പാവങ്ങൾക്കു കൊടുക്കുന്പോൾ മനസറിഞ്ഞു കൊടുക്കുക
ഓ​ഫീ​സി​ലെ ജോ​ലി​ക​ഴി​ഞ്ഞു ഫി​ലി​പ്സ് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​കാ​നൊ​രു​ങ്ങു​ന്പോ​ൾ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ ഫോ​ൺ​കോ​ൾ വ​ന്നു. കു​റെ പ​ഴം വാ​ങ്ങി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ചെ​ല്ല​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു സ​ന്ദേ​ശം. അ​യാ​ൾ വ​ഴി​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​ന്പോ​ൾ പ്രാ​യ​മു​ള്ള ഒ​രു സ്ത്രീ ​അ​വി​ടെ പ​ഴം വി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടു. സാ​ധാ​ര​ണ സൂ​പ്പ​ർമാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ൽ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ പ​ഴം വാ​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​ത്.

ആ ​സ്ത്രീ വി​ൽ​പ്പ​ന​യ്ക്കു വ​ച്ചി​രു​ന്ന പ​ഴ​ത്തി​ന്‍റെ ഗു​ണ​മേ​ന്മ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ പ​ക്ക​ൽ​നി​ന്നു പ​ഴം വാ​ങ്ങാ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ക​രു​തി. വി​ല ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ കി​ലോ​യ്ക്ക് അ​ന്പ​തു രൂ​പ എ​ന്നു സ്ത്രീ ​പ​റ​ഞ്ഞു. നാ​ല്പ​തു രൂ​പ​യ്ക്ക് ത​രു​മോ?’ ഫി​ലി​പ്സ് ചോ​ദി​ച്ചു. ഞാ​ൻ സ്റ്റോ​റി​ൽ​നി​ന്നു വാ​ങ്ങു​ന്ന പ​ഴ​ത്തി​നു സാ​ധാ​ര​ണ നാ​ല്പ​തു രൂ​പ​യാ​ണ് കൊ​ടു​ക്കാ​റു​ള്ള​ത്. “അ​ത് എ​നി​ക്ക് മു​ത​ലാ​വി​ല്ല, സാ​ർ, സ്ത്രീ ​പ​റ​ഞ്ഞു.’’ നാ​ല്പ​ത്ത​ഞ്ചു രൂ​പ​യ്ക്ക് ഞാ​ൻ ത​രാം. അ​തി​ൽ കു​റ​ച്ചാ​ൽ എ​നി​ക്കു ന​ഷ്ട​മാ​കും. അ​യാ​ൾ പി​ന്നെ വി​ല​പേ​ശാ​ൻ അ​വി​ടെ നി​ന്നി​ല്ല. വേ​ഗം സൂ​പ്പ​ർ​മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ലേ​ക്കു ന​ട​ന്നു.

അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​ഴ​വും ഗു​ണ​മേ​ന്മ​യു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ൽ കു​റെ എ​ടു​ത്തു കൗ​ണ്ട​റി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ പ​ഴ​ത്തിന്‍റെ വി​ല കി​ലോ​ഗ്രാ​മി​ന് അ​റു​പ​തു രൂ​പ​യാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ മ​ന​സി​ലാ​ക്കി. “ഞാ​ൻ ഇ​വി​ടെ​നി​ന്നു പ​തി​വാ​യി പ​ഴം വാ​ങ്ങു​ന്ന ആ​ളാ​ണ്,’’ അ​യാ​ൾ കാ​ഷ്യ​റോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു. “പ​ക്ഷേ, പ​ഴ​ത്തി​ന് ഇ​തു​വ​രെ നാ​ല്പ​തു രൂ​പ​യി​ലേ​റെ കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.’’ അ​പ്പോ​ൾ കാ​ഷ്യ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു: “എ​ല്ലാ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കും വി​ല കൂ​ടി​യ​പ്പോ​ൾ പ​ഴ​ത്തിന്‍റെ വി​ല​യും കൂ​ടി.’’ ഉ​ട​നെ ഫി​ലി​പ്സ് പ​റ​ഞ്ഞു: “പ​ക്ഷേ അ​റു​പ​തു രൂ​പ വ​ള​രെ കൂ​ടു​ത​ലാ​ണ്. അ​ത് അ​ല്പം കു​റ​യ്ക്കാ​ൻ പാ​ടി​ല്ലേ?’’ഈ ​സം​ഭാ​ഷ​ണം കേ​ട്ടു​നി​ല്ക്കു​വാ​ൻ ഇ​ട​യാ​യ മാ​നേ​ജ​ർ അ​പ്പോ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: “ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം. ഇ​വി​ടെ വി​ല​പേ​ശ​ലി​ല്ല. എ​ല്ലാ​ത്തി​നും നി​ശ്ചി​ത​വി​ല​യാ​ണ്.’’ എ​ന്തു​പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ഫി​ലി​പ്സ് ഒ​രു​നി​മി​ഷം നി​ന്നു. അ​തി​നു​ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ പ​ഴം എ​ടു​ത്ത് അ​തു തി​രി​കെ കൊ​ണ്ടു​വ​ച്ചു. വേ​ഗം അ​യാ​ൾ പ​ഴം വി​റ്റു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന സ്ത്രീ​യു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കു പോ​യി.

അ​യാ​ളെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ സ്ത്രീ ​പ​റ​ഞ്ഞു: “സാ​ർ, നി​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ വി​ല​യ്ക്ക് പ​ഴം വി​ൽ​ക്കു​വാ​ൻ എ​ന്നോ​ടു പ​റ​യ​രു​തെ. എ​നി​ക്ക് അ​തു ന​ഷ്ട​മാ​ണ്. ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: “വി​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു വി​ഷ​മി​ക്കേ​ണ്ട. ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു കി​ലോ​യ്ക്ക് അ​റു​പ​തു രൂ​പ​വ​ച്ചു ത​രാം. എ​നി​ക്ക് ര​ണ്ടു കി​ലോ ത​രൂ.’’ ആ ​സ്ത്രീ​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. അ​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു: “അ​റു​പ​തു രൂ​പ എ​നി​ക്കു വാ​ങ്ങാ​നാ​വി​ല്ല. എ​നി​ക്ക് അ​ന്പ​തു രൂ​പ​വ​ച്ചു ത​ന്നാ​ൽ മ​തി. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ന​ല്ല മ​ന​സി​നു ന​ന്ദി.’’ അ​യാ​ൾ​ക്കു ര​ണ്ടു കി​ലോ പ​ഴം പൊ​തി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ർ തു​ട​ർ​ന്നു: “ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ മ​റ്റു മാ​ർ​ഗ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഈ ​വ​ഴി​യോ​ര​ക്ക​ച്ച​വ​ടം തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തു​നി​ന്നു പ​ഴം വാ​ങ്ങി​യ​തു​കൊ​ണ്ട് എ​നി​ക്ക​തു വ​ലി​യ സ​ഹാ​യ​മാ​യി.’’

അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ അ​ഞ്ഞൂ​റു രൂ​പ​യു​ടെ ഒ​രു നോ​ട്ട് എ​ടു​ത്തു​കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു: “ഇ​നി മു​ത​ൽ ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തു​നി​ന്നാ​യി​രി​ക്കും പ​ഴം വാ​ങ്ങു​ക. ഈ ​തു​ക അ​ഡ്വാ​ൻ​സാ​യി സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക. ഇ​നി വാ​ഴ​പ്പഴത്തോടൊ​പ്പം കു​റെ ഓ​റ​ഞ്ചും ആ​പ്പി​ളു​മൊ​ക്കെ വി​ൽ​ക്കു​വാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്ക​ണം.’’
എ​ങ്ങ​നെ ന​ന്ദി​പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ആ ​സ്ത്രീ വി​ഷ​മി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ വീ​ണ്ടും കാ​ണാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​യാ​ൾ യാ​ത്ര​യാ​യി. പി​ന്നീ​ട് അ​യാ​ൾ തന്‍റെ കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു​കൂ​ടി ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നു ഫ്രൂ​ട്ട്സ് വാ​ങ്ങി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു. അ​ത് ആ ​സ്ത്രീ​ക്കു വ​ലി​യ സ​ഹാ​യ​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു.

സൂ​പ്പ​ർ​മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ൽ​നി​ന്നു സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ വാ​ങ്ങു​ന്പോ​ൾ നാം ​വി​ല​പേ​ശാ​റി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ വ​ഴി​യോ​ര​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രി​ൽ​നി​ന്നു വാ​ങ്ങു​ന്പോ​ൾ നാം ​വി​ല​പേ​ശും. അ​തു​വ​ഴി​യോ​ര​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ത്തിന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​ണ്. എ​ങ്കി​ൽ​പോ​ലും ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന അ​ത്ത​ര​ക്കാ​രു​ടെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ട് നാം ​കാ​ണാ​തെ പോ​ക​രു​ത്. മ​ന​സ​റി​ഞ്ഞ് അ​വ​ർ​ക്ക് അ​ല്പം കൂ​ടു​ത​ൽ കൊ​ടു​ത്താ​ൽ അ​തു വ​ലി​യൊ​രു പു​ണ്യം​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും.

ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന​തു വ​ഴി​യോ​ര​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ർ മാ​ത്ര​മ​ല്ല. സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ അ​ത്ത​ര​ക്കാ​ർ വേ​റെ​യും ധാ​രാ​ളം ഉ​ണ്ട്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, നാ​മും ഒ​രു പ​രി​ധി​വ​രെ അ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഉ​ൾ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രി​ക്കും. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ന​മു​ക്ക​വ​രു​ടെ ദുഃ​ഖം മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​വാ​ൻ കു​റെ​ക്കൂ​ടി എ​ളു​പ്പ​വു​മാ​യി​രി​ക്കും.

സാ​ന്പ​ത്തി​ക​മാ​യി ന​മ്മു​ടെ നാ​ട് ഏ​റെ പു​രോ​ഗ​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ ന​മ്മു​ടെ ഈ ​സ​മൃ​ദ്ധി​യി​ൽ പ​ങ്കു​പ​റ്റാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ വി​ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ എ​ണ്ണം വ​ള​രെ​യേ​റെ ഉ​ണ്ട് എ​ന്ന​താ​ണ് വാ​സ്ത​വം. കേ​ര​ളം അ​ടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു നേ​രി​ട്ട അ​തി​ദാ​രു​ണ​മാ​യ പ്ര​ള​യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ആ​ളു​ക​ളു​ടെ ദു​രി​തം വ​ള​രെ​യേ​റെ കൂ​ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണീ​ർ തു​ട​യ്ക്കു​ന്ന​തി​നും അ​വ​രു​ടെ നി​സ​ഹാ​യാ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ അ​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ന​മു​ക്കെ​പ്പോ​ഴും ശ്ര​ദ്ധ​വേ​ണം. മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ ഫി​ലി​പ്സ് ആ​ദ്യം സ്വ​ന്തം ലാ​ഭം നോ​ക്കി​പ്പോ​യ ആ​ളാ​ണ്. പി​ന്നീ​ടാ​ണ് സ്വ​യം ന​ഷ്ടം സ​ഹി​ച്ചു മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ക്കു ലാ​ഭം നേ​ടി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​ള്ള സു​ഖം അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ​ത്.

‘ആ​ക്ട് ഓ​ഫ് കൈ​ൻ​ഡ്നെ​സ് ആ​ൻ​ഡ് ഗു​ഡ്​വി​ൽ’ എ​ന്ന പേ​രി​ൽ ഇ​ന്‍റർ​നെ​റ്റി​ൽ കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ ക​ഥ അ​ല്പ​സ്വ​ല്പം വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങ​ളോ​ടെ ഇ​വി​ടെ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച​തു മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പ്ര​ചോ​ദ​നം ന​ല്കു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യി​ലാ​ണ്. നാം ​മ​ന​സ​റി​ഞ്ഞു മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു ല​ഭി​ക്കു​ന്ന മ​ന​സു​ഖം ഒ​ന്നു​വേ​റെ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​ന്ന​തു ന​മ്മു​ടെ​യും അ​നു​ഭ​വ​മാ​യി മാ​റ​ട്ടെ.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.