നന്മയുള്ള പൊതുജനസേവനം
പ​ണ്ഡി​റ്റ് ജ​വ​ഹ​ർ​ലാ​ൽ നെ​ഹ്റു​വി​നു​ശേ​ഷം ഇ​ന്ത്യ​ൻ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​പ​ദം അ​ല​ങ്ക​രി​ച്ച മ​ഹാ​ത്മാ​വാ​ണു ലാ​ൽ ബ​ഹാ​ദൂ​ർ ശാ​സ്ത്രി (1904-1966). മ​ര​ണ​ശേ​ഷം ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്‍റെ പ​ര​മോ​ന്ന​ത ബ​ഹു​മ​തി​യാ​യ "ഭാ​ര​ത​ര​ത്ന' ന​ൽ​കി ആ​ദ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അ​ദ്ദേ​ഹം ജ​നി​ച്ച​ത് ഉ​ത്ത​ർ​പ്ര​ദേ​ശി​ലെ വാ​ര​ാണസി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പ​ത്താം​ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു മ​ഹാ​ത്മാ​ഗാ​ന്ധി​യു​ടെ ആ​ഹ്വാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ സ​മ​ര​ത്തി​ൽ സ​ജീ​വ​പ​ങ്കാ​ളി​യാ​യി.

എ​ങ്കി​ലും ഭാ​ഗ്യം​കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പ​ഠ​നം മു​ട​ങ്ങി​യി​ല്ല. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ സ​മ​ര​ത്തി​ൽ സ​ജീ​വ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​രാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന​വ​രു​ടെ പ​ഠ​നം മു​ട​ങ്ങാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി പ​ണ്ഡി​ത​നും സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സ​മ​ര നേ​താ​വു​മാ​യി​രു​ന്ന ജെ.​ബി. കൃ​പ​ലാ​നി​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ൽ ആ​രം​ഭി​ച്ച കാ​ശി വി​ദ്യാ​പീ​ഠ​ത്തി​ൽ പ​ഠി​ച്ചു ഫി​ലോ​സ​ഫി​യി​ൽ ബാ​ച്ചി​ല​ർ ബി​രു​ദം നേ​ടു​വാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സാ​ധി​ച്ചു. അ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കി​ട്ടി​യ ബി​രു​ദം പ​ണ്ഡി​ത​ൻ എ​ന്ന അ​ർ​ഥം​വ​രു​ന്ന "ശാ​സ്ത്രി' എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്നു ല​ഭി​ച്ച ആ ​ശാ​സ്ത്രി ബി​രു​ദം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പേ​രി​ന്‍റെ പ്ര​ധാ​ന​ഭാ​ഗ​മാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നു എ​ന്ന​തു ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു കൗ​തു​ക​മാ​യി നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു.

1951 മു​ത​ൽ 1956 വ​രെ റെ​യി​ൽ​വേ വ​കു​പ്പും 1961 ഏ​പ്രി​ൽ നാ​ലു മു​ത​ൽ 1963 ഓ​ഗ​സ്റ്റ് 29 വ​രെ ആ​ഭ്യ​ന്ത​രവ​കു​പ്പും 1964 ജൂ​ൺ ഒ​ന്പ​തു മു​ത​ൽ 1964 ജൂ​ലൈ 18 വ​രെ വി​ദേ​ശ​കാ​ര്യ വ​കു​പ്പും കൈ​കാ​ര്യം​ചെ​യ്ത ശാ​സ്ത്രി 1964 ജൂ​ൺ ഒ​ന്പ​തി​നാ​ണു സ്വ​ത​ന്ത്ര ഇ​ന്ത്യ​യു​ടെ ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യാ​യി അ​ധി​കാ​ര​മേ​റ്റ​ത്.

1965-ലെ ​ഇ​ന്തോ-​പാ​ക്കി​സ്ഥാ​ൻ യു​ദ്ധ​ത്തി​ന് ഔ​ദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി വി​രാ​മ​മി​ട്ട താ​ഷ്ക​ന്‍റ് ക​രാ​ർ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി ശാ​സ്ത്രി ഒ​പ്പി​ട്ട​ത് 1966 ജ​നു​വ​രി 10-നു ​പാ​ക്കി​സ്ഥാ​നി​ലെ താ​ഷ്ക​ന്‍റി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം അ​വി​ടെ​വ​ച്ച് ഹൃ​ദ​യാ​ഘാ​തം​മൂ​ലം അ​ദ്ദേ​ഹം നി​ര്യാ​ത​നാ​യി. ഇ​ന്തോ-​പാ​ക് യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്ത് അ​ദ്ദേ​ഹം രൂ​പം ന​ൽ​കി​യ "ജ​യ് ജ​വാ​ൻ! ജ​യ് കി​സാ​ൻ' എ​ന്ന മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം ഇ​ന്നും സ​ജീ​വ​മാ​യി മു​ഴ​ങ്ങി​ക്കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ്.

പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന അ​വ​സ​ര​ത്തി​ൽ ശാ​സ്ത്രി ഒ​രു ടെ​ക്സ്റ്റ​യി​ൽ​സ് മി​ൽ​ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കു​ന്ന അ​സ​രം. അ​വി​ടെ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ആ​ക​ർ​ഷി​ച്ച ഒ​രി​നം അ​വി​ടെ നെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന സാ​രി​ക​ളാ​ണ്. അ​വ​യി​ൽ ചി​ല​തെ​ടു​ത്ത് അ​ദ്ദേ​ഹം തി​രി​ച്ചും മ​റി​ച്ചും നോ​ക്കി. അ​വ​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒ​രി​ന​ത്തി​ന്‍റെ വി​ല അ​ദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ 800 രൂ​പ എ​ന്ന് അ​വ​ർ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

ഉ​ട​നെ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഇ​തു വ​ള​രെ വി​ല​കൂ​ടി​യ​താ​ണ്. ഇ​തി​ലും വി​ല​കു​റ​ഞ്ഞ സാ​രി​ക​ളി​ല്ലേ?'' അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ 500 രൂ​പ​യും 400 രൂ​പ​യും വി​ല​യു​ള്ള സാ​രി​ക​ൾ കാ​ണി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഇ​വ​യു​ം വി​ല​കൂ​ടി​യ സാ​രി​ക​ൾ​ത​ന്നെ. എ​ന്നെ​പ്പോ​ലെ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നാ​യ ഒ​രാ​ൾ​ക്കു വാ​ങ്ങി​ക്കു​വാ​ൻ പ​റ്റി​യ വി​ല​കു​റ​ഞ്ഞ സാ​രി​ക​ളാ​ണ് എ​നി​ക്കു കാ​ണേ​ണ്ട​ത്''.

അ​പ്പോ​ൾ മി​ല്ലി​ന്‍റെ ഉ​ട​മ പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ് പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യ​ല്ലേ? അ​ങ്ങ് എ​ങ്ങ​നെ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നാ​കും? സാ​രി അ​ങ്ങ് വാ​ങ്ങി​ക്കേ​ണ്ട. ഏ​തു സാ​രി​യും ഞ​ങ്ങ​ൾ സ​മ്മാ​ന​മാ​യും ന​ൽ​കും. അ​തു ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മാ​ണ്''.

ഉ​ട​നെ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി പ​റ​ഞ്ഞു: ""വ​ള​രെ ന​ന്ദി. പ​ക്ഷേ, വി​ല​യേ​റി​യ സ​മ്മാ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​നി​ക്കു സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല''. അ​പ്പോ​ൾ ഉ​ട​മ പ​റ​ഞ്ഞു: ""അ​ങ്ങ് ഞ​ങ്ങ​ളെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കു​വാ​ൻ വ​ന്ന​തു ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വ​ലി​യ ബ​ഹു​മ​തി​യാ​ണ്. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ൾ ന​ൽ​കു​ന്ന സാ​രി ദ​യ​വു​ചെ​യ്ത് അ​ങ്ങ് സ്വീ​ക​രി​ക്ക​ണം''.

ഉ​ട​നെ ചു​റ്റും കൂ​ടി​നി​ന്ന​വ​രെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ""പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യാ​യ എ​ന്നോ​ടു നി​ങ്ങ​ൾ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന സ്നേ​ഹ​ത്തി​നും ബ​ഹു​മാ​ന​ത്തി​നും എ​നി​ക്കു ന​ന്ദി​യു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ ഞാ​ൻ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വി​ല​യേ​റി​യ സ​മ്മാ​ന​ങ്ങ​ൾ നി​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നു വാ​ങ്ങി എ​ന്‍റെ ഭാ​ര്യ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു ശ​രി​യ​ല്ല''.

അ​ന്നു പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി ശാ​സ്ത്രി അ​വി​ടെ​നി​ന്നു പോ​യ​തു ത​ന്‍റെ കു​ടും​ബ​ബ​ജ​റ്റി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന വി​ല​കു​റ​ഞ്ഞ ഒ​രു സാ​രി വി​ല​കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു! ശാ​സ്ത്രി​യു​ടെ ഈ ​ക​ഥ കേ​ൾ​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ​യും മ​നു​ഷ്യ​രു​ണ്ടോ എ​ന്നു നാം ​ചോ​ദി​ച്ചേ​ക്കാം. കാ​ര​ണം, ഇ​ന്നു രാ​ഷ്ട്രീ​യ​രം​ഗ​ത്തു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, മ​റ്റു പൊ​തു​രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ൽ​പ്പോ​ലും ഇ​മ്മാ​തി​രി മ​നു​ഷ്യ​രെ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ല.

ആ​ര് എ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ചാ​ലും അ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ സ്വ​ന്ത​മാ​യി എ​ന്തു​നേ​ട്ടം നേ​ടാ​നാ​വു​മെ​ന്നു ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​ർ അ​ധി​ക​മു​ള്ള ഒ​രു കാ​ല​ഘ​ട്ട​മാ​ണു ന​മ്മു​ടേ​ത്. സേ​വ​നം ജീ​വി​ത​ല​ക്ഷ്യ​മാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രു​ടെ​യി​ട​യി​ൽ​പ്പോ​ലും ഈ ​ചി​ന്താ​രീ​തി​യും പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ശൈ​ലി​യും ചി​ല​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും നാം ​കാ​ണാ​റു​ണ്ട്. ഇ​തൊ​ന്നും അ​ത്ര മോ​ശ​മാ​യ കാ​ര്യ​മ​ല്ല എ​ന്നു ക​രു​തു​ന്ന​വ​രു​ടെ എ​ണ്ണം അ​നു​ദി​നം കൂ​ടി​വ​രു​ന്നു​ണ്ടോ എ​ന്നു നാം ​സം​ശ​യി​ക്ക​ണം.

ശാ​സ്ത്രി​യെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​വ​ർ പൊ​തു​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ത്തി​നി​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ച​തു രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ന്ന​മ​ന​വും പൊ​തു​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ന​ന്മ​യും ല​ക്ഷ്യം​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. അ​ല്ലാ​തെ, സ്വ​ന്തം പ​ണ​പ്പെ​ട്ടി നി​റ​യ്ക്കാ​നും സ്വ​ന്തം സു​ഖ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വ​ർ​ധി​പ്പി​ക്കാ​നു​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സ്വ​ന്ത​മാ​യു​ള്ള​വ​യി​ൽ​നി​ന്നെ​ടു​ത്തു പൊ​തു​ന​ന്മ ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലു​ള്ള​വ​രു​ടെ ല​ക്ഷ്യം.

എ​ന്നാ​ൽ കാ​ലം മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യ​പ്പോ​ൾ ആ​ളു​ക​ളു​ടെ ചി​ന്താ​ഗ​തി​യി​ൽ മാ​റ്റം​വ​ന്നു. ആ ​മാ​റ്റ​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്തം നാ​മും ഉ​ൾ​പ്പെ​ട്ട ത​ല​മു​റ​യു​ടേ​തു​മാ​ണ് എ​ന്ന​താ​ണു വാ​സ്ത​വം. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ തെ​റ്റാ​യ പോ​ക്ക് നാം ​ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു ന​ടി​ക്ക​രു​ത്. എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്താ​രീ​തി​യി​ലും പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ശൈ​ലി​യി​ലും ശ​രി​യാ​യ മാ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ വ​രു​ത്തു​വാ​ൻ നാം ​ത​യാ​റാ​വു​ക​യും വേ​ണം.

നാം ​ഏ​തെ​ങ്കി​ലും രീ​തി​യി​ൽ പൊ​തു​രം​ഗ​ത്തു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന്‍റെ പ​ര​മ​മാ​യ ല​ക്ഷ്യം പൊ​തു​ന​ന്മ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അ​തി​നു പ​ക​രം സ്വ​ന്തം കീ​ശ​വീ​ർ​പ്പി​ക്കു​വാ​നാ​ണു നാം ​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് ഏ​റെ ക​ഷ്ട​മെ​ന്നേ പ​റ​യേ​ണ്ടൂ. അ​തി​ന് ഇ​ന്ന​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാ​ളെ തി​രി​ച്ച​ടി ഉ​ണ്ടാ​വും എ​ന്ന​തി​ൽ ര​ണ്ടു​പ​ക്ഷ​മി​ല്ല.

ന​മ്മു​ടെ പൊ​തു​ജ​ന​സേ​വ​നം പൊ​തു​ന​ന്മ​യ്ക്കാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മു​ടെ പൊ​തു​സൂ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ക്വാ​ളി​റ്റി​യും ന​ന്മ​യും വ​ർ​ധി​ക്കും. ആ ​ക്വാ​ളി​റ്റി​യി​ലും ന​ന്മ​യി​ലും പ​ങ്കു​കാ​രാ​വു​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന പ്ര​തി​ഫ​ലം.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ