ജ​യി​ലി​ൽ
“ജ​ർ​മനി ല​ക്സം​ബ​ർ​ഗി​നെ കീ​ഴ​ട​ക്കി​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ങ്ങ​യു​ടെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​മെ​ന്താ​ണ്”?​ഈ ചോ​ദ്യം ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​ണ്. ഇ​തു​വ​രെ സം​സാ​രി​ച്ച​തെ​ല്ലാം വെ​റും പൊ​ള്ള​യാ​യ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്രം. എ​ന്നെ അ​വ​ർ ജ​യി​ലി​ലെ എ​ന്‍റെ അ​റ​യി​ൽ നി​ന്ന് ഈ ​അ​സ​മ​യ​ത്ത് പു​റ​ത്തു​കൊ​ണ്ടു വ​ന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. വ​ള​രെ മ​ര്യാ​ദ​യോ​ടെ​യാ​ണ് സം​സാ​ര​വും.

“അ​ങ്ങ​യു​ടെ കേ​സ് ഞാ​ൻ വി​ശ​ദ​മാ​യി പ​ഠി​ച്ചു”, സൂ​പ്ര​ണ്ട് ഹാ​ർ​ഡെ​ഗ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, “ഞാ​ൻ പാ​രീ​സി​ൽ നി​ന്ന് വ​ന്ന​തേ ഉ​ള്ളൂ. അ​ങ്ങ​യു​ടെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യ സ്റ്റോ​ഫെ​ൽ​സ്, വാ​ന്പാ​ഹ് എ​ന്നി​വ​രോ​ടു ഞാ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചു. അ​വ​ർ എ​ല്ലാം ഏ​റ്റു പ​റ​ഞ്ഞു. കു​റ്റ​മെ​ല്ലാം അ​ങ്ങി​ലാ​ണ് അ​വ​ർ ആ​രോ​പി​ക്കു​ന്ന​ത”. അ​യാ​ൾ എ​ന്നോ​ട് ചേ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു. ഒ​രു അ​ച്ഛ​നെ​പ്പോ​ലെ അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​ക​ൾ എ​ന്‍റെ കൈ​ക​ളു​ടെ മേ​ൽ വ​ച്ചു. സ്വ​ര​മാ​ക​ട്ടെ വ​ള​രെ സൗ​ഹാ​ർ​ദപൂ​ർ​ണ​വും ആ​ത്മാ​ർ​ത്ഥ​ത തോ​ന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും.

“അ​ങ്ങ് ഒ​രു മാ​ന്യ​നാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാം. ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​റ്റൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​നോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ​യാ​ണ് ഞാ​ൻ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​നി​ക്കു നി​ങ്ങ​ളെ സം​ര​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ട്. നി​ന്‍റെ ആ ​ര​ണ്ടു സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ നീ ​പാ​രീ​സി​ൽ സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. പ​ക്ഷേ അ​വ​ർ അ​തി​നു യോ​ഗ്യ​ര​ല്ല. അ​വ​ർ നി​ന്നെ ച​തി​ക്കും. ക​ഷ്ടം! എ​ന്നെ അ​ക്കാ​ര്യം വി​ഷ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ന്നെ അ​ല്പ​മൊ​ന്നു സ​ഹാ​യി​ച്ചാ​ൽ മ​തി. അ​വ​ർ എ​ന്തി​നാ​ണ് ഒ​രു​ന്പി​ടു​ന്ന​ത് എ​ന്ന് പ​റ​യു​ക. എ​ന്നാ​ൽ അ​ങ്ങേ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ചെ​യ്യാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ ചെ​യ്യും”.

എ​നി​ക്ക് അ​യാ​ളോ​ടു സ​ഹ​താ​പ​മാ​ണു തോ​ന്നി​യ​ത്. സൗ​ഹൃ​ദം, വി​ശ്വ​സ്ത​ത എ​ന്നി​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ന്ത​റി​യാം. എ​നി​ക്ക് ഉ​പ​കാ​രം ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള അ​യാ​ളു​ടെ ശ്ര​മം എ​നി​ക്ക് അ​സ​ഹ്യ​മാ​യി തോ​ന്നി. ക്ഷീ​ണം അ​തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ സ​മ​ചി​ത്ത​ത ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​മോ എ​ന്നു ഞാ​ൻ ഭ​യ​ന്നു. എ​ലി​യും പൂ​ച്ച​യും ക​ളി​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ല.

“ഈ ​വി​ഷ​യം ന​മു​ക്ക് വി​ടാം”, ഞാ​ൻ വി​ര​സ​ത​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട ഭാ​വം മി​ന്നി​മ​റ​ഞ്ഞു.

ക​ളി ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ ര​ണ്ടു പേ​ർ​ക്കും മ​ന​സി​ലാ​യി. എ​ന്‍റെ മു​ഖം വി​ള​റി എ​ന്ന് എ​നിക്ക് തോ​ന്നി. ക​ഴി​ഞ്ഞ ര​ണ്ടാ​ഴ്ച​യാ​യി ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ആ ​ചോ​ദ്യം അ​പ്പോ​ൾ എ​ത്തി. ജ​ർ​മനി ല​ക്സം​ബ​ർ​ഗി​നെ കീ​ഴ​ട​ക്കി​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ങ്ങ​യു​ടെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​മെ​ന്താ​ണ്?
“ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്‍റെ പ​ര​മാ​ധി​കാ​ര​ത്തെ ബ​ഹു​മാ​നി​ക്കും എ​ന്നു​ള്ള ലീ​ഡ​റു​ടെ (ഹി​റ്റ​ല​ർ) ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു​ള്ള വാ​ഗ്ദാ​ന​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു”.
“അ​തു​മ​തി”, ഹാ​ർ​ഡെ​ഗ​ൻ ഒ​രു വി​ജ​യി​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​യാ​ൾ ജ​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.
*********

“നി​ന്‍റെ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ പാ​യ്ക്ക് ചെ​യ്യു​ക”!

സ്റ്റാ​ട്ട്ഗ്രു​ണ്ട് ജ​യി​ലി​ലെ എ​ന്‍റെ ത​ട​വു​മു​റി​യി​ൽ നി​ന്നു പോ​കാ​ൻ എ​നി​ക്കു വി​ഷ​മം തോ​ന്നി. കേ​വ​ലം മൂ​ന്നാ​ഴ്ച​കൊ​ണ്ട് എ​ന്‍റെ അ​യ​ൽ​ക്കാ​രും കാ​വ​ൽ​ക്കാ​രു​മാ​യി ഞാ​ൻ സൗ​ഹൃ​ദം സ​ന്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു.

മു​റ്റ​ത്ത് ഹാ​ർ​ഡെ​ഗി​ന്നി​ന്‍റെ കാ​ർ കാ​ത്തു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. സൂ​പ്ര​ണ്ട് ത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​ന്നെ ട്രി​യ​ർ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു ര​ക്ഷാ​ക​ർ​ത്താ​വി​ന്‍റെ ഭാ​വ​മാ​ണ്. യാ​ത്രാ​സ​മ​യം മു​ഴു​വ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന യു​ദ്ധ​വി​ജ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച്, ലോ​ക​ത്തെ ഭ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച്, സ​ഭ​യെ ന​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് 1941 ഫെ​ബ്രു​വ​രി​യി​ലാ​ണ് ഇ​ത്.
“മി​സ്റ്റ​ർ ഒ​റി​ഗെ​റും മി​സ്റ്റ​ർ എ​ഷും ബെ​ർ​ലി​നു പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തേ ഉ​ള്ളൂ”. ട്രി​യ​ർ ജ​യി​ലി​ൽ എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ ആ​ദ്യം കേ​ട്ട വാ​ക്കു​ക​ളാ​ണി​ത്. ഇ​വി​ടെ​യും എ​നി​ക്ക് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ കി​ട്ടു​മെ​ന്ന് മ​ന​സി​ൽ ഒ​രു ഉ​റ​പ്പ്.

വാ​തി​ൽ പി​ന്നി​ൽ അ​ട​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ജ​യി​ലി​ലെ “ടെ​ലി​ഫോ​ണ്‍” സം​വി​ധാ​നം ഉ​ണ​ർ​ന്നു. ആ​രാ​ണു പു​തു​താ​യി വ​ന്ന​ത്, എ​ന്ന ചോ​ദ്യം സെ​ല്ലു​ക​ളി​ൽ നി​ന്ന് സെ​ല്ലു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് പ​ട​ർ​ന്നു. എ​ന്‍റെ സെ​ല്ലി​ന്‍റെ ഭി​ത്തി​യി​ൽ മു​ട്ടു​ന്ന ശ​ബ്ദം. അ​യ​ൽ​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു “ഞാ​ൻ ബെ​ർ​നാ​ർ​ഡ് സെ​നോ​ർ”.
അ​തു ഞാ​ൻ സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം കേ​ട്ടു. കാ​ര​ണം ആ ​പേ​ര് ക​മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് നി​ല​പാ​ടു​ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ആ​ത്മാ​ർ​ത്ഥ​മാ​യി പ്ര​യ​ത്നി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വ്യ​ക്തി​യു​മാ​യി ഞാ​ൻ ബ​ന്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ കു​റെ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളും അ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി എ​നി​ക്ക് വി​യോ​ജി​പ്പ് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും.
പി​റ്റേ​ന്നാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ൾ മു​ഖാ​മു​ഖം ക​ണ്ട​ത്. താ​മ​സി​യാ​തെ എ​ന്നെ മ​റ്റൊ​രു നി​ല​യി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റി. ക​ഠി​ന​മാ​യ ഏ​കാ​ന്ത​ത​ട​വി​ലേ​ക്ക്.
*********
“മി​സ്റ്റ​ർ ആ​ൽ​ബ​ർ​ട്ട് വേ​റ്റി​ന്‍റെ ആ​ശം​സ​ക​ൾ”! സെ​ല്ലി​ന്‍റെ വാ​തി​ൽ ത​ള്ളി തു​റ​ന്നു​വ​ന്ന ഒ​രു നാ​സി പോ​ലീ​സാ​ണ് അ​തു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ഒ​പ്പം ചെ​റി​യൊ​രു പൊ​തി എ​ന്‍റെ കി​ട​ക്ക​യി​ൽ വ​ന്നു വീ​ഴു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഞാ​ന​തു തു​റ​ന്നു. ഒ​രു ത​നി ല​ക്സാം​ബ​ർ​ഗ് പ​ന്നി​യി​റ​ച്ചി സാ​ൻ​ഡ്‌വിച്ച്! ഇ​ത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള അ​വ​സാ​ന​ത്തെ ആ​ശം​സ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​ത്.

മൂ​ന്നാ​ഴ്ച​ത്തെ നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം എ​നി​ക്ക് സെ​ല്ലി​ൽ വിശുദ്ധ കു​ർ​ബാ​ന അ​ർ​പ്പി​ക്കാൻ അ​നു​വാ​ദം ല​ഭി​ച്ചു. ജ​യി​ലി​ലെ ക​പ്ലോ​നാ​ണ് അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി ഇ​ട​പെ​ട്ട​ത്.

സ്വ​യം അ​നു​ഭ​വി​ച്ച ഒ​രാ​ൾ​ക്കു​ മാ​ത്ര​മേ അ​തി​ന്‍റെ അ​ർ​ത്ഥം മ​ന​സി​ലാ​വു​ക​യു​ള്ളൂ. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നി​നും കു​റ​വി​ല്ല. കാ​നോ​ന ന​മ​സ്കാ​രം, ജ​പ​മാ​ല , ബൈ​ബി​ൾ എ​ല്ലാം എ​നി​ക്കു​ണ്ട്. തു​ട​ർ​ന്നു വ​ന്ന ആ​ഴ്ച​ക​ൾ എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സ​ന്തു​ഷ്ട​മാ​യ​വ ആ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് എ​നി​ക്കു സ​ത്യ​മാ​യും പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​യും. ക​ർ​ത്തൂ​സ്യ​ൻ ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ഒ​രു സ​ന്യാ​സി​യാ​യി ഞാ​ൻ സ്വ​യം സ​ങ്ക​ൽ​പി​ച്ചു.

അ​യ​ൽ​ക്കാ​ര​ൻ ഭി​ത്തി​യി​ൽ മു​ട്ടു​ന്നു. അ​ങ്ങ് കു​ർ​ബാ​ന ചൊ​ല്ലു​ന്നു​ണ്ടോ? ഞാ​ൻ ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​ഗം ചൊ​ല്ലാം അ​ല്പം കൂ​ടി സ്വ​ര​മു​യ​ർ​ത്തി പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യാ​യി ചൊ​ല്ലാ​മോ? കൂ​ദാ​ശ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​ന്പ് മൂ​ന്നു ത​വ​ണ മു​ട്ടു​ക​യും വേ​ണം.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ കു​ർ​ബാ​ന മ​ധ്യേ എ​ന്‍റെ സെ​ല്ലി​ന്‍റെ വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു. ഒ​രു കാ​വ​ൽ പോ​ലീ​സു​കാ​ര​നാ​ണ്. അ​യാ​ൾ എ​ന്താ​ണു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു നോ​ക്കി. പാ​തി സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ, പാ​തി പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ അ​യാ​ൾ അ​വി​ടെ നി​ന്നു. വ​രാ​ന്ത​യി​ൽ കാ​ല​ടി​യൊ​ച്ച കേ​ൾ​ക്കും​വ​രെ അ​യാ​ൾ പോ​യ​തേ ഇ​ല്ല. ഞാ​നൊ​രു ക​ത്തോ​ലി​ക്ക​നാ​ണ് എ​ന്നു മാ​ത്രം അ​യാ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ടു.
(തുടരും)