജനങ്ങളുടെ കഷ്ടത കണ്ട ടെറ്റ്സുജന് പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണത്തിനായി താന് സമ്പാദിച്ച തുക മുഴുവനും ജീവകാരുണ്യ പ്രവര്ത്തനങ്ങള്ക്കു ചെലവഴിച്ചു. അങ്ങനെ ഒട്ടേറെയാളുകളെ അവരുടെ ദുഃഖത്തില് സഹായിക്കുവാന് അദ്ദേഹത്തിനു സാധിച്ചു.
വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന്റെ കെടുതികള് അവസാനിച്ച് രാജ്യം സാധാരണ നിലയിലേക്കു മടങ്ങിയപ്പോള് ടെറ്റ്സുജന് വീണ്ടും ഫണ്ട് സമാഹരണം തുടങ്ങി. ഇത്തവണയും പത്തുവര്ഷം വേണ്ടി വന്നു ആവശ്യമായത്ര പണം സംഘടിപ്പിക്കുവാന്.
സമാഹരിച്ച തുകയുമായി പുസ്തകത്തിന്റെ ജോലി തുടങ്ങുവാന് പോകുന്ന അവസരത്തില് രാജ്യത്തു മാരകമായ രോഗം പടരുവാന് തുടങ്ങി. പലര്ക്കും ജീവന് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഒട്ടേറെപ്പേര് ചികിത്സ കിട്ടാതെ വിഷമിച്ചു. ജനങ്ങളുടെ കഷ്ടത മനസിലാക്കിയ ടെറ്റ്സുജന് താന് സമാഹരിച്ച തുക മുഴുവന് ജനങ്ങളെ സഹായിക്കുവാന് വിനിയോഗിച്ചു. അങ്ങനെ രണ്ടാം തവണയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിക്കാതെ പോയി.
എന്നാല്, അദ്ദേഹം തന്റെ സ്വപ്നം ഉപേക്ഷിച്ചില്ല. പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണത്തിനായി വീണ്ടും ധനശേഖരണം തുടങ്ങി. കുറെ വര്ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിനാവശ്യമായ ഫണ്ട് ലഭിച്ചു.
അങ്ങനെ ജാപ്പനീസ് ഭാഷയില് ആദ്യമായി സെന് ബുദ്ധിസം സംബന്ധിച്ച പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഈ പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാന് വേണ്ടി തയാറാക്കിയ ആയിരക്കണക്കിനു ബ്ലോക്കുകള് ജപ്പാനിലെ കയോട്ടോയിലുള്ള ഒബാക്കു ആശ്രമത്തില് ഇപ്പോഴും സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ജപ്പാനിലെ പഴമക്കാര് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ടെറ്റ്സുജന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് ഒരു പുസ്തകമല്ല, പ്രത്യുത, മൂന്നെണ്ണമാണ്. അവയില് ആദ്യത്തെ രണ്ടും അദൃശ്യമാണ് എന്നു മാത്രം. എന്നാല്, അവയ്ക്കാണത്രേ ദൃശ്യമായ മൂന്നാമത്തെ പുസ്തകത്തെക്കാള് ഏറെ മൂല്യമുള്ളത്.
ടെറ്റ്സുജന്റെ ജീവിതാഭിലാഷമായിരുന്നു സെന് ബുദ്ധിസം സംബന്ധിച്ച പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക എന്നത്. എന്നാല് ആളുകളുടെ കഷ്ടതയും ദുഃഖവും കണ്ടപ്പോള് തന്റെ ജീവിതാഭിലാഷം വിസ്മരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം സ്വന്തം അധ്വാനഫലം മുഴുവനും അവരുടെ നന്മയ്ക്കുവേണ്ടി മാറ്റിവച്ചു. താന് പീന്നീടു തയാറാക്കിയ പുസ്തകത്തെക്കാള് പതിന്മടങ്ങു സന്ദേശവും മൂല്യവുമടങ്ങുന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഈ പ്രവൃത്തി. ഈ സദ്പ്രവൃത്തിയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ആദൃശ്യ പുസ്തകമായി ജപ്പാന്കാരുടെയിടയില് അറിയപ്പെടുന്നത്.
പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാനായി രണ്ടാം തവണ സമാഹരിച്ച ഫണ്ടും ജനങ്ങളുടെ കണ്ണീരൊപ്പുവാനായി വിനിയോഗിക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. തന്റെ ജീവിതാഭിലാഷപൂര്ത്തീകരണത്തെക്കാള് മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണീരൊപ്പുന്നതാണു ജീവിതത്തിലെ പ്രധാനപ്പട്ട കാര്യം എന്ന തിരിച്ചറിവ് അദ്ദേഹത്തിന് എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് താന് സമാഹരിച്ച ഫണ്ട് രണ്ടാം തവണയും അദ്ദേഹം ജനനന്മയ്ക്കായി വിനിയോഗിച്ചത്. ഈ സദ്പ്രവൃത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ അദൃശ്യ പുസ്തകമായി അറിയപ്പെടുന്നു.
ജീവിതത്തില് തീര്ച്ചയായും നമുക്കു സ്വപ്നങ്ങള് വേണം. അതുപോലെ തന്നെ, ജീവിതാഭിലാഷ പൂര്ത്തീകരണത്തിനായി നാം കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിക്കുകയും വേണം.
എന്നാല് ജീവിതാഭിലാഷ പൂര്ത്തീകരണത്തിനായുള്ള നമ്മുടെ യത്നത്തിനിടയില് മറ്റുള്ളവരുടെ ദുഃഖവും കണ്ണീരും നാം കാണാതെ പോകരുത്. എന്നുമാത്രമല്ല, ആവശ്യമെങ്കില് നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങള് തല്ക്കാലം വിസ്മരിച്ചുകൊണ്ട് മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണീരൊപ്പുവാന് യത്നിക്കുകയും വേണം.
പക്ഷേ, നമ്മിലെത്ര പേര്ക്കു താത്പര്യമുണ്ട് മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണീരൊപ്പുവാന്? മറിച്ച്, അവരുടെ ദുഃഖത്തിന്റെ തീവ്രത കൂട്ടാനല്ലേ പലപ്പോഴും നമ്മില് പലരും ശ്രമിക്കുക?
നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില് മറ്റുള്ളവരോടു സ്നേഹമുണെ്ടങ്കിലല്ലേ അവരുടെ കണ്ണീരു കാണുമ്പോള് നമുക്കു വിഷമമുണ്ടാകൂ? മറ്റുള്ളവരെ ഹൃദയം തുറന്നു സ്നേഹിക്കുന്ന കാര്യം വരുമ്പോള് എന്തിനു വേറൊരു ഭാരം കൂടി തലയില് കയറ്റിവയ്ക്കുന്നു എന്നായിരിക്കുകയില്ലേ നമ്മുടെ ചിന്ത?
നമ്മുടെയിടയില് യഥാര്ഥ സ്നേഹമുണെ്ടങ്കില് പല പ്രശ്നങ്ങള്ക്കും അതിവേഗം പരിഹാരം ഉണ്ടാകും എന്നതാണു സത്യം. സ്നേഹത്തിന്റെയും അന്യോന്യ പരിഗണനയുടെയും അഭാവമാണു പല പ്രശ്നങ്ങളുടെയും മൂലകാരണം.
നമ്മുടെ ജീവിതം പോലെതന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണു മറ്റുള്ളവരുടെയും ജീവിതം എന്ന തിരിച്ചറിവാണു നമുക്കു വേണ്ടത്. എങ്കില് മാത്രമേ, മറ്റുള്ളവരുടെ ദുഃഖം കാണുമ്പോള് നമ്മുടെ ഹൃദയം വേദനിക്കൂ; അവരുടെ സന്തോഷം കാണുമ്പോള് നമ്മുടെ ഹൃദയം ആനന്ദിക്കൂ; അവരുടെ വളര്ച്ചയില് അവരോടൊപ്പം നാമും അഭിമാനിക്കൂ.