ടോം ​ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ എ​ന്ന ഒ​രു അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ പ​റ​യു​ന്ന ഒ​രു സം​ഭ​വ​ക​ഥ.

ഒ​ഹാ​യോ സം​സ്ഥാ​ന​ത്തെ ഒ​രു ചെ​റി​യ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലാ​ണു ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ ജ​നി​ച്ച​തും വ​ള​ർ​ന്ന​തും. ആ ​പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ അ​ക്കാ​ല​ത്തു ബോ​ബ് എ​ന്ന ഒ​രു ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ു എ​ന്ന​ത് ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ ഒ​രു പോ​രാ​യ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ വ​ള​രെ പി​ന്നി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു. തൻമൂലം, ബോ​ബി​നെ ക​ളി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലും തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​മൊ​ക്കെ ആ ​ടൗ​ണി​ലു​ള്ള പ​ല​രും ര​സം ക​ണ്ടെ​ത്തി. ഷ്റെ​യ്ഡ​റും അ​ത്ത​ര​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ട ആ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ​ക്കു പ​ന്ത്ര​ണ്ടു വ​യ​സു​ള്ള അ​വ​സ​രം. ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ വീ​ടി​ന്‍റെ പോ​ർ​ച്ചി​ലി​രു​ന്ന് കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മൊ​ത്തു വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ ബോ​ബ് ആ ​വ​ഴി​യെ വ​ന്നു. വീ​ട്ടി​ൽ ഷ്റെ​യ്ഡ​റെ ക​ണ്ട​യു​ട​നെ ബോ​ബ് ചോ​ദി​ച്ചു. എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് സു​ഖ​മാ​ണോ?

അ​പ്പോ​ൾ ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു: കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വ​ള​രെ മോ​ശ​മാ​ണ്. എ​ന്‍റെ പ​പ്പാ​യു​ടെ ജോ​ലി പോ​യി. പ​ണ​ത്തി​നി​പ്പോ​ൾ വ​ലി​യ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണ്. ഇ​തു കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കൂ​ട്ടു​കാ​ർ അ​ട​ക്കി​ച്ചി​രി​ച്ചു. ബോ​ബ് അ​തു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ല. താ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു കൂ​ട്ടു​കാ​ർ ര​സി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ വീ​ണ്ടും ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ’ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ൾ’ വി​വ​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ബോ​ബ് അ​തു ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു​നി​ന്നു. ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു: അ​ത്യാ​വ​ശ്യം ഭ​ക്ഷ​ണ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ​പോ​ലും വാ​ങ്ങാ​ൻ പ​ണ​മി​ല്ല. എ​ല്ലാ​വ​രും മു​ഴു​പ്പ​ട്ടി​ണി​യി​ലാ​ണ്.

ബോ​ബ് പ​റ​ഞ്ഞു. ഓ, ​എ​ന്തു ക​ഷ്ടം? നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​ത്ര വ​ലി​യ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണ് അ​ല്ലേ. ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. ഓ​രോ വാ​ക്കും ബോ​ബ് പൂ​ർ​ണ​മാ​യും വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ഞാ​ൻ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കാം. ബോ​ബ് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ ബോ​ബി​ന്‍റെ മു​ഖം മ്ലാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു.

ബോ​ബ് പോ​യ​പ്പോ​ൾ ഷ്റെ​യ്ഡ​റും കൂ​ട്ടു​കാ​രും ആ​ർ​ത്തു​ചി​രി​ച്ചു. ബോ​ബി​നെ പൊ​ട്ട​ൻക​ളി​പ്പി​ച്ച​തി​ലു​ള്ള സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ​ക്ക്. അ​ന്നു രാ​ത്രി ഒ​രു വ​ലി​യ പെട്ടി നി​റ​യെ പ​ല​ച​ര​ക്ക് സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ ബോ​ബ് ’പ​ട്ടി​ണി’ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ വീ​ടി​ന്‍റെ പോ​ർ​ട്ടി​ക്കോ​യി​ൽ വ​ച്ചി​ട്ട് ആ​രും കാ​ണാ​തെ മ​ട​ങ്ങി. അ​ധി​കം താ​മ​സി​യാ​തെ അ​തു ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ ക​ണ്ണി​ൽ​പ്പെ​ട്ടു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണു ക​ളി കാ​ര്യ​മാ​യി മാ​റി​യ കാ​ര്യം ആ ​ബാ​ല​നു മ​ന​സി​ലാ​യ​ത്.

ദ​രി​ദ്ര​നാ​യി​രു​ന്നു ബോ​ബ്. ആ​രെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ ന​ൽ​കി​യി​രു​ന്ന സ​ഹാ​യം​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ബോ​ബ് ക​ഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​ക്കാ​ര്യ​മോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ ക​ണ്ണു നി​റ​ഞ്ഞു. താ​ൻ ചെ​യ്ത​തു വ​ലി​യ അ​പ​രാ​ധ​മാ​യി എ​ന്ന് അ​വ​നു തോ​ന്നി. എ​ന്താ​ണു സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്നു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​വ​ന്‍റെ പ​പ്പാ​യ്ക്കും വി​ഷ​മം തോ​ന്നി.

എ​ത്ര​യും വേ​ഗം ആ ​പലചരക്ക് സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ തി​രി​കെ ബോ​ബി​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം. എ​ന്നാ​ൽ, അ​ങ്ങ​നെ​ ചെ​യ്യാ​ൻ അ​വ​ന്‍റെ പ​പ്പ അ​വ​നെ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ല. അ​തു ബോ​ബി​ന്‍റെ മ​ന​സു വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​പി​താ​വി​ന്‍റെ വാ​ദ​ഗ​തി.

എ​ന്നാ​ൽ ഈ ​ക​ഥ ഇ​വി​ടം​കൊ​ണ്ട് അ​വ​സാ​നി​ച്ചി​ല്ല. പി​ന്നീ​ടൊ​ക്കെ അ​വ​ർ അ​ത്താ​ഴ​ത്തി​നി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ ആ ​ബാ​ല​ന്‍റെ പ​പ്പ ചോ​ദി​ക്കും: ബോ​ബ് ത​ന്ന സ​മ്മാ​ന​പാ​യ്ക്ക​റ്റി​ലെ ഏ​ത് ഐ​റ്റ​മാ​ണ് നാം ​ഇ​ന്നു ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഹൃ​ദ​യ​മു​ള്ള ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ ത​ന്‍റെ ഇ​ല്ലാ​യ്മ​യി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ത്ര ഉ​ദാ​ര​മാ​യി ദാ​നം​ചെ​യ്തു എ​ന്ന് ഓ​ർ​മി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്‍റെ ല​ക്ഷ്യം. ബാ​ല​നാ​യ ഷ്റെ​യ്ഡ​ർ വ​ള​ർ​ന്നു വ​ലു​താ​യ​പ്പോ​ഴും ബോ​ബ് ന​ൽ​കി​യ ദാ​നം മ​റ​ന്നി​ല്ല. അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ഴു​തി​യ​തു​ത​ന്നെ അ​തി​ന്‍റെ തെ​ളി​വ്.

ബോ​ബ് ദ​രി​ദ്ര​നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​യാ​ൾ ഹൃ​ദ​യ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ദുഃ​ഖം ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യം ത​ക​ർ​ന്നു. തൻമ·ൂ​ല​മാ​ണ്, ത​നി​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​നി​ല്ലാ​തി​രു​ന്നി​ട്ടും ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ ഇ​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ച​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ഷ്റെ​യ്ഡ​റു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന് അ​ത് ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന​തു വേ​റൊ​രു കാ​ര്യം.

ഇ​നി മ​റ്റൊ​രു ക​ഥ. പ​ച്ച​ക്ക​റി സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ വീ​ടുവീ​ടാ​ന്ത​രം ക​യ​റി വി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വൃ​ദ്ധ​ൻ. അ​ത്യാ​വ​ശ്യ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു കീ​റി​പ്പ​റി​ഞ്ഞ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ധ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു വീ​ട്ടി​ൽ പ​ച്ച​ക്ക​റി സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി എ​ത്തി.

ആ ​വീ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കു വൃ​ദ്ധ​നെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ വേ​ഗം പ​റ​ഞ്ഞ​യ​യ്ക്കാ​ൻ കു​റെ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക​ൾ വാ​ങ്ങി അ​വ​ർ വാ​തി​ല​ട​ച്ചു. എ​ങ്കി​ലും അ​ടു​ത്ത ആ​ഴ്ച​യി​ലും അ​യാ​ൾ പ​ച്ച​ക്ക​റി​യു​മാ​യി എ​ത്തി. അ​പ്പോ​ളും അ​വ​ർ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക​ൾ വാ​ങ്ങി.

ഈ ​പ​തി​വ് അ​ങ്ങ​നെ തു​ട​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ആ ​വീ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്ക് വൃ​ദ്ധ​നെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. തൻമൂലം, അ​വ​ർ ഓ​രോ ആ​ഴ്ച​യി​ലും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ വ​ര​വി​നായി കാ​ത്തി​രു​ന്നു. ഒ​രു ദി​വ​സം പ​ച്ച​ക്ക​റി സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ ആ ​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വൃ​ദ്ധ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ഇ​ന്ന​ലെ വ​ലി​യൊ​രു അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ദി​വ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക്. ഞാ​ൻ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​രോ ഒ​രാ​ൾ വ​ലി​യൊ​രു സ​മ്മാ​ന​പ്പൊ​തി അ​വി​ടെ​ വ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പു​ത്ത​ൻ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ആ ​സ​മ്മാ​ന​പ്പൊ​തി​.

അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ന​ല്ല വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട​ല്ലോ എ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ത·ൂ​ലം, ആ ​വീ​ട്ടി​ലെ അ​മ്മ​ച്ചി പ​റ​ഞ്ഞു: ഓ, ​എ​ത്ര വ​ലി​യ ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹം. ഉ​ട​നെ ആ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​തു​പോ​ലെ, വേ​റെ വ​ലി​യ ഒ​രു ദൈ​വാ​നു​ഗ്ര​ഹ​വും എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യി. ഈ ​പു​ത്ത​ൻ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ വ​ള​രെ അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു കു​ടും​ബ​ത്തെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ എ​നി​ക്കു സാ​ധി​ച്ചു എ​ന്ന​താ​ണ​ത്.
മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്താ​ൽ ജീ​വി​തം ത​ള്ളി​നീ​ക്കി​യി​രു​ന്ന ബോ​ബ്. ചെ​റി​യ തോ​തി​ൽ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക്ക​ച്ച​വ​ടം ന​ട​ത്തി ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന വൃ​ദ്ധ​ൻ. അ​വ​ർ ര​ണ്ടു​പേ​രും ദ​രി​ദ്ര​രാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ അ​വ​ർ ഇ​രു​വ​രും ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ സ​ന്പ​ന്ന​രാ​യി​രു​ന്നു. തൻമൂല​മാ​ണ്, അ​വ​രു​ടെ ഇ​ല്ലാ​യ്മ​യി​ലും കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ അ​വ​ർ മു​ന്നി​ൽ നി​ന്ന​ത്. ക്രൈ​സ്ത​വ​ലോ​കം ഇ​പ്പോ​ൾ ആ​ച​രി​ക്കു​ന്ന നോ​ന്പു​കാ​ലം ദാ​നം ന​ൽ​കു​ന്ന​തി​ൽ ഏ​റെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു സ​മ​യ​മാ​ണ്.

സ​ഹാ​യ​മാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​വ​ർ അ​തു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​ൻ​പ് സ​ഹാ​യം എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന സ​മ​യം. പ​ക്ഷേ, അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യാ​ൻ സാ​ധി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ നാം ​ആ​ദ്യം ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ സ​ന്പ​ന്ന​രാ​ക​ണം. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാം ​ന​ൽ​കു​ന്ന ദാ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ വെ​റും ക​ർ​മം ക​ഴി​ക്ക​ൽ മാ​ത്ര​മാ​യി അ​ധഃ​പ​തി​ക്കും. ന​മു​ക്കാ​ദ്യം ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ സ​ന്പ​ന്ന​രാ​കാം. അ​പ്പോ​ൾ സ​ഹാ​യ​മ​ർ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ നാം ​തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങും.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ