ഇ​ല്ലാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കും പോ​രാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ
കൂ​ടു​ത​ൽ ന​ന്മ​ക​ളും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു ന​ല്ല​തു​ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​കൂ​ടി ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ ന​മു​ക്കു സ​ന്തോ​ഷം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ സാ​ധി​ക്കൂ എ​ന്നു ക​രു​തി​യാ​ൽ അ​തു വ​ലി​യ അ​ബ​ദ്ധം​ത​ന്നെ.

പ​ശ്ചാ​ത്ത​ലം പ​ത്തൊ​ന്പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ അ​മേ​രി​ക്ക. അ​ക്കാ​ല​ത്തെ ഒ​രു അ​വി​ക​സി​ത പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ ക​ർ​ഷ​ക കു​ടും​ബം. ദ​രി​ദ്ര​രാ​ണ​വ​ർ. പ​റ​ന്പി​ൽ പ​ണി​യാ​ൻ ആ​ളെ കി​ട്ടാ​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും പ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു ജോ​ലി​ക്ക് ആ​ളെ വി​ളി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത അ​വ​സ്ഥ. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ആ ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യും പ​റ​ന്പി​ൽ പ​ണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്പോ​ൾ മൂ​ത്ത മ​ക​നെ​യും ജോ​ലി​ക്കു കൂ​ട്ടി​യ​ത്. പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ൻ പ​ണ്ടേ സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു.

സൂ​ര്യ​ൻ അ​സ്ത​മി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്പോ​ൾ അ​വ​ർ പ​ണി​നി​ർ​ത്തും. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​നു വി​ശ്ര​മി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ കി​ട്ടും. ആ ​സ​മ​യ​ത്ത് അ​വ​രു​ടെ വീ​ടി​രി​ക്കു​ന്ന മ​ല​യു​ടെ ഉ​ച്ചി​യി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൻ ന​ട​ന്നു​ക​യ​റും. അ​വി​ടെ​യെ​ത്തു​ന്പോ​ൾ അ​ല്പം അ​ക​ലെ​യു​ള്ള ഒ​രു മ​ല​യി​ൽ ഒ​രു വീ​ടു കാ​ണാം. ആ ​വീ​ടി​ന്‍റെ ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക​ത അ​വ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. എ​ല്ലാ ജ​നാ​ല​ക​ളും സ്വ​ർ​ണം! ഈ ​സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ളി​ൽ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കാ​ൻ എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും സൂ​ര്യാ​സ്ത​മ സ​മ​യ​ത്ത് അ​വ​ൻ മ​ല ക​യ​റും.

ഒ​രു ദി​വ​സം ആ ​ബാ​ല​നെ വി​ളി​ച്ച് അ​വ​ന്‍റെ അ​പ്പ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "നീ ​എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പം ന​ന്നാ​യി പ​ണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഇ​ന്നു നി​ന​ക്ക് അ​വ​ധി​യെ​ടു​ക്കാം. എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും പോ​കാം. കൂ​ട്ടു​കാ​രെ ക​ണ്ടാ​ൽ അ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം ക​ളി​ക്കാം. വൈ​കു​ന്പോ​ഴേ​ക്കും എ​ത്തി​യാ​ൽ മ​തി. പ​ക്ഷേ, ഒ​രു കാ​ര്യം. ദൈ​വം നി​ന​ക്കു ത​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന ദി​വ​സ​മാ​ണ്. എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ന​ല്ല കാ​ര്യം നീ ​ഇ​ന്നു പ​ഠി​ക്ക​ണം.'

അ​വ​ൻ അ​പ്പ​നു ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞ് അ​മ്മ​യോ​ടു ഭ​ക്ഷ​ണ​പ്പൊ​തി​യും വാ​ങ്ങി കു​ഞ്ഞു​പെ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു ച​ക്ക​ര​യു​മ്മ​യും ന​ൽ​കി യാ​ത്ര തു​ട​ങ്ങി. സ്വ​ർ​ണ ജ​നാ​ല​ക​ളു​ള്ള വീ​ട് സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്‍റെ ല​ക്ഷ്യം. ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ കാ​ഴ്ച​ക​ൾ അ​വ​നെ ആ​ക​ർ​ഷി​ച്ചു. എ​ങ്കി​ലും സ​മ​യം ക​ള​യാ​തെ അ​ക​ലെ​യു​ള്ള മ​ല​യി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൻ വേ​ഗം ന​ട​ന്നു. വി​ശ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഭ​ക്ഷ​ണ​പ്പൊ​തി​യ​ഴി​ച്ച് അ​വ​ൻ ഭ​ക്ഷി​ച്ചു. മ​ല​യി​ടു​ക്കി​ലൂ​ടെ ഒ​ഴു​കു​ന്ന നീ​ർ​ച്ചാ​ലി​ൽ​നി​ന്നു വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചു അ​വ​ൻ ദാ​ഹം ശ​മി​പ്പി​ച്ചു.

ഉ​ച്ച​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​ല​യ​ക​യ​റി സ്വ​ർ​ണ ജ​നാ​ല​ക​ൾ ഉ​ള്ള വീ​ടി​നു മു​ന്നി​ലെ​ത്തി. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പോ​ൾ സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ൾ കാ​ണാ​നി​ല്ല. അ​തി​നു പ​ക​രം അ​വ​ൻ ക​ണ്ട​തു ചി​ല്ലി​ട്ട ജ​നാ​ല​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൻ ആ ​ജ​നാ​ല​ക​ളി​ൽ നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ ഒ​രു സ്ത്രീ ​ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്നു കാ​ര്യം തി​ര​ക്കി. "ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ല​മു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ ഇ​വി​ടെ സ്വ​ർ​ണ ജ​നാ​ല​ക​ൾ ഞാ​ൻ ക​ണ്ടു. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​വ കാ​ണാ​നി​ല്ല,' അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

"ഞ​ങ്ങ​ൾ പാ​വ​പ്പെ​ട്ട ക​ർ​ഷ​ക​രാ​ണ്,'ആ ​സ്ത്രീ പ​റ​ഞ്ഞു. "ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജ​നാ​ല​ക​ൾ ചി​ല്ലി​ട്ട​വ​യാ​ണ്. ത​ന്മൂ​ലം കൂ​ടു​ത​ൽ വെ​ളി​ച്ചം കി​ട്ടും.' ആ ​സ്ത്രീ അ​വ​നെ വാ​തി​ൽ​പ്പ​ടി​യി​ലി​രു​ത്തി​യി​ട്ട് അ​ക​ത്തു​പോ​യി പാ​ലും ഒ​രു ക​ഷ​ണം കേ​ക്കും അ​വ​നു ന​ൽ​കി. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് അ​വ​ന്‍റെ പ്രാ​യ​മു​ള്ള ഒ​രു കൊ​ച്ചു​പെ​ണ്‍​കു​ട്ടി​യും അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി. അ​വ​ളെ അ​വ​നു കൂ​ട്ടി​രു​ത്തി​യി​ട്ട് ആ ​സ്ത്രീ ത​ന്‍റെ അ​ടു​ക്ക​ള ജോ​ലി തു​ട​ർ​ന്നു.

ആ ​ബാ​ല​നെ​പ്പോ​ലെ ചെ​രു​പ്പു ധ​രി​ക്കാ​ത്ത​വ​ളാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ബാ​ലി​ക. അ​വ​ൻ ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ ര​ണ്ടു​പേ​രും​കൂ​ടി അ​വി​ടെ​യു​ള്ള കൃ​ഷി​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു ന​ട​ക്കാ​ൻ​പോ​യി. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​വി​ട​ത്തെ വ​ള​ർ​ത്തു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടു. കു​റെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ത​ന്‍റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ആ​പ്പി​ൾ എ​ടു​ത്ത് അ​തി​ന്‍റെ പ​കു​തി അ​വ​ൾ അ​വ​നു​മാ​യി പ​ങ്കു​വ​ച്ചു. ഇ​തി​ന​കം അ​വ​ർ വ​ലി​യ കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​യി മാ​റി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടെ അ​വ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​വ​ൻ ക​ണ്ട സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ൾ ഉ​ള്ള വീ​ടി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ത് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് അ​വ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​തും. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: "എ​ന്‍റെ കൂ​ടെ വ​രൂ. സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ളു​ള്ള വീ​ട് ഞാ​ൻ കാ​ണി​ച്ചു​ത​രാം.'

അ​വ​ർ മ​ല​യു​ടെ ഒ​രു ചെ​രി​വി​ലേ​ക്കു ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: "സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ൾ എ​പ്പോ​ഴും കാ​ണാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല. അ​തു ചി​ല സ​മ​യ​ത്തു മാ​ത്ര​മെ കാ​ണാ​ൻ സാ​ധി​ക്കൂ.' ഉ​ട​നെ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​ത് എ​നി​ക്ക​റി​യാം. "അ​ല്പം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ മ​ല​യു​ടെ ഒ​രു ചെ​രി​വി​ലെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ൾ സൂ​ര്യ​ൻ അ​സ്ത​മി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അ​ക​ലെ ക​ണ്ട ഒ​രു മ​ല​യി​ലേ​ക്കു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: "അ​താ സ്വ​ർ​ണ​ജ​നാ​ല​ക​ളു​ള്ള വീ​ട്.'​അ​വ​ൻ നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ ആ ​വീ​ടി​ന്‍റെ ജ​നാ​ല​ക​ൾ​ക്കു സ്വ​ർ​ണ​നി​റ​മാ​യി​രു​ന്നു!

അ​വ​ൻ വീ​ണ്ടും ആ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. ഏ​റെ പ​രി​ച​യം തോ​ന്നി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ലു​ള്ള വീ​ട്. ചു​റ്റും നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ ഭൂ​പ്ര​കൃ​തി​യും ഏ​റെ പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള​തു​പോ​ലെ. പെ​ട്ടെ​ന്ന്, അ​തു ത​ന്‍റെ വീ​ടാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​നു മ​ന​സി​ലാ​യി. "എ​നി​ക്കു പോ​കാ​ൻ സ​മ​യ​മാ​യി.'

പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ചു​വ​ന്ന നി​റ​മു​ള്ള ഒ​രു ഉ​ണ്ട​ക്ക​ല്ല് അ​വ​ൾ​ക്കു സ​മ്മാ​ന​മാ​യി കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു ത​ന്‍റെ വീ​ടാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന മൂ​ന്നു കു​ന്നി​ക്കു​രു അ​വ​ൾ അ​വ​നും കൊ​ടു​ത്തു.

അ​വ​ളോ​ടു യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞു വീ​ട്ടി​ലെ​ത്താ​ൻ അ​വ​നു തി​ടു​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​വേ​ഗം ന​ട​ന്നു വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​ന്പോ​ഴേ​ക്കും നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ന്‍റെ കു​ഞ്ഞു​പെ​ങ്ങ​ൾ ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്ന് അ​വ​നെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. അ​മ്മ അ​വ​നെ തേ​ടി​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കേും അ​പ്പ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു: "നീ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഇ​ന്നു പ​ഠി​ച്ചോ?' അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: "പ​ഠി​ച്ചു. ന​മ്മു​ടെ വീ​ടി​ന്‍റെ ജ​നാ​ല​ക​ൾ സ്വ​ർ​ണ​മാ​ണെ​ന്നു ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചു!'

തൊ​ണ്ണൂ​റി​ലേ​റെ കൃ​തി​ക​ളു​ടെ ക​ർ​ത്താ​വാ​യ അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി ലോ​റ റി​ച്ചാ​ർ​ഡ്സി​ന്‍റെ (1850-1945) ഭാ​വ​ന ജ​ന്മം ന​ൽ​കി​യ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ഒ​രു ക​ഥ​യാ​ണി​ത്. എ​ന്താ​ണ് ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ സ​ന്ദേ​ശം? മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ന​ന്മ​ക​ളും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും കാ​ണു​ന്പോ​ൾ നാം ​അ​തി​ശ​യി​ക്കു​ക​യും അ​സൂ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണോ? എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​രെ​പ്പോ​ലെ​യ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വി​വി​ധ രീ​തി​ക​ളി​ൽ നാ​മും ഭാ​ഗ്യ​ശാ​ലി​ക​ളാ​ണെ​ന്ന​ത​ല്ലേ വാ​സ്ത​വം? പ​ക്ഷേ, ആ​രെ​ങ്കി​ലും അ​വ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ അ​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ന​മു​ക്കു വ​ലി​യ അ​വ​ബോ​ധം ഇ​ല്ലെ​ന്ന​ത​ല്ലേ വാ​സ്ത​വം?

ത​ന്‍റെ വീ​ടി​ന്‍റെ ജ​നാ​ല​ക​ൾ​ക്കും സ്വ​ർ​ണ​നി​റ​മു​ണ്ട് എ​ന്ന​തു മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ ബാ​ല​നു മ​റ്റൊ​രാ​ളു​ടെ സ​ഹാ​യം വേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഇ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും പ​ല​പ്പോ​ഴും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മു​ടെ ഇ​ല്ലാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കും പോ​രാ​യ്മ​ക​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ ന​മു​ക്കു​ള്ള ന​ന്മ ക​ളും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും നാം ​മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​കൂ​ടി​യ​ല്ലേ ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​സം​തൃ​പ്തി​യു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്?

കൂ​ടു​ത​ൽ ന​ന്മ​ക​ളും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു ന​ല്ല​തു​ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​കൂ​ടി ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ ന​മു​ക്കു സ​ന്തോ​ഷം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ സാ​ധി​ക്കൂ എ​ന്നു ക​രു​തി​യാ​ൽ അ​തു വ​ലി​യ അ​ബ​ദ്ധം​ത​ന്നെ. ഈ ​അ​ബ​ദ്ധ​മാ​ണു പ​ല​രു​ടെ​യും ജീ​വി​തം സ​ന്തോ​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ക്കി മാ​റ്റു​ന്ന​ത്. ന​മു​ക്കു​ള്ള ന​ന്മ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ന​മു​ക്കു ന​ന്ദി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം. അ​തു​പോ​ലെ, അ​വ ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ ഓ​ർ​മി​ക്കാ​നും ന​മു​ക്കു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാം.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ


Copyright @ 2022 , Rashtra Deepika Ltd.